Ήμουν η χειρότερη μητέρα..

Quote:

---

Originally Posted by zwi_kouvaria

Δείχνει ότι δεν παρακολουθεί, κόβει πχ με το ψαλίδι, ζωγραφίζει, όμως αν τον ρωτήσεις τι έλεγε η δασκάλα ξέρει να σου πει, και δεν έχει μαθησιακα
κενά.

---

Κι εγω το εκανα αυτο. Αν παρατηρουσα στα ματια τον καθηγητη στον πινακα οταν παρεδιδε, χανομουν, αφαιρουμουν. Αν σχεδιαζα, εγραφα, μουτζουρωνα, ακουγα τα παντα ενω αυτοι νομιζαν οτι τους εγραφα!! Ελπιζω οι δασκαλοι του να ξερουν οτι ακουει κανονικοτατα ακομη κι οταν φαινεται να ζωγραφιζει.
Σκεψου αυτο που σου ειπα για εξωσχολικες δραστηριοτητες, θα τον βοηθησει οσο δε φανταζεσαι το να ανακαλυψει τις κλισεις και τα ταλεντα του. Μακαρι να ειχα καποιον διπλα μου να ειχε βοηθησει και μενα σε αυτο οταν επρεπε, τοτε στα μαθητικα χρονια.

Quote:

---

Originally Posted by zwi_kouvaria

Χόμπι έχει.. Μαθαίνει κιθάρα, μπάσκετ.. Του αρέσει η ρομποτική παααααρα πολύ.. Ασχολείται με λεγκο.

---

Ααααα πολυ ωραια!!! Μπραβο!!

τι σημαινει το Δεπυ Δε πειραζει υποχωρω?

θα γινει ειδικος επιστημονας ετσι οπως παει αλλα εχει μεγαλη πιθανοτητα να βρει μια γυναικα και να τις φερθει ασχημα.

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

τι σημαινει το Δεπυ Δε πειραζει υποχωρω?

θα γινει ειδικος επιστημονας ετσι οπως παει αλλα εχει μεγαλη πιθανοτητα να βρει μια γυναικα και να τις φερθει ασχημα.

---

http://www.adhdhellas.org/2013-09-13-13-14-13/ti-einai

Γιατί το λες αυτό Αλέξανδρε;;
Σκέφτομαι κάθε σενάριο... Απέναντι μου είναι άψογος.. Κάνα δύο φορές που έκανε την κίνηση να με χτυπήσει του έχω μιλήσει και το μετανιώνει και κλαίει...δεν έχουμε γίνει τέλειοι..εγω κι εκείνος εννοώ.. Όμως μαθαίνουμε ο ένας από τον άλλο...Με αγαπάει και μου το δείχνει κάθε μέρα.. Αν αυτό αντικατοπτριζει τη μελλοντική σχέση του με τη γυναίκα του.. Μπορώ να τον φανταστώ.. Θα έχει άποψη για όλα και μάλιστα ισχυρή, δε θα αφήνει δουλειά για αύριο, θα πάρει την κόλλα την ειδική να φτιάξει επιτόπου αυτό που χάλασε, θα σου προτείνει που να πας όταν ψάχνεις κατι(κατάστημα εννοώ) θα είναι πάντα "μέσα" σε ταξίδια της τελευταίας στιγμής και μάλιστα με τον κατάλληλο εξοπλισμό πχ πας στα χιόνια;;;; μπουφάν, γυαλιά, παπούτσια θα είναι όλα ειδικά για το χιόνι (όχι κάτι λιγότερο, αλίμονο!!), όσον αφορά την αγάπη.. Οι αγκαλιές του είναι λίγο σφιχτες σε σημείο που κόβεται η αναπνοή αλλά το παλεύει όταν τον προλαβαίνω και του ζητάω πιο τρυφερές αγκαλιές.. Είναι ευαίσθητος πολύ... Κάποια φορά έβλεπα ένα βίντεο που ήταν μωρό και έκλαιγα από συγκίνηση και με πήρε αγκαλιά... Δεν το περίμενα...

