Υπερφαγία βουλιμία

Αυτό ψάχνω να βρω , να καταλάβω όλο αυτο που εχει συμβει. Να σταθώ στα πόδια μου αλλα πραγματικα χρειάζομαι να το κανω όλο αυτο γιατι τον στενοχωρούσε παρα πολυ να με βλέπει να κλαίω και να παραπονιέμαι συνέχεια για την εμφάνιση μου. Δε θελω να συνεχίζω να τον στενοχωρώ αν με βλέπει θελω να με δει οπως ήμουν , η γλυκιά του κόρη. Σε ευχαριστω Eleni μου, ναι τα εχω σταματήσει και δε θελω να α ξαναπιώ. Απλα τώρα πίνω πολλούς καφέδες που πριν δεν έπινα καν. Εχω ενα τεράστιο ΄΄πλακώμα ,στενοχώρια και άγχος .... Δεν ξέρω τι να κανω πραγματικα ...!! Εσυ είχες καποιο αντίστοιχο προβλημα;;

Flower μου όχι δεν έχω βιώσει κάποια τέτοια απώλεια και τρέμω στην ιδέα, έχω και εγώ μεγάλη αδυναμία στον μπαμπά μου, είναι τόσο δύσκολο, είμαι σίγουρη. Όμως μικρή μου, σκέψου, έχεις κάνει ήδη ένα βήμα, έκοψες τα καθαρτικά, ένα ακόμα βήμα, προσπαθείς να βρεις ένα μικρό στήριγμα, είσαι εδώ, γράφεις, μιλάμε, χωρίς ενοχές για ό,τι μας βαραίνει, δεν έχεις μόνο άρνηση λοιπόν.
Θέλω να προσπαθήσεις να κάνεις θετικές και αισιόδοξες σκέψεις, όταν το μυαλό σκέφτεται αρνητικά να το απωθείς και να σκέφτεσαι το ακριβώς αντίθετο.
Είσαι ένα γλυκό κορίτσι, δεν παύεις ποτέ να είσαι, αλλά πρέπει να προχωρήσεις, να δώσεις την ευκαιρία στον εαυτό σου να ξανανιώσει χαρούμενος, ευτυχισμένος.
Θέλεις να χάσεις βάρος, το καταλαβαίνω, πήρες κιλά που δεν είχες. Τα γλυκά είναι απαγορευμένα σε μια σωστή διατροφή, το ξέρουμε όλοι.
Εγώ κλείνω 5 μήνες που τα έχω βγάλει από την ζωή μου, υπάρχουν φορές που μου λείπουν, φορές που δεν μου λείπουν, φορές που τα χρειάζομαι έντονα και πότε υποκύπτω, πότε τα καταφέρνω.
Δεν θέλω να ξαναδώ το σώμα μου στα κιλά που ήμουν, αλλά έχω συνηθίσει κιόλας πλέον. Τίποτα δεν είναι αδύνατον, θέληση χρειάζεται.

Ευχομαι ολοψυχα να μη το περάσεις όλο απο.. Πονάει παρα παρα παρα παρα πολυ.. Ναι πιστευω οτι θα βοηθησει η ανταλλαγή συναισθημάτων κι απόψεων πανω σ αυτο το θεμα.. Εγω τρεφομουν μονο με γλυκά ο,τι έβρισκα και εννοείται ολα αυτά κρυφά.. Πως τα κατάφερες;; Εχεις χαςει κιλά;; Δεν ξέρω γιατι ποτε δεν έτρωγα γλυκά αλλα εκεί έπεσα με τα μούτρα.., πως να τα χάσω , χωρις να αγχώνομαι;;είχες κι εσυ υπερφαγία επεισόδια;

Ναι πάντα ήμουν υπέρβαρη, συνήθως από 96 μέχρι 105 στη χειρότερη, όμως το καλοκαίρι ζυγίστηκα και ήμουν 110,4 κιλά. Έτρωγα και πάχαινα, κυρίως παγωτά και γλυκά, και κυρίως το βράδυ που γύριζα από την δουλειά μου, ήταν σαν αγχολυτικό. Από τις 20 Ιουνίου ξεκίνησα δίαιτα, και σήμερα είμαι 93,7 κιλά. Έχω χάσει περίπου 17 κιλά, και σκοπεύω να συνεχίσω μέχρι τα 85. Φυσικά είχα υπερφαγικά αλλά όχι βουλιμικά επεισόδια και όταν λέω υπερφαγικά εννοώ πχ 2 πίτες σουβλάκι και μια βάφλα μετά ή μεγάλες μερίδες ή μισό κιλό παγωτό. Τόσο ώστε να σκάσω.
Πλέον είμαι πιο συγκρατημένη και ξέρω ότι τα γλυκά δεν επιτρέπονται πέρα από μια φορά την εβδομάδα. Έχω βρει εναλλακτικούς τρόπους όμως, όπως δημητριακά με σοκολάτα ή φρυγανιές με μαρμελάδα και τις απεριόριστες ποσότητες τις έχω αφήσει πίσω μου. Εύχομαι να συνεχιστεί αυτό και στο μέλλον.

