Τα ζευγάρια δεν μένουν μαζί απο αγάπη, αλλά επειδή φοβούνται την μοναξιά

Quote:

---

Originally posted by mstrouf...
μπορεις εσυ να μου πεις πως διατηρείται η αγάπη κ πως μπορει να υπάρξει φιλία για έναν άντρα μετά τον έρωτα;

---

Μπορώ να σου απαντήσω εγώ εάν δεν έχεις αντίρρηση , άλλωστε έιναι το αγαπημενο μου θεμα :)

Έχεις δει μια μάνα πως μεγαλώνει το παιδάκι της , ε κάπως έτσι πλάθεται και Αγάπη, ένα παιδάκι μικρούλικο που με πολλές προσπάθειες με θυσίες με τα πάνω και τα κάτω μεγαλώνει και αρχίζει να περπατάει, να ψελλίζει τις πρώτες λέξεις στις καρδιές μας , μέχρι να γίνει ένας γίγαντας με υπεράνθρωπες ικανότητες ... και όπως για κάθε μάνα και πατέρα το παιδί τους μένει πάντα παιδί όσα χρόνια κι\'αν περάσουν όσο και αν ψηλώσει - μεγαλώσει ...έτσι και η αγάπη θα είναι πάντα το παιδί μας και για όσα χρόνια χτυπάει η καρδούλα μας, θα θελήσουμε πάντα να προσφέρουμε να τον βοηθήσουμε να του σταθούμε , έτσι τόσο απλά και δύσκολα συνάμα, διατηρείτε η αγάπη ... Εγώ αυτήν την συνταγή ακολουθώ και δεν έπεσα ποτέ έξω .

Όσο για την φιλία μετά τον έρωτα, έχει να κάνει με πολλούς παράγοντες , πρώτων εάν ο χωρισμός είναι μια από κοινού επιλογή , και όχι μια μονομερής επιλογή η απόφαση , έχει ταυτόχρονα να κάνει με συναισθήματα και ιδικά τον πόνο που βιώνει το μέλος που \'\'εγκαταλείφθηκε \'\', ακόμη έχει να κάνει με την μετέπειτα εξέλιξη στη ζωή σας , εάν κάνετε ο καθένας σας καλές σχέσεις τότε όλα καλά , άλλα εάν όχι τότε ... και πάνω απ όλα πρέπει να αντιλαμβάνεσαι και να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου για τούς λογούς που θες να παραμένεις φίλος με τον πρώην σου, επίσης θέλει πολύ προσοχή στο εξής θέμα : εγώ μπορώ να είμαι φίλος με την πρωί μου αυτή όμως μπορεί ; Μήπως ικανοποιώντας το εγωιστικό μου θέλω , την εμποδίζω στο να προχωρήσει στη ζωή της , μήπως έστω και με αυτό το φιλικό δέσιμο της δίνω ψεύτικες ελπίδες ότι μπορεί να ξαναήμαστε μαζί ...

Empneustn η περιπτωση της σχέσης μου είναι πολυπλοκη θα έλεγα.. είναι στασιμη χωρις εξελιξη, γνωστο κ στους δυο μας, ειμαι 26 ειναι 54, δεν υπαρχει θεμα οικογενειας κ γαμου κλπ. κατι που ουτε εγω το θελω κ δεν είναι σε καμια περίπτωση οτι δεν νιώθω για εκεινον, αλλα ολο αυτο με φθειρει καθημερινα, εδω κ 3+ χρόνια. Στο ερώτημα που μου θέτεις, προτιμώ την ειλικρίνεια κ την αλήθεια μέσα στη σχέση κ ας πονάει, παρα να ελπίζω σε κάτι ψευτικο. αυτο που λες υστερα οτι πρεπει να διακρίνουμε μετα τον ερωτα τι θελουμε στην ζωή μας, αν ηταν διαφορετικες οι συνθηκες στην σχέση μας, δεν θα τον άφηνα ποτε, στη δεδομενη κατασταση πρεπει να κοιταξω εμενα, κατι το οποιο ειναι η τελευταια μου προτεραιοτητα αφου η παρουσία του κ μονο με γεμιζει, δεν εχω καν ματια για αλλον. ελπιζω να σε καλυψα με την απαντηση μου.

