ΔΥΣΚΟΛΑ

Quote:

---

Originally Posted by Yoco Choco

Μην φοβάσαι, πάθαινα κρίσεις αποπροσωποίησης-αποπραγματοποίησης από μικρό παιδι.
Θυμάμαι,εκεί που έπαιζα ανέμελα με τα άλλα παιδιά,αισθανόμουν ξαφνικά μια σκοτοδίνη,σαν να γίνεται ο κόσμος ψεύτικος,σαν να χάνει την πραγματικότητά του και να μετατρέπεται σε όνειρο.
Αυτό δεν ήταν το χειρότερο όμως.Το χειρότερο ήταν ότι συνοδευόταν από μιά αίσθηση καταδίκης,δικής μου και του κόσμου όλου.Σαν να είμαστε όλοι καταδικασμένοι σε ένα ψέμα.
Όσο περνούσαν τα χρόνια,ολοένα και αραίωναν αυτές οι κρίσεις και πλέον είναι σπάνιες.Μάλλον επειδή τα τελευταία χρόνια όλη μου η ύπαρξη είναι κατειλημμένη απ'την κατάθλιψη/αγχώδη διαταραχή.

Εδώ ένα απόσπασμα σχετικό με την αποπραγματοποίηση από ένα αγαπημένο μου βιβλίο
''Ημουνα γύρω στα 12 και έπρεπε να πάω στο κατάστημα του πατέρα μου διασχίζοντας ένα μεγάλο πάρκο,μια μακρινή,πληκτική διαδρομή.Υποθέτω πως φοβόμουνα κι'ολας.Δεν μου άρεσε,ιδιαίτερα όταν σκοτείνιαζε.
Αρχισα να παίζω ένα παιχνίδι για να περάσω την ώρα μου.Ξερετε πως τα παιδιά μετρούν τις πλάκες ή ανεβαίνουν στα εμπόδια του πεζοδρομίου...έτσι βρήκα αυτόν τον τρόπο να περάσω την ώρα μου.
Μου φάνηκε πως αν κοίταζα αρκετή ώρα το περιβάλλον,θα συγχωνευόμουνα μαζί του και θα εξαφανιζόμουνα,σαν να ήταν ο χώρος άδειος και να είχα εξαφανιστεί.Είναι σαν να πείθεις τον εαυτό σου να νιώσει πως δεν ξέρεις ποιός είσαι ή πού είσαι.
Σαν να συγχωνεύεσαι, ας πούμε, με όλον τον διάκοσμο.Σε λίγο όμως το φοβάσαι,γιατί αρχίζει να παρουσιάζεται χωρίς προσπάθεια.Περπατώ κάπου και ξαφνικά νιώθω να συγχωνεύομαι με το τοπίο.Τότε νιώθω τρομοκρατημένη και αρχίζω να επαναλαμβάνω το όνομά μου ξανά και ξανά για να επαναφερθώ στην ζωή, σαν να λέμε.''

---

Καλησπέρα! Θα ήθελα να σε ρωτήσω ποιο είναι το βιβλίο το οποίο αναφέρεις. Υποφέρω 3 ολόκληρους μήνες απο αποπραγματοποίηση. Έχει ελαφρύνει βέβαια σε σχέση με την αρχή αλλά ακόμα υπάρχει αυτή η αίσθηση. Βαρέθηκα να είναι εκεί, ακόμα και σαν κατακάθι. Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων![emoji4]

Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App

Quote:

---

Originally Posted by Alice_1990

Καλησπέρα! Θα ήθελα να σε ρωτήσω ποιο είναι το βιβλίο το οποίο αναφέρεις. Υποφέρω 3 ολόκληρους μήνες απο αποπραγματοποίηση. Έχει ελαφρύνει βέβαια σε σχέση με την αρχή αλλά ακόμα υπάρχει αυτή η αίσθηση. Βαρέθηκα να είναι εκεί, ακόμα και σαν κατακάθι. Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων![emoji4]

---

3 μήνες?..Εεεε....Τί εννοείς?...Αδιάλειπτα?...Παίρ νεις κάποια φάρμακα?Εμένα αυτές οι κρίσεις διαρκουσαν λίγα λεπτά.

