Δεν ξερω τι πρεπει να κανω...

Quote:

---

Originally posted by Θεοφανία

Σκέψου πως έχεις ένα δόντι που χαλάει. Θα πονέσει λίγο όταν το βγάλεις, αλλά είναι προτιμότερο από το να προσπαθείς να το σώσεις χωρίς αποτέλεσμα.

---

Οχι οχι Θεοφανία δεν είναι δόντι χαλασμένο, μπορεί να νοσεί αλλά όχι , αυτή η σχέση θα μπορούσε να έχει μέλλον...

Άλλα η \'\'έντονη\'\' μου διαφωνία είναι στο θέμα τής προσπάθειας. Είναι δυνατόν να αγαπάς οτιδήποτε και να μην προσπαθείς για να το κρατήσεις κοντά σου; Τι αγάπη είναι αυτή άλλωστε ; Και ξέρεις μπορεί η προσπάθεια να μην ανατρέψει την κατάσταση αλλά θα ξεκαθαρίσω μέσα τής τα πράγματα , θα ξέρει ότι αγάπησε και έδωσε τον καλύτερο της εαυτό σε αυτήν τη σχέση. Η προσπάθεια και ο αγώνας πλάθουν και ζυμώνουν το χαραχτήρα μας, εάν δεν προσπαθήσει και για την αγάπη της, για ποιο πράγμα αξίζει να προσπαθήσει ;

igloo -προβλήματα που αντιλαμβάνομαι εγώ σε αυτήν τη σχέση : Βρίσκεστε σε διαφορετικές φάσεις τής ζωής, έχετε διαφορετικούς προσωπικούς στόχους, διαφορετικούς ρυθμούς και κατευθύνσεις, και εσύ μικρή δεν έχεις και την εμπειρία , προφανώς έχεις μέσα σου πολλα ερωτήματα, απορίες και αμφιβολίες , που μάλλον αναζητούν απαντήσεις ... μάλλον θα πρέπει να κάνεις τον κύκλο σου ... οι προοπτικές δεν προδιαγράφονται ρόδινες , θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια υπομονή και μεγάλα αποθέματα αγάπης ... αλλά εαν ακολουθήσεις αυτό το δρόμο το αποτέλεσμα θα σε αποζημιώσει πολλαπλός !

Σαν ένας φαύλος κύκλος μου μοιάζει όλο αυτό. Νιώθεις μπάχαλο μέσα σου κι αυτό σε στεναχωρεί, στεναχωριέσαι και νιώθεις να μπερδεύεσαι ακόμα πιο πολύ, να γίνεται χειρότερο αυτό το μπάχαλο.
Ξέρεις, αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι η ισοτιμία απέναντι στις δυο καταστάσεις, στο να συνεχιστεί η σχέση ή να μην συνεχιστεί. Ουσιαστικά στο να μείνεις ή να φύγεις, αφού απο σένα εξαρτάται, όπως λες. Η ζυγαριά είναι ακριβώς ίσια. Μπορεί να γέρνει, κατά τη διάθεσή σου, απο τη μια ή απο την άλλη κατά τακτά χρονικά διαστήματα αλλά τελικά ισορροπεί ακριβώς στη μέση. Και γι\' αυτό το λόγο φαντάζομαι νιώθεις τόσο χαμένη και μπερδεμένη. Γιατί αν έγερνε έστω απο τη μια πλευρά λιγουλάκι, θα ήξερες τουλάχιστον μέσα σου τι πραγματικά θέλεις να κάνεις, έτσι δεν είναι? Ή όχι?
Απο την άλλη, παρόλο που η ζυγαριά είναι ισορροπημένη εσύ σαν να την πιέζεις και να προσπαθείς να την κάνεις να γύρει προς τη μια ή την άλλη πλευρά και μάλιστα όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, ακόμα και τώρα αν γίνεται. Ακούω μια μεγάλη πίεση στον εαυτό σου να πάρεις μια απόφαση. Αλήθεια, τι σε βιάζει τόσο πολύ?