Καλημέρα ,

Καταρχάς θελω να σου πω ενα μεγάλο μπράβο που τα κατάφερες κι εννοείται οτι πρεπει να συνεχίσεις και να χάσεις ολα τα κιλά που θελεις και να δεις τον εαυτο σου διαφορετικά. Σε ποσο χρονικό διάστημα έχασες τα κιλά αυτά;; Πηγές σε διατροφολόγο ή απο μονή σου;; Τι σκεφτοσουν και έδιωξες τα γλυκά απο τη ζωη σου;; Πιστευω οτι αν το πάρεις αποφαση εννοείται και θα συνεχιστεί να εισαι καλα και να μην εχεις εκρήξεις υπερφαγίας. Θελω παρα παρα πολυ να καταφέρω κατι τετοιο πως απαγκιστρωθηκες απο τα γλυκά;; Εγω αγχώνομαι μεχρι αν θα χάσω, γι αυτο απευθύνθηκα και εστειλα και εδω , για να δω άλλες απόψεις , μήπως ηρεμηςω.

Flower λυπάμαι για την απώλεια σου !!!! Δεν θα σου πω κάτι περισσότερο για αυτό γιατί πιστεύω οτι λόγια παρηγοριάς ειναι περιττά ...
Στο θέμα σου τώρα ... Όπως είπα και σε προηγούμενο ποστ τίποτα δεν γίνεται από τη μια στιγμή άλλη ..
Αφορμή για το ξεκίνημα αυτής της κατάστασης ίσως ήταν κάποιο γεγονός ... Όμως η αφετηρία βρίσκεται αλλού.. Ίσως η αιτια δεν ειναι μόνο μια ... Η αλυσίδα έχει πολλούς κρίκους...
Διακρίνω μια άρνηση να απευθυνθείς κάπου σε ειδικό?
Για την ιστορία να σου πω ότι είμαι υπερφαγικη χωρις να παίρνω καθαρτικά ευτυχώς και ευτυχώς για σένα που τα σταμάτησες!!! Ήμουν σχεδόν προς την έξοδο αυτού του εφιάλτη όμως κάποια προβλήματα που έχω αναφέρει μου ξύπνησαν το κακό μου εαυτό ...
Τα επεισόδια ειναι εκεί για να σου χτυπήσουν καμπανάκι για κάποιους λόγους κρυφούς που μόνο με βοήθεια μπορείς να λύσεις το γρίφο ...
Δίαιτα σε φάση που είσαι δεν μπορείς να κάνεις στο λέω εκ πείρας το μόνο που θα καταφέρεις ειναι ο γνωστός φαύλος κύκλος.. Ένας διατροφολογις απο μόνος του δεν μπορεί να βοηθήσει όσο ένας ειδικός που θα σε βοηθήσει να κοιτάξεις καλυτέρα..
Προτείνω συνδυασμό με έμφαση στο δεύτερο γιατί το πρώτο και η σωστή διατροφή θα έρθει μετα ...
Η απόφαση φυσικά ειναι δικη σου και εύχομαι να πάρεις τη σωστή ...
Όπως και να χει εδω είμαστε όλοι ...

