Ξυπνάω νεκρός

Quote:

---

Originally Posted by Yoco Choco

Αυτό το ψυχολογικό ντόπινγκ προσπαθώ να κάνω και εγώ στον εαυτό μου,αλλά δεν πιάνει.
...ένας φανταστικός φόβος μπορεί να βιωθεί πιό έντονα από έναν πραγματικό,πίστεψέ με...

Αυτό που σκοτώνει την ψυχή είναι η απώλεια της προοπτικής...

Λές να ασχοληθώ με τον εθελοντισμό...Το θέμα είναι πως δεν μπορώ να κάνω πράγματα τα οποία δεν τα νιώθω,τα οποία δεν με συγκινούν...Αυτό θα έπρεπε να με συγκινεί,το ξέρω,αλλά δεν το κάνει για κάποιο λόγο...

Η αλήθεια είναι πως δεν μ'αρέσουν πολύ οι άνθρωποι...Όχι,δεν είμαι μισάνθρωπος...απλά είναι πολύ δύσκολο να με συγκινήσει κάποιος...

Λες ότι είναι εγωκεντρική αυτή η κατάσταση στην οποία έχω περιέλθει...Η αλήθεια είναι πως δεν επιβιώνει ούτε ο εαυτός...ρουφήχτηκε και αυτός απ'τον κυνισμό και την αποδόμηση που ο ίδιος ασυνείδητα καλλιέργησα...Μεγάλος ολετήρας ο κυνισμός...Μαύρη τρύπα, ρουφάει τα πάντα...Ακόμα και όταν είμαι στα πρόθυρα να βιώσω κάποιο θετικό βίωμα στην ζωή μου,πάντα αυτός ο κυνισμός γίνεται λιοντάρι και το καταβροχθίζει...Σαν να μου λέει ''Δεν είναι για σένα αυτά μεγάλε...δεν θα ευχαριστηθείς ποτέ, γιατί τίποτα δεν έχει πραγματική αξία και ουσιά''...και μετά μου το παρουσιάζει αποδομημένο και κονιορτοποιημένο και μου λέει ''Είδες?...πάλι δίκιο είχα...δεν υπάρχει τίποτα που να στέκεται στα πόδια του ως αυταξία...χώνεψέ το.''...Ε,και με πείθει ο μαγκίτης...αν και τον σιχαίνομαι.
Το μόνο που θέλω είναι να απαλλαγώ από αυτόν τον τύπο που είμαι εγώ.
Το μόνο που θέλω είναι να δώ την ζωή να στέκεται στα πόδια της.
Το μόνο που ζητώ απ'την ζωή είναι να την αγαπήσω,χωρίς να το σκέφτομαι.

---

Νομίζω πως ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνεσαι την κάθε έννοια, παίζει σημαντικό ρόλο στο πως θα τα εκλάβει και ο οργανισμός σου.

Έχω την αίσθηση, με βάση όσα απομόνωσα από τα λεγόμενα σου, πως έχεις αφήσει την εσφαλμένη νοοτροπία να κάνει "δουλειά".

Θα τοποθετηθώ σε ορισμένα όχι και τόσο δυναμικά θέματα, αλλά είναι κι αυτό μια αρχή, τουλάχιστον για όσους διαβάζουν τα σχόλια.

Κατ' αρχήν, τι σημαίνει προοπτική; Τι μπορεί να φέρει την απώλεια της προοπτικής; Προφανώς η νοοτροπία, αλλά δε θα το συνεχίσω γιατί είναι μεγάλο και βαθύ το συγκεκριμένο θέμα. Θέλει δουλειά.

Για ποιο λόγο θα έπρεπε να σε συγκινεί ο εθελοντισμός; Ο εθελοντισμός συγκινεί αυτούς οι οποίοι το αισθάνονται έτσι, όχι επειδή πρέπει αλλά επειδή απλά συμβαίνει μέσα τους χωρίς να το προκαλούν. Αυτοί που δεν συγκινούνται με τον εθελοντισμό, απλά δεν συγκινούνται από τον εθελοντισμό, δεν υπάρχει πρόβλημα στην προκειμένη περίπτωση. Πιθανόν να συγκινούνται από κάτι άλλο.

Δεν είσαι ο μόνος που έχεις πρόβλημα με τους ανθρώπους. Ούτε εμένα με συγκινεί εύκολα κάποιος. Ούτε έχω ανθρώπους στο περιβάλλον μου να με συγκινούν. Δέχομαι τα όσα μπορώ να πάρω και προχωράω. Αν υπάρξει άνθρωπος που θα με συγκινήσει, καλοδεχούμενος.

