Βουλιμία, Αυτός ο Δυνάστης - Νέο Μέλος

Quote:

---

Originally Posted by StavMed

Σε ευχαριστώ πολύ για τη συνεχή ανταπόκριση, μου δίνεις πραγματική δύναμη σε σημείο που δε φαντάζεσαι!! Ξέρεις, δε μπορεί κάθε μέρα δεν είναι ίδια και εγώ τώρα είμαι στο μεταβατικό στάδιο όπου πρέπει να μάθω να με αντιμετωπίζω με Αγάπη και Κατανόηση Ο,τι και αν συμβεί. Δεν το έχω καταντήσει ακόμα, με επηρεάζει το υπερφαγικό. Φυσικά ολα είναι πολύ καλύτερα σε σχέση με το προηγούμενο διάστημα, αλλά είναι αυτή η ανυπόφορη έλλειψη επαφών και ενδιαφερόντων εδώ στο χωριό. Τουλάχιστον έχω κερδίσει τη στοργή και την ασφάλεια μα η βουλιμία έχει μπει τόσο πολύ στη ζωή μου που ίσως να κάνω επεισόδιο ακόμα και από πλήξη. Μέχρι πριν λίγο καιρό έκανα Βουλιμικά για να με εκδικούμαι, μισούσα τον εαυτό μου.. :'(

Είμαι στην ψυχοθεραπεία 1,5 μήνα περίπου και αναγκαστικά η θεραπεία εξελίσσεται σταδιακά, η αλλαγή δε μπορεί ποτέ να έρθει στον αυτόματο. Ως τότε όμως θα πρέπει να κάνω υπομονή, όπως ακριβώς κάνω και μέχρι να εγκριθεί η μετεγγραφή μου και να συνεχίσω τη ζωή που ονειρευόμουν !! Ξέρω ότι γράφω, αναλώνομαι σε επουσιώδη πράγματα και σε κουράζω. Μα η ανάγκη να αντλήσω δύναμη είναι ακατανίκητη.. Θα έρθουν και οι καλύτερες μέρες, έτσι δεν είναι;

Καλή σου μέρα, σε φιλώ!

Στάλθηκε από το SM-J530F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

---

Δεν με κουραζεις καθολου!Πραγματικα,σε τοσο συντομο χρονικο διαστημα,μπραβο σου που εισαι καλυτερα,πολλοι αργουν να συνειδητοποιήσουν τους λογους και οντως να ακουν τον ψυχοθεραπευτη τους...Εγω θυμαμαι απο την συγχυση μου,οταν πηγαινα ,αν ειχα κακες μερες ή γενικα δεν ημουν καλα,υπηρχαν φορες ενω τα σκεφτομουν ολα αυτα που λεγαμε ,το μυαλο μου σκεφτοταν αλλα και δεν με βοηθουσα...Καλυτερα σταδιακα (εξαλλου ειναι ο μονος τροπος για να γινει σωστα) ετσι ,υστερα θα εισαι πολυ πιο δυνατη και γενικα, ξερεις οταν περνας κατι τετοιο,υστερα θελοντας και μη,βλεπεις διαφορετικα πολλα πραγματα!Τουλαχιστον ,στην δικη μου περιπτωση,πλεον χαιρομαι που καταλαβα τι εκανα σ'εμενα και διαχειριζομαι καλυτερα πολλες καταστασεις.Πιστευω κιολας ,οτι μετα απο αυτον τον 'κυκλο' που θα ολοκληρωσεις θα εισαι πιο 'απαιτητικη' οσον αφορα τις σχεσεις σου (δεν μιλαω μονο για το ερωτικο,εννοω οτι θα θες να συναναστρεφεσαι με ανθρωπους οι οποιοι θα σου κανουν καλο).

Ξερω οτι ειναι πολυ νωρις ακομη,αλλα κανε υπομονη γλυκια μου και θα δεις,θα ερθουν εκεινες οι μερες που θα λες,'απορω πως το εκανα αυτο' ομως μετα θα λες,ενταξει ηταν λογικο...Οπως ειπες εισαι καλυτερα απο οπως ησουν,ετσι αυτο να το σκεφτεσαι!Καθημερινα ,καλο ειναι να το επαναλαμβανεις απο μεσα σου,στον εαυτο σου,γιατι πολλες φορες ξεχναμε ολη την προοδο και οσο καλο εχουμε κανει,νιωθοντας ετσι οτι δεν καναμε τιποτα!Ενω αυτο δεν ισχυει...
Εγω να σου πω και τα νεα μου,μιας και δεν πολυ γραφω στα υπολοιπα θεματα(δεν υπαρχει και τοση ανταποκριση αυτες τις μερες) .Δεν ξερω αν εχεις διαβασει καθολου το δικο μου ποστ,αλλα περασα διαφορα,χρονια θεματα τα οποια τα παραμελουσα(εκανα πως δεν υπαρχει τιποτα)...Χρονια ημουν γυρω στα 55-60 κιλα με υψος 1.73 ..μετα απο ολα αυτα που περασα και επαθα καταθλιψη ,τα τελευταια δυο χρονια εβαλα εξαιτιας της βουλιμιας και επειτα οταν αποφασισα οτι δεν θελω να το κανω αυτο στον εαυτο μου,αλλα δεν μπορουσα και να το σταματησω απο τυψεις και επειδη ενιωθα οτι επρεπε να αυτοτιμωρηθω για καποιο λογο,εβαλα αρκετα κιλα και εφτασα να ζυγιζω 86-87 κιλα τον Ιανουαριο του 2018,οπου πραγματικα σου μιλαω ,οταν αλλαξε η χρονια ,εκλαιγα,γιατι ειχα βαλει την ζωη μου σε pause,μου ελειπε ο μπαμπας μου και γενικα υπηρχε κυριως το αισθημα της θλιψης για το γεγονος οτι το 2017 ηταν μια πολυ κακη χρονια,ετσι αποφασισα οτι το 2018 δεν θα εχει καμια σχεση με το 2017...Δεν θα σου πω οτι ολα ηταν υπεροχα μετα απο εκεινη την ημερα,σαφως και υπηρχαν μερες οι οποιες δεν εκανα διαιτα ή ετρωγα λιγο παραπανω και στις ημερες αδιαθεσιας( και καμια φορα η βαρεμαρα του χωριου οπως λες χαχα) ομως ποτε δεν τα εβαλα κατω,βρηκα το πεισμα μου,εβγαινα σχεδον καθημερινα εξω,ακουγα λογους απο videos στο youtube (Motivational speaches ) επαναλαμβανα λογια απο μεσα μου ακομη και να μην ισχυαν 100%,ομως το εκανα και οταν επεφτα ,παλι ελεγα αυριο ξανα ,προσπαθεις ,δεν το βαζεις κατω,οτι βαζεις στοχο το καταφερνεις...και ξερεις ,δεν ειναι τα κιλα,στην αρχη ισως ναι,τωρα πλεον νιωθω πραγματικα καλα με το σωμα μου,υπαρχουν καποιες μερες που οχι και τοσο αλλα εκεινες τις ωρες υπενθυμιζω στον εαυτο μου,ποσα εχω καταφερει,οχι τι δεν εχω καταφερει...Τωρα πλεον,θελω να χασω λιγα ακομη,για να μπω στα ρουχα της ντουλαπας μου,γιατι εχω μεινει με 5 ρουχα( και αυτα καινουργια γιατι αλλιως δεν)..Γενικα δεν εχω θεμα με την διατροφη,του τι θα κανω πχ ,γιατι αυτο σπουδαζω και παντα μ'αρεσε η υγιεινη διατροφη.Τωρα ειμαι 77 κιλα και θελω να φτασω τα 64-65 ετσι λεω..απλα ξερεις ,χαιρομαι τοσο πολυ,που τα καταφερνω,ειδικα τωρα δεν ξερω αυτες τις μερες ειμαι πολυ επικεντρωμένη στον στοχο μου :) :) Επισης,να σου πω ,αν παρακολουθεις καθολου youtube ,ειναι μια η οποια εχει καναλι και λεγεται : Συμβουλευτικη προσωπικης αναπτυξης, εχει πολλα βιντεακια τα οποια πιστευω θα σε βοηθησουν γενικα,αξιζει να το τσεκαρεις!!Πολλα φιλια,αναμενω απαντηση σου :D

