the story of my life

Δεν θέλω να κάνω φιλοσοφική συζήτηση του θέματος αλλά πιστεύω ότι η σεξουαλικότητα διαμορφώνεται από το περιβάλλον (ερεθίσματα, συνθήκες, εμπειρίες ).
Αυτή η θεώρηση όμως μπορεί να αποβεί και λίγο κουραστική όπως μάλλον έκανα και εγώ στην προσπάθειά μου να αποδείξω παρά τα σχόλια των άλλων ότι είμαι άντρας.
Πλέον θεωρώ τον εαυτό μου bisexual γιατί όντως είχα ερωτικές συνευρέσεις και με τα δύο φύλλα.
Αλλά κακά τα ψέματα η κοινωνία μας αποδέχεται σε μεγαλύτερο βαθμό την ετεροφυλοφιλία.
Πρέπει να πω ότι έχω βιώσει δυνατό πλατωνικό έρωτα για άντρα (που όμως επιβεβαίωνε την ετεροφυλοφιλική μου υπόσταση).
Βέβαια αυτό θα μπορούσα να το θεωρήσω αρκετό για να εξακολουθήσω να με λέω ομοφυλόφιλο. Όταν όμως πριν από 3 χρόνια έπεσα σε κατάθλιψη , ο τρόπος για να νιώσω καλύτερα -που όντως τα κατάφερα- ήταν, καταγράφοντας όλα τα βιώματά μου, να συμπεράνω ότι ήμουν ένα παιδί που οδηγήθηκε στην ομοφυλοφιλία από τις προσδοκίες και την πίεση των άλλων (δεδομένου ότι χόρευα , έκανα παρέα με γυναίκες κτλ). Έτσι άρχισα να \" ονειρεύομαι\" έναν ετεροφυλόφιλο εαυτό. Τώρα όμως ίσως δεν πρέπει να με απασχολεί και τόσο.

[quote]Originally posted by tsiouΔεν θέλω να κάνω φιλοσοφική συζήτηση του θέματος αλλά πιστεύω ότι η σεξουαλικότητα διαμορφώνεται από το περιβάλλον (ερεθίσματα, συνθήκες, εμπειρίες ).[quote]

Η σεξουαλικότητα επιβεβαιώνεται και αναπτύσσεται ή ενισχύεται από το περιβάλλον πράγματι, αλλά υπάρχει μέσα στον κάθε άνθρωπο από την γέννησή του. Προσωπικά, έχω αναμνήσεις πολύ έντονες των φαντασιώσεών μου και των επιλογών μου από την ηλικία των 10 ετών που ήξερα τι ζητούσα. \'Οταν δεν υπήρχε καν ως φαντασίωση μια σεξουαλική σχέση με άντρα, τότε σε όποιο περιβάλλον και να ζούσα, ακόμα κι αν με φλέρταρε ένας κούκλος, δεν θα υπέκυπτα. Δεν πιστεύω αυτούς που λένε ότι πάνε για την εμπειρία με άντρες επίσης. Αυτές όλες οι προτιμήσεις είναι πολύ βαθειά ριζωμένες μέσα μας. Εγώ πάλι δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ τον εαυτό μου με συγκεκριμένο τύπο γυναικών από παιδί. \'Αρα πιστεύω ότι δεν διαμορφώνεται μόνο η σεξουαλική ταυτότητα από την \'\'κούνια\'\' μας (ομοφυλόφιλος, bisexual, ετερο κλπ), αλλά και οι πολύ ειδικές μας προτιμήσεις. Και δεν είναι τυχαίο ότι έλκουμε μονίμως συγκεκριμένους τύπους ανδρών ή γυναικών ο καθένας, άντρας ή γυναίκα, χωρίς να κουνάμε το δαχτυλάκι μας.

Με βρίσκεις σύμφωνο.

Είμαι ο tsiou και δεν είμαι καλά.
Τα τελευταία 2 24ωρα ήταν εφιαλτικά.
Η ζωή μου έχει αλλάξει πολύ στο διάστημα αυτό.
Το ήξερα ότι δεν ήμουν καλά αλλά τέτοια γεγονότα δεν τα περίμενα.
Προχθές πήγα στην πρώτη συνάντηση στην δουλειά μου και 5-6 φορές είχα ακούσιες σπασμωδικές κινήσεις του κεφαλιού μου , πράγμα που εγώ εξηγώ ότι οφείλεται σε ένταση που είχα πριν με τους γονείς μου.Οι γύρω καινούριοι συνάδελφοί μου κατάλαβαν ότι δεν ήμουν και πολύ καλά αλλά πέρα από το ότι τυχαία με ρώτησαν αν είμαι καλά δεν είπαν κάτι άλλο.Την επόμενη μέρα πήγα και παραιτήθηκα , κάτι που με στεναχώρησε. Το χειρότερο όμως είναι ότι ενώ οι γονείς μου στην αρχή με στήριξαν και οι ίδιοι με συμβούλεψαν να παραιτηθώ, την επόμενη μέρα η μητέρα μου έπιασε το θέμα της αμφισεξουαλικότητας που τους είχα εκμηστυρευτεί και μπροστά στον πατέρα μου μου είπε ότι ως ομοφυλόφιλος δεν θα μπορούσα να ζήσω στην επαρχία που είμαι και ο πατέρας μου δεν έλεγε τίποτα. Εγώ στην συνέχεια λέω στην μητέρα μου πισμωτικά ότι είμαι ομοφυλόφιλος και τώρα τι να κάνω?Εκείνη με κοίταγε και μετά εγώ άρχισα να βάζω τα κλάματα και ιστορίες για αγρίους. Καταλαβαίνω ότι αυτές οι συμπεριφορές είναι υπαρκτές αλλά αυτό που με στεναχωρεί είναι ότι τον τελευταίο καιρό τους είχα πει με σεμνό τρόπο ότι ψυχολογικά δεν είμαι πολύ καλά.
Τώρα είμαι σε φάση ΓΑΜΗΣΕ ΤΑ με κεφαλαία γράμματα.