χμμμ,αυτο σηκωνει πολυ μεγαλη συζητηση....δεν ξερω να πρεπει να γινει εδω περα ...

Quote:

---

Originally posted by mstrouf
vince να σε ρωτησω κ κατι αλλο, γιατι βλέπω πως είσαι ψαγμένος πολυ κ συνεχεια το ψάχνεις με όλα αυτά τα ερωτήματα

---

Είναι στη φύση μου νομίζω. Πάντα έχω ερωτήματα και ποτέ δεν επαναπαύομαι με όσα ξέρω. Ίσως όμως έτσι να μην βρώ ποτέ την άκρη.

Quote:

---

Originally posted by mstrouf
κάνω συνήθως ότι αισθάνομαι, αυτό το δίνουμε κ παίρνουμε, δεν το έχω κατανοήσει μπορώ να πω, μου φαίνεται ακραίο, δεν υπάρχει μονάδα μέτρησης.. τοσα δινω.. ποσα θες.. που λέει κ ένα τραγούδι. Δηλ. αυτο που δεν καταλαβαίνω είναι: (να μιλήσω για μενα πάλι) κανω αυτο που αισθανομαι οπως είπα κ πριν αυτο το δοσιμο του είναι μου, εμενα με ευχαριστει, με γεμίζει, μου δίνει ικανοποίηση, μπρος σε αυτό δεν υπολογίζω αν θα πάρω κ είναι κάτι το οποίο δεν με απασχολεί τόσο, όσο το να νιώσω καλά με αυτό που κάνω κ να είμαι εντάξει με μένα. έχω ακουσει παμπολες φορες γι\'αυτο το παρε - δωσε κ μου μοιαζει σαν να μην αρκουμαστε σε αυτο που μας προσφέρει στο να αισθανθούμε καλά. σε μπέρδεψα?

---

Το πάρε δώσε σε μια σχέση έχει να κάνει με το πόσο απο τον εαυτό μας δίνουμε. Δεν θέλω να το αναλύσω περαιτέρω...η δικιά σου προσέγγιση είναι διαφωτιστική θα έλεγα.

Thessalo, καλά έκανες κ απάντησες κ γω ψαχνω αυτο που γράφεις, την απο κοινού επιλογή, όσες φορες κ να προσπαθήσαμε, παρα πολλες, δεν καταφεραμε να αντεξουμε χωριστα. τώρα τι αλλο να γράψω, έγραψα ήδη παρα πολλα.. απλα δεν ξερω που θα με βγαλει ολο αυτο

Quote:

---

Originally posted by vince
Το πάρε δώσε σε μια σχέση έχει να κάνει με το πόσο απο τον εαυτό μας δίνουμε. Δεν θέλω να το αναλύσω περαιτέρω...η δικιά σου προσέγγιση είναι διαφωτιστική θα έλεγα.

---

δηλ. να σε ρωτησω παλι....
υπαρχουν άνθρωποι που μετρανε ποσα πηραν κ τι εδωσαν;
εγω δινω ανεξελεγκτα χωρις να μετραω αν θα παρω, είναι στο ανθρωπο αυτο; γνωριζω οτι αρκετες φορες εκφραζοντας αυτο που αισθανομαι,δινοντας, φοβιζω κοσμο, σαν να φαινομαι περιεργη ή είναι είδος απειλης το να εισαι απλα ο εαυτος σου κ αληθινος στον απεναντι; δεν μπορω να καταλαβω πως σκεφτονται οι ανθρωποι, με πληγωνουν πολλες φορες που δεν νιωθουν το απλο αγαθο του αισθανομαι.
μαλλον περναω συναισθηματικη κριση.. χα, χα.. αστο, δεν πειραζει..

