Κι αν είσαι αρκετα σκληρή για να προστατεύεσαι, και αρκε΄τά μαλακή για να αισθάνεσαι πληρότητα και να επεκτείνεσαι, γνωρίζοντας ποτε να είσαι το ένα και ποτε το άλλο?
Αυτο δεν εξισορροπεί κάπως τα πράγματα?
Printable View
Κι αν είσαι αρκετα σκληρή για να προστατεύεσαι, και αρκε΄τά μαλακή για να αισθάνεσαι πληρότητα και να επεκτείνεσαι, γνωρίζοντας ποτε να είσαι το ένα και ποτε το άλλο?
Αυτο δεν εξισορροπεί κάπως τα πράγματα?
Παιδιά θα πω και εγώ κάτι, που βίωσα πριν μία ώρα.Ήμουν στην σχολή για φαί.Ήταν εκεί κάποια παιδιά που γνωρίζω τα οποία μου φέρονται σωστα,αλλά επείσης ήταν και ένας ο οποίος κάνει παρέα με κάτι παιδιά που δεν τους μιλάω.Την ώρα που κάθησα στο τραπέζι αυτός άρχισε απ\'ευθείας να με ειρονεύεται.Σε μια στιγμή,είχα νευριάσει και του λέω να σταματήσει να μου μιλάει και να σκάσει.Αυτός αρπάχτηκε πολύ επειδή του είπα να <<σκάσει>>, γιατί νομίζει ότι είναι μάγκας.Έπειτα του λέω να μην μου αναφερθεί ξανά σε εμένα και έφυγε.
Θέλω να μου πείτε,έκανα καλά, που του το είπα αυτό;
Το να αντιμετωπίζεις κάποιον με την συγκεκριμένη συμπεριφορά είναι όχι μόνο δικαίωμα αλλά και υποχρέωση προς τον εαυτό σου, είναι καθαρά ζήτημα αυτοσεβασμού. Δεν αναλύεις όμως ποια είναι τα ειρωνικά σχόλια που ξεστόμισε και κυρίως με ποιο αιτιολογικό, όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά για να εντοπίσουμε σε ποια ακριβώς κατηγορία ηλιθίων θα έπρεπε να τον εντάξουμε - η κατηγοριοποίηση αυτή δεν αποτελεί χλευασμό, αλλά κριτική σε πράξεις άλλων.. Στη δεκαετία του 50 στην Αμερική, το να χλευάζει κάποιος λευκός έναν έγχρωμο, ήταν αποτέλεσμα της πολιτικής των φυλετικών διακρίσεων, γεγονός αυτονόητο για εκείνη την εποχή..Σήμερα τείνουν να εκλείψουν τέτοιου είδους συνθήκες , π.χ. είναι γελοίο να χλευάσεις κάποιον γιατί είναι μαύρος, κίτρινος, ψηλός, κοντός, χοντρός, αδύνατος κλπ, ουσιαστικά δηλαδή κανείς δεν θα έπρεπε να ασχολείται σήμερα με εξωτερικά χαρακτηριστικά κάποιου άλλου για να αυτοεπιβεβαιωθεί σαν ανώτερη οντότητα..Αντίθετα, εκείνο που συμβαίνει είναι κάποιοι να επιχαίρονται για την κατάσταση του άλλου , ένα κλασικό παράδειγμα είναι πως τις εκπομπές της Πάνια τις βλέπουν χιλιάδες τηλεθεατές γιατί με την κατάντια του \"πρωταγωνιστή\", νοιώθουν ανώτεροι, καλύτεροι, ευτυχείς που δεν είναι στην ίδια θέση..Η άποψη μου στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι πως εκείνος που παρακολουθεί μια τέτοια εκπομπή, ουσιαστικά δεν διαφέρει από εκείνον που συμμετέχει , άσχετα αν ο ένας από τους δύο θεωρεί τον εαυτό του από την αντίθετη όχθη, ουσιαστικά ταυτίζεται απόλυτα ... Αρνούμαι κατηγορηματικά τον οποιουδήποτε είδους εξευτελισμό ανθρώπινης ύπαρξης, το μόνο που μπορώ να αποδεχτώ είναι ο αυτοσαρκασμός...Quote:
Originally posted by Manos_19
Παιδιά θα πω και εγώ κάτι, που βίωσα πριν μία ώρα.Ήμουν στην σχολή για φαί.Ήταν εκεί κάποια παιδιά που γνωρίζω τα οποία μου φέρονται σωστα,αλλά επείσης ήταν και ένας ο οποίος κάνει παρέα με κάτι παιδιά που δεν τους μιλάω.Την ώρα που κάθησα στο τραπέζι αυτός άρχισε απ\'ευθείας να με ειρονεύεται.Σε μια στιγμή,είχα νευριάσει και του λέω να σταματήσει να μου μιλάει και να σκάσει.Αυτός αρπάχτηκε πολύ επειδή του είπα να <<σκάσει>>, γιατί νομίζει ότι είναι μάγκας.Έπειτα του λέω να μην μου αναφερθεί ξανά σε εμένα και έφυγε.
