Ψάχνω τη δύναμη.....

Μάρω, καλέ μη ζητάς συγγνώμη! Μα για αυτό δεν υπάρχει το φόρουμ? Για επικοινωνία και ανταλλαγή σκέψεων, συναισθημάτων , φόβων, πληροφοριών... Όποιος κουράζεται, δεν θα σε διαβάσει! Είσαι κάργα ενοχική, έτσι??!! Ξέρεις εσύ που λες παραπάνω ότι σε ενδιαφέρουν περισσότερο οι άλλοι και όχι ο εαυτός σου! Ε, λοιπόν, κάνε ένα μικρό βήμα σήμερα και πες σε αυτόν τον εαυτό που τον έχεις στήσει στα δυο μέτρα και τον πυροβολάς, ότι θα προσπαθήσεις να του δίνεις κάποια προτεραιότητα! Όχι, γιατί ξαφνικά σε μια μέρα σε αγάπησες και σε λάτρεψες , αλλά επειδή για να φτάσεις εκεί που θέλεις, να αγαπάς ουσιαστικά τον εαυτό σου και να τον φροντίζεις, πρέπει από κάπου να ξεκινήσεις!
Αγωνιστικούς χαιρετισμούς!

Μάρω καλώς ήρθες. πάνω κάτω ό,τι ήθελα να πω στα είπαν τα κορίτσια.

θα σταθώ σε αυτό όμως

Quote:

---

Δεν είναι εύκολο όταν για χρόνια πας 2 βήματα μπροστά και μετά κάνεις 10 πίσω όσο να πεις απελπίζεσαι

---

κοριτσάρα αυτό είναι το λάθος των περισσοτέρων μας. βιαζόμαστε για αποτελέσματα, κάνουμε ανορθόδοξες δίαιτες. βλέπουμε κάποια αποτελέσματα και επαναπαυόμαστε άρα γυρνάμε στα πίσω, είτε κολλάμε και απογοητευόμαστε και τα παρατάμε.

είναι αγώνας αυτό το πράγμα. το κλειδί της επιτυχίας είναι να καταλάβουμε πως δεν τρέχουμε 100άρι, αλλά μαραθώνιο.
αλλάζουμε εμείς οι ίδιοι πρώτα και μετά θα αλλάξει το σώμα.΄θέλει χρόνο, πάρε για παράδειγμα την μαντζουράνα, 1 χρόνο τώρα τρέχει μαραθώνιο.

διατροφή σωστή και όχι ακραίες δίαιτες, γυμναστική, επιμονή/υπομονή/προσήλωση/αισιοδοξία και χρόνο.
χρειάζεται χρόνο για να αλλάξεις διατροφικές συνήθειες, για να τα βρεις με τον εαυτό σου και για να φτάσεις στον στόχο σου.
όχι βιασύνη, πολύ πείσμα, μόνιμη αλλαγή συνηθειών και θα τα καταφέρεις!

Quote:

---

Originally posted by Sora

είναι αγώνας αυτό το πράγμα. το κλειδί της επιτυχίας είναι να καταλάβουμε πως δεν τρέχουμε 100άρι, αλλά μαραθώνιο.
αλλάζουμε εμείς οι ίδιοι πρώτα και μετά θα αλλάξει το σώμα.

---

:thumbup::thumbup::thumbup::thumbup:

Καλησπέρα κορίτσια!!

Μάρω, καλώς ήρθες στην παρέα μας!

Αρχικά θέλω να πω ότι συμφωνώ με όλα όσα έγραψαν τα κορίτσια!
(Και ειλικρινά, Μακ, Ελένη και Σόρα, με συγκινήσατε με τις θετικές αναφορές σας σε μένα! Σας ευχαριστώ πολύ!)

Μάρω, έχουμε ίδια ηλικία (είμαι 26) και μέχρι πριν 1 χρόνο ήμουν πάνω από 130 κιλά. Επίσης είχα κάνει στο παρελθόν δίαιτες, έχανα αρκετά κιλά (ποτέ βέβαια όσα έχω χάσει τώρα) και τα έπαιρνα πίσω διπλά! Με δυό λόγια, σε καταλαβαίνω απόλυτα!

