Printable View
Quote:
Originally posted by mstrouf
απλα εχασα για άλλη μια φορά την ελπίδα, ότι κάτι θα μπορέσω να καταφέρω..
μαζί με τις λέξεις, έρχονται κ τα συναισθήματα, εκει αναβιώνω στιγμές που δεν τις αντέχω κ αισθάνομαι σαν μόνη διέξοδο τον θάνατο
ειναι σαν να μην αντεχει άλλο το μέσα μου όλα αυτα
μονο οι δειλοι το σκευτονται αυτο.ΚαΙ γω ειμαι χαλια μια εβδομαδα αλλα ποτε δεν εχω σκευτει τον θανατο σαν λυση.Με τπτ !Μαρεσει να ζω μαρεσει η ζωη και θα παλεψω μεχρι να γινω καλα!το ιδο κανε και εσυ!
καλο φαινεται.. αλλα μιλας απο την στιγμή που θα πάρεις μια απόφαση, χωρις πισωγυρίσματα; ουφ!Quote:
Originally posted by Empneustns
αναλογα το ατομο,2 με 6 μηνες απο τη στιγμη που θα αποφασισεις πως θα το ξεπερασεις και δεν θα ξανασχοληθεις μαζι του
η αρχη ειναι το ημιση του παντος mstroumf,,,,και ναι χωρις πισωγυρισματα :)
Μαράκι, ο πόνος κρατά όσο βρίσκει έδαφος να καλλιεργείται και χώρο φιλόξενο. Αν εμείς δεν αποφασίσουμε να τον ξεφορτωθούμε, δεν θα φύγει ποτέ.Quote:
Originally posted by mstrouf
αλήθεια πόσο κρατάει αυτος ο πόνος, αυτό το αίσθημα που απλώνεται μέσα σου κ σε κάνει να μην έχει νόημα ότι προσπαθείς να φτιάξεις, να μοιάζει μάταιος κόπος, γιατί συνεχίζεις να υποφέρεις..
Τις απόψεις μου στο πρόβλημα που αντιμετωπίζεις τις εχω πει δεκάδες φορες, οπότε τηρώ στάση αναμονής και ελπίζω κάποτε να δω το πρώτο βήμα.
δεν ξερω αν μπορει να απαντησει κανεις σ αυτο το ερωτημα.για τον δικο σου πονο καλη μου...ουτε κανεις για τον δικο του πονο νομιζω ποσο μαλλον για των άλλων...Quote:
Originally posted by mstrouf
αλήθεια πόσο κρατάει αυτος ο πόνος, αυτό το αίσθημα που απλώνεται μέσα σου κ σε κάνει να μην έχει νόημα ότι προσπαθείς να φτιάξεις, να μοιάζει μάταιος κόπος, γιατί συνεχίζεις να υποφέρεις..
Γλυκια μου, νομιζω πως ο πονος τωρα εχει άλλη μορφη απο παλιοτερα. Δυσβασταχτος, αλλα μαλλον χρειαζεται να τον δεις απο ολες τις πλευρες του κ ποια απο κοντα....να τον επεξεργαστεις, ωστε επιτελους να μπορεσεις να τον αφησεις πισω σου....
Το πιστευω αυτο....
δηλαδη τι θα μπορουσε να δει;τι συμπερασμα να βγαλει απο την επεξεργασια;οτι την εκμεταλευτηκαν;αυτο το γνωριζει καλα...
Empneysti,
οταν ο πονος ειναι μακρυα ή θαμμενος, οι μνημες θολες, η σιωπη κυριαρχει, ολα ανομολογητα, τοτε σιγουρα δεν μπορεις να διαχειριστεις τπτ. Μονο οταν μπεις στη διαδικασια που γραφω, μπορεις να καταλαβεις τί εννοω....
Επισης, με οτι αναφερω δεν εχει να κανει με το τί κανουν οι άλλοι, αλλα η ιδια. Πώς νιωθει, πώς προχωράει. Το κυριως θεμα ειναι η ιδια κ οχι οι άλλοι.