Θέλω να μου πείτε,έκανα καλά, που του το είπα αυτό;
Φίλε Μάνο το θέμα είναι να είσαι καλά με τον εαυτό σου...
Να ξέρεις δλδ τί είναι αυτό που σε πειράζει σε μία τέτοια συμπεριφορά και να μπορείς να δράς αναλόγως...
Δυστυχώς ή ευτυχώς τους άλλους δεν μπορούμε να τους αλλάξουμε ή να τους ελέγξουμε οπότε το θέμα είναι να νιώθουμε εμείς καλά...;)
ενδιαφέρον θέμα και ενδιαφέρον αυτό το κείμενο και συμφωνώ μαζί του. Η ανασφάλεια μας κάνει να κοροιδευουμε. θυμώνω με τετοιες καταστάσεις, αλλά είναι και ένας τύπος συμπεριφοράς που τον μαθαίνουμε από το σπίτι μας, ποσα παιδάκια έχουμε δει να κοροιδευουν γυφτάκια, αυτά τα παιδακια τι ανασφάλεια να έχουν και εκδηλώνουν τετοια συμπεριφόρα? από κάπου το είδαν το έμαθαν, πιστεύω ότι φοβόμαστε το διαφορετικό και το αντιμετωπίζουμε με κοροιδια.
Quote:
Originally posted by weird
Τα δύο άκρα δηλαδή ?Quote:
Originally posted by liberchild
Quote:
Originally posted by weird
Καλοι μου φιλοι ολοι, ειναι ομορφες οι δικτυακες συζητησεις . θελω να θεσω την ερωτηση.
Γιατί πιστεύετε, ο άνθρωπος , φοβάται την κοροϊδία?
Ασχετο αλλά, σ αυτή τη ζωή, ή θα πρέπει νάσαι γουρούνι και να μη ξεπετσιάζεται το δέρμα σου ή να βρεις μια γωνιά να πα ν αράξεις εσύ μ εσένα..
πίκρα είναι όλα
και η τέχνη, να απαλύνει τα άκρα..
Quote:
Originally posted by weird
Κι αν είσαι αρκετα σκληρή για να προστατεύεσαι, και αρκε΄τά μαλακή για να αισθάνεσαι πληρότητα και να επεκτείνεσαι, γνωρίζοντας ποτε να είσαι το ένα και ποτε το άλλο?
Αυτο δεν εξισορροπεί κάπως τα πράγματα?
Αρκετά σκληρό είναι αυτό που λες. Μπορεί ή μάλλον είναι η υγιής αντιμετώπιση του εαυτού μας. Ομως έλα σε παρακαλώ και κάντο πράξη. Στη θεωρία το γνωρίζω. Προσπαθώ. Ομως, αν το έκανα αυτό, πριν 20 χρόνια, θα έκλαιγα τώρα για 2 ψυχές . Οταν σου λένε, μη φύγεις σ αγαπώ, μη μ αφήνεις, πώς πέσμου , να προστατευτείς ?
Ισως νάχω πρόβλημα με τις παιδικές ψυχές γενικότερα, ίσως αυτό νάναι η αδυναμία μου.
Με εκπλησσει που βρισκεις σκληροτητα σε αυτό Λιμπερ...
Εχω γνωρισει ανθρωπο, ανθρωπους που εντοπισαν τη δικη τους χρυση τομη. Δεν λεω οτι ειναι οι παντοδυναμοι που ποτε δεν τους κοροιδευει κανεις, αλλα οτι τα καταφερνουν και ισορροπουν αναμεσα στις δυο τασεις.
Απο την θεωρια στην πραξη... δυσκολα πραγματα.
Προσωπικα, προσπαθω να οδηγουμαι σε θεωρητικες κατασκευες ξεκινωντας απο την παρατηρηση του στην πραξη και των σχετικων δρωμενων.
Η Τεχνη τα απαλυνει, γιατι τα εντασσει σε εναν χωρο, οπου ακομα και το απολυτο μπορει να γινει ελαστικο, αλλα και το πιο ελαστικο πραγμα απολυτο.