και εγώ τρώω πολύ λόγο καταστάσεων που βιώνω σπίτι μου ξεσπάω στο φαγητό . παλεύω να αδυνατίσω το καταφέρνω κι πάλι τα ίδια. διαιωνίζεται το πρόβλημα.

Quote:

---

Originally Posted by takecareofyourself

Δεν με κουραζεις καθολου!Πραγματικα,σε τοσο συντομο χρονικο διαστημα,μπραβο σου που εισαι καλυτερα,πολλοι αργουν να συνειδητοποιήσουν τους λογους και οντως να ακουν τον ψυχοθεραπευτη τους...Εγω θυμαμαι απο την συγχυση μου,οταν πηγαινα ,αν ειχα κακες μερες ή γενικα δεν ημουν καλα,υπηρχαν φορες ενω τα σκεφτομουν ολα αυτα που λεγαμε ,το μυαλο μου σκεφτοταν αλλα και δεν με βοηθουσα...Καλυτερα σταδιακα (εξαλλου ειναι ο μονος τροπος για να γινει σωστα) ετσι ,υστερα θα εισαι πολυ πιο δυνατη και γενικα, ξερεις οταν περνας κατι τετοιο,υστερα θελοντας και μη,βλεπεις διαφορετικα πολλα πραγματα!Τουλαχιστον ,στην δικη μου περιπτωση,πλεον χαιρομαι που καταλαβα τι εκανα σ'εμενα και διαχειριζομαι καλυτερα πολλες καταστασεις.Πιστευω κιολας ,οτι μετα απο αυτον τον 'κυκλο' που θα ολοκληρωσεις θα εισαι πιο 'απαιτητικη' οσον αφορα τις σχεσεις σου (δεν μιλαω μονο για το ερωτικο,εννοω οτι θα θες να συναναστρεφεσαι με ανθρωπους οι οποιοι θα σου κανουν καλο).

Ξερω οτι ειναι πολυ νωρις ακομη,αλλα κανε υπομονη γλυκια μου και θα δεις,θα ερθουν εκεινες οι μερες που θα λες,'απορω πως το εκανα αυτο' ομως μετα θα λες,ενταξει ηταν λογικο...Οπως ειπες εισαι καλυτερα απο οπως ησουν,ετσι αυτο να το σκεφτεσαι!Καθημερινα ,καλο ειναι να το επαναλαμβανεις απο μεσα σου,στον εαυτο σου,γιατι πολλες φορες ξεχναμε ολη την προοδο και οσο καλο εχουμε κανει,νιωθοντας ετσι οτι δεν καναμε τιποτα!Ενω αυτο δεν ισχυει...
Εγω να σου πω και τα νεα μου,μιας και δεν πολυ γραφω στα υπολοιπα θεματα(δεν υπαρχει και τοση ανταποκριση αυτες τις μερες) .Δεν ξερω αν εχεις διαβασει καθολου το δικο μου ποστ,αλλα περασα διαφορα,χρονια θεματα τα οποια τα παραμελουσα(εκανα πως δεν υπαρχει τιποτα)...Χρονια ημουν γυρω στα 55-60 κιλα με υψος 1.73 ..μετα απο ολα αυτα που περασα και επαθα καταθλιψη ,τα τελευταια δυο χρονια εβαλα εξαιτιας της βουλιμιας και επειτα οταν αποφασισα οτι δεν θελω να το κανω αυτο στον εαυτο μου,αλλα δεν μπορουσα και να το σταματησω απο τυψεις και επειδη ενιωθα οτι επρεπε να αυτοτιμωρηθω για καποιο λογο,εβαλα αρκετα κιλα και εφτασα να ζυγιζω 86-87 κιλα τον Ιανουαριο του 2018,οπου πραγματικα σου μιλαω ,οταν αλλαξε η χρονια ,εκλαιγα,γιατι ειχα βαλει την ζωη μου σε pause,μου ελειπε ο μπαμπας μου και γενικα υπηρχε κυριως το αισθημα της θλιψης για το γεγονος οτι το 2017 ηταν μια πολυ κακη χρονια,ετσι αποφασισα οτι το 2018 δεν θα εχει καμια σχεση με το 2017...Δεν θα σου πω οτι ολα ηταν υπεροχα μετα απο εκεινη την ημερα,σαφως και υπηρχαν μερες οι οποιες δεν εκανα διαιτα ή ετρωγα λιγο παραπανω και στις ημερες αδιαθεσιας( και καμια φορα η βαρεμαρα του χωριου οπως λες χαχα) ομως ποτε δεν τα εβαλα κατω,βρηκα το πεισμα μου,εβγαινα σχεδον καθημερινα εξω,ακουγα λογους απο videos στο youtube (Motivational speaches ) επαναλαμβανα λογια απο μεσα μου ακομη και να μην ισχυαν 100%,ομως το εκανα και οταν επεφτα ,παλι ελεγα αυριο ξανα ,προσπαθεις ,δεν το βαζεις κατω,οτι βαζεις στοχο το καταφερνεις...και ξερεις ,δεν ειναι τα κιλα,στην αρχη ισως ναι,τωρα πλεον νιωθω πραγματικα καλα με το σωμα μου,υπαρχουν καποιες μερες που οχι και τοσο αλλα εκεινες τις ωρες υπενθυμιζω στον εαυτο μου,ποσα εχω καταφερει,οχι τι δεν εχω καταφερει...Τωρα πλεον,θελω να χασω λιγα ακομη,για να μπω στα ρουχα της ντουλαπας μου,γιατι εχω μεινει με 5 ρουχα( και αυτα καινουργια γιατι αλλιως δεν)..Γενικα δεν εχω θεμα με την διατροφη,του τι θα κανω πχ ,γιατι αυτο σπουδαζω και παντα μ'αρεσε η υγιεινη διατροφη.Τωρα ειμαι 77 κιλα και θελω να φτασω τα 64-65 ετσι λεω..απλα ξερεις ,χαιρομαι τοσο πολυ,που τα καταφερνω,ειδικα τωρα δεν ξερω αυτες τις μερες ειμαι πολυ επικεντρωμένη στον στοχο μου :) :) Επισης,να σου πω ,αν παρακολουθεις καθολου youtube ,ειναι μια η οποια εχει καναλι και λεγεται : Συμβουλευτικη προσωπικης αναπτυξης, εχει πολλα βιντεακια τα οποια πιστευω θα σε βοηθησουν γενικα,αξιζει να το τσεκαρεις!!Πολλα φιλια,αναμενω απαντηση σου :D

