ισως τελικα να αποδεχθω οτι χρειαζομαι αγωγη

Ευχαριστώ για τις σημαντικές σας παρατηρήσεις.
σήμερα πηγα με το κοριτσι μου στη κηφησιά. μπηκαμε σε ενα μαγαζι και ειχε ζεστη και σκέφτηκα "αν κατσουμε να φαμε εδω ισως με πιασει κριση". τελικά κάτσαμε στα friday εξω, και ηρθε λιγο , δεν με κυριευσε διοτι πλέον ΞΕΡΩ οτι δεν μπορει να μου κάνει κακό η ίδια η κρίση, αλλά με αγχωνει μην τη πάθω μπροστά σε αλλους. την καταπολέμησα, αλλά δεν περάσαμε καλα, απο την άποψη πως ημουν αγχωμένος. οταν χαλάρωσα η αριστερη ωμοπλάτη/τραπεζοειδής κυριολεκτικά ΚΑΙΓΑΝΕ. ακομα πιασμένος ειμαι εκει , και αναρωτιέμαι αν ειναι νέο ψυχοσωματικό η απλά κάποια φλεγμονη μιας και ειμαι αρκετα αγυμναστος το τελευταιο 3μηνο...

το κοριτσι μου, και προς τιμην της, ειναι υπερ του να παρω αγωγή μιας και εζησε την καταθλιψη της μανας της η οποια εγινε καλά με αγωγή. μου λέει οτι ειναι διπλα μου και να μην ανησυχω αλλα να πω στον ψυχολογο την πεμπτη που θα τον δω οτι "δεν σε ζει καθε μερα ουτε αυτος ουτε ο ψυχοθεραπευτής σου, ουτε ολοι αυτοί που ενδεχομένως σου λένε μην πάρεις αγωγή". αυτα ηταν τα λογια της. σημαντικό στοιχείο, μιας και βλέπει οτι και σημερα θα μπορουσαμε να περασουμε καλύτερα αλλά με τα μυαλά που έχω και την φοβια μου αυτη μην παθω κατι μπροστα σε άλλους.

πραγματικά μέσα μου πιστεύω οτι δεν χρειάζομαι αγωγή αλλά σίγουρα θα με βοηθούσε. θα προτιμουσα να επαιρνα μια αγωγή για 2 μηνες και οχι 12...εκει δεν θα το σκεφτομουν , το μακροχρονιο το φοβαμαι....

Μα ειναι στο χερι σου να κανεις αυτα που χρειαζεται ο οργανισμος σου και το μυαλο σου για να μαθεις να διαχειριζεσαι τις καταστασεις που σε αγχωνουν. Αν το πετυχεις αυτο, δε θα χρειαστει να παιρνεις αγωγη μονιμα συνεχομενα για χρονια.
Το κοριτσι σου σε αγαπαει αλλα ειναι απληροφορητο και νομιζει οτι οι ψυχικες ασθενειες ειναι ολες ιδιες και οτι παιρνεις ενα χαπακι και περνανε.
Βρες τι χρειαζεται να δουλεψεις στον εαυτο σου, οπως για παραδειγμα αυτη η εντυπωση οτι πρεπει να αποδεικνυεις συνεχως πραγματα στους αλλους.

ειναι τρελο αυτο που συμβαινει. πριν ενα μηνα πηγαινα για φαγητα χωρις προβλημα και τωρα ειναι δοκιμασια. δεν μπορω να το πιστεψω οτι μου συμβαινει. δεν το δεχομαι, αποκλειεται, κατι που ηταν ρουτινα να μου ειναι τοσο δυσκολο. σιγα σιγα ελπιζω να το ξεπερασω. θα σας ξαναγραψω μεσα στην εβδομαδα εφόσον θα εχω δει και τους 2 . και τον ψυχοθεραπευτη και τον ψυχολογο. αν μπορειτε, μπειτε να διαβασετε, μιας και ταυτιζομαι και αυτα που διαβαζω με βοηθανε ειλικρινα.