μα το κοριτσι το εχει ομολογησει ξανα και ξανα,τουλαχιστον σε εμας.δηλαδη τι αλλο να κοιταξει εκει περα;τι υπαρχει να δει;τι θα δει σε ολο το θεμα που θα την βοηθησει να ξεκαθαρισει την κατασταση.απο οπου και αν το πιασεις βρωμαει το συγκεκριμενο θεμα.οσο για τον πονο της κατα τη γνωμη μου παντα,ουτε θολος ειναι ουτε θαμενος,καθε μερα την βασανιζει.και δεν ειναι και περιεργο που την βασανιζει,και μενα θα με βασανιζε κατι τετοιο.λογικο δεν ειναι;το θεμα ειναι τωρα,ποσο δυναμη εχει να το προσπερασει και να μη το σκεφτεται.να ξεκολησει το μυαλο της απο την αδικια εις βαρος της,να παρει αποφαση πως οσο και να το σκεφτεται τιποτα δεν μπορει να αλλαξει και το μονο που μπορει να κανει ειναι να κοιταξει μπροστα.εγω θα εφευγα οσο μπορουσα μακρια και δεν θα τους ξαναβλεπα ποτε μου.
δεν απαντω εξ ονοματος της mstrouf.....θα μιλησω λοιπον για μενα.απο οσο εχω καταλαβει οταν δεν μιλάω για ενα δυσαρεστο γεγονος, οταν το κραταω για χρονια μεσα μου κανω τον πονο θολο, τον θαβω....Ομως το σκεφτομαι συνεχεια κ καποιον λογο θα εχω...δεν ειναι τυχαιο. Το να εξομολογηθω κατι σε ενα φορουμ ειναι μια αρχη, ενα βημα. Δεν ειναι το \"ολο\"....Για μενα η δυναμη δεν ειναι στο να σταματησω να σκεφτομαι κατι καταναγκαστικα ισως, αλλα στο να το δω καταματα, να μπορεσω να το δω πια απο αποσταση κ να το εξετασω ωστε να μπορω πια να το αφησω πισω.Κ ναι υπαρχουν πολλα να δει κανεις που ισως χρονια πριν δεν ειχε τη δυναμη να τα δει. Ενα τετοιο γεγονος δεν ειναι απλο, δεν ξεπερνιεται ετσι. Θελει χρονο, αγαπη κ βοηθεια. Δεν ξεκολαει ετσι το μυαλο....Quote:
Originally posted by Empneustns
μα το κοριτσι το εχει ομολογησει ξανα και ξανα,τουλαχιστον σε εμας.δηλαδη τι αλλο να κοιταξει εκει περα;τι υπαρχει να δει;τι θα δει σε ολο το θεμα που θα την βοηθησει να ξεκαθαρισει την κατασταση.απο οπου και αν το πιασεις βρωμαει το συγκεκριμενο θεμα.οσο για τον πονο της κατα τη γνωμη μου παντα,ουτε θολος ειναι ουτε θαμενος,καθε μερα την βασανιζει.και δεν ειναι και περιεργο που την βασανιζει,και μενα θα με βασανιζε κατι τετοιο.λογικο δεν ειναι;το θεμα ειναι τωρα,ποσο δυναμη εχει να το προσπερασει και να μη το σκεφτεται.να ξεκολησει το μυαλο της απο την αδικια εις βαρος της,να παρει αποφαση πως οσο και να το σκεφτεται τιποτα δεν μπορει να αλλαξει και το μονο που μπορει να κανει ειναι να κοιταξει μπροστα.εγω θα εφευγα οσο μπορουσα μακρια και δεν θα τους ξαναβλεπα ποτε μου.
Οσο για το αν μπορει να αλλαξει κανεις κατι, σιγουρα μπορει να αλλαξει κανεις πολλα. Οχι το τι έζησε, αλλα πώς ζει το παρον, πώς αντιλαμβάνεται το παρελθον του κ ετσι να διαμορφωσει μεχρι ενα σημειο κ το μελλον.