---

Καλή μου! Δε φαντάζεσαι με πόση χαρά διαβάζω τα μυνήματά σου και ανυπομονώ να βρω την κατάλληλη ευκαιρία να απαντήσω. Η κατανόηση που εισπράττω ναι η δύναμη που αντλώ είναι λυτρωτικά, μου γεμίζουν την καρδιά !!

Όλο αυτό το διάστημα νιώθω να κάνω ένα βήμα κάθε μέρα ή έστω μισό.. Αρχικά με τις αβάσταχτες ενοχές για τα πάντα, τη σχέση με τους γονείς μου, τη σχέση με τον εαυτό και την εικόνα μου. Ο πολύ αξιόλογος μα αυστηρός ψυχοθεραπευτής μου Με ενθαρρύνει βλέποντας σημαντική βελτίωση στο σχετικά λίγο διάστημα που συνεργαζόμαστε αν και έχω ακόμη δρόμο να διανύσω. Ο γιατρός είναι ο καταλύτης αλλά ο αγώνας δίνεται από εμάς τους ιδίους, φαντάζομαι το γνωρίζεις καλά.

Θα μπορούσα να σου γράψω ατελείωτα αλλά νιώθω ότι τα λόγια χάνουν το νόημά τους μπροστά στην ουσία που δεν είναι άλλη από την εξέλιξη, από την οικοδόμηση μιας πιο στέρεης προσωπικότητας, μιας υγιούς αυτοεκτίμησης και του υπέρτατου αγαθού, της αληθινής Αγάπης για τον εαυτό μας <3

Χαίρομαι τόσο πολύ για εσένα και τη θετική σου πορεία, κορίτσι μου! Μπορεί να σου φαίνεται υπερβολή, μα Αλήθεια η βίωση της ίδιας εμπειρίας νιώθω να με ενώνει μαζί σου και συνάμα παίρνω δύναμη και εγώ. Συνέχισε δυναμικά, θα σου στέλνω όλη μου τη θετική σκέψη και ενέργεια!! Αν και η κάθε περίπτωση διαφέρει, όλες μας μοιραζόμαστε κάποια κοινά στοιχεία και βίωματα που οδήγησαν στην εκδήλωση της διαταραχής. Όπως λοιπόν ξέρω και εγώ την Αγάπη και τη διάθεση μου για ζωή, για υψηλά όνειρα και προσφορά, έτσι συναισθάνονται να είσαι και εσύ.. Γι'αυτό και είναι βέβαιη ότι θα καταφέρεις κάθε σου στόχο, θα γίνεις ο καλύτερος σου εαυτός!!

Έρχομαι στα λόγια σου γιατι Είναι στιγμές που και εγώ απορώ γιατί κάνω κακό στον εαυτό μου, μόνο εκδίκηση ήθελα να παίρνω..

Σε ευχαριστώ πολύ για τη συνέχεια της επικοινωνίας μας, είναι ειλικρινά Ο,τι καλύτερο αυτή τη στιγμή <3

Ανυπομονώ να δω ειδοποίηση για την απάντησή σου.. Φιλιά !






Στάλθηκε από το SM-J530F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Μερικές φορές νιώθω ότι έχω ακόμα μέσα μου το παιδί που βρίσκει ευκαιρία να φάει κρυφά.. [emoji24][emoji24][emoji24] Όταν είμαι μόνη και κάνεις δε με ελέγχει είναι η πιο κρίσιμη στιγμή γιατί εκεί βρίσκει και σκάει ο μικρός μου εαυτός..

Είμαι μια υπερφάγος που απλά έχει μάθει να κάνει εμετό για να ανακουφιστεί. Μόνο που δεν ανακουφίζεται.. Αναρωτιέται πως θα ξεφύγει, αν θα ξεφύγει ποτέ...

Δεν είναι ότι τα παρατώ. Επιμένω και θα παραμείνω δυνατή !! Ποιό όμως το κόστος που θα πρέπει να πληρώσω μέχρι να απαλλαγώ από αυτό το βάσανο; [emoji22]

Η μεταβατική αυτή φάση μέχρι να μπω ξανά στους full ρυθμούς μου, στο δημιουργικό και το εποικοδομητικό ταξίδι των σπουδών μου και να βρω το όραμα μου !!

Η ζωή δεν είναι να είσαι πάνω από ένα πιάτο και αμέσως μετά πάνω από μια λεκάνη.. Όση ενοχλητική ωμότητα και αν εμπεριέχει αυτή η φράση!

Στάλθηκε από το SM-J530F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Κουκλα οτι κανεισ οταν εισαι μονη σου ειναι ο αληθινοσ σου εαυτοσ

Quote:

---

Originally Posted by StavMed

Μερικές φορές νιώθω ότι έχω ακόμα μέσα μου το παιδί που βρίσκει ευκαιρία να φάει κρυφά.. [emoji24][emoji24][emoji24] Όταν είμαι μόνη και κάνεις δε με ελέγχει είναι η πιο κρίσιμη στιγμή γιατί εκεί βρίσκει και σκάει ο μικρός μου εαυτός..

Είμαι μια υπερφάγος που απλά έχει μάθει να κάνει εμετό για να ανακουφιστεί. Μόνο που δεν ανακουφίζεται.. Αναρωτιέται πως θα ξεφύγει, αν θα ξεφύγει ποτέ...

Δεν είναι ότι τα παρατώ. Επιμένω και θα παραμείνω δυνατή !! Ποιό όμως το κόστος που θα πρέπει να πληρώσω μέχρι να απαλλαγώ από αυτό το βάσανο; [emoji22]

Η μεταβατική αυτή φάση μέχρι να μπω ξανά στους full ρυθμούς μου, στο δημιουργικό και το εποικοδομητικό ταξίδι των σπουδών μου και να βρω το όραμα μου !!

Η ζωή δεν είναι να είσαι πάνω από ένα πιάτο και αμέσως μετά πάνω από μια λεκάνη.. Όση ενοχλητική ωμότητα και αν εμπεριέχει αυτή η φράση!