Maria μου σε ευχαριστω.. Εχω σκεφτει οτι η ζωη εχει τόση αξία που θα πρεπει να περνάμε με τον καλυτερο τροπο τις μερες μας κι οχι να τρέχουμε σε φάρμακα κι όλο αυτο... Η αλήθεια ειναι οτι εχω μιλήσει δυο φορες με ψυχολόγο και μου είπε κανεις δε θα με βοηθησει αν εγω δε βοηθήσω τον εαυτο μου και αποφανθηκαμε οτι επειδη λογαριάζω περισσότερους τους άλλους κι οχι εμένα αφήνω και μαζεύω πολλα μεσα μου , για να μην χαλάσω την καρδιά των άλλων και ολα ξεκινούν απο τη χαμηλή αυτοεκτίμηση ... Δεν αρνούμαι να παω απλα , θελω να το προσπαθήσω λιγο μονή μου. Μιλώντας με σας βρισκω δύναμη και πιστευω οτι θα το καταφέρω... Πολλές φορες πίεζα τον εαυτο μου για να μην κανω και να μην πω πολλα πραγματα , οποτε μετα απο καιρό μίλησα στους γονείς μου . Με αγχώνει όλη η κατασταση πως κατάφερες και ηρεμήσεις ;;; Μου είπαν να ξεκινήσω δραστηριοτητες... Αλλα μετα απο αυτο που έγινε δεν ειχα όρεξη... Δεν μπορω να πάρω τα πόδια μου ... Συγγνωμη που σας κουράζω μ ολα αυτά... :crazy:

Ποιος μίλησε για φάρμακα ? Δεν σου πρότεινα να πας σε ψυχίατρο που θα δώσει φάρμακα αλλα σε έναν ψυχοθεραπευτή που ειδικεύεται σε αυτά ... Στις ΔΠΤ δεν δίνονται φάρμακα πλην εξαιρέσεων που συνυπάρχουν κι άλλες παθήσεις η διαταραχές ...
Έχεις συνδέσει τον ψυχολόγο -ψυχοθεραπευτή με την τρέλα... Μεγσ λάθος ..
Συζήτησες με κάποιο ψυχολόγο δύο πράγματα και σε αυτό που συμφωνώ ειναι ότι όντως αν δεν θες εσυ να βοηθηθείς κανένας δεν θα το κάνει .. Η χαμηλή αυτοπεποίθηση η ο ρόλος του θύματος δεν είναι η μόνη απάντηση σε αυτό ...
Θα στο πω ωμά ίσως σκληρά ... Μόνη σου δεν θα οδηγηθείς στην θεραπεία μπορεί να υπάρξουν φορές που δεν θα κάνεις επεισόδιο .. Ποσο νομίζεις οτι θα κρατήσει? Δυο μέρες , μια εβδομάδα , τρεις ? Μετα θα επιστρέψει δυνατότερο απο πριν ... Αν θες να ζεις έτσι είναι επιλογή σου ..
Εγω ακολούθησα το δρόμο της ψυχοθεραπείας που εινσι χρονοβόρα .. Αλλά λυτρωτική... Μέσα από αυτή ξετυλίγεις το κουβάρι βρίσκεις τις απαντήσεις και ειναι η αρχή για τη θεραπεία ...
Θέλει ΧΡΟΝΟ ΥΠΟΜΟΝΗ ΕΠΙΜΟΝΗ .. Δεν λύνεται απο τη μια στιγμή στην άλλη όπως νομίζεις ...Εσυ θέλεις άμεσα αποτελέσματα δεν γίνεται όμως να τα έχεις ... Για λίγο ίσως σου αρκεί?
Δυο χρόνια προσπάθησα μόνη μου με τεράστια αποτυχία ...
Εκτός από ιδιώτες υπάρχουν και κέντρα με δωρεάν παροχές ...
Φυσικά δε να σημειώσω ότι αν δεν είσαι θετική σε όλο αυτό και με πλήρη αυτογνωσία και κατανόηση όλης της διαδικασίας δεν θα έχεις και ανάλογα αποτελέσματα ... Θα πέσεις πολλές φορές κατά τη διάρκεια αλλα αν δεν βρεις τη δύναμη να σηκωθείς δεν θα ξεφύγεις ποτε ..

Μπορεί να ειμαι αυστηρή αυτή ειναι όμως η αλήθεια ...
Αλλα κανείς δεν κάνει κάτι με το ζόρι .. Ο καθένας ειναι υπεύθυνος για τον εαυτό του και πολύ περισσότερο σε σοβαρές διαταραχές όπως αυτή...
Ελπίζω να μη μου θυμώσεις !!! Η παραπάνω έκθεση ειναι για το καλό σου !!! Ο παλιός κάτι παραπάνω ξέρει :grin:

Και φυσικά δεν κουράζεις κανέναν κι να μην το ξαναπείς αυτό

Flower σε νιωθω απολυτα...όπως κι όλοι όσοι περνάνε παρόμοια κατάσταση. Στη ζωή δυστυχώς δεν είναι όλα ρόδινα κι αυτό είναι κάτι που το εχεισ καταλάβει κι εσύ..Επειδή κι εγώ ταλαιπωρούμαι με αυτό 4 χρόνια κοντά θα ήθελα πολύ αν βεβαίως θέλεις κ εσυ να συζητήσουμε κ με κάποιον άλλον τρόπο.Πιστεύω ότι θα μας κάνει καλό :). Πάντως όπως είπαν κ τα κορίτσια όλα στο μυαλό είναι.κ πολύ σημαντικό ρόλο παίζει η ψυχολογία. Τους τελευταίους δύο μήνες ενώ ήμουν στα κιλά που ήθελα και ενω ειχα περασει ενα υπέροχο καλοκαίρι πήρα την κάτω βόλτα με αποτέλεσμα να ξαναπάρω κάποια κιλά κ η ψυχολογία μ να είναι συνέχεια πεσμένη...όμως πιστεύω ότι πάντα υπάρχει τρόπος να ξανασηκωθουμε.ακόμα κι αν έχουμε πιάσει πάτο...ψάξε κ βρες αυτή τη δύναμη.

Πραγματικα το χρειάζομαι όλο αυτο. Δε με πειραζει , εχεις δικιο ειναι η πραγματικότητα. Θελω να πειθαρχισω εχω ανάγκη για μένα να το κανω αυτο . Δε γινεται να ταράζομαι και να σκέφτομαι συνέχεια αυτά. Ειχα στείλει μήνυμα σε ενα μη κερδοσκοπικό οργανισμό για διατροφικές διαταραχές αλλα κανένας δε μου απάντησε. Θελω να φύγω απ όλο αυτο , ίσως ειμαι απεγνωσμένη το ξέρω ειμαι παρα παρα πολυ. Ναι το ξέρω οτι σε κάθε συναισθηματική μετάπτωση θα γυρίζει γιατι ειναι λαβύρινθος , δε θελω να χάσω αλλο χρόνο... Οχι δε το αντέχω.. Η ζωη ειναι έξω κι οχι μεσα στο σπιτι τρώγοντας μερεντα κεικ κουλούρια κρουασάν. Υπομονή μετα απο τοσο καιρό δεν εχω . Επιμονή και πειθαρχία πως να αποκτήσω;;;

Δε θυμώνω ετσι, θυμώνω με μένα ... :(

Angel όσο διάστημα ταλαιπωρούμαι κι εγω , πως κατάφερες να χάσεις αυτά τα κιλά;;; Πως θα μπορούσαμε να μιλήσουμε ;;; Ναι εννοείται γιατι κατι θα μπορούσαμε να δώσουμε και να αλλάξουμε μυαλο ειναι πολυ δύσκολο οπως λενε και τα κορίτσια.. Θυμώνω μαζι μου που δεν μπορω να πειθαρχισω σε μένα... Γιατι πήρες την κατω βολτα;;

Είναι πολύ απλό. Προσπαθούσα να βγαίνω έξω κ ναα κάνω διάφορες δραστηριοτητες.πχ βόλτες κολύμπι.κ αν έκανα βουλιμικο επεισόδιο κρατούσε το πολύ Μια μέρα αντε δύο καθε δυο βδομαδεσ.κ επισησ εκανα κ γυμναστικη.ΤΏΡΑ έχω καταλήξει να κάνω τρία επεισόδια την βδομάδα. Κ με την ψυχολογία π έχω τώρα δν εχω όρεξη ούτε κ για γυμναστική. Αν δν είχα κ τισ υποχρεώσεις με τη σχολή θα ήμουν όλη μέρα στο σπίτι να ετρωγα ότι βλακεια εβρισκα .ούτε κι εγώ δν το αντέχω..Θέλω να ξεφύγω απ όλο αυτό. Αλλά δυστυχως η μαρια έχει δίκιο. Δν υπάρχει σ αυτό μια γρήγορη κ άμεση λύση. .είναι μακρύς ο δρόμος. Κ μόνες μασ δν μπορούμε να το ξεπεράσουμε. .το πολύ να αντέξεις ένα μήνα. .