Quote:

---

Originally posted by igloo
Ποτε δηλαδη καταλαβαινει καποιος οτι τελειωσε μια σχεση;
Καποιοι μου ειπαν οτι θα ενιωθα απωση αν ηταν ετσι...αλλα θα μπορουσα να νιωσω ποτε απωση για καποιον που εχω αγαπησει τοσο πολυ;;;
Κι απο την αλλη, αν οντως η σχεση μας εχει περασει σε αλλο επιπεδο τωρα, πως πρεπει να το χειριστω; Κι αυτο τι σημαινει; Οτι η σχεση θα κρατησει για παντα οταν υπαρχει επικοινωνια;;;
Ειναι και θεμα timing...εκεινος ειναι σχεδον 30 με δουλεια και μισθο εξασφαλισμενα και με αλλο τροπο σκεψης για το μελλον, εγω εχω και τις ανασφαλειες μου για το τι ειμαι και που παω...θελω να εξελιχθω...δε νιωθω κατασταλαγμενη...θα μπορεσω να εξελιχθω μαζι του;;;

---

Όσο για αυτά τα ερωτήματά σου...πότε καταλαβαίνει κανείς οτι μια σχέση τέλειωσε? Απο καθαρά προσωπική μου εμπειρία και φιλοσοφία θα σου πω οτι θεωρώ οτι μια σχέση τελειώνει όταν δεν με εξελίσει πια, ούτε εμένα ούτε τον άλλο άνθρωπο. Βέβαια εδώ το μεγάλο ερώτημα είναι τι εννοώ με τη λέξη \"εξέλιξη\" και τι εννοεί και ο άλλος, γιατί για τον κάθε άνθρωπο η λέξη αυτή σημαίνει κάτι αλλιώτικο, κατά τη γνώμη μου. Επίσης, μου έχει συμβεί να νομίζω οτι μια σχέση τελείωσε, με την παραπάνω έννοια, και να με ξαφνιάσει αναγεννώμενη απο τις στάχτες της και διδάσκοντάς με ξαφνικά ένα καρό πράγματα.
Το οτι η σχέση πέρασε σε ένα άλλο επίπεδο για μένα σημαίνει οτι άλλαξαν οι ισορροπίες και τα δεδομένα της. Με αυτό τον τρόπο το είπα δηλαδή. Ήταν κάπως και τώρα είναι κάπως αλλιώς. Επιλέγεις αν θα παραμείνεις με τα νέα δεδομένα και θα βρεις έναν νέο τρόπο να υπάρχεις σε αυτήν ή αν θα αλλάξεις κάτι ή αν θα φύγεις. Και φυσικά η επικοινωνία δεν είναι το μόνο πράγμα που χρειάζεται για να συνεχιστεί μια σχέση και μάλιστα μια ερωτική σχέση.
Τέλος θέτεις ένα άλλο θέμα. Μια διαφορά ηλικίας η οποία μεταφράζεται σε μια διαφορά τόπου ζωής και αντιλήψεων για τη ζωή.
Εκείνος μοιάζει κατασταλαγμένος...κατά κάποιο τρόπο τελειωμένος. Εσύ πάλι είσαι στην αρχή...ψάχνεσαι ακόμα, θέλεις να εξελιχθείς. Και φοβάσαι οτι με έναν άνθρωπο κατασταλαγμένο...στάσιμο...θ α μείνεις κι εσύ στάσιμη. Ακίνητη. Είναι έτσι?

Empneustn,
στην ερωτηση αν τα παω καλα με τον εαυτο μου η απαντηση ειναι θετικη...ειμαι πολυ εξοικειωμενη με τον εαυτο μου, τον αγαπαω και δε φοβαμαι το ενδεχομενο να μεινω μονη μου, δε με τρομαζει η μοναξια, την εχω ζησει κατα καιρους και την εχω επιζητησει καποιες φορες...αυτο που με τρομαζει ειναι η πιθανοτητα να διωξω απο κοντα μου εναν ανθρωπο και μετα να το μετανοιωσω...