Quote:

---

Originally Posted by hooky13

ειναι τρελο αυτο που συμβαινει. πριν ενα μηνα πηγαινα για φαγητα χωρις προβλημα και τωρα ειναι δοκιμασια. δεν μπορω να το πιστεψω οτι μου συμβαινει. δεν το δεχομαι, αποκλειεται, κατι που ηταν ρουτινα να μου ειναι τοσο δυσκολο. σιγα σιγα ελπιζω να το ξεπερασω. θα σας ξαναγραψω μεσα στην εβδομαδα εφόσον θα εχω δει και τους 2 . και τον ψυχοθεραπευτη και τον ψυχολογο. αν μπορειτε, μπειτε να διαβασετε, μιας και ταυτιζομαι και αυτα που διαβαζω με βοηθανε ειλικρινα.

---

Δεν ειναι τρελο. Χωρις να το αντιλαμβανεσαι εδω και πολλα χρονια, ισως και απο οταν ησουν παιδι, πιεζες τον εαυτο σου, ε ολο αυτο θα ξεσπαγε αργα ή γρηγορα. Ο τροπος να αντιμετωπισεις τις κρισεις πανικου, δεν ειναι ο ιδιος με τον τροπο που ειχες μαθει μεχρι τωρα να αντιμετωπιζεις διαφορους τομεις στη ζωη σου. Και αυτο σε πανικοβαλλει.
Πχ δεν μπορεις να πεις "Θα το παιξω ανετος, ψυχραιμος, οργανωτικος, με αυτοελεγχο, δυναμικος και δεν θα μου ερθει κριση πανικου" ΟΧΙ Δεν παει ετσι. Οι κρισεις πανικου ειναι αποτελεσμα συνεχους πιεσης και αγχους.
Και η πιεση και τα αγχη προεκυψαν απο διαφορες ιδεες που εχεις εντυπωμενες μεσα στο μυαλο σου. Οπως οτι θα γινεις ρεζιλι αν παθεις κριση πανικου μπροστα σε κοσμο.
Εσυ τι θα σκεφτοσουν αν εβλεπες καποιον αλλον να παθαινει κριση πανικου? Εναν αγνωστο. Τι θα σκεφτοσουν για αυτον και τι θα εκανες?
Εμενα μου εχει συμβει να παθει κριση ατομο μπροστα μου εντελως ξαφνικα και να χασει τις αισθησεις του, γιαυτο σε ρωταω εσυ πώς το βλεπεις.

το 2002-2003 καπου εκει επαθε ενας κυριος μια κριση στη μεση του δρομου. θυμαμαι πηγα κοντα του να του πω να ηρεμησει και με αγκαλιασε...το περσινο καλοκαιρι μια φιλη της κοπελας μου επαθε στο φαγητο, μας ειπε ενα απλό "δυστυχώς πρεπει να φυγει" και εφυγε. δεν το ειδα κάπως, ίσως στιγμαια να την λυπηθηκα λιγο. και αυτο , το να με λυπηθουν ίσως να μην το θελω. πχ στην τελευταια χοντρη κριση που επαθα (λογω υπερθυρεοιδισμου μεν αλλα κριση πανικου οπως και να εχει) έλεγα συνεχεια στο κοριτσι μου και στην μητέρα μου "συγνώμη που το παθαινω αυτο τωρα και σας ταλαιπωρω και εσας". αυτά με έκαναν να πιστεψω οτι οντως περισσοτερο με αγχώνει να με δουν να το παθαινω. κανοντας αναδρομή τα τελευταια 20 χρόνια ποτέ δεν έπαθα κάτι όταν ημουν μονος ακόμα και έξω. πάντα όταν ημουν σε περιβαλλον με κοσμο, η στο αμαξι μέσα σε κινηση.

άρα και θα βοηθούσα αλλά και θα λυπομουνα για αυτόν που θα πάθαινε την κριση.