Στάλθηκε από το SM-J530F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

---

Καλημερα καλη μου,αργησα να δω τις απαντησεις σου γιατι ειχα διαφορες οικογενειακες υποχρεωσεις,αυτες τις μερες χαλαρωσα.Για να βλεπω αυτο το μυνημα σου,φανταζομαι ειχες κακη μερα?Μην στεναχωριεσαι για μια μερα,ειναι πιθανο να υπαρξουν και αλλες τετοιες μερες μεχρι να απαλλαγεις απο το προβλημα,εγω το πρωτο που εκανα τοτε,μονη μου κιολας θυμαμαι,ειναι οτι επαψα να πραττω με τους τροπους οπου αντι να μικραινουν το προβλημα το μεγαλωνουν...και αυτο πιστευω οτι ειναι απο ολα αυτα που εχω διαβασει και εχω δει στον εαυτο μου.Ετσι,οταν παλια αν ετρωγα λιγο παραπανω ή ειχα υπερφαγικο,την επομενη μερα παντα τιμωρουσα τον εαυτο μου με αφαγια ή υπερβολικη γυμναστικη ,οταν εχασα τον μπαμπα μου,αρχισα τους εμετους ομως οσο ηταν ακομη νωρις (περιπου 1 μηνα κρατησε αυτο) ειπα οχι!Δεν μ'αρεσει να το κανω αυτο στον εαυτο μου,ετσι και παρολο που ειχα αρκετα υπερφαγικα υστερα,οσο και αν ηθελα να παω να κανω εμετο ή να στερησω την επομενη μερα απο τον εαυτο μου φαγητο,επαψα να το κανω,γιατι καταλαβα οτι ενας λογος που συνεχιζεται ολο αυτο,η κακη σχεση με το φαγητο ειναι και αυτος,και με τον τροπο αυτο μονο χειροτερα το κανω.Το προσωπο μου ηταν πρησμενο απο τους εμετους ,ειχα ατονια (κυκλους κατω απο τα ματια) γενικα φαινοταν οτι δεν ειμαι καλα + την καταθλιψη.Ολο αυτο για εμενα ηταν ψυχολογικο,γιατι ειχα τυψεις για τον μπαμπα μου και προκαλουσα κακο στον εαυτο μου.Συγνωμη αν τα λεω λιγο μπερδεμενα ή ειναι πολλα αλλα ξερεις ,θελω να σου δωσω μια συμβουλη οχι σαν να σου κουναω πχ το δαχτυλο,αν με καταλαβαινεις...αλλα σαν ανθρωπος που εστω μεσα απο αυτο το forum πραγματικα θελω να σου δωσω μεσα απο τα βιωματα μου ,μια συμβουλη,γιατι οντως εχουμε κοινα :) Τωρα,ευτυχως ειμαι πολυ καλυτερα ,χανω βαρος ,χωρις καταστασεις yo-yo και αν τυχει μερα που θα φαω κανονικα πχ,δεν τρελαινομαι λεω οκ,τυχαινει αυτο,μπορει να ειναι ορμονικο ή απλα μια μερα που ηθελα κατι παραπανω,και συγκεκριμενα το περασμενο Σαββατο,ειχε παρτυ η αδερφη μου στο σπιτι,δεν εφαγα κατι απο αυτα που ειχε στο παρτυ ,οχι γιατι κανω διαιτα,αλλα γιατι δεν ηθελα,ομως το βραδυ πχ ενω εφαγα βραδινό,αργα με επιασε μια λιγουρα και εφαγα λιγο κοτοπουλο με σαλατα και δυο φρουτα,στην αρχη σκεφτομουν λιγο μηπως δεν επρεπε,μηπως δεν πεινουσα πραγματικα,ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΗΜΑΣΙΑ,πιστεψε με και αυτο λεω στον εαυτο μου!Γιατι ενω εχω κανει πολυ προοδο,δεν θα παψω να ειμαι τελειομανης ,δεν θα μπορεσω να ειμαι χαλαρη και δεν πειραζει το ενα δεν πειραζει το αλλο(εννοω γενικα) αλλα εχω μαθει να διαχειριζομαι καλυτερα τις καταστασεις,και οσο πιο πολυ αποδεχεσαι μια κατασταση,τοσο πιο πολυ ηρεμει ολο αυτο.Δηλαδη,για να καταλαβεις,σιγουρα υπαρχουν μερες που σκεφτομαι,ποσο παραγωγικη ημουν ,και ποσο ωραιο σωμα ειχα ,και γιατι ημουν τοσο αυστηρη και και και...αλλα οταν ερχονται αυτες οι ''κακες'' σκεψεις,που ειναι συγκριση,συγκριση με τον εαυτο μου ,που αντιμετωπισε τοσα πολλα που λυγισε,και δεν ειναι κακο,γιατι ειμαστε ανθρωποι,και οταν περνας κατι τοσο ασχημο ειναι οτι πιο φυσιολογικο, ή ακομη και να μην περασεις κατι τετοιο,μπορει να εχεις μαζεμενα συναισθηματα απο τα παιδικα σου χρονια(που στην δικη μου περιπτωση ηρθαν και εδεσαν ολα,βγηκα και απο μια κακη σχεση ,η απωλεια του μπαμπα μου,ολα τα μαζεμενα συναισθηματα,ηρθε το μπαμ :p ) .Δεν θελω να πω 'καλο ειναι να ..' ΟΧΙ θα πω ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΕΙΧΝΟΥΜΕ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ.Δεν χρειαζεται ολη την ωρα,να εισαι ετσι,πχ οπως θελουν οι αλλοι,ή να τα κανεις ολα τελεια...εισαι ανθρωπος και μεγαλωνοντας αλλαζεις μεσα απο αυτα που βιωνεις...Απλα για να καταληξω,ειναι δεδομενο οτι θα περασεις και κακες μερες, δυστυχώς , εκεινες τις μερες,μην ξεχνας ποση προοδο εκανες και οσο μπορεις,η επομενη μερα σου να ειναι μια καινουργια μερα χωρις να σκεφτεσαι την χθεσινη.Επισης μπορει να σου φανηκε λιγο υπερβολικο το εφαγα λιγο παραπανω και το σκεφτομουν,αλλα οταν πχ τα πας πολυ καλα και εχεις κανει τεραστια προοδο,εκεινες τις μερες σου φαινεται και λιγο περιεργο...αν στην προοδο σου εχεις τετοιες μερες,τοτε θα σε βοηθησει να σκεφτεσαι οτι ειχες πολυ πολυ χειροτερες ,ετσι αυτη η μερα πχ δεν ειναι τιποτα και δεν χρειαζεται να προβληματιζομαι.

Elis μαλλον προβλημα και δεν θα απαντησω κατι αλλο γιατι δεν χρειαζεται να δινω σημασια,απλα.