Quote:

---

Originally posted by mstrouf
vince να σε ρωτησω κ κατι αλλο, γιατι βλέπω πως είσαι ψαγμένος πολυ κ συνεχεια το ψάχνεις με όλα αυτά τα ερωτήματα, εγω αισθάνομαι λίγο τούβλο στο θέμα των σχέσεων, κάνω συνήθως ότι αισθάνομαι, αυτό το δίνουμε κ παίρνουμε, δεν το έχω κατανοήσει μπορώ να πω, μου φαίνεται ακραίο, δεν υπάρχει μονάδα μέτρησης.. τόσα δίνω... πόσα θες.. που λέει κ ένα τραγούδι. Δηλ. αυτο που δεν καταλαβαίνω είναι: (να μιλήσω για μενα πάλι) κανω αυτο που αισθανομαι οπως είπα κ πριν αυτο το δοσιμο του είναι μου, εμενα με ευχαριστει, με γεμίζει, μου δίνει ικανοποίηση, μπρος σε αυτό δεν υπολογίζω αν θα πάρω κ είναι κάτι το οποίο δεν με απασχολεί τόσο, όσο το να νιώσω καλά με αυτό που κάνω κ να είμαι εντάξει με μένα. έχω ακουσει παμπολες φορες γι\'αυτο το παρε - δωσε κ μου μοιαζει σαν να μην αρκουμαστε σε αυτο που μας προσφέρει στο να αισθανθούμε καλά. σε μπέρδεψα?

---

Μαρία δεν ξέρω πως και από που κατεληξες σ\'αυτά που έγραψες μα τα λόγια σου κουβαλάνε πολύ σοφία , γιατί όποιος βάλει σε ζυγαριά το ποσά δίνω πόσα παίρνω , είναι σαν να έχει βάλει μια ταμιακή και κόβει αποδείξεις για ότι δίνει και περιμένει να πάρει το αντίτιμο ... και επειδή ήμαστε διαφορετικοί με διαφορετικού κώδικες αξιών και εκτιμάμε και αξιολογούμε διαφορετικά αυτά που παίρνουμε και δίνουμε , δεν υπάρχει ούτε μια στο εκατομμύριο περίπτωση εάν ακολουθήσουμε αυτήν την μέθοδο αποτιμήσεις να ισοσκελίσουμε αυτά που δίνουμε με αυτά που παίρνουμε , ήμαστε χαμένοι από χέρι ...
Το να δίνεις γιατί αγαπάς να δίνεις σε αυτόν τον άνθρωπο , το να δίνεις γιατί έτσι αισθάνεσαι πρωτίστως εσύ ευτυχισμένη , το να δίνεις επειδή γουστάρεις να είσαι εσύ αυτή που θα χαράξεις το δρόμο τής αγάπης σας είναι ακριβός αυτό που χρειάζεται μια αγνή αγάπη . Πάντα θυμάμαι κάτι που διάβασα : Το ότι δεν σ\'αγαπαω όπως εσύ ορίζεις το πολύ , δεν σημαίνει οτι δεν σ\'αγαπάω με όλη τη καρδιά μου ...!

Quote:

---

Originally posted by mstrouf

Quote:

---

Originally posted by vince
Το πάρε δώσε σε μια σχέση έχει να κάνει με το πόσο απο τον εαυτό μας δίνουμε. Δεν θέλω να το αναλύσω περαιτέρω...η δικιά σου προσέγγιση είναι διαφωτιστική θα έλεγα.

---

δηλ. να σε ρωτησω παλι....
υπαρχουν άνθρωποι που μετρανε ποσα πηραν κ τι εδωσαν;
εγω δινω ανεξελεγκτα χωρις να μετραω αν θα παρω, είναι στο ανθρωπο αυτο; γνωριζω οτι αρκετες φορες εκφραζοντας αυτο που αισθανομαι,δινοντας, φοβιζω κοσμο, σαν να φαινομαι περιεργη ή είναι είδος απειλης το να εισαι απλα ο εαυτος σου κ αληθινος στον απεναντι; δεν μπορω να καταλαβω πως σκεφτονται οι ανθρωποι, με πληγωνουν πολλες φορες που δεν νιωθουν το απλο αγαθο του αισθανομαι.
μαλλον περναω συναισθηματικη κριση.. χα, χα.. αστο, δεν πειραζει..