Φοιβη,
οσον αφορα τη ζυγαρια, εχεις δικιο, ειναι ακριβως στη μεση και θελω να γειρει επιτελους προς τη μια η την αλλη μερια...δεν ξερω τι με βιαζει απλα δεν αντεχω αυτη την κατασταση, με πληγωνει και πληγωνει κι εκεινον...σημερα νιωθα εξαντλημενη ακομη και να τα σκεφτω ολα αυτα...
Τωρα για το θεμα της ηλικιας, ειμαι οντως στην αρχη...θελω να ζησω πραγματα που εκεινος τα εχει ηδη ζησει...ειχε και αλλες ερωτικες εμπειριες και νιωθει καλυμενος μ\'αυτο που εχει τωρα...λεει οτι ειναι οτι καλυτερο του εχει συμβει! εγω πως θα μπορεσω να ξεστομισω κατι τετοιο αν δε μου συμβει και κατι αλλο;;; δεν ειναι οτι θα ηθελα καποιον αλλον αυτη τη στιγμη αλλα δε μπορω και να φανταστω ολη τη ζωη μου με τον ιδιο ανθρωπο...και να το κανω νομιζω οτι θα μου μεινει απωθημενο μετα...απο την αλλη βεβαια αναρωτιεμαι \"αν δεν πετυχει με τον ανθρωπο που εχω τωρα διπλα μου, θα πετυχει ποτε με καποιον αλλον;\" οι προσδοκιες μου ειναι πολυ ψηλα πλεον και νομιζω οτι θα πεφτω και στην παγιδα της συγκρισης...σαν να εχω εξιδανικευσει αυτο που εχω τωρα...

δυσκολη η θεση σου ιγκλου.... ελπιζω να σε φωτισει ο θεος να κανεις αυτο που θα ειναι για σενα καλυτερο και θα σε βελτιωσει σαν οντοτητα.

δεν ξερω να σου απαντησω στις αποριες σου και στις αμφιβολιες σου.
αυτο που ξερω με σιγουρια, ειναι οτι οταν θελουμε να ειμαστε με καποιον ανθρωπο, δεν εχουμε καμια απορια...

Υπάρχει το καλό, υπάρχει και το καλύτερο. Υπάρχει το οικείο, υπάρχει και το διαφορετικό. Γνώμη μου είναι ότι για να αποφασίσει κανείς να δεσμευτεί και να πει \'μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου με αυτόν τον άνθρωπο\' χρειάζεται να έχει εκτεθεί στο διαφορετικό και να αποφασίσει τι είναι το αρκετά καλό για εκείνον μέσα από την εμπειρία.

igloo, όχι απλά μπορεί να πετύχει, αλλά να πετύχει τόσο περισσότερο με κάποιον άλλον, που τώρα δεν μπορείς καν να το φανταστείς. Όχι απαραίτητα γιατί θα είναι καλύτερος, αλλά γιατί εσύ θα έχεις γνώση κι επίγνωση. Μέσα από τις εμπειρίες όχι μόνο τις ερωτικές, αλλά σε όλους τους τομείς και από τις διαφορετικές φάσεις της ζωής μας, αναθεωρούμε το τι σημαίνει σχέση, τι είναι αγάπη, τι είναι σημαντικό για εμάς.

Μα δεν υπάρχουν ζευγάρια που πέτυχαν το γλυκό με την πρώτη και που είναι μαζί από μικρές ηλικίες; Ναι, λίγα και η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Είναι πολύ πιο πολύπλοκο το θέμα από το \'αγαπήθηκαν και προσπάθησαν για την αγάπη τους\'. Όπως και για τις γυναίκες που έμειναν μόνες, η έλλειψη συντρόφου δεν ανάγεται απλά σε μια απόφαση που πήραν στα 21 τους.

Η επικοινωνία μπορεί να γεφυρώσει κάποιες διαφορές, αλλά δεν μπορεί πάντα να υπερβεί τα γεγονότα. Ηλικία, δουλειά, οικονομική κατάσταση, ερωτικές εμπειρίες, στόχοι....είναι πολλά igloo για να πεις \'μοιάζουμε\', \'ταιριάζουμε\', \'καταλαβαινόμαστε\', \'επικοινωνούμε\' (γιατί επικοινωνία δεν είναι μόνο η συζήτηση).