Quote:

---

Originally Posted by StavMed

Καλό απόγευμα σε ολη την κοινότητα του φόρουμ, χαίρομαι που επιτέλους βρήκα το θάρρος να μιλήσω μαζί σας !

Είμαι 22 ετών, φοιτήτρια Ιατρικής, και δεν εχω να καταχραστώ το χρόνο σας με κάτι άλλο πέρα απο το δυνάστη της ζωής μου, τη βουλιμία ! Πάει ενας χρόνος απο τον πρώτο εμετό, όπου απλά απέβαλλα το διαιτητικό μεσημεριανό μου, και σε λίγο καιρό είχα μπει στον κύκλο του εθισμού. Τα δυο προηγούμενα χρόνια κατάφερα με προσωπική σταδιακή προσπάθεια, με διατροφή και πολλή γυμναστική να αλλάω εντελώς την εικόνα του σώματός και απο το ανέκαθεν υπέρβαρο παιδί-έφηβη να μη με αναγνωρίζει σχεδόν ο περίγυρός μου και να απολαμβάνω μόνο κολακευτικά σχόλια και θαυμασμό. Το φθινώπορο είχα έντονα συμπτώματα ανορεξίας που έδωσε τη θέση της στην ψυχογενή βουλιμία.. Μετά απο πάρα πολλές ταλαιπωρίες, αναγκαστική αλλαγή περιβάλλοντος και πολλά άλλα, τώρα νιώθω πραγματικά να βρίσκομαι σε μια φυλακή !! Με κατάθλιψη πια, αυτοκαταστροφική συμπεριφορά και αδυναμία αποδοχής του εαυτού μου, το μόνο που θέλω είναι να βλέπω το βάρος μου να μειώνεται.

---

Γλυκειά SatvMed καλησπέρα.
Διάβασα το θέμα σου πολύ προσεκτικά.. πόσο μου θύμισες τον εαυτό μου δεν φαντάζεσαι! Έκανες πολύ καλά που παράθεσες το θέμα σου εδώ, μέσα από μια συζήτηση μπορούν να βγούν πάρα πολλά. Ήμουν κι εγω -όχι υπέρβαρη αλλά παχουλό παιδι. Λάμβανα κάποια κορτικοειδή χάπια για την καρδιά και σαν παιδί δεν μπορούσα να προσέχω τη διατροφή μου. Τελειώνοντας το γυμνάσιο ήμουν 72 κιλά με 1,60 ύψος. Στο λύκειο αρχισα να αθλούμαι και τελειώνοντας ήμουν 60 κιλά με 1,70 ύψος. Στα 24 κάποιος με πέρασε για έγκυο (είχα φτασει τα 66 κιλά) και όταν του ειπα οτι δεν ειμαι.... δεν θα το ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου, με ειρωνευτηκε και μου ειπε: καλά και δεν ντρέπεσαι; Έπεσα στα πατώματα. Έραψα το στόμα μου (1 μήνα δεν εφαγα τίποτα!!) και εφτασα τα 54 κιλά. Η χαρά μου ήταν μεγάλη. Για εναν χρόνο δεν ετρωγα τίποτα! Ελεγα στη μανα μου οτι εφαγα στη δουλειά, πασάλειβα τα πιάτα και πετούσα το φαγητό. Εξω για φαγητό δεν εβγαινα ποτέ! Πάντα έλεγα πω πω εφαγα κρίμα, δεν με ενημερωσατε νωρίτερα. Η κοινωνική μου ζωή είχε πιάσει πάτο. Στα 25 γνωρισα τον σύζυγό μου. Αναγκαστικά έπρεπε να ξεκινησω να τρωω- μπροστά του! Μεγάλο βάρος! Εκει ξεκίνησα τους εμετούς! Εφτασα να κανω 17 φορές τη μέρα εμετό! Μάλιστα είχα κάνει και το πλάνο μου: τι ώρες έλειπαν όλοι από το σπίτι, φρόντιζα να πίνω πολύ νερό (μεχρι και ενάμισυ λίτρο μετά από καθε μεριδα φαγητού), οπότε η πρόκληση ερχόταν πολύ εύκολα. Τα πράγματα δυσκόλεψαν με τον θάνατο του πατέρα μου το 2007. 20-25 φορές την ημερα! Καθε μέρα! Μόλις συγκατοίκησα με τον σύζυγό μου, ήρθε η λύτρωση. Επειδή πονούσε ο λαιμός μου και το στομαχι μου, επισκεφθηκα εναν ενδοκρινολόγο. Του είπα τί συνέβαινε και μου είπε το εξής: Θα πάθεις οισοφαγικό σοκ την ώρα που κάνεις εμετό. Μόλις το 5% επιβιώνουν. Σοκ! Έπρεπε να πάρω δραστικά μέτρα. Διάβασα πολλά βιβλία για το θέμα. Το ειπα στην μητερα μου και στον σύντροφό μου. Ζήτησα συγνώμη. Τους είπα εγώ τί να μου κάνουν. Πήρε τα κλειδιά του μπάνιου (αυτό με σόκαρε αλλά εγώ το ζήτησα!). Έπρεπε να γλιτώσω. Ημουν 1,70 και είχα φτασει 45 κιλά. Επειδή οτι κι αν έτρωγα με αηδίαζε, έπρεπε να βρω τη γεύση του κάθε προϊόντος. Έτσι έκοψα το αλάτι και η γεύση μου επανήλθε. Δεν έτρωγα βραδυ και το πρωί ετρωγα ενα τοστ- με το ζόρι. Δεν έπινα πολλά υγρά (ώστε να μην ανακατεύομαι). Μετά απο ενα χρόνο χάρισα όσα ρούχα ήταν xxsmall ώστε να μην τα λιμπίζομαι! Πήγα στο xsmall και τώρα στο small. Έχω να κανω εμετό σχεδόν 9 χρόνια. Είμαι πλέον 54 κιλά και πάρα πολύ καλά. Έβαλα πάλι το κλειδί στο μπάνιο- αλλά δεν έχω πλέον τέτοιου είδους ιδέες.
Συγνώμη που έγινα κουραστική, ήθελα όμως να σου δείξω πως όλα ξεκινούν από εμάς! Εσύ θα βρεις την λύση! Εσύ ξέρεις καλύτερα από τον οποιονδήποτε πόσο ΣΕ αγαπάς! Και για να γράφεις εδώ, σίγουρα θες να προσπαθήσεις. Και μπράβο σου για όλα όσα πράττεις, για όλα όσα προσπαθείς! Συμπάσχω μαζί σου και γράφοντας έκλαψα, πιό πολύ για τα ωραία χρόνια που έχασα πάνω από μια τουαλέτα, με ένα ντουζ ανοικτό ώστε να μην ακούγονται τα κλάματα και οι πνιγμοί μου.
Πρέπει να το πεις σε έναν άνθρωπο που είναι κοντά σου. Πρέπει κάποιος να ξέρει! Μην φοβάσαι την κρίση τους- εσύ ξέρεις ποιά είσαι!
Σου εύχομαι να είσαι δυνατή, κάθε ημέρα και πιό πολύ! Και να αγαπάς τον εαυτό σου!!!! Πολύ!!! Πάρα πολύ!!
Καλή συνέχεια :)

Κορίτσι μου Αγαπημένο, καλό σου απόγευμα !