---

Ξέρω πολύ καλά τι εννοείς. Το θέμα είναι να αισθάνεσαι εσύ καλά με την προσέγγιση σου..αλλά άν κρατάς και κάτι για σένα δεν είναι κακό, στο μέτρο του φυσιολογικού βέβαια..

Πάντως δεν νομίζω οτι οι άνθρωποι μετράνε τι παίρνουν και τι δίνουν με την σημασία που εσύ το αναφέρεις εκτός και αν είναι εγωπαθείς...Όσες, λίγες, φορές έχω αγαπήσει μια γυναίκα (δεν μιλάω για καψούρα η έρωτα) δεν κοιτάω τι παίρνω. Έχω την ανάγκη να προσφέρω. Θα με προβλημάτιζε όμως αν δεν είχα και την ανάλογη ανταπόκριση...

Δεν ξέρω mstrouf, διαβάζοντας για τη σχέση σου θυμήθηκα μια ανάλογη δική μου ιστορία, από κοινού επιλογή δεν μπορούσε να υπάρξει και η σχέση έμενε στάσιμη, το συναίσθημα όμως γινόταν όλο και πιο έντονο, κι είχα αρχίσει να υποφέρω παρά την αγάπη που ένιωθα.

Τώρα κοιτώντας πίσω νομίζω ότι αυτή η αγάπη απλά γέμιζε τη σκέψη μου, με γέμιζε συναισθηματικά, αλλά δεν κάλυπτε την ανάγκη για συντροφικότητα.

Και - άσχετα με την παραπάνω ιστορία - μιλώντας για τη σχέση μοναξιάς-αγάπης, νομίζω ότι είναι προϋπόθεση να μη φοβάσαι τη μοναξιά για να μπορέσεις να αγαπήσεις και να μοιραστείς. Αν σε κυριαρχεί ο φόβος της μοναξιάς καταλήγεις σε σχέσεις εξάρτησης, καταπιεστικές, συμβατικές. Το δίνω-παίρνω γίνεται τόσο πολύ πιο απλό αν δεν βασανίζεσαι από σκέψεις απόρριψης, εγκατάλειψης, απώλειας.

Quote:

---

Originally posted by marina38 ...ότι είναι προϋπόθεση να μη φοβάσαι τη μοναξιά για να μπορέσεις να αγαπήσεις και να μοιραστείς. Αν σε κυριαρχεί ο φόβος της μοναξιάς καταλήγεις σε σχέσεις εξάρτησης, καταπιεστικές, συμβατικές. Το δίνω-παίρνω γίνεται τόσο πολύ πιο απλό αν δεν βασανίζεσαι από σκέψεις απόρριψης, εγκατάλειψης, απώλειας.

---

Απάντηση για Oscar :)

Quote:

---

Originally posted by vince

Ξέρω πολύ καλά τι εννοείς. Το θέμα είναι να αισθάνεσαι εσύ καλά με την προσέγγιση σου..αλλά άν κρατάς και κάτι για σένα δεν είναι κακό, στο μέτρο του φυσιολογικού βέβαια..

Πάντως δεν νομίζω οτι οι άνθρωποι μετράνε τι παίρνουν και τι δίνουν με την σημασία που εσύ το αναφέρεις εκτός και αν είναι εγωπαθείς...Όσες, λίγες, φορές έχω αγαπήσει μια γυναίκα (δεν μιλάω για καψούρα η έρωτα) δεν κοιτάω τι παίρνω. Έχω την ανάγκη να προσφέρω. Θα με προβλημάτιζε όμως αν δεν είχα και την ανάλογη ανταπόκριση...