δηλαδη αν καποιος μαγκας,παραχαραξει την υπογραφη σου,και σου παρει το σπιτι και ολα σου τα υπαρχοντα.και ειναι τοσο καλα νομικα κατοχυρωμενος που δεν μπορεις να κανεις τιποτα για να τα παρεις πισω.τι θα κατσεις να σκεφτεσαι για το συγκεκριμενο θεμα που θα σε βοηθησει να το ξεπερασεις;
με αυτη τη συζητηση μας μπορει να δωσουμε και κατι καλο για να σκεφτει η στρουμφ,συζητηση ειναι αναζητησης και προσωπικα μου αρεσουν τετοιες εξερευνησεις,ειναι στο πνευμα μου
μπορεις να μου πεις πώς το υποθετικο σου παράδειγμα κολλάει στην περιπτωση της Μαρίας?
οπως κ να χει, προφανως κατι σου φαινεται ακραιο απο αυτα που γραφω...αν θες μου λες, κ σου απαντω.
θα σου πω,στο γεγονος πως αν σου συμβει κατι και φταις και εσυ μπορεις να το αναλυσεις και να το σκεφτεις,να δεις που εκανες λαθος για να μη το ξανακανεις,να βγαλεις δηλαδη τα συμπερασματα σου.οταν ομως ζεις μια κατασταση για την οποια δεν ηταν σε καμια περιπτωση δικη σου αποφαση,και σε αναγκασαν να την ξαναζησεις χωρις την θεληση σου,τοτε δεν εχεις κανει κατι για να το διορθωσεις.το μονο που μπορεις να κανεις ειναι να σκεφτεις τι θα μπορουσες να κανεις για να το αποφυγεις.στην περιπτωση σου τιποτα γιατι ο αλλος που καταχραστηκε την υπογραφη σου δεν σε ρωτησε,το ιδιο και στην περιπτωση της στρουμφ.οποτε μενουν για μενα 2 επιλογες,κλαις το σπιτι που εχασες το υπολοιπο της ζωης σου η να προχωρησεις να φτιαξεις ενα αλλο δεχομενη την αδικια που εγινε εις βαρους σου
δεν αναφερθηκα πουθενα μα πουθενα σε \"διορθωτικες\" κινησεις, σε λαθη που μπορει να εκανε η Μαρια. Ομως εξετάζουμε κατι μονο οταν κανουμε λαθη εμεις? Δεν εξετάζουμε κατι οταν μας ποναει? Να δουμε πώς μας ποναει, ποσο, που? Δεν μπορω να προχωρησω, να αφησω πισω κατι, αν δεν καταλαβω τί ειναι αυτο που αφηνω πισω μου κ πώς με σημάδεψε....
τη σημαδεψε τοσο που κοντευει να την καταστρεψει.η ολη μου \"αντιδραση\" ξεκιναει στο γεγονος πως ατομα στη συγκεκριμενη περιπτωση λενε να το αναλυσει και αλλο,να καταλαβει πως νοιωθει για αυτο.αυτο μπορει να σκοτωσει καποιον.υπαρχει η στιγμη που πρεπει να βαλουμε πανω σε κατι μια ταμπελα,και να μη ξανασχοληθουμε με αυτο,να βλεπουμε την ταμπελα και να φευγουμε,γιατι το εχουμε αναλυσει τοσο μα τοσο πολυ που δεν μπορεσαμε να βρουμε ακρη,και στο συγκεκριμενο ζητημα δεν υπαρχει ακρη.ειναι κυκλος που επανερχεσαι ξανα στην αρχη.μιλαω οσο μπορω πιο ειδικα και οχι με γενικοτητες για το συγκεκριμενο θεμα.και αν βαλω τον εαυτο μου στη θεση της,(κατι που το κανω σχεδον σε ολες τις περιπτωσεις),σιγουρα θα μπορουσε να με τρελανει αυτη η κατασταση.(προσωπικα μιλωντας).αυτο βεβαια ειναι γνωμη μου,αλλα αν καποιος εχει να πει κατι ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ για το πως αντιμετωπισε/θα αντιμετωπιζε μια τετοια κατασταση θα χαιρομουν να μαθω και εγω.υπαρχουν ατομα που θα μπορουσαμε να μαθουμε και μου αρεσει να βρισκω τετοια.αλλα οχι γενικοτητες.