Μπορεί βέβαια όσο κάνεις τις όποιες αναζητήσεις σου, όσο προσπαθείς να εξελιχθείς και να κατασταλάξεις να καταφέρετε να μείνετε μαζί. Αλλά δεν είναι σίγουρο ότι θα πας στην ίδια κατεύθυνση που εκείνος πήγε κάποτε και ότι θα καταφέρετε να είσαστε στο ίδιο σημείο την ίδια στιγμή.

Αμφοβολία και σύγχυση...
Φαντάσου οτι εσύ και ο σύντροφός σου είσαστε δυο όμορφα αστέρια που ταξιδεύουνε στο σύμπαν....
Οταν είδατε ο ένας τον άλλο απο μακριά, ενθουσιαστήκατε με τα χρώματα που είχαν οι φλογίτσες που περιτύλιγαν τον καθένα σας... Διανύσατε χιλιόμετρα χρόνου σε όλη τη διάρκεια της ζωής σας και φτάσατε σε ένα σημείο να συναντηθείτε, οι δρομοι σας να διασταυρωθούν...
Πλησιάσατε ο ένας τον άλλον με την ταχύτητα του φωτός, αγγιχτήκατε, δοκιμάσσατε την γεύση του άλλου και σας άρεσε.. και ήρθατε πιο κοντα, όλο και πιο κοντά.
Φαντάσου οτι είστε δυο αστέρια που τα ενώνει η κόλλα του έρωτα. Προχωράτε μαζί και ξαφνικά εσύ νιώθεις οτι η κόλλα σας, ο χώρος του ανάμεσα άλλαξε σύσταση. Εχει περισσότερα σφαιρίδια αγάπης απο οτι έρωτα.
Αρχίζεις να ανησυχείς. Ο σύντρόφός σου δεν ανησυχεί απο την άλλη γιατί εκπέμεπει ο ίδιος τα σφαιρίδια του έρωτα και νιώθει καλυμμένος.
Εσυ διχάζεσαι.
Μενω ή φευγω?
Μου αρέσει το ταξίδι με τον συνοδοιπόρο μου, αλλα τα χρώματα, οι γεύσεις, τα σχήματα του ενδιάμεσου χώρου κι εκείνος τα βλέπει όπως παλιά, τα νιώθει όπως παλιά.
Θέλω να είναι όλα όπως παλιά, κι αν όχι να βρώ κατι καινούργιο που θα με πάει πίσω σε εκείνο το παλία ( αρχικό στάδιο έρωτα ) ή θέλω να αφήσω πίσω το παλιά, να το αποχαιρετήσω και να υποδεχτώ το καινούργιο(διαφορετικό), μη απορρίπτοντας το τωρινό, αλλα μένοντας μαζί του. Ελπιζω να μην σε μπερδεψα;)
Για ποιο είδους σχέσης είμαι έτοιμη? Πόσο κοντά αντέχω? Πόσο με κρατούν οι ενοχές και πόσο η επιθυμία? Μπορώ να σχετίζομαι δίχως έρωτα?
Υπάρχει επικοινωνία, ή καλύτερα συγχρονισμός οταν εγω εχω φύγει απο ενα στάδιο κι εκεινος έχει μείνει εκεί?
Πως νιώθω που είναι παλαιότερο αστέρι κι εχει δει και χορτάσει περισσότερα απο εμένα? Θα αφήσω την γνώση του να γίνει και δική μου, η θα πορευτώ αναζητώντας την άμεση προσωπική εμπειρία?
Το γεγονός οτι σε στήριξε, τον έβγαλε μήπως απο το φόντο του έρωτα και τον έβαλε στο φόντο της αγάπης?
Κατα τη γνώμη μου ο φόβος οτι αυτός που σχετιζόμαστε είναι το έτερον ήμισυ και αποκλείεται να βρούμε καλυτερο, δεν είναι το σωστό κριτήριο μιας απόφασης.
Καλύτερα να πάρεις όλο το χώρο και χρόνο που χρειάζεσαι για να συνομιλήσεις με την αμφιβολία σου.
Ενα βιβλίο που θα σου συνιστούσα είναι \" Η τέχνη της Αγάπης\" του Έριχ Φρομ.