---

σαφεστατως vince...
\"Θα με προβλημάτιζε όμως αν δεν είχα και την ανάλογη ανταπόκριση... \"
αυτο μονο, τα λεει όλα...
νομίζω πως σε όλους τους τομείς τις ζωής μας έχουμε ανάγκη στο να εκτιμόνται, αναγνωρίζονται οι πράξεις μας, ποσο μαλλον με τον ανθρωπο που θελεις να μοιραζεσαι το πως νιώθεις κ αισθανεσαι.

Quote:

---

Originally posted by marina38
νομίζω ότι είναι προϋπόθεση να μη φοβάσαι τη μοναξιά για να μπορέσεις να αγαπήσεις και να μοιραστείς. Αν σε κυριαρχεί ο φόβος της μοναξιάς καταλήγεις σε σχέσεις εξάρτησης, καταπιεστικές, συμβατικές. Το δίνω-παίρνω γίνεται τόσο πολύ πιο απλό αν δεν βασανίζεσαι από σκέψεις απόρριψης, εγκατάλειψης, απώλειας.

---

Νομίζω πως όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος φοβάται όλο και περισσότερο την μοναξιά (το λέω με επιφύλαξη- ας απαντήσουν οι μεγαλύτεροι) ασχέτως εάν είναι μαζί με τον σύντροφο του. Παρά ταύτα δεν πιστεύω πως το μέγιστο κριτήριο είναι η κάλυψη της μοναξιάς με την αυστηρή σημασία που αυτό έχει. Άλλωστε όταν αγαπάμε δεν καταπιέζουμε...
Σε γενικές γραμμές συμφωνώ με αυτά που λές..

Χμ, θα έλεγα ότι όσο μεγαλώνεις αποκτάς επίγνωση του τι σημαίνει απώλεια και ότι οι σχέσεις δεν προστατεύουν από τη μοναξιά, μπορεί προσωρινά να κάνουν λιγότερο μοναχική την καθημερινότητα. Αν είναι κουρτίνα που καλύπτει τη μοναξιά σου η απώλεια σε τσακίζει.

Προσωπικά έχω κάνει έναν διαχωρισμό , Σχέση και αγάπη .
Η μεν Σχέση είναι ένα πλαίσιο, μια μορφή οργάνωσης : π.χ. σεβασμός , ελευθερία και περιορισμούς , ευθύνες και υποχρεώσεις και απαιτήσεις , διαπραγματεύσεις και συμφωνίες, συμβιβασμούς ...
Η δε Αγάπη είναι συναίσθημα, εμπεριέχει την έλξη την επιθυμία την προσδοκία, το γκρέμισμα την προσωπικών ορίων για να δημιουργήσουμε το εμείς...

Η Σχέση είναι το \'\'Πακέτο των Κανόνων\'\' που ρυθμίζουν το \'\'Παιχνίδι\'\' της Αγάπης ( εάν θα μπορούσα να το πω έτσι ) και εκ φύσεως πολλές φορές οι δυνάμεις τους είναι αντίθετες.

Αγάπη χωρίς σχέση μπορεί να υπάρχει !
Σχέση χωρίς αγάπη επίσης μπορεί να υπάρχει απλά θα είναι επαγγελματική - φιλική η οτιδήποτε άλλο, αλλά ποτέ σχέση αγάπης !

Όποτε δεν αρκεί μόνο η αγάπη για να έχουμε μια πετυχημένη σχέση, απλά η αγάπη είναι η αφετηρία , και θέλουμε να είναι και η κατάληξη όταν θα έχουμε καταφέρει να ενταχθούμε σε μια σχέση , γιατί δυστυχώς συμβαίνει , να ξεκινάμε γεμάτοι αγάπη μπαίνουμε στη σχέση , και κάπου εκεί χάνεται η αγάπη και μένει ...το ερώτημα και τώρα τη κάνουμε ;

vince σε ποιά ταινία το έλεγε αυτό? ? ?