Weird, μπορεί να σου φάνηκα απόλυτη με τα δύο άκρα, μπορεί όλοι μας να παίζουμε πηδώντας εδώ κι εκεί, έτσι γίνεται μέχρι να βρεθεί η ισορροπία. Αυτά γίνονται όμως μέσα σε δευτερόλεπτα, και πάντα η λογική βάζει το χεράκι της. Μιλώντας για τέχνη λοιπόν μιάς και το είπα σαν λύση, εγώ έτσι βλέπω την τέχνη αν υπάρχει. Εξισορροπιστή. Ας πούμε ότι είμαστε για κάποιο λόγο στα κάτω μας. Αρκεί να δούμε μιά όμορφη εικόνα ή να μας πουν ένα καλό λόγο και αμέσως το τοπίο αλλάζει. Ισως ;) με βοήθησες τόσο πολύ, να δώ τι πραγματικά είναι η τέχνη.
Αρκετά σκληρή για να προστατεύεσαι... καλή ατάκα όντως ! μα από τι να προστατεύεσαι ? από πιθανό σου δόσιμο ? θα μου πεις από τι ? ποτέ δεν προδώθηκα από τίποτα κι από κανένα, οσο αν έδωσα το πήρα εις τριπλούν και παράπονο θάταν ψέμα να πώ οτι έχω.
το μόνο μου παράπονο είναι που ο κρίνος μου δίνει με φειδώ τα τσομπ τσομπ
σομπ
:(
Λιμπερ μου \"καλη\" χεχε...
Μου αρεσει να μιλάω μαζι σου για Τεχνη;)
Λοιπον, για τεχνη μιλώντας, διαβαζω ενα βιβλιο που με εχει συνεπαρει \"Ζαχαρη στην άκρη\" της Ευγενειας Φακινου.
Με ρωτας, απο τι να προστατεύεσαι....
Αρκετα σκληρη για να προστατευεσαι απο τις πιθανες επιπτωσεις τις κοροιδιας και αρκετα μαλακη για να προστατευεσαι απο το να μην δινεσαι, φοβουμενη τις επιπτωσεις της κοροιδιας.
Γιατι οταν δεν δινεσαι, τοτε, τι ζεις?
Να δινεσαι ομως, εκει που σε παιρνει. (Οχι σαν εμενα, που δινομαι, σκορπιζομαι. Εγραψα πριν μερες ενα ποιημα για αυτην μου την ταση πολυ κυνικο)
Και στην τελικη, τι ακουμπα μεσα μου η κοροιδια που με κανει να λυγιζω?
Τι ακουμπα στον καθενα?
Το βιβλιο που σου ανεφερα μιλα... για την Βίλα της Μανταμ Λιλιαν. Μια χαρισματικη Λουτραρισσα κανει μασαζ και χαμαμ στους πελατες κι εχει την τεχνη, το χαρισμα να προκαλει τις εκμυστηρευσεις τους... (προσφατα εκανα μασαζ και τα παιξα απο το ποσα μου εβγαλε)
Αναπτυσει λοιπον κατι πολυ σπουδαιο σε σχεση με το ανοιγμα και την εξομολογηση το βιβλιο. Οταν εξομολογεισαι τις πιο βαριες ενοχες σου, τοτε ο αλλος, σε κρατα στα χερια του, σε αιχμαλωτιζει.
Γι αυτο χρειαζεται προσοχη.
Αναρωτιεμαι ποια η σχεση της ενοχης με τον φοβο της κοροϊδίας.
Quote:
Originally posted by weird
Αναρωτιεμαι ποια η σχεση της ενοχης με τον φοβο της κοροϊδίας.
Kαμμιά καλή μου weird, απολύτως καμμιά.
:)
καλα, ας μην ειμαστε κι απολυτοι. ολα τα αρνητικα, συνδεονται.Quote:
Originally posted by liberchild
Quote:
Originally posted by weird
Αναρωτιεμαι ποια η σχεση της ενοχης με τον φοβο της κοροϊδίας.
Kαμμιά καλή μου weird, απολύτως καμμιά.
:)
Μανο,Quote:
Originally posted by Manos_19
Παιδιά θα πω και εγώ κάτι, που βίωσα πριν μία ώρα.Ήμουν στην σχολή για φαί.Ήταν εκεί κάποια παιδιά που γνωρίζω τα οποία μου φέρονται σωστα,αλλά επείσης ήταν και ένας ο οποίος κάνει παρέα με κάτι παιδιά που δεν τους μιλάω.Την ώρα που κάθησα στο τραπέζι αυτός άρχισε απ\'ευθείας να με ειρονεύεται.Σε μια στιγμή,είχα νευριάσει και του λέω να σταματήσει να μου μιλάει και να σκάσει.Αυτός αρπάχτηκε πολύ επειδή του είπα να <<σκάσει>>, γιατί νομίζει ότι είναι μάγκας.Έπειτα του λέω να μην μου αναφερθεί ξανά σε εμένα και έφυγε.
Θέλω να μου πείτε,έκανα καλά, που του το είπα αυτό;
ηθελες να του δειξεις το ποσο σε ενοχλουν οι ειρωνιες του. Θεωρεις οτι θα υπηρχε καποιος καλυτερο τροπος?