Συνήθως, στην συναισθηματική υπερφαγία μας οδηγεί κάποιου είδους ανασφάλεια. Είναι σημαντικό που έχεις συνειδητοποιήσει ότι η αρχή της συναισθηματικής σου υπερφαγίας ήταν μετά την απώλεια του πατέρα σου. Είναι ένα κομμάτι που θα σε βοηθούσε πολύ να το δουλέψεις μέσα σου.
Από εκεί και πέρα, καλό θα ήταν να δεις τί σε κάνει να νιώθεις ανασφάλεια στο σήμερα. Είναι οικονομικοί λόγοι (κάτι πολύ συνηθισμένο στον καθένα μας αυτήν την εποχή); Είναι συναισθηματικοί λόγοι; Φοβάσαι κάτι;

Εκεί είναι η πηγή του προβλήματος! Το πρόβλημα δεν είναι το τί τρώμε. Το πρόβλημα είναι ότι επιλέγουμε να διαχειριστούμε τα προβλήματά μας τρώγοντας πολύ! Και φυσικά έτσι, όχι μόνο δεν λύνουμε τα πραγματικά μας προβλήματα, αλλά προσθέτουμε και ένα ακόμα: αυτό της παχυσαρκίας!

Συνεπώς, η συμβουλή μου είναι, δες ποιό είναι το βαθύτερο πρόβλημα που σε οδηγεί στο πολύ φαγητό και ξεκίνα τις θετικές σκέψεις! Λέγε: "Όλα πάνε καλά" και ας μην το πιστεύεις στην αρχή.
Στάσου μπροστά σ' έναν καθρέφτη και πες "Σ' αγαπώ πολύ και σε αποδέχομαι ακριβώς όπως είσαι!".
Λέγε: "Είμαι ασφαλής και προστατευμένη.".
Και φυσικά, επαναλάμβανε συχνά: "Δίνω στον εαυτό μου την ποιοτική διατροφή που του αξίζει!" , "Φτάνω στο φυσιολογικό μου βάρος και αποκτώ φυσιολογική σχέση με το φαγητό."

Ό,τι ενοχές νιώθεις, για το οτιδήποτε, απλά πέτα τις στα σκουπίδια!
Ειδικά τις ενοχές που νιώθεις όταν τρως κάτι παχυντικό!
Όταν συμβαίνει αυτό, λέγε: "Καλά έκανα και το 'φαγα! Το 'φχαριστήθηκα! Τώρα επιστρέφω στην ποιοτική μου διατροφή γιατί μου αξίζουν μόνο τα καλύτερα!"

Αυτά...
Ελπίζω να μην σε κούρασα!
Μπορεί να τα έχεις ξαναδιαβάσει, αλλά στην περίπτωσή μας, η επανάληψη είναι η μητέρα της μάθησης!

Ό,τι χρειαστείς, εδώ είμαστε εμείς!

;-)

Είναι δύσκολος αγώνας, δείχνει εξαντλητικός, από την άποψη της συνήθειας αλλά και του χρόνου, αλλά δίνοντας στον οργανισμό μας τον χρόνο να μάθει να τρέφεται σωστά, τα πράγματα θα γίνουν πολύ καλύτερα, και για το σώμα μας και για την διάθεσή μας. Δεν πρέπει να απογοητευόμαστε αλλά να συνεχίζουμε δυναμικά, με πίστη και ευχάριστη προσμονή, και η αλλαγή θα έλθει.