Χαίρομαι που επικοινωνούμε ξανά και από χθες έψαχνα την ευκαιρία να απαντήσω με ησυχία και συγκέντρωση.. Θα γίνω γραφική αλλά Αλήθεια είσαι ένα απάγγειο, μια πραγματική όαση κατανόησης [emoji173] Όσο δισταγμό και αν είχα κάποτε να γράψω εδώ, τόση ανυπομονησία έχω τώρα να μοιράζομαι τις σκέψεις μου μαζί σας.. Ναι, είχα μια κακή μέρα και έκτοτε έχουν υπάρξει και αλλά "ατυχήματα" αλλά ,όπως τόσο εύστοχα είπες, απλά συνεχίζω ακάθεκτη. Έχω σταματήσει να με τιμωρώ με ολόκληρες μέρες αφαγίας μιας και έτσι επιτείνω τον εθισμό. Παίρνω την κάθε μέρα απ την αρχή τρώγοντας νόστιμα και θρεπτικά γεύματα και συνεχίζοντας εννοείται την άσκηση.. Όπως έχεις πει είναι ο απόλυτος συνδυασμός ευεξίας και ψυχοσωματικής αποτοξίνωσης !!

Ευτυχώς η τελευταία συνεδρία ήταν πολύ εποικοδομητική και απελευθερωτική !! Η μητέρα μου, υπερβολική και πολύ ανασφαλής, δραματοποιεί τις καταστάσεις και χωρίς να το θέλω επηρεάζομαι. Με κάνει να νιώθω άρρωστη θέλοντας να παίξει αυτή το ρόλο του θεραπευτή ή μάλλον του σωτήρα ! Μέσα από την ψυχοθεραπεία κατάλαβα ότι για το λαίμαργα εκείνο παιδάκι που ζει μέσα μου ευθύνεται κατά βάση εκείνη. Ποτέ δεν μου τόνισε την αυτοπεποίθηση για το σώμα μου με εξέθετε σε ανθυγιεινές τροφές από πολύ μικρή και εννοείται ήταν ανέκαθεν παχύσαρκη!! Ακόμα θυμάμαι να κόβω κρυφά ψωμί όταν εκείνη δεν έβλεπε, να νιώθω άβολα επειδή ψάχναμε πάντα στα μεγάλα νούμερα και τόσα άλλα.. Θυμάμαι να κοκκινίζω μπροστά σε κόσμο όταν ήθελαν να με κεράσουν κάποια λιχουδιά και εκείνη "για το καλό μου" το απαγόρευε (!) . Το λαίμαργο παιδάκι που ποτέ δεν ειχε ενα υγιές διατροφικό πρότυπο προφανώς δεν απέχει από το κορίτσι που έφτυνε τις μπουκιές ή ήθελε να αδειάσει όλο του το στομάχι σε μια σακούλα [emoji22] Είμαι 22 χρονών και με επικρίνει για τη γυμναστική και το αδύνατο -για αυτή- σώμα μου ενώ βλέπει ότι παλεύω κάθε μέρα με τη διατροφή και τα ανορεξικά συμπτώματα. Και η πιο μεγάλη πάλη φυσικά παραμένει η Αποδοχή, η Αγάπη και ο Σεβασμός προς τον εαυτό μου ! Δέχομαι ότι πονά βλέποντάς με αλλά το μόνο που κάνει είναι να επιβαρύνει όλο το κλίμα

Δε θέλω να αναλωθώ άλλο γιατί χαίρομαι πολύ για την Πρόοδο σου και παίρνω κουράγιο και εγώ !! Είμαστε τελειομανείς μα και φύσει ατελείς σαν άνθρωποι.. Μπορούμε όμως να λειάνουμε την τόση αυστηρότητα και να τη χρησιμοποιήσουμε υπέρ μας. Ούτε εγώ μπορώ να με συγχωρώ για όλα και να λέω "δεν πειράζει" αλλά μπορώ να ακούω το σώμα μου, την πείνα μου και να μη μου επιτρέπω να με παίρνει από κάτω ποτέ !! Δεν έχω καταφέρει να μην κάνω εμετό αφού η ανακούφιση με λυτρώνει, αλλά το βλέπω γαμωτο ότι κάθε μέρα νιώθω καλύτερα αργά και σταδιακά. Κάνω σχέδια και νιώθω πιο δυνατή απέναντι στις καταστάσεις

Κάνεις δε μπορεί να μας πάρει τα κεκτημένα μας, οι κακές στιγμές δεν πρέπει να μας λυγίζουν [emoji123]

Αυτά προς το παρόν, θα επανέλθω !

Φιλιά, την Αγάπη μου [emoji173]

Quote:

---

Originally Posted by takecareofyourself

Καλημερα καλη μου,αργησα να δω τις απαντησεις σου γιατι ειχα διαφορες οικογενειακες υποχρεωσεις,αυτες τις μερες χαλαρωσα.Για να βλεπω αυτο το μυνημα σου,φανταζομαι ειχες κακη μερα?Μην στεναχωριεσαι για μια μερα,ειναι πιθανο να υπαρξουν και αλλες τετοιες μερες μεχρι να απαλλαγεις απο το προβλημα,εγω το πρωτο που εκανα τοτε,μονη μου κιολας θυμαμαι,ειναι οτι επαψα να πραττω με τους τροπους οπου αντι να μικραινουν το προβλημα το μεγαλωνουν...και αυτο πιστευω οτι ειναι απο ολα αυτα που εχω διαβασει και εχω δει στον εαυτο μου.Ετσι,οταν παλια αν ετρωγα λιγο παραπανω ή ειχα υπερφαγικο,την επομενη μερα παντα τιμωρουσα τον εαυτο μου με αφαγια ή υπερβολικη γυμναστικη ,οταν εχασα τον μπαμπα μου,αρχισα τους εμετους ομως οσο ηταν ακομη νωρις (περιπου 1 μηνα κρατησε αυτο) ειπα οχι!Δεν μ'αρεσει να το κανω αυτο στον εαυτο μου,ετσι και παρολο που ειχα αρκετα υπερφαγικα υστερα,οσο και αν ηθελα να παω να κανω εμετο ή να στερησω την επομενη μερα απο τον εαυτο μου φαγητο,επαψα να το κανω,γιατι καταλαβα οτι ενας λογος που συνεχιζεται ολο αυτο,η κακη σχεση με το φαγητο ειναι και αυτος,και με τον τροπο αυτο μονο χειροτερα το κανω.Το προσωπο μου ηταν πρησμενο απο τους εμετους ,ειχα ατονια (κυκλους κατω απο τα ματια) γενικα φαινοταν οτι δεν ειμαι καλα + την καταθλιψη.Ολο αυτο για εμενα ηταν ψυχολογικο,γιατι ειχα τυψεις για τον μπαμπα μου και προκαλουσα κακο στον εαυτο μου.Συγνωμη αν τα λεω λιγο μπερδεμενα ή ειναι πολλα αλλα ξερεις ,θελω να σου δωσω μια συμβουλη οχι σαν να σου κουναω πχ το δαχτυλο,αν με καταλαβαινεις...αλλα σαν ανθρωπος που εστω μεσα απο αυτο το forum πραγματικα θελω να σου δωσω μεσα απο τα βιωματα μου ,μια συμβουλη,γιατι οντως εχουμε κοινα :) Τωρα,ευτυχως ειμαι πολυ καλυτερα ,χανω βαρος ,χωρις καταστασεις yo-yo και αν τυχει μερα που θα φαω κανονικα πχ,δεν τρελαινομαι λεω οκ,τυχαινει αυτο,μπορει να ειναι ορμονικο ή απλα μια μερα που ηθελα κατι παραπανω,και συγκεκριμενα το περασμενο Σαββατο,ειχε παρτυ η αδερφη μου στο σπιτι,δεν εφαγα κατι απο αυτα που ειχε στο παρτυ ,οχι γιατι κανω διαιτα,αλλα γιατι δεν ηθελα,ομως το βραδυ πχ ενω εφαγα βραδινό,αργα με επιασε μια λιγουρα και εφαγα λιγο κοτοπουλο με σαλατα και δυο φρουτα,στην αρχη σκεφτομουν λιγο μηπως δεν επρεπε,μηπως δεν πεινουσα πραγματικα,ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΗΜΑΣΙΑ,πιστεψε με και αυτο λεω στον εαυτο μου!Γιατι ενω εχω κανει πολυ προοδο,δεν θα παψω να ειμαι τελειομανης ,δεν θα μπορεσω να ειμαι χαλαρη και δεν πειραζει το ενα δεν πειραζει το αλλο(εννοω γενικα) αλλα εχω μαθει να διαχειριζομαι καλυτερα τις καταστασεις,και οσο πιο πολυ αποδεχεσαι μια κατασταση,τοσο πιο πολυ ηρεμει ολο αυτο.Δηλαδη,για να καταλαβεις,σιγουρα υπαρχουν μερες που σκεφτομαι,ποσο παραγωγικη ημουν ,και ποσο ωραιο σωμα ειχα ,και γιατι ημουν τοσο αυστηρη και και και...αλλα οταν ερχονται αυτες οι ''κακες'' σκεψεις,που ειναι συγκριση,συγκριση με τον εαυτο μου ,που αντιμετωπισε τοσα πολλα που λυγισε,και δεν ειναι κακο,γιατι ειμαστε ανθρωποι,και οταν περνας κατι τοσο ασχημο ειναι οτι πιο φυσιολογικο, ή ακομη και να μην περασεις κατι τετοιο,μπορει να εχεις μαζεμενα συναισθηματα απο τα παιδικα σου χρονια(που στην δικη μου περιπτωση ηρθαν και εδεσαν ολα,βγηκα και απο μια κακη σχεση ,η απωλεια του μπαμπα μου,ολα τα μαζεμενα συναισθηματα,ηρθε το μπαμ [emoji14] ) .Δεν θελω να πω 'καλο ειναι να ..' ΟΧΙ θα πω ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΕΙΧΝΟΥΜΕ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ.Δεν χρειαζεται ολη την ωρα,να εισαι ετσι,πχ οπως θελουν οι αλλοι,ή να τα κανεις ολα τελεια...εισαι ανθρωπος και μεγαλωνοντας αλλαζεις μεσα απο αυτα που βιωνεις...Απλα για να καταληξω,ειναι δεδομενο οτι θα περασεις και κακες μερες, δυστυχώς , εκεινες τις μερες,μην ξεχνας ποση προοδο εκανες και οσο μπορεις,η επομενη μερα σου να ειναι μια καινουργια μερα χωρις να σκεφτεσαι την χθεσινη.Επισης μπορει να σου φανηκε λιγο υπερβολικο το εφαγα λιγο παραπανω και το σκεφτομουν,αλλα οταν πχ τα πας πολυ καλα και εχεις κανει τεραστια προοδο,εκεινες τις μερες σου φαινεται και λιγο περιεργο...αν στην προοδο σου εχεις τετοιες μερες,τοτε θα σε βοηθησει να σκεφτεσαι οτι ειχες πολυ πολυ χειροτερες ,ετσι αυτη η μερα πχ δεν ειναι τιποτα και δεν χρειαζεται να προβληματιζομαι.

Elis μαλλον προβλημα και δεν θα απαντησω κατι αλλο γιατι δεν χρειαζεται να δινω σημασια,απλα.

---

Στάλθηκε από το SM-J530F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Quote:

---

Originally Posted by StavMed

Κορίτσι μου Αγαπημένο, καλό σου απόγευμα !

Χαίρομαι που επικοινωνούμε ξανά και από χθες έψαχνα την ευκαιρία να απαντήσω με ησυχία και συγκέντρωση.. Θα γίνω γραφική αλλά Αλήθεια είσαι ένα απάγγειο, μια πραγματική όαση κατανόησης [emoji173] Όσο δισταγμό και αν είχα κάποτε να γράψω εδώ, τόση ανυπομονησία έχω τώρα να μοιράζομαι τις σκέψεις μου μαζί σας.. Ναι, είχα μια κακή μέρα και έκτοτε έχουν υπάρξει και αλλά "ατυχήματα" αλλά ,όπως τόσο εύστοχα είπες, απλά συνεχίζω ακάθεκτη. Έχω σταματήσει να με τιμωρώ με ολόκληρες μέρες αφαγίας μιας και έτσι επιτείνω τον εθισμό. Παίρνω την κάθε μέρα απ την αρχή τρώγοντας νόστιμα και θρεπτικά γεύματα και συνεχίζοντας εννοείται την άσκηση.. Όπως έχεις πει είναι ο απόλυτος συνδυασμός ευεξίας και ψυχοσωματικής αποτοξίνωσης !!