Quote:

---

Originally Posted by zwi_kouvaria

Καλησπέρα σας!! Ο λόγος που αποφάσισα να γράψω είναι ο πρώτος μου γιος. Χρόνια τώρα προσπαθώ να βρω έναν τρόπο να τον διαχειριστώ. Χρόνια τώρα πίστευα ότι είχα ένα πολύ δύσκολο παιδί, πολύ ζόρικο και εντελώς διαφορετικό από όλα τα υπόλοιπα φυσιολογικά παιδιά. Ξαφνικά όμως σαν να είδα την αλήθεια... Εγώ είχα το πρόβλημα.. Ήμουν από την ημέρα που γεννήθηκε πολύ αρνητική απέναντι του... Ήμουν 24και μου ήρθε λίγο δύσκολο το μεγάλωμα ενός μωρού. Έκλαιγε και θυμώνα...δεν ήθελα να τον πολυσηκωνω. Ήμουν μόνη τις περισσότερες ώρες μαζί του και εκνευρίζομουν να ασχολούμαι όλη την ώρα μαζί του. Το έκανα απλώς δεν ήμουν και στα καλύτερα μου.. Οταν γεννήθηκε το 2ο παιδι ήμουν πολύ στοργική γιατί ήξερα τι με περιμένε και μπορούσα να το διαχειριστώ καλύτερα. Ήμουν πολύ καλή μαμά. Στον πρώτο μου όμως εξακολουθούν να είμαι αρνητική... Δεν ξέρω γιατί... Λυπάμαι που το λέω... Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω και να πάρω το αγοράκι μου Αγκαλιά και να του δώσω αγάπη, αυτή που του άξιζε... Εν ολίγοις πέρασαν 10 χρόνια... Και ξύλο έδωσα.. Και τιμωρίες τον έβαλα... Και σε παιδοψυχολογους έτρεχα να βρω γιατί αυτό το παιδί με δυσκόλευε τόσο πολύ.. Κανείς δεν μπόρεσε να δει αυτό που κατάφερα μόνη μου να δω.... Το παιδί μου ζητούσε αγάπη και προσοχή... Χωρίς φωνές και κριτική.... Σήμερα προσπαθώ να γιατρέψω τις πληγές του... Δεν έχει καταλάβει πόσο με πονάει μέσα μου... Κάθε μέρα του λέω πόσο τον αγαπώ... Έτσι... Απλά... Χωρίς αλλά... Απλώς τον αγαπώ... Και του τονίζω πως είμαι σίγουρη πως θα γίνει σούπερ όταν μεγαλώσει... (όταν έχει κάνει λάθη και του εξηγούμε πως έπρεπε να είχε σκεφτεί) Μέσα μου όμως κλαίω τα χαμένα χρόνια... Στην πιο τρυφερή του ηλικία να μην έχει μια τρυφερή μητερουλα να του δίνει αγκαλιές και φιλιά με πάθος... Κάθε Μέρα μου δείχνει πόσο το έχει ανάγκη.. Μου ζητάει συνέχεια αγκαλιές... Συνέχεια...Δεν ξέρω αν πλέον είναι αργά.. Θέλω να αλλάξω το παρελθόν...