Θα περάσει η φουρτούνα, πέσανε πάρα πολλά στο κεφάλι σου αυτό το διάστημα. Οι γονείς σου φαίνεται ότι σκέφτονται και αυτοί πολύ το θέμα, προσπαθούν να βρουν λύση και δε καταλαβαίνουν ότι δε μπορείς να τους ακολουθήσεις με την ίδια ταχύτητα.
Γιατί όμως παραιτήθηκες; Τι θέλεις να κάνεις τώρα; Θα σε βοηθούσε να μετακομίσεις σε μια άλλη, μεγαλύτερη πόλη ή θέλεις να μείνεις στη γενέτειρά σου;

Δεν είχα Internet αυτές τις μέρες.
Θέλω να πιστεύω ότι όντως θα περάσει η φουρτούνα.
Οι ερωτήσεις σου είναι σωστές Aphelia. Μάλλον θέλω να μείνω στην Αθήνα , πράγμα που του χρόνου θα επιδιώξω.
Δουλειά έχω τώρα όπου απλά ζορίζομαι.
Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι η σχέση με τους γονείς που ενώ μπορεί να θέλουν να βοηθήσουν και οι ίδιοι πολλές φορές φέρνουν διαφορετικά αποτελέσματα.

Μπα κι εγώ το ίδιο πιστεύω ότι κάνω πολλές φορές. Δηλαδή ας πούμε ότι κάποιος οικείος μου έχει ένα πρόβλημα. Αυτός το ζει μέσα του ανά πάσα στιγμή και έχει το δικό του ρυθμό για να το λύσει ή να το ξεπεράσει. Εγώ που είμαι απέξω προσπαθώ να τον νιώσω, το καταφέρνω μερικές φορές και συνάμα προσπαθώ να βρω λύση με το δικό μου μυαλό. Όταν κάτι είναι μακροχρόνιο διάφορες σκέψεις θα περνούν από το μυαλό μου ανά διαστήματα. Νομίζω ότι βρήκα τη λύση και προσπαθώ να τον πείσω αλλά αυτός δεν είναι στην ίδια φάση με εμένα. Μετά απογοητεύομαι, τα βλέπω διαφορετικά πάλι τα πράγματα και ούτω κάθεξής.
Το θέμα είναι ότι οι άλλοι δε μπορούν να αντιμετωπίσουν ιδανικά όπως θα ήθελες τις προσωπικές σου καταστάσεις. Δεν είναι μαριονέτες μας για να κάνουν αυτά που θέλουμε όπως τα θέλουμε. Τα επεξεργάζονται με το δικό τους μυαλό, σύμφωνα με τις δικές τους εμπειρίες. Τουλάχιστον προσπαθούνε και είμαστε τυχεροί όταν συγκλίνουμε.

Πιστεύω πως η βοήθεια απο οπου κι αν προερχεται, δεν ειναι βοήθεια όταν εξ αρχης δεν προσπαθω να σε νιωσω - έστω να προσπαθήσω....και ξεκινα με τη διάθεση να σου δώσω λύση.

Αν και το ζητουμενο τις περισσοτερες φορές ειναι η λύση, κάποιες φορές το μονο που θέλει αυτος που εκμυστηρεύεται τον πονο του σε καποιον άλλο ειναι μονο την προσοχή του κ την καλή του διάθεση να ναι εκει να τον ακουσει. Κ να προσπαθήσει να τον νιωσει....