Quote:

---

Originally Posted by hooky13

άρα και θα βοηθούσα αλλά και θα λυπομουνα για αυτόν που θα πάθαινε την κριση.

---

Ναι αλλα πώς θα το σκεφτοσουν? Οτι αυτος ο ανθρωπος επαθε τι και γιατι? Θα ελεγες "Ε ρε κοιτα εναν αδυναμο που σωριαζεται. Καλα, δεν μπορει να ελεγξει τον εαυτο του? Ειναι δυνατον να παθαινει κριση μπροστα σε ξενους? Δεν μπορει να συγκρατηθει λιγο?"

νομιζω δεν θα το χαρακτηριζα καν εκεινη τη στιγμη. ουτε θα σκεφτομουν κατι απο αυτα που λες. μαλλον θα εμενα σε ένα "τι επαθε και τι κανουμε τωρα;"

hooky13 είχα ακριβώς το ίδιο πρόβλημα με εσένα και τις ίδιες ανησυχίες για χρόνια, προσπαθούσα να το αντιμετωπίσω μόνος μου και δεν τα κατάφερνα στον βαθμό που ήθελα.καποια στιγμή πήρα την απόφαση να πάω σε ψυχίατρο και μου έγραψε solben το οποίο μου σταμάτησε μαχαίρι τις κρίσεις πανικού όταν έδρασε, και ενώ μετά από κάποιους μήνες σταμάτησα την θεραπεία,δεν είχα καμία κρίση μέχρι και τώρα που μιλάμε.

Εστάλη από Lenovo A7010a48 στο E-Psychology.gr Mobile App

Ξέχασα να πω κάτι σημαντικό, ότι το συγκεκριμένο φάρμακο solben-seroxat νομίζω ότι είναι το καλύτερο στις κρίσεις πανικού, είχε όμως σε εμένα προσωπικά μια σημαντική παρενέργεια, πάνω από 10 mg μου προκάλεσε ανοργασμια κάτι που δεν μπορούσα να αντέξω και το συζήτησα με τον γιατρό μου και το έκοψα και πήρα ladose το όποιο δεν ήταν σε καμία περίπτωση τόσο καταπραϋντικό όσο το seroxat.το ζητούμενο ήταν πως οι κρίσεις πανικού έφυγαν για πάντα και έχω κόψει και το ladode εδώ και ένα χρόνο.

Εστάλη από Lenovo A7010a48 στο E-Psychology.gr Mobile App

Quote:

---

Originally Posted by hooky13

νομιζω δεν θα το χαρακτηριζα καν εκεινη τη στιγμη. ουτε θα σκεφτομουν κατι απο αυτα που λες. μαλλον θα εμενα σε ένα "τι επαθε και τι κανουμε τωρα;"

---

Ναι οκ εγω εννοουσα αργοτερα που θα το σκεφτοσουν, τι θα κρατουσες στο μυαλο σου για αυτο τον ανθρωπο?
Αν κατα βαθος κρατουσες στο μυαλο σου οτι ηταν καποιος που δεν εχει αυτοελεγχο και τολμαει να εκτιθεται μπροστα σε τοσο κοσμο και να πεφτει στην αναγκη τους, γιαυτο φοβασαι οτι το ιδιο θα σκεφτουν και για σενα.

Αν σκεφτοσουν οτι ο ανθρωπος αυτος εχει μπουχτησει απο την υπερπροσπαθεια και πλεον το σωμα του τον αναγκαζει να κατεβασει ταχυτητες και ΝΑ ΔΕΧΤΕΙ ΒΟΗΘΕΙΑ, το ιδιο μπορει να σκεφτουν και οι αλλοι για σενα.