---

Συγγνώμη αλλά θα γίνω πολύ κακος.αφου εισουν αναξια ως μητέρα γιατί έφερες αυτό το παιδί στο κόσμο???είπες ότι έμεινες έγκυος στα 24 σου..αφού δεν ήθελες παιδί υπάρχουν και τα προφυλακτικά και άλλοι τρόποι αντισύλληψης.κοτσαμ κοπέλα δεν το ήξερες??ήξερες να κάνεις ότι κανείς και δεν ήξερες να προφυλαχτείς?άντε και εγινε ότι έγινε δεν ξέρεις ότι τα παιδιά έχουν ανάγκη από αγάπη και στοργή??πολύ μυαλό ήθελε?? ιατρική ήταν??από που κατεβηκες??από άλλο πλανήτη??γι'αυτό πρέπει να σκεφτούμε πολύ καλά πριν κάνουμε παιδί είμαστε έτοιμοι για αυτό ή όχι???
Κοίτα να δεις ρε γαμοτο άλλοι παρακαλάνε κάθε μέρα να καταφέρουν να κάνουν έστω ένα παιδί και άλλοι κάνουν με ευκολία και δεν το εκτιμάνε κι όλας.αδικιες της ζωής τι να πω...
Το παιδάκι λυπαμε ελπίζω και εύχομαι να μην έχει απόλυτος τίποτα και να είναι καλά.αυτο το δεπυ τι είναι ούτε ξερω..

Εγώ δεν με κρίνω ως ανάξια... Αλλά ότι δεν έμαθα να αγαπώ το παιδί μου με τα ελαττώματα του... Ούτε κ οι γονείς μου το έκαναν... Κι αν καταφέρα να τους ξεπεράσω μέσω της δύσκολης σχέσης με το γιο μου τότε νίκησα!!! Κι αν σήμερα ξέρω να τον αγαπώ παρολες τις δυσκολίες, τότε έσπασα την αλυσίδα βίας που περνάει από γενιά σε γενιά... Απλώς άργησα λίγο.. Ήταν σαν ψυχοθεραπεία όμως με θύμα το γιο μου... Γιατί κανένας από όσους εμπιστεύτηκα δεν κατάφερε να με βοηθήσει πραγματικά... Μόνη μου έφτασα σε αυτό το σημείο... Τώρα αν δεν αρέσει σε σένα... Μπορώ να σου πω ότι ούτε σε μένα άρεσε... Αλλά θα γινόταν.. Είτε το έκανα στα 24ειτε στα 34. Όταν δεν αγαπάς κάποιον με ελαττώματα δε θα το κάνεις ξαφνικά στα γεράματα. Πρέπει να περάσεις ψυχολογικές τρικυμίες για να καθαρίσουν τα μάτια και η καρδιά σου..

Τώρα όμως έχω να νικήσω τις ενοχές...ειναι το στάδιο που πρέπει να δικαιολογησω τον εαυτό μου όσο κι αν δεν είναι εύκολο... Πώς θα προλάβω να μην εδραιωθεί η πίκρα και η κακία μέσα στην ψυχή του... Πώς θα διορθώσω τα λάθη όλων όσων προηγούνταν εκείνον πάνω στη δική του ψυχή...

Κουκλα κι εγω εχω σχιζοφρενεια κ παω στο γιατρο μια φορα το διμηνο κ δουλευω κ παω στην καφετερια να πανε να κουρευτουν οι γιατροι

Elis καλά κάνεις.. Να είσαι ενεργός και να ζεις τη ζωή σου όπως επιθυμείς!! Με τρόπο που σε γεμίζει...

Quote:

---

Originally Posted by zwi_kouvaria

Εγώ δεν με κρίνω ως ανάξια... Αλλά ότι δεν έμαθα να αγαπώ το παιδί μου με τα ελαττώματα του... Ούτε κ οι γονείς μου το έκαναν... Κι αν καταφέρα να τους ξεπεράσω μέσω της δύσκολης σχέσης με το γιο μου τότε νίκησα!!! Κι αν σήμερα ξέρω να τον αγαπώ παρολες τις δυσκολίες, τότε έσπασα την αλυσίδα βίας που περνάει από γενιά σε γενιά... Απλώς άργησα λίγο.. Ήταν σαν ψυχοθεραπεία όμως με θύμα το γιο μου... Γιατί κανένας από όσους εμπιστεύτηκα δεν κατάφερε να με βοηθήσει πραγματικά... Μόνη μου έφτασα σε αυτό το σημείο... Τώρα αν δεν αρέσει σε σένα... Μπορώ να σου πω ότι ούτε σε μένα άρεσε... Αλλά θα γινόταν.. Είτε το έκανα στα 24ειτε στα 34. Όταν δεν αγαπάς κάποιον με ελαττώματα δε θα το κάνεις ξαφνικά στα γεράματα. Πρέπει να περάσεις ψυχολογικές τρικυμίες για να καθαρίσουν τα μάτια και η καρδιά σου..