Αχ ρε κορίτσια, ειλικρινά έτσι είναι, σήμερα έκανα αυτό ακριβώς την ώρα που μπήκα στο ασανσέρ με κοιτούσα και έλεγα πως με αγαπάω πάρα πολύ για αυτό θα κάνω ότι καλύτερο για εμένα...
Μαντζουράνα μου, καταρχήν χαίρομαι πάρα πολύ που μου γράφεις, μακάρι να μπορέσω να κάνω έστω και τα μισά από αυτά που έχεις καταφέρει, είμαι σε πάρα πολύ καλό σημείο, γενικά το κακό ξεκίνησε με την απώλεια του πατέρα μου, όχι πως ήμουν ποτέ και το αδύνατο παιδί αλλά δεν είχα ποτέ τόσα πολλά κιλά.
Όταν έχασα τον πατέρα μου, μου ήταν πάρα πολύ δύσκολο να διαχειριστώ την καινούργια καθημερινότητα, εδώ δεν μπορούσα να δεχτώ όταν μου ανακοίνωσε ο'τι είναι καρκινοπαθείς.....ήταν πολύ δύσκολα χρόνια της ζωής μου, και μπορώ να πω πως στο φαγητό έβρισκα μία περίεργη ζεστασιά και παρηγοριά, ειδικά στην σοκολάτα.... :)
Έτσι και χωρίς να το καταλάβω, άφησα εντελώς εμένα, πριν 2 χρόνια έχασα τον θείο μου, (πατέρα του αδερφού μου) που ήταν ο άνθρωπος για εμένα (δεύτερος πατέρας) έμοιαζαν και πάρα πολύ και αυτή την φορά, ήταν ακόμη χειρότερα, γιατί είχα έναν μπαμπά που ήξερα ότι, ότι και να χρειαστώ θα είναι εκεί...
Μαντζουράνα μου, πρόβλημα οικονομικό δεν υπάρχει (ευτυχώς) αλλά τα χρήματα δεν φέρνουν την ευτυχία πιστέψτε με...μακάρι να είχα τους ανθρώπους μου γύρω μου, και ας μην είχα τίποτα...
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά πριν 3 μήνες χάνω έναν παιδικό μου φίλο σε τροχαίο και μπορώ να πω πως ήταν το τελειωτικό χτύπημα...
Εαν με ρωτήσετε λοιπόν τώρα, τι είναι αυτό που φοβάμαι;; Φοβάμαι την απώλεια, την φοβάμαι πολύ... και δυστυχώς δεν έχω χάσει και λίγους...ξέρω πως δεν είμαι η πρώτη, ούτε η τελευταία... Αλλά τους έχασα όλους με πολύ άδικο τρόπο και νέους, ειδικά ο φίλος μου και με ενοχλεί πολύ...πάρα πάρα πολύ....
Τον φοβάμαι τόσο που για να καταλάβετε μετά από κάθε κηδεία, δεν κοιμάμαι, όταν το καταφέρνω οι εφιάλτες με ξυπνάνε και η μόνη λύση για να συνέλθω είναι η κατάληψη μου σε παπά για να μπορέσω να ησυχάσω..
Αυτή την φορά έχω διαταραχές περιόδου... τρέχω για ορμονικές για να δω τι φταίει...
Έκανα γενικές αίματος και ήταν καθαρές και η γιατρός με συμβούλεψε να αλλάξω κάτι στην ζωή μου, ότι όλα είναι θέμα ψυχολογίας, είχα σχεδόν ένα μισή μήνα διάρροια και ήταν καθαρά θέμα ψυχολογικό!
Την Παρασκευή φεύγω λοιπόν Κρήτη για μία εβδομάδα, ήδη παραιτήθηκα από την μία δουλειά που κάνω γιατί ένιωθα πως δεν με βοηθάει πουθενά και γενικά σκέφτομαι να αποβάλω από την ζωή μου όλα και όλους που δεν μου κάνουν καλό!!!!
Ήρθε ο καιρός να κοιτάξω την Μαρία... σοβαρά...
Και να φανταστείτε πως είμαι πάντα το χαμογελαστό παιδί της παρέας..που θα τους κάνει να γελάσουν και μέσα μου βράζω σαν ηφαίστειο!!!
Αυτά έχω να καταθέσω.... μεγάλη ψυχοθεραπεία...να μιλάς με ανθρώπους που μπορούν να σε καταλάβουν πλήρως...