Το βιβλίο είναι Ο Διχασμένος Εαυτός του Ρόναλντ Λαίνγκ και το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όλους τους ομοιοπαθείς.

Καλησπέρα παιδιά! Συγνώμη για την παρέμβαση,αλλά το βιβλίο πραγματεύευεται την ασθένεια της σχιζοφρένειας και όχι την αποπροσωποποίηση-αποπραγματοποίηση,ως συμπτώματα της αγχώδους διαταραχής ή της κατάθλιψης.

Quote:

---

Originally Posted by στελιος66

Καλησπέρα παιδιά! Συγνώμη για την παρέμβαση,αλλά το βιβλίο πραγματεύευεται την ασθένεια της σχιζοφρένειας και όχι την αποπροσωποποίηση-αποπραγματοποίηση,ως συμπτώματα της αγχώδους διαταραχής ή της κατάθλιψης.

---

To βιβλίο πραγματεύεται διάφορα περιστατικά ασθενών με ψυχώσεις και αγχώδεις διαταραχες και προσεγγίζει εν γένει την σχιζοειδή κατάσταση...Αναφέρονται και περιστατικά αποπραγματοποίησης-αποπροσωποίησης, αλλά φυσικά αυτό δεν είναι το κύριο αντικείμενο του βιβλίου...Είναι must ανάγνωσμα για όσους πάσχουν από κάθε είδους ψυχιατρικές διαταραχές.

Καλησπέρα! Σου ξαναστέλνω γιατι μ συνεχιζει αυτο το πραγμα και ηθελα να σε ρωτησω ποσο καιρο σ κρατησε γιατι εχει αρχισει να μου γινεται ψιλοεμμονουλα μαζί με τα υπαρξιακα και τεομαζω παρα πολυ! Ο Ψ μ ειπε οτι αν συμεχισω να μην ασχολουμαι με την πραγματικη ζωη μπορει να παγιωθει! Ειλικρινα νιωθω οτι δε θα μπορεσω ποτε ξανα να δω τη ζωη απο την αλλη πλευρα απο τη στιγμη που σκεφτηκ αυτα τα πραγματα! Απο την αλλη ακομα δεν ειμαι σιγουρη οτι το παθαινω αιφνιδια ! Πιο πολυ σαν ιδεοληψια μοιαζει! Η να το προκαλω μονη μου.. και ολες αυτες οι πραδοξες σκεψεις πως φευγουν; Ειλικρινα δε νιωθω οτι ειναι τα φαρμακα η λυση αλλα ειναι η πρωτη φορα ενω εχω ιστορικο κρισεων πανικου που νιωθω οτι βυθιζομαι και εγκλωβιζομαι στον εαυτο μου!

Quote:

---

Originally Posted by Μ1994

Καλησπέρα! Σου ξαναστέλνω γιατι μ συνεχιζει αυτο το πραγμα και ηθελα να σε ρωτησω ποσο καιρο σ κρατησε γιατι εχει αρχισει να μου γινεται ψιλοεμμονουλα μαζί με τα υπαρξιακα και τεομαζω παρα πολυ! Ο Ψ μ ειπε οτι αν συμεχισω να μην ασχολουμαι με την πραγματικη ζωη μπορει να παγιωθει! Ειλικρινα νιωθω οτι δε θα μπορεσω ποτε ξανα να δω τη ζωη απο την αλλη πλευρα απο τη στιγμη που σκεφτηκ αυτα τα πραγματα! Απο την αλλη ακομα δεν ειμαι σιγουρη οτι το παθαινω αιφνιδια ! Πιο πολυ σαν ιδεοληψια μοιαζει! Η να το προκαλω μονη μου.. και ολες αυτες οι πραδοξες σκεψεις πως φευγουν; Ειλικρινα δε νιωθω οτι ειναι τα φαρμακα η λυση αλλα ειναι η πρωτη φορα ενω εχω ιστορικο κρισεων πανικου που νιωθω οτι βυθιζομαι και εγκλωβιζομαι στον εαυτο μου!