---

Η αγαπη δεν ειναι κατι το οποιο μαθενουμε ειναι κατι το οποιο πηγαζει απο μεσα μας κι αν δεν αγαπαμε το πρωτο μας παιδι τοτε καλο ειναι να μην κανουμε και το δευτερο..
μηπως εμαθες να του φερεσε πιο καλα και νομιζεις οτι το αγαπας??καλο ειναι που αναγνωριζεις τα οποια λαθοι σου αλλα μην περιμενεις να σου πω και συνχαριτιρια.....
απο δω και περα τουλαχιστον αφου αναγνωρισες τα λαθοι σου συμπεριφερσου πιο σωστα στα παιδια σου να μην εχουν προβλημα αργοτερα.ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΑΣ ΦΤΑΙΝΕ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΓΙΑ ΕΜΑΣ..
απορω με τον προκομενο τον ανδρα σου πατερα των παιδιων..που ηταν και δεν σε εβλεπε??

Quote:

---

Originally Posted by zwi_kouvaria

Ξέρεις elis... Είχα μια ανάλογη παιδική ηλικία... Έτρωγα ξύλο... Πολύ.. Δεχόμουν επίσης πολύ κριτική από τους γονείς μου... Δεν ήξερα τι σημαίνει μωρό και κυρίως τι ανάγκες έχει.. Πόσο μάλλον να διαχειριστώ κάτι καινούριο με αγάπη όταν εγώ ή ίδια δε θυμάμαι αγάπη απλόχερη... Λίγη αγάπη ναι... Όχι όμως απεριόριστη..
Κάπου στις συναντήσεις με ψυχολόγους με ρώτησαν ποια ήταν η στάση μου απέναντι του όταν γεννήθηκε.. Και θυμήθηκα πόσο με δυσκόλεψε.. Αλλά και πόσο δεν ένιωθα αγάπη... Δεν το πιστεύω ότι ένιωθα έτσι.. Μάλιστα είδα και ένα βίντεο όπου θηλαζα τον μικρότερο γιο και επειδή ερχόταν κι εκείνος λίγο ατσουμπαλα τον έδιωχνα και του φώναζα.. Ήταν 2και κάτι...Στο τέλος έμεινε κάπου στην άκρη του κρεβατιού να πιπιλαει το δάχτυλο του.. Τι αναίσθητη που ήμουν.. Πώς ήμουν τόσο τυφλή... Γιατί κανείς δεν το έβλεπε και δεν μου έλεγε κάτι;;
Δεν το είχα και τελείως στο φτύσιμο.. Διάβαζαμε πολλά παραμυθάκια, τραγουδουσαμε και τραγουδάκια..(είναι ένα παιδί που θα πιάσει το βιβλίο να διαβάσει) Απλώς δεν υπήρχε αυτή η τρυφερότητα..ήταν πολύ ζωηρός και παρορμητικος..διαγνωστηκε με ΔΕΠΥ.. Και πάντα ήμουν οξύθυμη και νευρική..
Αυτό που θέλω να μάθω είναι αν μπορώ τώρα να σώσω την κατάσταση.. Αν είναι αργά... Μου πήρε 10χρονια να καταλάβω τι ακριβώς έλλειπε από την σχέση μας..

