Ημερολογιο συναισθηματων

Τρωω με μετρο εννοω φαγητα οχι γλυκα,αυτα τα εχω κοψει οπως και τους ασπρους υδατανθρακες.Εχω μια μεθοδο που δουλευει πολυ σε μενα,Οταν ερχονται γιορτες και τρωω αρκετα γλυκα και φαγητο,μετα δεν ξεκιναω αποτομα τη διατροφη που κανω κανονικα,αλλα τις πρωτες μερες κοβω τελειως τα γλυκα και κραταω το ενα γευμα φαγητου με κατι εκτος προγραμματος καθημερινα για 2-3 μερες και καμμια φορα μπορει να φαω ενα μικρο γλυκο,τις επομενες 2-3 μερες θα αραιωσω και αυτο το γευμα και σε μια βδομαδα περιπου τα κοβω τελειως ολα μεχρι να χασω τα κιλα που εχω παρει.Μου ειναι πολυ πιο ευκολο αυτο απο το να κοψω και γλυκα και φαγητα αποτομα την ιδια μερα.
Ευτυχως μου εχει φυγει τελειως η νοοτροπια οτι αφου μια μερα εφαγα ας σαβουριασω και τις επομενες,δεν το βλεπω σαν διαιτα πια αλλα το "κακο"φαγητο και τα γλυκα ειναι σαν ενα διαλλειμμα στην κανονικη σωστη διατροφη μου,ετσι το εχω δει :wink1:

Μπραβο σου! Μακαρι να σου μοιασουμε ολες! Ποιο ειναι το προβλημα ομως? Δε βλεπω κατι ασχημο σε ολα αυτα?!

Tο ασχημο ειναι οτι τρωω πολλες φορες απο αγχος η χαρα η στρες η και εγω δεν ξερω τι ενω ουσιαστικα δεν πειναω και γιαυτο μια ζωη πρεπει να προσεχω,αυτο θελω να αλλαξω,να μην συνδεω το φαγητο με τα συναισθηματα.Αν καταφερνω να μενω στα κιλα μου ειναι γιατι απλα εχω καταλαβει καποια πραγματα,πως λειτουργει το σωμα μου και τι πρεπει να κανω για να το αδυνατισω οταν παιρνω λιγα κιλα ομως αυτο δεν ειναι λυση,ΘΕΛΩ να απεξαρτηθω απο την τροφη και να μην ειναι εθισμος πια!

Quote:

---

Originally posted by forty
Tο ασχημο ειναι οτι τρωω πολλες φορες απο αγχος η χαρα η στρες η και εγω δεν ξερω τι ενω ουσιαστικα δεν πειναω και γιαυτο μια ζωη πρεπει να προσεχω,αυτο θελω να αλλαξω,να μην συνδεω το φαγητο με τα συναισθηματα.Αν καταφερνω να μενω στα κιλα μου ειναι γιατι απλα εχω καταλαβει καποια πραγματα,πως λειτουργει το σωμα μου και τι πρεπει να κανω για να το αδυνατισω οταν παιρνω λιγα κιλα ομως αυτο δεν ειναι λυση,ΘΕΛΩ να απεξαρτηθω απο την τροφη και να μην ειναι εθισμος πια!

---

Αυτό είναι το ζητούμενο και για μένα.
Δεν μπορώ να φανταστώ μια ζωή με έλεγχο, αυστηρότητα και άγχος.
Πρέπει να γίνουμε φυσιολογικοί άνθρωποι.
Ελπίζω η κυρα-Louise να επαληθευτεί σ' αυτά που λέει και αν δουλέψουμε λίγο με τον εαυτό μας να καταφέρουμε να το πετύχουμε! ;)

αυτο σιγουρα ειναι ενα κομματι μεγαλο που ισως ιδανικα θα επρεπε να προηγειται της απωλειας βαρους η να συμπορευεται!

Quote:

---

Originally posted by Tassos67i
Έχω να φάω συναισθηματικά από την 17η Αυγ 2012, όταν κλονίστηκα με το θέμα της υγείας μου. ΑΛΛΑ...διαπιστώνω καθημερινά ότι μόλις αγχωθώ και νοιώσω ανασφάλεια για κάποιον λόγο (συνήθως εργασιακό μιας κι έχω μεγάλη πίεση από εκεί) αμέσως σκέφτομαι να φάω. Ευτυχώς η χειρότερη κατρακύλα που έχω κάνει είναι να φάω το μεσημεριανό (φρούτα-λαχανικά) νωρίτερα κατά μερικές ώρες. Δηλαδή τίποτα παραπανίσιο. Απλώς χρονικά μετατεθημένο. Όταν το κάνω δε νοιώθω ενοχές μεν αλλά ενισχύεται η ανασφάλειά μου όσον αφορά το μέλλον.
Τις περισσότερες φορές ξεχνιέμαι και μπορεί να μην φάω καν το δεκατιανό ή να περάσει η ώρα και να μην θέλω καν να φάω το μεσημεριανό.