---

. Αυτο ειναι το πιο τεομακτικο οτι φρικαρω με την υπαρξη μου

Quote:

---

Originally Posted by Μ1994

. Αυτο ειναι το πιο τεομακτικο οτι φρικαρω με την υπαρξη μου

---

Υποθέτω απ'τό ψευδώνυμό σου πως είσαι 23-24 χρονών.
Κάπου εκεί ξεκίνησε και η δική μου κατρακύλα...Μέχρι τότε πάθαινα αλλεπάλληλες κρίσεις πανικού/αποπραγματοποίησης,αλλά πάντα κατάφερνα να συνέλθω..Τώρα φαίνεται να μην υπάρχει διέξοδος,αν και από τότε που ξεκίνησα φάρμακα και έκοψα τον καφέ,έχει μειωθεί σημαντικά η αποπραγματοποίηση...
Έχει παγιωθεί μια κατάσταση ληθαργική συνοδευόμενη από ένα απίστευτο βάρος στο στομάχι και αίσθηση ναυτίας 24/7.

Όταν δεν εκθέτουμε τον εαυτό μας στην πραγματικότητα και τριγυρνάμε διαρκώς στον κόσμο των σκέψεων και των φαντασιώσεων,όλα γίνονται λιγότερο πραγματικά...
Ξέρω τι συμβουλή να σου δώσω,αλλά δεν μπορώ να το κάνω απ'την στιγμή που ξέρω ότι θα βοηθήσει και μένα και δεν την ακολουθώ...

Γιατί δεν την ακολουθεις τοτε;;

Δε γινεται να μην υπαρχει διεξοδος

Quote:

---

Originally Posted by Μ1994

Γιατί δεν την ακολουθεις τοτε;;

---

Γιατί είμαι τεμπέλης και δειλός...
Αλλά κυρίως,γιατί θα χρειαστεί να θυσιάσω ένα κομμάτι του εαυτού μου και να αλλοτριωθώ μέσα στον κόσμο και στα πράγματα.Αυτό το νευρωτικό κομμάτι που έχει εμμονή με την αλήθεια και την ειλικρίνεια(όπως την εννοεί το ίδιο φυσικά).

Που είσαι @Natalia_sups

Τρωω κι εγω αυτα τα σκαλωμΑτα αλλα δε νομιζω οτι δεν υπαρχει καμια ειλικρινης γωνια σε αυτον τον κοσμο!!! Ποσο χρονων εισαι;

Quote:

---

Originally Posted by Μ1994

Τρωω κι εγω αυτα τα σκαλωμΑτα αλλα δε νομιζω οτι δεν υπαρχει καμια ειλικρινης γωνια σε αυτον τον κοσμο!!! Ποσο χρονων εισαι;

---

Old enough...33.

Ρε ουτε καν! Κι εμενα ο ψυχολογος μου λεει αυτο π λες εσυ! Οτι οσο δεν ασχολουμαι με την πραγματικη ζωη θα συμβαινει αυτο! Αλλο που φρικαρω και γραφω εδω και μπαινω και διαβαζω αλλα δε σε τσιτωνει εστω λιγο που οι ανθρωποι ΖΟΥΝ. Εχω γνωρισει πολλα ατομα με καταθλιψη και αγχωδεις (εμενα ο Ψ μ λεει οτι δεν πασχω απο κτι αν και δεν τον πιστευω απολυτα) κι εχω δει οτι υπαρχουν οντως ανθρωποι που το αντιμετωπιζουν ενεργητικα και αμφιβαλλω αν υποφερουν λιγοτερο!

Quote:

---

Originally Posted by Μ1994

δε σε τσιτωνει εστω λιγο που οι ανθρωποι ΖΟΥΝ.

---

Δεν με τσιτώνει που βλέπω τους άλλους να ΖΟΥΝ...δεν έχω φθόνο μέσα μου.
Με συνθλίβει ωστόσο που δεν ΖΩ πλέον εγώ.
Νομίζω ο κόσμος έχει πεθάνει για μένα...αναντίστρεπτα.