Flower εγώ όταν ξεκίνησα να κάνω δίαιτα, δέχτηκα ισχυρές πιέσεις από την οικογένειά μου, και δεν είχα άλλη επιλογή, στα κιλά που ήμουν, δυσκολευόμουν να δέσω τα κορδόνια στα παπούτσια μου.. Έπρεπε κάτι να κάνω. 5 μήνες σχεδόν και γλυκό δεν έχω φάει, γιατί φοβάμαι μήπως κυλήσω και δεν θέλω.
Εσύ είσαι διαφορετική περίπτωση, εσύ κορίτσι μου πέρασες μια μεγάλη απώλεια, που δεν ξεπερνιέται ποτέ, μαθαίνεις μόνο να ζεις με αυτό. Δεν ξέρω τον τρόπο. Ειλικρινά, δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάποιος τρόπος. Χρειάζεται θέληση όμως, για τις όμορφες στιγμές που σε περιμένουν, είναι ωραία η ζωή, σκέψου ότι θα σου δοθεί η ευκαιρία να γνωρίσεις έναν άνθρωπο να αγαπήσεις, να κάνεις οικογένεια ίσως.
Υπάρχουν χαρές που πρέπει να ζήσεις, τις αξίζεις και με το παραπάνω για όσα πέρασες.
Άρχισε να έχεις κάποια κοινωνική ζωή, κάνε μια επικοινωνία με τις φίλες σου, άρχισε να βγαίνεις.. Θέλω να σε ρωτήσω, αδέλφια έχεις? Στηρίζετε ο ένας τον άλλον?

Angel μου σε καταλαβαινω απόλυτα. ... Ζω ακριβώς το ίδιο πράγμα. Φόβο για να μη με πιάσεις κανεις να τρώω ετσι κατι το οποίο σιγα σιγα το ξεπερνάω . Έχασες πολλα κιλά;;; Δε θα μας βοηθησει όλο αυτο χειρότερα γινόμαστε... Δεν ειναι κρίμα να βάλεις τα κιλά που με κόπο έχασες;;τι σου δυμβαινει κι άλλαξε ετσι;; Καλυτερα να ξεκινήσεις να βγεις να αλλαξεις παρα παραστάσεις... Αν δεν αλλάξουμε , βουλιάζουμε.... Δε γινεται.. Ναι το ξέρω οτι θα ειναι ένας φαύλος κύκλος.. Θα γυρίζουμε να ψάχνουμε την ουρά μας.. Εσυ εχεις επισκεφτεί καποιον ψυχοθεραπευτή;;

Ελένη μου καλα έκανες και τα έχασες , η οικογένεια ειναι το πιο σημαντικό πράγμα κι ειδικά να σε στηρίζει. Ναι εχω αδερφη , με στηρίζει και προσπαθεί αλλα εγω πάλιαγχωνομαι και τα θαλασσωνω. Θέληση εχω , δεν μπορείς να φανταστείς ποσο. Υπομονή δεν εχω , εχω κουραστεί απο μένα , να μην μπορω να πειθαρχισω σε. Μένα... Δε γινεται ... Δε με στηρίζει κανεις σ αυτη την απώλεια και νιώθω μονή μου... Ίσως τις κούρασα που δεν έβγαινα μαζι τους.. Τι να πω;;

φόβος για όλα :).έχασα 4 με 5 κιλά.αρκετά ικανοποιητικά για μένα..ωστοσο όπως είπες αυτά τα κιλά μπορώ να τα ξαναπαρω πολυ γρηγορα.και μετα φοβάμαι να βγω απ το σπιτι μηπως κ παρατηρησουν πως παχυνα ξανα..κι ολο αυτο συνεχιζεται.
Αν ηξερα πραγματικα θα το αντιμετωπιζα :P.δεν ξερω.ισως οι πολλες υποχρεωσεις;ισως επειδη ημουν πολλες ωρες εκτος σπιτιου κ μετα ερχομουν κ δν μπορουσα να συγκρατηθω στο φαγητο; ισως επειδη δεν ειχα ενα συγκεκριμενο προγραμμα οπως το καλοκαιρι; ισως επειδη το αντιμετωπιζω μονη μου; πολλα ειναι.]σκεφτομαι να παω στην ψυχολογο του πανεπιστημιου μου.αλλα δειλιάζω. οχι δν εχω επισκεφτει ακομα κάποιον ειδικο.παντα πιστευα οτι μπορουσα να το ξεπερασω μονη αλλα ζουσα μεσα σε μια ψευδαισθηση.αν μπορεις πηγαινε.μη περιμενεις απο σενα.:) χρειαζεσαι κ καποιον διπλα σου σ αυτη τη διαδρομη.μην αφηνεις τα χρονια να περνανε ετσι.εχεις χαραμισει ηδη 4 χρονια.αρκετα δεν ειναι;