Καποιοι χαιρονται με την κατασταση των αλλων, όντως, χαιρονται, νιωθουν ανωτεροι που δεν είναι στη θέση τους...Quote:
Originally posted by sabb
Το να αντιμετωπίζεις κάποιον με την συγκεκριμένη συμπεριφορά είναι όχι μόνο δικαίωμα αλλά και υποχρέωση προς τον εαυτό σου, είναι καθαρά ζήτημα αυτοσεβασμού. Δεν αναλύεις όμως ποια είναι τα ειρωνικά σχόλια που ξεστόμισε και κυρίως με ποιο αιτιολογικό, όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά για να εντοπίσουμε σε ποια ακριβώς κατηγορία ηλιθίων θα έπρεπε να τον εντάξουμε - η κατηγοριοποίηση αυτή δεν αποτελεί χλευασμό, αλλά κριτική σε πράξεις άλλων.. Στη δεκαετία του 50 στην Αμερική, το να χλευάζει κάποιος λευκός έναν έγχρωμο, ήταν αποτέλεσμα της πολιτικής των φυλετικών διακρίσεων, γεγονός αυτονόητο για εκείνη την εποχή..Σήμερα τείνουν να εκλείψουν τέτοιου είδους συνθήκες , π.χ. είναι γελοίο να χλευάσεις κάποιον γιατί είναι μαύρος, κίτρινος, ψηλός, κοντός, χοντρός, αδύνατος κλπ, ουσιαστικά δηλαδή κανείς δεν θα έπρεπε να ασχολείται σήμερα με εξωτερικά χαρακτηριστικά κάποιου άλλου για να αυτοεπιβεβαιωθεί σαν ανώτερη οντότητα..Αντίθετα, εκείνο που συμβαίνει είναι κάποιοι να επιχαίρονται για την κατάσταση του άλλου , ένα κλασικό παράδειγμα είναι πως τις εκπομπές της Πάνια τις βλέπουν χιλιάδες τηλεθεατές γιατί με την κατάντια του \"πρωταγωνιστή\", νοιώθουν ανώτεροι, καλύτεροι, ευτυχείς που δεν είναι στην ίδια θέση..Η άποψη μου στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι πως εκείνος που παρακολουθεί μια τέτοια εκπομπή, ουσιαστικά δεν διαφέρει από εκείνον που συμμετέχει , άσχετα αν ο ένας από τους δύο θεωρεί τον εαυτό του από την αντίθετη όχθη, ουσιαστικά ταυτίζεται απόλυτα ... Αρνούμαι κατηγορηματικά τον οποιουδήποτε είδους εξευτελισμό ανθρώπινης ύπαρξης, το μόνο που μπορώ να αποδεχτώ είναι ο αυτοσαρκασμός...Quote:
Originally posted by Manos_19
Παιδιά θα πω και εγώ κάτι, που βίωσα πριν μία ώρα.Ήμουν στην σχολή για φαί.Ήταν εκεί κάποια παιδιά που γνωρίζω τα οποία μου φέρονται σωστα,αλλά επείσης ήταν και ένας ο οποίος κάνει παρέα με κάτι παιδιά που δεν τους μιλάω.Την ώρα που κάθησα στο τραπέζι αυτός άρχισε απ\'ευθείας να με ειρονεύεται.Σε μια στιγμή,είχα νευριάσει και του λέω να σταματήσει να μου μιλάει και να σκάσει.Αυτός αρπάχτηκε πολύ επειδή του είπα να <<σκάσει>>, γιατί νομίζει ότι είναι μάγκας.Έπειτα του λέω να μην μου αναφερθεί ξανά σε εμένα και έφυγε.
Θέλω να μου πείτε,έκανα καλά, που του το είπα αυτό;
Αντι να εξελισσομαι ωστε να νιωθω πιο σιγουρος για εμενα, μειωνω τους αλλους για να νιωθω πιο \"ψηλος\", μια πολυ διαδεδομενη σταση επισης.
Ο εξευτελισμος του αλλου υποννοει οτι δεν ειμαστε ολοι ισοι. Η καλυτερα, ιδιοι.
Ο φοβος του διαφορετικου, μεταδιδεται απο τους γονεις στα παιδακια. Ετσι μικρα ολοι κοοριδεψαμε κι υποστηκαμε κοροιδια...
Απο τις πιο τραυματικες μνημες ειναι οι κοροιδιες οταν ειμασταν παιδια... αν καταβαιναν μονο οι γονεις ποση ευθυνη εχουν.
Ειδικα στην Ελλαδα, σνομπαρουμε και μειωνουμε το διαφορετικο, δεν εχουμε ανοχη.