Ένα τελευταίο, γιατί ήδη νομίζω είπα πολλά.. ένα ακόμη που πιστεύω ο'τι μου κάνει πολύ κακό είναι τα αδέρφια μου, έχω τρία μεγαλύτερα αδέρφια αγόρια που στο θέμα των κιλών πέρα από τα κλασικά πειράγματα, κρατούν μία στάση που μπορώ να πω πως κάθε φορά με ισοπεδώνει (τι κάνεις διατροφή;; αφού δεν θα τα καταφέρεις;;; πως έχεις παχύνει έτσι;;; είσαι σαν μοσχάρι.. δεν πρόκειται ποτέ να τα χάσεις πάντα τα ίδια κάνεις) Και άλλα πολλά διακοσμητικά επίθετα που κάθε φορά ειδικά σε οικογενειακό τραπέζι, μετανιώνω που πάω...Αυτό πως το αντιμετωπίζουμε;;;;;
Εγώ πάντως σκύβω το κεφάλι και δεν απαντάω, για να σταματήσουν όσο πιο γρήγορα γίνεται...
Σας ευχαριστώ ολες :)

κατάληξη*

Μαρία καλησπέρα!

Ειλικρινά λυπάμαι για τις δύσκολες στιγμές που έχεις περάσει χάνοντας τόσα αγαπημένα σου πρόσωπα. Η ανασφάλεια που ένιωθες χάνοντας ανθρώπους που αγαπούσες και σε στήριζαν είναι μια πολύ πιθανή αιτία της συναισθηματικής σου υπερφαγίας.

Κατάφερες ν' αντέξεις όλ' αυτά, πράγμα που σημαίνει ότι έχεις πολλή δύναμη μέσα σου! Και είμαι σίγουρη ότι μπορείς να καταφέρεις τα πάντα! Και εννοείται μπορείς ν' απαλλαγείς για πάντα από την συναισθηματική υπερφαγία!

Να μην φοβάσαι τον θάνατο! Ό,τι φοβόμαστε πολύ, το έλκουμε προς το μέρος μας. Οπότε, σταμάτα να τον φοβάσαι! Να σκέφτεσαι: "Όλοι οι αγαπημένοι μου άνθρωποι και εγώ, είμαστε απολύτως ασφαλείς, υγιείς και προστατευμένοι.". Τα άσχημα ανήκουν πια στο παρελθόν. "Τρίτωσε" το κακό... Από εδώ και πέρα μόνο χαρούμενες στιγμές θα έχεις! Και έτσι είναι!

Όσον αφορά τ' αδέρφια σου, δεν πιστεύω ότι είναι καλό που σιωπάς. Σταμάτα να είσαι το καλό παιδί! Το σύνδρομο του καλού παιδιού μας έφερε στα κιλά που μας έφερε. Βάλε τα όριά σου! Τα φοβάσαι τ' αδέρφια σου; Θα σε δείρουν αν τους αντιμιλήσεις; Απλά βάλε τα όριά σου. Μην ανέχεσαι άσχημες συμπεριφορές. Και αν δεν σταματάνε τις επικρίσεις, απλά σήκω και φύγε απ' το τραπέζι! Τουλάχιστον εγώ αυτό θα έκανα.
Επίσης δεν χρειάζεται να το ανακοινώνεις όταν ξεκινάς ποιοτική διατροφή. Τρώγε αυτά που θέλεις χωρίς να τους δίνεις αναφορά.

Γενικά, πιστεύεις ότι είσαι αποφασισμένη αυτή την φορά ν' αλλάξεις διατροφή για πάντα; Ή σκέφτεσαι ν' ακολουθήσεις ένα πιο αυστηρό πρόγραμμα μέχρι να χάσεις τα κιλά και μετά να το πας πιο "χαλαρά";

Καλησπέρα Μαντζουράνα...
Είμαι αποφασισμένη να αλλάξω διατροφή για πάντα, γενικά όλες τις συνήθειες μου, να αρχίσω ένα ποιοτικό τρόπο ζωής...ήδη άλλαξα κάποια πράγματα, δηλαδή πίνω τον καφέ μου μέτριο αντί για πολύ πολύ γλυκό..
Πίνω πολύ νερό (έπινα αρκετό) αλλά πιο πολύ....
Τρώω μικρά και συχνά γεύματα.. Έχω σκοπό να μην ξανά φάω τηγανιτά...είναι κάτι έτσι και αλλιώς που με πείραζε στο στομάχι..και από Σεπτέμβριο αρχίζω γυμναστήριο αρχικά σε πολύ χαλαρό ρυθμό, 2 φορές την εβδομάδα και σταδιακά θα το αυξάνω..
Όλα θέλω να γίνουν βήμα, βήμα για να μπορέσω να τα κρατήσω και όχι να τα κάνω για ένα μικρό διάστημα και μετά πάλι τα ίδια..
Μου είναι πολύ δύσκολο προς το παρών που πίνω τον καφέ μου μέτριο, δεν μπορώ να συνηθίσω ακόμη την γεύση του...