Ευτυχώς η τελευταία συνεδρία ήταν πολύ εποικοδομητική και απελευθερωτική !! Η μητέρα μου, υπερβολική και πολύ ανασφαλής, δραματοποιεί τις καταστάσεις και χωρίς να το θέλω επηρεάζομαι. Με κάνει να νιώθω άρρωστη θέλοντας να παίξει αυτή το ρόλο του θεραπευτή ή μάλλον του σωτήρα ! Μέσα από την ψυχοθεραπεία κατάλαβα ότι για το λαίμαργα εκείνο παιδάκι που ζει μέσα μου ευθύνεται κατά βάση εκείνη. Ποτέ δεν μου τόνισε την αυτοπεποίθηση για το σώμα μου με εξέθετε σε ανθυγιεινές τροφές από πολύ μικρή και εννοείται ήταν ανέκαθεν παχύσαρκη!! Ακόμα θυμάμαι να κόβω κρυφά ψωμί όταν εκείνη δεν έβλεπε, να νιώθω άβολα επειδή ψάχναμε πάντα στα μεγάλα νούμερα και τόσα άλλα.. Θυμάμαι να κοκκινίζω μπροστά σε κόσμο όταν ήθελαν να με κεράσουν κάποια λιχουδιά και εκείνη "για το καλό μου" το απαγόρευε (!) . Το λαίμαργο παιδάκι που ποτέ δεν ειχε ενα υγιές διατροφικό πρότυπο προφανώς δεν απέχει από το κορίτσι που έφτυνε τις μπουκιές ή ήθελε να αδειάσει όλο του το στομάχι σε μια σακούλα [emoji22] Είμαι 22 χρονών και με επικρίνει για τη γυμναστική και το αδύνατο -για αυτή- σώμα μου ενώ βλέπει ότι παλεύω κάθε μέρα με τη διατροφή και τα ανορεξικά συμπτώματα. Και η πιο μεγάλη πάλη φυσικά παραμένει η Αποδοχή, η Αγάπη και ο Σεβασμός προς τον εαυτό μου ! Δέχομαι ότι πονά βλέποντάς με αλλά το μόνο που κάνει είναι να επιβαρύνει όλο το κλίμα

Δε θέλω να αναλωθώ άλλο γιατί χαίρομαι πολύ για την Πρόοδο σου και παίρνω κουράγιο και εγώ !! Είμαστε τελειομανείς μα και φύσει ατελείς σαν άνθρωποι.. Μπορούμε όμως να λειάνουμε την τόση αυστηρότητα και να τη χρησιμοποιήσουμε υπέρ μας. Ούτε εγώ μπορώ να με συγχωρώ για όλα και να λέω "δεν πειράζει" αλλά μπορώ να ακούω το σώμα μου, την πείνα μου και να μη μου επιτρέπω να με παίρνει από κάτω ποτέ !! Δεν έχω καταφέρει να μην κάνω εμετό αφού η ανακούφιση με λυτρώνει, αλλά το βλέπω γαμωτο ότι κάθε μέρα νιώθω καλύτερα αργά και σταδιακά. Κάνω σχέδια και νιώθω πιο δυνατή απέναντι στις καταστάσεις

Κάνεις δε μπορεί να μας πάρει τα κεκτημένα μας, οι κακές στιγμές δεν πρέπει να μας λυγίζουν [emoji123]

Αυτά προς το παρόν, θα επανέλθω !

Φιλιά, την Αγάπη μου [emoji173]





Στάλθηκε από το SM-J530F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

---

Δυστυχως,πολλες φορες οι γονεις μας δεν ξερουν πως να διαχειριστούν μερικες καταστασεις γιατι οπως και να εχει δεν γεννήθηκαν γονεις...και 'μενα η δικη μου εχει κανει πολλα λαθη ,για τα οποια δεν ειναι περηφανη και το ξερω ,εξαιτιας των δικων της ανασφαλειων οπου τα εβγαζε σ'εμενα.Και εγω πιστευω πως εαν η μαμα μου δεν μου φεροταν ετσι και ο μπαμπας μου δεν ηταν αρρωστος θα ημουν και 'γω διαφορετικη,ομως ολα για καποιο λογο γινονται κοριτσι μου...Και 'γω θελω να φτασω σ'ενα σημειο,να ειμαι στα κιλα που αισθανομαι πραγματικα καλα .

Και κατι ακομη...και 'γω οταν ημουν μικρη,επαιρνα κρυφα φαγητο γιατι φοβομουν αν θα μου πει κατι η μαμα μου,ειχα συνεχεια το 'μην τρως τοσο' 'φτανει', ζυγισμα χωρις λογο και αιτια απο πολυ μικρη ηλικια με αυστηρο υφος και πολλα αλλα τα οποια πλεον δεν της κραταω κακια ή θυμο,γιατι ξερω οτι πλεον τα εχει μετανιωσει .Και πιστευω και η μαμα σου και η δικη μου οτι μας αγαπανε,απλα ανθρωποι ειμασται και ολοι κανουμε λαθη! :(

Καλό Απόγευμα, σε ευχαριστώ για την ανταπόκριση [emoji173]

Είναι ακριβώς όπως τα λες.. Οι γονείς μας έπραξαν ερήμην μας, με μόνο γνώμονα το καλό μας αλλά και σοβαρά λάθη. Ευτυχώς στο δρόμο μας βρέθηκαν οι θεραπευτές μας και εμένα προσωπικά με έχει απελευθερώσει από συμπλέγματα και τρομερές αδικαιολόγητες τύψεις που είχα. Όταν η δική μου μητέρα γιγαντώνει καθημερινά το πρόβλημα της βουλιμίας έρχεται ο γιατρός να μου θυμίσει ότι δεν είναι εκείνη μάνα μιας άρρωστης κόρης, αλλά εγώ κόρη μιας μάνας που έχει κάνει πολλά σφάλματα.. Τώρα όμως αναλαμβάνουμε εμείς τα ηνία του εαυτού μας !! Έχουν μετανιώσει, μας αγαπούν αλλά εμείς καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε τα εμπόδια μέσα μας και σιγά σιγά να γίνουμε αυτές που πάντα θέλαμε, ο καλύτερος εαυτός μας ! Είναι σίγουρο ότι μπορούμε [emoji93]

Φιλιά Πολλά!

Στάλθηκε από το SM-J530F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Εν τω μεταξυ,σημερα μαλωσα με την μητερα μου και γενικα δεν ηταν οτι καλυτερο...ξερεις ειναι πολυ επικριτικη και λεει πραγματα πανω στα νευρα της τα οποια δεν ισχυουν,αλλα εγω αισθανομαι πολυ ασχημα τωρα...και απλα οτι και να κανω ειναι εκει με την κακια δηλαδη...

Καλησπέρα και από εμένα είμαι 27 χρονών και τα τελευταία 2 χρόνια το βάρος μου είναι Rollercoaster έφτασα 50 κιλά το ύψος μου είναι 1.80 ήμουν πάντα 65 και φλερταρα με την ανορεξία. Είμαι ένας άνθρωπος με πρόγραμμα πολύ δυναμικός όσο αφορά και την εργασία μουασχολουμε με την διοίκηση. Μετά από 2 πολύ άσχημα συμβάντα στη ζωή μου άρχισα συχνά να χάνω τον έλεγχο. Με υπερφαγικα επεισόδια δεν ξέρω τι να κάνω πως να τ διαχειριστω σε ποιον να μιλήσω. Φοβάμαι πάρα πολύ για την κατάληξη οπότε τ παθαίνω βάζω τον εαυτό μου μετά σε διαδικασία αποτοξίνωσης....