Quote:

---

Originally posted by Thessalo
Είναι δυνατόν να αγαπάς οτιδήποτε και να μην προσπαθείς για να το κρατήσεις κοντά σου; Τι αγάπη είναι αυτή άλλωστε ;

---

μα αυτο ειναι ανιδιοτελης αγαπη: οταν αγαπας καποιον η πρωτη σου προτεραιοτητα δεν ειναι να τον κρατήσεις κοντα σου, αλλα να ειναι καλα....μακρυα ή κοντα.

Σας ευχαριστω για τις απαντησεις ολους σας,
αλλες με ανακουφιζουν και αλλες με προβληματιζουν...δεν περιμενω να μου πειτε εσεις τι πρεπει να κανω απλα θελω να ακουω και τη γνωμη ανθρωπων που μπορει να εχουν εμπειρια σε κατι αντιστοιχο αλλα και που ειναι πιο αντικειμενικοι στην κριση τους...
Να \'στε καλα...:)

igloo αυτά που λές εδώ τα έχεις συζητήσει μαζί του??

Quote:

---

Originally posted by Sofia

Quote:

---

Originally posted by Thessalo
Είναι δυνατόν να αγαπάς οτιδήποτε και να μην προσπαθείς για να το κρατήσεις κοντά σου; Τι αγάπη είναι αυτή άλλωστε ;

---

μα αυτο ειναι ανιδιοτελης αγαπη: οταν αγαπας καποιον η πρωτη σου προτεραιοτητα δεν ειναι να τον κρατήσεις κοντα σου, αλλα να ειναι καλα....μακρυα ή κοντα.

---

Δηλαδή θες να μου πεις Σοφία ότι θα αγαπήσεις κάποιον και το πρώτο που θα σκέπτεσαι είναι... δεν με νοιάζει εάν θα είσαι μαζί μου η με κάποια άλλη αρκεί να είσαι ευτυχισμένος …; Μα γιατί να μην προσπαθήσεις μήπως μπορεί να είναι μαζί σου ευτυχισμένος ; Αυτό που λες συμβαίνει όταν αγαπάς κάποιον και όμως βλέπεις ότι κοντά σου δεν είναι καλά , το βλέπεις , κάτι του λείπει και επειδή έκανες ότι περνούσε από το χέρι σου , και δεν υπάρχει κάτι άλλο που θα μπορούσες να κάνεις ώστε να αλλάξει την ροή των πραγμάτων , τότε μόνο προβαίνεις σε μια τέτοια ενέργεια , αλλά δεν μπορεί πότε να ξεκινάς μια σχέση με αυτήν τη σκέψη , διαφορετικά δεν μιλάμε καν για σχέση...

Αλλα οταν ρωτουσα εαν ειναι δυνατον να αγαπάς οτιδήποτε...δεν αναφερόμουν μόνο σε σχέσεις αλλά σε οτιδήποτε αγαπάς , π.χ. εγώ αγαπώ την ψυχολογία ασχολούμαι με άλλα πράγματα άλλα βρίσκω πάντα τον τρόπο να κρατάω αυτήν την αγάπη κοντά μου : ) ( αυτό είναι να αγαπάς κάτι και να μην παρατήσει από τις συγκυρίες …)

Quote:

---

Originally posted by Thessalo


Δηλαδή θες να μου πεις Σοφία ότι θα αγαπήσεις κάποιον και το πρώτο που θα σκέπτεσαι είναι... δεν με νοιάζει εάν θα είσαι μαζί μου η με κάποια άλλη αρκεί να είσαι ευτυχισμένος …; Μα γιατί να μην προσπαθήσεις μήπως μπορεί να είναι μαζί σου ευτυχισμένος ;

---

θελω να πω πώς για μενα αληθινη αγαπη ειναι να νοιαζομαι αληθινα τον αλλο κ οχι μονο τον εαυτο μου κ τη βολη μου.