@damien Ευχαριστώ για την ενημέρωση. μέσα μου ειμαι αντίθετος με την οποιαδηποτε φαρμακευτική αγωγή, έχω πιστη οτι ακομα και αν ταλαιπωρηθώ θα καταφέρω να φτάσω στο επιπεδο ζωης που ειχα πριν. δηλαδη, χωρις αγωγή και ας περνάω 1-2 μικρά περιστατικά μία στο τόσο. τώρα που ζω αυτό, λησμωνώ την ζωή μου με αυτα τα 1-2 μικρά περιστατικά τον μηνα, και ίσως με βοηθησει ολο αυτο που γινεται. αν περάσει καιρός και δεν τα καταφέρω, ε ναι, θα το σκεφτώ σοβαρά. προς το παρών έβαλα μπροστά το σχέδιο "καθε μέρα έξω, γυμναστική καθε πρωί, γιογκα' κτλ...οσο κάνω κάτι και δεν σκεφτομαι ειμαι καλα. οταν σκεφτομαι , εκει κατι συμβαινει...

@savatage, ειναι μια ωραια προσέγγιση του θέματος και δεν την έχω σκεφτεί. τωρα όπως αναφέρεις τις 2 επιλογές, μάλλον η πρώτη ειναι αυτή που θα πιστευα για αυτόν.

Αύριο θα δω τον ψυχοθεραπευτή μου και θα εστιάσω στο θέμα αγωγή ή οχι. εννοείται θα είναι αντιθετος, αλλά θέλω να σας αναφέρω την επιχειρηματολογια του. χθες πηγα για μπυριτσα το βραδυ , ημουν καλά. σήμερα επίσης ημουν καλά. 2 μέρες και δεν είχα κάποιο άγχος, λίγο το εντεράκι με "καλησπέρισε" εχθές, αλλά βγήκα πήρα λιγο αέρα και πέρασε αμέσως...όμως το δημιουργησα μονος μου, το σκέφτηκα και έκανα λιγες αναπνοές (που προσπαθει να μου μαθει ο υπνοθεραπευτής), αλλά μάλλον τις έκανα λάθος.

Βοηθανε οι αναπνοες και μενα με βοηθανε μολις παει μια σκεψη να με καταγχωσει, βαθιαααααααααα εισπνοηηηηηηη εκπνοηηηηηηηηη φουυυυυυυυυυυυ
Σκεψου ξανα την ομαδικη που σου προτεινε. Η κοσμοθεωρια σου και η αναγκη σου να ζεις για την εικονα που βγαζεις προς τα εξω φαινεται να ειναι το προβλημα.

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Βοηθανε οι αναπνοες και μενα με βοηθανε μολις παει μια σκεψη να με καταγχωσει, βαθιαααααααααα εισπνοηηηηηηη εκπνοηηηηηηηηη φουυυυυυυυυυυυ
Σκεψου ξανα την ομαδικη που σου προτεινε. Η κοσμοθεωρια σου και η αναγκη σου να ζεις για την εικονα που βγαζεις προς τα εξω φαινεται να ειναι το προβλημα.

---

αρα να μην πολυανησυχώ, ειμαι σε ιάσιμο στάδιο ; ευχαριστώ για τον χρονο σου οπως και να έχει. θα παραμεινω ενεργός εδω, να μεταφερω τα λογια των ειδικών. ίσως βοηθήσει εκτός από εμένα και κάποιον άλλον.

Quote:

---

Originally Posted by hooky13

αρα να μην πολυανησυχώ, ειμαι σε ιάσιμο στάδιο ; ευχαριστώ για τον χρονο σου οπως και να έχει. θα παραμεινω ενεργός εδω, να μεταφερω τα λογια των ειδικών. ίσως βοηθήσει εκτός από εμένα και κάποιον άλλον.

---

Εχω την εντυπωση οτι σε ιασιμο σταδιο θα εισαι οταν θα αρχισεις να αλλαζεις σταση ζωης, αλλα ο καταλληλος να σου το απαντησει ειναι ο ψυχοθεραπευτης σου.
Πηρες τις γνωμες που περιμενες απο τους ειδικους?