Όσο για τα αδέρφια μου, φυσικά και δεν θα με δείρουν, ξέρω πως ο΄τι λένε το λένε μήπως και με ενεργοποιήσουν, για το καλό μου, αλλά με πολύ λάθος τρόπο, μπορεί πχ εκείνη την στιγμή που τα ακούω να δείχνω αδιάφορη ή και να γελάω αλλά μετά μπορεί όταν μείνω μόνη μου μπορεί και να κλάψω... Ενώ είμαι πολύ εξωστρεφής άνθρωπος, το πάχος είναι κάτι που με κομπλάρει, το έχω σαν ταμπού, λέω πολλές φορές πως δεν μου αξίζουν πράγματα γιατί είμαι έτσι όπως είμαι...

Θέλω λοιπόν να αλλάξω όχι απλά ζωή αλλά νοοτροπία και πιστεύω πως αυτό θα γίνει σιγά-σιγά...
Ήδη με έχετε βοηθήσει πολύ, όταν σκέφτομαι να "παρατυπήσω" μπαίνω εδώ και διαβάζω όλα αυτά που λέμε και αμέσως επικεντρώνομαι στον στόχο μου...
Αλήθεια αυτό με το ημερολόγιο των κιλών πως το κάνουμε...;;;
Επίσης δεν έχω ανακοινώσει πως θα αλλάξω τίποτα, ούτε στα αδέρφια μου, ούτε στον κύκλο μου γιατί όταν το κάνω και αθετώ αυτό που λέω είναι η μεγαλύτερη ήττα και επίσης δεν θα έχω την υποστήριξη κανενός, δεν θα πιστέψει κανείς σε εμένα, αλλά δεν με νοιάζει, μου φτάνει που πιστεύω εγώ σε εμένα!!!!

Μάρω έχεις περάσει πολύ δύσκολα κορίτσι μου, προσπάθησε να δεις την ζωή πιο θετικά.. Να σκέφτεσαι αισιόδοξα πράγματα και όχι τα δύσκολα και τα λυπηρά. Μην ξεχνάς ότι όσο πιθανό είναι να πάει κάτι άσχημα, άλλο τόσο είναι να πάει και πολύ καλά! Εγώ αυτό σκέφτομαι όταν κάτι με ανησυχεί και με πιάνουν οι κακές σκέψεις και με βασανίζουν. Όσο για τα υπόλοιπα, συμφωνώ πρέπει να βάλεις όρια, να τους πεις πως δεν τους επιτρέπεις να σε προσβάλουν και πως ο καθένας να κοιτάζει τα δικά του ελαττώματα γιατί μπορεί όλοι μας να βρεθούμε και να βρεθούν σε κάποια δύσκολη φάση και να το αντιμετωπίσουν πολύ χειρότερα. Πέρασες δύσκολες καταστάσεις και είσαι απολύτως δικαιολογημένη, όμως είσαι νεότατη, ο μεταβολισμός σου είναι πολύ καλός λόγω νεαρού ηλικίας και μπορείς πιο εύκολα να χάσεις κιλά και αυτό θα κάνεις. Εγώ βλέπω μια κοπέλα δυνατή, με τρόπους, με ευγένεια, με όμορφη ψυχή, και είναι κάτι πολύ σπάνιο. Αξίζεις μόνο χαρά και ήδη έχεις κάνει την αρχή. Είμαστε κ εμείς εδώ, όλοι έχουμε το ίδιο πρόβλημα και θα το παλέψουμε ο καθένας με τα δικά του όπλα και θα σημειώνουμε τις επιτυχίες μας.