Tsiou θα σου πρότεινα να σταματήσεις να σκέφτεσαι, όσο μπορείς , το θέμα της σεξουαλικής σου ταυτότητας. Άσε την ζωή να δώσει απαντήσεις απο μόνη της. Ίσως να μην έχεις αρκετές εμπειρίες ακόμη για να δώσεις ένα τίτλο στον εαυτό σου (αν και γενικά είμαι κατά των τίτλων). Λειτούργησε λίγο ελεύθερα, κάνε αυτό που σου αρέσει και σου τραβάει την προσοχή την εκάστοτε στιγμή και πάνω απο όλα χαλάρωσε! Φαίνεσαι πολύ αγχωμένος και σαν να θέλεις να δώσεις άμεσα έναν τίτλο στην σεξουαλικότητα σου, αλλά οι τίτλοι δεν βοηθούν πάντα . Οι τίτλοι είναι χαρακτηρησμοί του παρελθόντος και δεν θα έπρεπε να καθορίζουν το μέλλον. Κανε απλά αυτό που νιώθεις! Και μην ασχολείσαι για τις προσδοκίες και την γνώμη των άλλων. Έτσι και αλλιώς ποτέ δεν θα αρέσεις σε όλους . Όσο για τους γόνείς σου, μου δίνεις την αίσθηση οτι θέλουν να βοηθήσουν. Είναι πολύ καλή η ιδέα τους να ζήσεις σε πόλη και μάλλον το είπαν για να βοηθήσουν, οπότε μην το παίρνεις σαν απόρριψη. Συζήτησε με την μητέρα σου τους φόβους σου για το αν αποδέχονται την όποια σεξουαλική επιλογή σου. Ίσως και να είναι αδικαιολόγητοι και να πηγάζουν απο δική σου ανασφάλεια.

Κατι τελευταίο, δεν θεωρώ τον εαυτό μου ειδικό, γι\'αυτό απο όσα σου έγραψα κράτα οτι σου αρέσει. ;)

Η μητέρα μου τελευταία κρατάει καλύτερη στάση απέναντι στο θέμα της σεξουαλικότητάς μου:)
(που δεν σημαίνει βέβαια ότι κάνουμε και λεπτομερής συζητήσεις επί τούτου).

Πολύ καλό αυτό! Ενα πρόβλημα λιγότερο! Απόλαυσε το και μην απασχολείς το μυαλό σου με το αν θα δεχτούνε οι άλλοι τις επιλογές σου. Συγκεντρώσου στο να κάνεις πράγματα που σου αρέσουν και να είσαι καλά μεσα σε αυτά.

Διάβασα με προσοχή το θέμα αυτό και βρίσκω ότι έχει αρκετές ομοιότητες με το θέμα \"αντιμετώπιση έκφρασης ομοφυλοφιλίας\" για το πως βιώνει μια μητέρα την εξωτερίκευση της ομοφυλοφιλίας της κόρης της.

Νομίζω ότι το βασικό είναι να μπορέσεις να ξετυλίξεις το κουβάρι των συναισθημάτων σου, και να δείς μέσα σου το που κλείνεις. Δεν είναι απαραίτητο να βάλεις ταμπελίτσα, αυτό θα το δείξει ο χρόνος. Αφησε τον εαυτό σου ελευθερο να κάνεις τις παρέες και τις σχέσεις που του δίνουν αίσθηση εμπιστοσύνης και αποδοχής. Μη βιάζεσαι.

Οσον αφορά το επαγγελματικό, πως έχεις δουλειά αφού είπες πιό πάνω ότι παραιτήθηκες μετά την συνέντευξη? δεν μας λές σε ποιό κλάδο είσαι, πως θα βρείς δουλειά στην Αθήνα? δεν είναι τόσο εύκολο.

Η δουλειά είναι πολύ σημαντικό κομάτι της ζωής και το νά έχεις μια καθημερινή ρουτίνα και ανάγκη αυτοσυγκέντρωσης για να κάνεις τα καθηκοντα σου, θα σε βοηθήσει να δώσεις σε κάθε κομάτι της ζωής σου το χώρο και το χρόνο που του ταιριάζει. Σαν αρχή για νέο ξεκίνημα, πιστεύω ότι το να ασχοληθείς με το πως θα΄γίνεις καλλιτερος στη δουλειά σου θα σε βοηθήσει να αποστασιοποιηθείς από την σημερινή πίεση του προσωπικού σου προβλήματος και να δείς τα πράγματα με μεγαλύτερη ψυχραιμία.

Εκτίμησε το γεγονός ότι οι γονείς σου σε στηρίζουν και προσπάθησε να μπείς στην θέση τους και να καταλάβεις ότι στην πραγματικότητα δεν ξέρουν από που να σε πιάσουν και πως να φερθούν και μάλλον χρειάζονται και αυτοί βοήθεια. Οταν δεν έχουμε μέσα μας πρότυπα συμπεριφοράς αντιδρούμε περίεργα σε νέες καταστάσεις. Η στάση τους δείχνει ότι σε αγαπούν και σε νοιάζονται. Ισως ή απομάκρυνση από την πόλη σου να βοηθήσει στο να κάνεις το νέο ξεκίνημα.

Quote:

---

[i]
Οσον αφορά το επαγγελματικό, πως έχεις δουλειά αφού είπες πιό πάνω ότι παραιτήθηκες μετά την συνέντευξη?

---

Είμαι εκπαιδευτικός. Στην αρχή της σχολικής χρονιάς είχα 2 δουλειές και τώρα εργάζομαι μόνο στην μία.

Eίμαι ο tsiou και είμαι στην Αθήνα.
Ήθελα απλά να το γράψω και να δηλώσω παρών σε τυχόν συνάντηση μελών.