Quote:

---

Originally posted by igloo
Τωρα για το θεμα της ηλικιας, ειμαι οντως στην αρχη...θελω να ζησω πραγματα που εκεινος τα εχει ηδη ζησει...ειχε και αλλες ερωτικες εμπειριες και νιωθει καλυμενος μ\'αυτο που εχει τωρα...λεει οτι ειναι οτι καλυτερο του εχει συμβει! εγω πως θα μπορεσω να ξεστομισω κατι τετοιο αν δε μου συμβει και κατι αλλο;;; δεν ειναι οτι θα ηθελα καποιον αλλον αυτη τη στιγμη αλλα δε μπορω και να φανταστω ολη τη ζωη μου με τον ιδιο ανθρωπο...και να το κανω νομιζω οτι θα μου μεινει απωθημενο μετα...απο την αλλη βεβαια αναρωτιεμαι \"αν δεν πετυχει με τον ανθρωπο που εχω τωρα διπλα μου, θα πετυχει ποτε με καποιον αλλον;\" οι προσδοκιες μου ειναι πολυ ψηλα πλεον και νομιζω οτι θα πεφτω και στην παγιδα της συγκρισης...σαν να εχω εξιδανικευσει αυτο που εχω τωρα...

---

Σ\' αυτό το ποστ η ζυγαριά σου είναι στραμμένη στη μια πλευρά. Και μιλάς για έναν πολύ συγκεκριμένο προβληματισμό. Μιλάς για έλλειψη εμπειριών απο την πλευρά σου.
Ξέρεις, έχω την αίσθηση και ίσως κάνω λάθος, οτι ο σύντροφός σου λειτουργεί λίγο σαν καθρέφτης σε σένα, ένας καθρέφτης που δείχνει όσα εσένα σου λείπουν. Βλέπεις στο πρόσωπό του έναν άνθρωπο κατασταλαγμένο, φτιαγμένο, με εμπειρίες στον ερωτικό τομέα. Εκείνος ξέρει καλά ποιός είναι, τι του αρέσει, τι ζητά απο τη ζωή και απο μια σχέση, τι του φτάνει και τον ικανοποιεί.
Εσύ απο την άλλη πλευρά ακόμα ψάχνεσαι. Δεν ξέρεις καλά καλά ποιά είσαι, δεν ξέρεις τι σου αρέσει, τι όχι και ειδικά στον ερωτικό τομέα δεν έχεις μέτρο σύγκρισης, αφού δεν είχες άλλες εμπειρίες.
Σαν να σε ακούω κυριολεκτικά να φωνάζεις οτι θέλεις να ανακαλύψεις τη δική σου αλήθεια και τον δικό σου τρόπο ύπαρξης.
Κι αυτό που έχεις τώρα, για τώρα σου κάνει μια χαρά και το έχεις εξιδανικεύσει. Αλλά δεν ξέρεις τι άλλο υπάρχει εκεί έξω τελικά και θα ήθελες να το μάθεις. Σαν να βρίσκεσαι σε ένα πολύ ζεστό και καλοφτιαγμένο σπιτάκι...να κοιτάζεις το δάσος έξω απο το παράθυρο, να θέλεις να το εξερευνήσεις αλλά να μην τολμάς να αφήσεις το σπιτάκι γιατί δεν ξέρεις αν θα βρεις άλλο τόσο ζεστό κατάλυμα μέσα στο άγνωστο δάσος. Αλλά αυτό το δάσος...φαίνεται κι αυτό τόσο πολλά υποσχόμενο...

Quote:

---

Originally posted by GreenPeyote
igloo αυτά που λές εδώ τα έχεις συζητήσει μαζί του??

---

Nai tou eho milisei ki ekeinos leei oti katalavainei pos skeftomai ki einai logiko stin ilikia mou alla pos tin apofasi saftoto thema tha tin paro moni mou...aftos to mono pou thelei einai na eimai eftyhismeni safti ti sxesi allios den ehei noima...ki oti an thelo na to prospathiso tha einai dipla mou...