Ελένη μου αυτό προσπαθώ να κάνω, να είμαι πολύ πιο αισιόδοξη, να βλέπω τα πράγματα θετικά, έτσι πρέπει, αυτό που είπα και πριν να αλλάξω νοοτροπία, αυτό ακριβώς λέω πλέον μερικές φορές όταν κοροϊδεύουν, πως μεγαλώνουν παιδιά και είναι αμαρτία να μου λένε όσα μου λένε και να με αντιμετωπίζουν έτσι..
Μαζί κορίτσια θα βγαίνουμε κάθε μέρα πιο δυνατές... :)
Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε πως μας αξίζουν τα καλύτερα!! :) :) :)

Κ αυτό πολύ ήπιο είναι Μαρία, πρέπει να τους βάζεις στην θέση τους, και εμένα ο αδελφός μου όταν ήμαστε μικρή μου την έλεγε για το βάρος μου, όμως όταν μεγάλωσε ποτέ ακόμα και όταν τσακωνόμασταν δεν μου έλεγε για αυτό, ποτέ δεν με προσέβαλε μετά από τότε που σπουδάζαμε και μέναμε μαζί. Να τους πεις να μην κάνουν καμία αναφορά στο άτομό σου, κ ότι εσύ ξέρεις τι θα κάνεις και δεν τους αφορά.

Κορίτσια μου αύριο ταξιδεύω για Κρήτη, πάω για χαλάρωση και ηρεμία, θέλω να σας πω πως τα πάω πάρα πολύ καλά με τον αυτοέλεγχο μπορώ πλέον και τρώω πολύ ήρεμα χωρίς βιασύνες, λες και κάποιος θα μου αρπάξει το φαγητό από μπροστά μου...Τρώω μικρά γεύματα και πολλά, πολύ νερό, και έχω μάθει να μασάω καλά την τροφή μου, πράγμα που δεν έκανα, μπορώ να πω πως άρχισα να νιώθω γεύση σε αυτά που τρώω, αφού πριν τα κατάπινα σχεδόν αμάσητα... Κάθε βράδυ σαλατούλα τουλάχιστον 3 ώρες πριν κοιμηθώ και πολλά πολλά υγρά!!!

Σας φιλώ και περιμένω νέα σας!!!!

Μάρω μου αυτό είναι πολύ ευχάριστο! Εύχομαι να περάσεις πολύ όμορφα στις διακοπές σου! Το σημαντικό είναι να δεχτείς τα μηνύματα που σου δίνει το σώμα σου και να μην αλλάξεις, ο οργανισμός βοηθά να συνηθίσουμε, να μη στερείσαι τίποτα, αλλά με μέτρο και ακόμα και αν μια μέρα ξεφύγεις, δεν πειράζει, συνεχίζεις!

Quote:

---

Originally posted by Μάρω88
Κορίτσια μου αύριο ταξιδεύω για Κρήτη, πάω για χαλάρωση και ηρεμία, θέλω να σας πω πως τα πάω πάρα πολύ καλά με τον αυτοέλεγχο μπορώ πλέον και τρώω πολύ ήρεμα χωρίς βιασύνες, λες και κάποιος θα μου αρπάξει το φαγητό από μπροστά μου...Τρώω μικρά γεύματα και πολλά, πολύ νερό, και έχω μάθει να μασάω καλά την τροφή μου, πράγμα που δεν έκανα, μπορώ να πω πως άρχισα να νιώθω γεύση σε αυτά που τρώω, αφού πριν τα κατάπινα σχεδόν αμάσητα... Κάθε βράδυ σαλατούλα τουλάχιστον 3 ώρες πριν κοιμηθώ και πολλά πολλά υγρά!!!

Σας φιλώ και περιμένω νέα σας!!!!

---

Μάρω μου καλησπέρα!
Βλέπω ότι έχεις κάνει μεγάλη πρόοδο!
Αυτά που περιγράφεις ότι κάνεις, είναι ένα μεγάλο δώρο στον οργανισμό σου και είναι ό,τι καλύτερο!
Χαίρομαι πραγματικά για σένα!
Το ότι αρχίζουμε και νιώθουμε την πραγματική γεύση και τ' αρώματα των τροφών που τρώμε κάνοντας ποιοτική διατροφή, είναι κάτι που και εγώ βιώνω, και είναι υπέροχη αίσθηση!
Συνέχισε έτσι!

Καλό ταξίδι και να περάσεις τέλεια στην Κρήτη!

:-)