Originally Posted by
ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ
Η φίλη μου βρέθηκε στην τράπεζα επειδή ήταν παιδί υπερπολύτεκνης οικογένειας (11 αδέλφια!) και σύμφωνα με έναν νόμο που υπήρχε, μπορούσε τότε ένα από τα παιδιά μιας υπερπολύτεκνης οικογένειας να προσληφθεί στο δημόσιο ή στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και εκεί υπήρχε θέση (τότε η Ιονική Τράπεζα ανήκε κατά ένα μεγάλο μέρος στο Δημόσιο, μετά πουλήθηκε και ενώθηκε με την Πίστεως απ όπου προέκυψε η Alpha Bank).
Εγώ δεν είχα κανένα απολύτως μέσον αλλά πέρασα με γραπτό διαγωνισμό, τον πρώτο κανονικό διαγωνισμό που έγινε μετά τις "αθρόες" προσλήψεις από τις κλαδικές του ΠΑΣΟΚ και πριν καθιερωθεί τελικά ο ΑΣΕΠ, μιλάμε για το 91. Είχα γράψει άριστα, ήμουν και άριστη μαθήτρια στο Λύκειο και τελείωνα τότε το Οικονομικό πανεπιστήμιο . Δεν μου άρεσε όμως αυτή η δουλειά καθόλου και παράλληλα ασχολήθηκα με την μουσική, έμαθα πιάνο, σολφέζ και βυζαντινή μουσική 8 χρόνια και πήρα το δίπλωμα να μπορώ να διδάσκω, δίδασκα για λίγο, πήγαινα και στο ψαλτήρι, μετά ασχολήθηκα με το ψηφιδωτό, είχα την τύχη να έχω άριστο δάσκαλο με σπουδές στην Ραβένα και ασχολήθηκα επαγγελματικά μαζί του (ως βοηθός του), είχα ασχοληθεί και με την αγιογραφία, έφτιαχνα και εικόνες βυζαντινές και τώρα είμαι ακόμη με το ψηφιδωτό, μόνο που οι δουλειές είναι αραιές πλέον, ακόμη και στις εκκλησίες. Αν γνώριζα βέβαια τότε οτι θα έρθει αυτή η κρίση στην Ελλάδα ίσως και να μην έφευγα. Και η φίλη μου πάντως δεν τόχει μετανιώσει καθόλου! Μέχρι σήμερα μου λέει: "Ήταν η χειρότερη εμπειρία της ζωής μου, πώς αντέχαμε εκεί μέαα;"
Άλλη μία φίλη που έχω και δουλεύει ακόμα στην τράπεζα θέλει από χρόνια να φύγει αλλά δεν γίνεται γιατί έχει τρία παιδιά και ο άντρας της δεν έχει σταθερή δουλειά. Κι αυτή είχε μπει χωρίς μέσον, με διαγωνισμό της τράπεζας, ως πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ.
Το πρόβλημα στην τράπεζα για εμάς ήταν οτι επειδή δεν είχαμε διοριστεί με πολιτικές γνωριμίες δεν είχαμε καμία προστασία και εξέλιξη έναντι των άλλων υπαλλήλων. Μας έδιναν τα χειρότερα και δυσκολότερα πόστα και τίποτα για εμάς δεν ήταν ευέλικτο (π.χ.άδειες είχαμε υπόλοιπα 3, 4, 5 μήνες που δεν μας τις έδιναν, τις υπερωρίες τις κάναμε εμείς (10ωρα, 12 ωρα κάθε μέρα) και τις μοιράζονταν οι κομματικοί ημέτεροι μεταξύ τους, μας παρέλλειπαν στις προαγωγές και άλλα).
Να φανταστείς, την φίλη μου με τα τρία παιδιά την προσέλαβαν υποτίθεται επειδή είχε συγκεκριμένες γνώσεις και πτυχία με διαγωνισμό για θέση συγκεκριμένη στο Dealing Room (γραφείο διαπραγμάτευση τιμών, μετοχών, νομισμάτων, αμοιβαίων κεφαλαίων κλπ) και τελικά, επειδή η θέση εκεί είχε περισσότερα λεφτά και εξέλιξη, έβαλαν έναν γιό κάποιου πασοκοσυνδικαλιστή που δεν είχε καν τα τυπικά προσόντα (ούτε πτυχία, ούτε τίποτα) και εκείνη την πέταξαν σε ένα κατάστημα, όπου εδώ και 20 χρόνια είναι ταμίας!