---

ορε πουστη...δακρυσα. αχ αγορι μου καημενο παιδακι αγγελουδακι...
δεν αντεχω αλλο να διαβαζω....θα κλαψω...
κρεμασμα θελετε τετιοι γονεις

Εγώ πως νομίζεις ότι ένιωσα εκείνη την ώρα;;; κοίταξε Γιώργο..αν θες να με κρεμάσεις,έμενα και άλλους τέτοιους γονείς, δεν πειράζει.. Εμένα ποιος με λυπήθηκε όταν έτρωγα ξύλο με την κουτάλα; όταν ήμουν εγκλωβισμένη σε μια γωνιά και ούρλιαζα από τον πόνο ξέρεις ότι αναρωτιόμουν γιατί οι γείτονες δεν κάνουν κάτι Ν έρθουν να μαλώσουν τη μάνα μου;
Τη μανα μου πάλι ποιος την λυπήθηκε όταν έτρωγε ξύλο;; Αν δεν έχεις φάει ξύλο... Είσαι πολύ τυχερός.... Αν δεν έχεις φάει κριτική και απόρριψη από τους γονείς σου, σημαίνει ότι οι γονείς σου δέχθηκαν σαν παιδιά απέραντη αγάπη και το ίδιο πήρες κι εσύ. Κι αν λύση για όλα αυτά είναι τα πίκρα σχολια και το κρέμασμα, όπως κάνεις εσύ εδώ, αυτή τη στιγμή, τότε δεν θέλω να δώσω λύση...τα παιδιά μου με χρειάζονται...
Αλλά αν έχεις να προτείνεις και να πεις κάτι πιο ουσιώδες ως λύση, ώστε να απαλυνθουν οι πληγές και από τις δύο πλευρές τότε με χαρά να σε ακούσω!!

Quote:

---

Originally Posted by zwi_kouvaria

Εγώ πως νομίζεις ότι ένιωσα εκείνη την ώρα;;; κοίταξε Γιώργο..αν θες να με κρεμάσεις,έμενα και άλλους τέτοιους γονείς, δεν πειράζει.. Εμένα ποιος με λυπήθηκε όταν έτρωγα ξύλο με την κουτάλα; όταν ήμουν εγκλωβισμένη σε μια γωνιά και ούρλιαζα από τον πόνο ξέρεις ότι αναρωτιόμουν γιατί οι γείτονες δεν κάνουν κάτι Ν έρθουν να μαλώσουν τη μάνα μου;
Τη μανα μου πάλι ποιος την λυπήθηκε όταν έτρωγε ξύλο;; Αν δεν έχεις φάει ξύλο... Είσαι πολύ τυχερός.... Αν δεν έχεις φάει κριτική και απόρριψη από τους γονείς σου, σημαίνει ότι οι γονείς σου δέχθηκαν σαν παιδιά απέραντη αγάπη και το ίδιο πήρες κι εσύ. Κι αν λύση για όλα αυτά είναι τα πίκρα σχολια και το κρέμασμα, όπως κάνεις εσύ εδώ, αυτή τη στιγμή, τότε δεν θέλω να δώσω λύση...τα παιδιά μου με χρειάζονται...
Αλλά αν έχεις να προτείνεις και να πεις κάτι πιο ουσιώδες ως λύση, ώστε να απαλυνθουν οι πληγές και από τις δύο πλευρές τότε με χαρά να σε ακούσω!!

---

μα γιαυτο λεω τετιοι γονεις επειδη υπαρχουν πολλοι δυστηχως
...το οτι εφαγες πολυ ξυλο απτους γονεις σου και εσυ(λυπαμε και γιαυτο) δεν σημενη ομως οτι πρεπει να τη πληρωσουν τα παιδια σου και γενικοτερα τα παιδια....θα μποροδες γιαυτο ακριβως το λογο επειδη εφαγες πολυ ξυλο να ΜΗΝ ΕΚΑΝΕΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ.. να επερνες δηλαδη το αντιθετο παραδειγμα...