Σήμερα αγχώθηκα από απίστευτες αναποδιές και ξέσπασα σε...καραμέλες χωρίς ζάχαρη. Καινούριο "φρούτο" αυτό. Να δω που θα πάει. Κάποιες μέρες πριν έφευγαν πακέτα ολόκληρα. Σήμερα μόλις μπήκα σε ρυθμό τις ξέχασα.
Και μετά όταν χρησιμοποιώ τον γνωστό ακατονόμαστο χαρακτηρισμό περί εμού κάποιες δυσανασχετούν, λες κι έχω καμμιά διάθεση για αυτομαστίγωμα.

Άλλοι συνάδελφοι ανάβουν τσιγάρο το ένα πίσω από το άλλο. Και κάποιοι άλλοι κατεβάζουν μπουκάλια το βράδυ. Εγώ δεν έχω πια καμμιά βαλβίδα εκτόνωσης.

Αυτή η συμπεριφορά δεν ελέγχεται με χειρουργείο αλλά προσωπική προσπάθεια. Ανεκτίμητης αξίας βοήθημα είναι οι διατροφικές μου γνώσεις. Τίθεμαι προ των ευθυνών μου. Δεν υπάρχει δικαιολογία "δεν ήξερα", "υπερεκτίμησα", "γονίδια" και πράσινα άλογα.
Και πολύ φοβάμαι ότι-πρώτα ο Θεός-μετά από μια πενταετία κι εγώ όπως και η forty θα ταλαιπωρούμαι από την αιτία που είχα παχύνει.
Να ήμουν τουλάχιστον εκτόμορφος...

---

Τάσο, καλημέρα! Οι φόβοι που κατα καιρούς εκφράζεις και διαβάζω, είναι φόβοι κατανοητοί και αν θες, προσωπικά, αποτελούν ΤΟ φόβο...Είναι εφιάλτης η επιστροφή μετά από μια πορεία σαν τη δική σου. Είναι σενάριο για γερά νεύρα. Η επιστροφή. Εκεί που ήσουν, που ποτέ δεν ήθελες να ήσουν. Που πάσχισες να απομακρυνθείς. Που τα κατάφερες με αίμα και πόνο ψυχής. Γιατί καμία δίαιτα δεν είναι αναίμακτη και καμία προσπάθεια να μπούμε σε νέες διατροφικές συνήθεις μετά από χρόνια καταχρήσεων δεν έρχεται ανώδυνα. Όλοι όσοι έχουμε περάσει από αυτό, ξέρουμε πολύ καλά για τί γολγοθά μιλάμε.
Παρόλα αυτά, χωρίς να θέλω να ακουστώ ψυχολόγος της κακιάς ώρας, μέσα από τα γραφόμενά σου αισθάνομαι πως τρέφεις εκτός από το φόβο για το τι έρχεται και πως θα το αντιμετωπίσεις, και μια ενδόμυχη οργή. Εσύ κάπου κάπου την ονομάζεις ενοχή για τα "ολισθήματα" συναισθηματικής υπερφαγίας. Εμένα μου φαίνεται περισσότερο θυμός για σένα και την περίφημη "ελαττωματικότητα". Έχω περάσει, πίστεψέ με, εκατοντάδες εργατοώρες στο αυτομαστίγωμα. Ξέρω και από την καλή και από την ανάποδη τη φύση του. Από τη μια , είναι καλό να έχεις επίγνωση των ευθυνών σου. Και αξιοθαύμαστο σε μια εποχή που οι περισσότεροι τις αποποιούνται. Από την άλλη , είναι ευνουχιστικό προς όλα όσα υπόλοιπα είσαι, να βάζεις στον τοίχο μια ολόκληρη προσωπικότητα επειδή δεν τα καταφέρνεις σε αυτόν τον τομέα. Για πολλά χρόνια , βίωνα την κατάρρευση του "είναι" μου γιατί είχα συνδυάσει την αξία μου με την αδυναμία μου να πειθαρχήσω και να αλλάξω τρόπο ζωής. Με πυροβολούσα και με κατακεραύνωνα με κάθε ευκαιρία. Σε κάθε υπερφαγικό μου ξεφάντωμα. Προσωπικά, με βοήθησε στην αλλαγή μου προς το καλύτερο και προς το σταθερότερο, η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ. Όταν αποφάσισα να χαλαρώσω με τα ψεγάδια μου και να τα ενσωματώσω αρμονικά σε όσα πίστευα πως είμαι χωρίς να τα δαιμονοποιώ, αληθινά βοηθήθηκα. Μόνο όταν με συγχώρεσα και ξε-θύμωσα με την πορεία μου ως τότε, κατάφερα να ξεμπλοκάρω και να αποσυνδέσω την ευεξία μου από τη λήψη τροφής. Αυτό στο λέω ως ένα απλό παράδειγμα που λειτούργησε σε μένα και όχι ντε και καλά ως πανάκεια και μαγική λύση.
Απλά πάντα όταν σε διαβάζω ταυτίζομαι με αυτό που βιώνεις ως τρόμο. Είναι ακόμη δικός μου, παρόλη την καλή μου πορεία 3 χρόνια σχεδόν τώρα. Όμως, κανένα χειρουργείο , καμία τεράτια απώλεια δεν είναι δικλείδα ασφαλείας για το πως θα χειριστούμε τη ζωή μας απο εδώ και στο εξής.
Αυτό όμως που γράφεις, πως άλλοι εκτονώνονται καπνίζοντας 3 πακέτα ή πίνοντας το βόσπορο, και εσυ δεν έχεις που να εκτονωθείς πια, είναι μεγάλη ιστορία. Κάποιες στιγμές που νιώθω πιεσμένη, το σκέφτομαι. Λεώ στον εαυτό μου, αα οκ Γιώτα, θα πας σπίτι και θα πάρεις τα σποράκια σου και θα εκτονωθείς. Και αυτόματα συνειδητοποιώ πως δεν θα το κάνω γιατί έχω σταματήσει να αντλώ πια ευχαρίστηση από την κατανάλωσή τους. Και είναι αντιφατικό το συναίσθημα. Απελευθέρωση από τη μια. Θλίψη από την άλλη γιατί πρέπει να εφεύρω νέους τρόπους να αντλώ ανακουφιση, παρηγορία και ευεξία. Νέους τρόπους και πιο υγιείς.
Αν όντως νιώθεις θυμό για σένα και τις επιλογές σου όπως ένιωθα και εγώ παλιότερα, δοκίμασε να το διαχειριστείς. Δεν ξέρω ίσως σε βοηθήσει και σένα, όπως δούλεψε με μένα.
Καλή συνέχεια Τάσο!

Quote:

---

Originally posted by Tassos67i Εγώ τελευταία καταναλώνω ημερησίως κατ'ελάχιστον 4.5 κιλά φαγητού και 3000-3500 θερμίδες, οπότε καταλαβαίνεις ότι δεν είναι δύσκολο να αρχίσει η ελεύθερη...άνοδος των κιλών!

---

Τον ογκο που τον βαζεις? Οταν εχεις μαθει να χορταινεις με μεγαλες ποσοτητες υγιεινων τροφων, οταν η ποιοτητα δεν θα ειναι καλη και θα προσπαθεις να φας λιγοτερο, το στομαχι θα μενει αδειο αλλα με 10πλασιες θερμιδες!

Τάσο όταν λες 4-4,5 κιλά φαγητου το εννοείς κυριολεκτικά;;;;;; Εγώ νομίζω δεν κατάφερνα ποτέ να φάω τέτοιες ποσότητες ακόμα και στα 120 μέχρι τα 2-2,5 έφτανα, και το λέω μονο και μονο για αυτο που είπε η σουίτ για την ποιότητα. Δεν είναι ανάγκη κακό το να τρως ποσότητα φαγητού αρκεί να ειναι υγιεινή :) Να σε θρέφει και όχι να σε καταστρέφει! Κατι που νομιζω πως το έχεις πετυχει πανηγυρικά κιόλας!!!

500 γρ ηταν το μεσημεριανο μου και αλλα τοσα η σαλατα μου, πολυ ευκολα τρως ενα κιλο τροφης. Μαλλον δε τα ζυγιζες πριν μου φαινεται περιεργο να ετρωγες λιγοτερο :o

Quote:

---

Originally posted by Tassos67i

Εσύ και να θες να ξεφύγεις έχεις το στομαχάκι μεγέθους αυγού. Εγώ τελευταία καταναλώνω ημερησίως κατ'ελάχιστον 4.5 κιλά φαγητού και 3000-3500 θερμίδες, οπότε καταλαβαίνεις ότι δεν είναι δύσκολο να αρχίσει η ελεύθερη...άνοδος των κιλών!

---

Σαφώς και έχω το πλεονέκτημα της σληβ και δεν συγκρίνεται η μια με την αλλη περίπτωση, όμως θα έχεις διαβάσει τα περιστατικά σληβάτων που μας έγραψαν ότι τα έβαλαν ΟΛΑ τα κιλά τους, τρωγοντας γλυκά ή διαστέλλοντας τα τοιχώματα του στομαχιού με αφρίζοντα ποτα και αναψυκτικά οπότε κατέστησαν τον εαυτό τους ικανό να καταναλώνουν περισσότερο. Αν λοιπόν επιστρέψει ο εφιάλτης της συναισθηματικής υπερφαγίας για μένα, πιστεύω δε θα μου πάρει πολύ καιρό να βάζω ένα -ένα τα απωλεσθέντα κιλάκια...Γι'αυτό δεν εφησυχάζω ποτέ και κρατάω τον εαυτό μου στο νέο ψυχολογικό μου status όσο το δυνατό περισσότερο, κάνω πολλές διασκέψεις με τον "αντίπαλο" εαυτό και μέχρι στιγμής, καλά τα παμε.. Βλέπουμε.

Κι όμως το ζυγιζα....

Σκαρλετακι δεν τρωνε ολοι οι ανθρωποι το ιδιο, αυτο ειναι το μονο σιγουρο. Ο Τασος εχει μεταφερει την κουβεντα διπλα.

Τάσο σου εύχομαι τα καλύτερα. να ανταπεξέλθεις όσο πιο καλά γίνεται!!!