κατι ουσιωδες εχω εχω πει απλα δεν το επιασες εσυ...επιασες μονο της κατηγοριες και μαλλον και αυτο σαν κατηγορια το πηρες τελοσπαντων..απλα το μηνυμα ηταν και προς το αναγνωστικο κοινο..
αυτο που ειπα δεν το περνω πισω...αν θελετε να ξεσπασετε α νευρα σας αλλου ΟΧΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.(Γενικοτερα το λεω αυτο)

ΥΓ
προσπαθησε απο δω και περα να δωσεις οσοι περισσοτερη αγαπη γινετε στα παιδια σου μηπως και αναπληρωσεις ολο το χαμενο χρονο και επουλοθουν οι πληγες ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ.

Quote:

---

Originally Posted by zwi_kouvaria

Εγώ πως νομίζεις ότι ένιωσα εκείνη την ώρα;;; κοίταξε Γιώργο..αν θες να με κρεμάσεις,έμενα και άλλους τέτοιους γονείς, δεν πειράζει.. Εμένα ποιος με λυπήθηκε όταν έτρωγα ξύλο με την κουτάλα; όταν ήμουν εγκλωβισμένη σε μια γωνιά και ούρλιαζα από τον πόνο ξέρεις ότι αναρωτιόμουν γιατί οι γείτονες δεν κάνουν κάτι Ν έρθουν να μαλώσουν τη μάνα μου;
Τη μανα μου πάλι ποιος την λυπήθηκε όταν έτρωγε ξύλο;; Αν δεν έχεις φάει ξύλο... Είσαι πολύ τυχερός.... Αν δεν έχεις φάει κριτική και απόρριψη από τους γονείς σου, σημαίνει ότι οι γονείς σου δέχθηκαν σαν παιδιά απέραντη αγάπη και το ίδιο πήρες κι εσύ. Κι αν λύση για όλα αυτά είναι τα πίκρα σχολια και το κρέμασμα, όπως κάνεις εσύ εδώ, αυτή τη στιγμή, τότε δεν θέλω να δώσω λύση...τα παιδιά μου με χρειάζονται...
Αλλά αν έχεις να προτείνεις και να πεις κάτι πιο ουσιώδες ως λύση, ώστε να απαλυνθουν οι πληγές και από τις δύο πλευρές τότε με χαρά να σε ακούσω!!

---

Συγγνώμη αλλά το ότι έχει φάει κάποιος ξύλο δεν δικαιολογεί να κάνει το ίδιο και στα παιδιά του, δεν αποτελεί ελαφρυντικό...

Κι εγώ έχω φάει μέχρι και πρόσφατα μάλιστα αν κι είμαι ενήλικη και ψάχνω διεξόδους σε περίπτωση που αυτό ξανασυμβεί αλλά ουδέποτε στη ζωή μου δεν έχω δώσει ούτε μπατσάκι σε παιδί κι έχω υπάρξει κοντά, πολύ κοντά μάλιστα και για μεγάλα χρονικά διαστήματα άσχετα αν δεν ήταν δικό μου, δεν έχω τέτοια ένστικτα μέσα μου... Ήθελα απλά να σχολιάσω γιατί φαίνεται να δικαιολογείς τον εαυτό σου και τη μητέρα σου επειδή φάγατε κι εσείς ξύλο...δεν είναι δικαιολογία όμως ούτε αυτό ούτε τίποτα...

Τώρα για λύση αν θυμάμαι καλά διάβασα κάπου ότι ξέμπλεξες με τους ψυχολόγους... Λάθος κατά τη γνώμη μου, νομίζω πως αυτοί είναι οι καλύτεροι να σε συμβουλέψουν για το πως να χειριστείς τα ψυχικά τραύματα του παιδιού... Αν τώρα του δίνεις αγάπη θα βοηθήσει αλλά δεν ξέρω αν φτάνει...