Για τον "κυνισμό", όπως ονομάζεις αυτή τη νοοτροπία, έχω την αίσθηση πως κι αυτό το κομμάτι είναι βαθύ και θέλει δουλειά.

Σίγουρα τίποτα δεν θα έρθει μόνο του, ούτε ο καλός λογισμός, ούτε ο κακός.

Συγνώμη αλλά το πρόβλημα που βλέπω (και) εγώ διαβάζοντάς σε... είναι οτι τα γράφεις όλα πολύ ποιητικά και καταλήγεις στο τέλος να αμπελοφιλοσοφείς. Δεν είμαι σίγουρος βέβαια αν είναι αιτία ή συνέπεια όλο αυτό.

Είναι ωραίο να μπορείς να σκεφτείς ποιητικά. Επίσης ωραίο είναι να μπορείς να το εκφράσεις με ποιητικό τρόπο αυτό που σκέφτηκες.
Αλλά ρε φίλε... εκτός αν το κάνεις για χόμπυ έχοντας λυμένα τα βιοποριστικά σου... ή αν το κάνεις γιατί γράφεις συλλογή ποιημάτων για να την εκδόσεις και να βγάλεις δυο δεκάρες... ΔΕΝ σε βοηθάει πουθενά όλο αυτό.
Θα διαβάσεις εδώ μέσα παιδιά με περιπτώσεις ΨΥΧΩΣΕΩΝ που προσπαθούν να ενεργοποιηθούν με πράξεις... όχι με σκέψεις. Και ενώ γράφεις κάπου οτι υπάρχει και υποστηρικτικό περιβάλλον κάθεσαι και ασχολείσαι με το φλόραλ φόρεμα της κοπελιάς απέναντι... ενώ το τζινάκι της που θα της τόνιζε και τον πισινό, θα σου φαινόταν και ξενέρωτο;;; Τί να πω δηλαδή...

Αν το περιβάλλον σου είναι λοιπόν υποστηρικτικό περνάει απ'το μυαλό σου καθόλου οτι θα είναι εκεί να σε στηρίξουν ΑΝ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΡΑΚΤΕΟΥ ΑΛΛΑ ΠΑΡ'ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΑΠΟΤΥΧΕΙΣ;;; Περνάει απ'το μυαλό σου οτι θα μπορούσες να δανειστείς κάτι από την εμπειρία τους και από την διάθεσή τους για βοήθεια ώστε να μη νιώσεις σαν καλαμιά στον κάμπο;;

Η προοπτική μονάχη της το μόνο που σου κάνει είναι να σε καθησυχάζει και όχι να σε ενεργοποιεί. Εσύ φαίνεται να τα αρχίζεις και τα τελειώνεις όλα μέσα στο μυαλό σου και η "προοπτική" να γεννιέται και να πεθαίνει μέσα σε διάστημα μισής ώρας, 35 χιλιάδες φορές. Ε αυτό το πράγμα δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και ως εκ τούτου ΔΕΝ είναι υγιές!!! Κάποιες από αυτές τις χιλιάδες φορές η προοπτική δεν θα πέθαινε γιατί θα είχε αντίκρισμα στην πραγματικότητα και θα σε πήγαινε στο επόμενο στάδιο της πράξης. Όπως επίσης κάποιες από αυτές τις χιλιάδες φορές, τα διαστρεβλωμένα κριτήρια που την πεθαίνουν την "προοπτική" δε θα μπορούσαν να την σκοτώσουν γιατί θα πάλευες με νύχια, με δόντια και με αυταπάρνηση να την κρατήσεις ζωντανή.

Ο κυνισμός κανονικά θα έπρεπε να σε κάνει να βλέπεις τη λογική και πεζή πλευρά των πραγμάτων όταν η ποίηση θα προσπαθούσε να σε κάνει αιθεροβάμονα.
Για να προσπαθείς να ισορροπείς μεταξύ των δύο και όχι ή να μιλάς ουτοπικά λόγω ποίησης ή ισοπεδωτικά λόγω κυνισμού... για να μπορείς να βλέπεις και τον ρεαλισμό σε όσα απασχολούν αλλά και να μπορείς να επιχειρείς σαν άνθρωπος με φιλοδοξίες και πίστη στον εαυτό σου.

Λες για "αυταξία".... αυταξία είσαι εσύ και το τί αισθάνεσαι για τον εαυτό σου... όχι κάτι που θα δεις τριγύρω σου... είναι κάτι που το πραγματώνεις και το πρεσβεύεις ΕΣΥ... όχι κάποια αφηρημένη έννοια της ζωής που σαν ρομπότ απέκτησε συνείδηση οτι "σκέφτεται άρα υπάρχει"...


Τί να σου πω... να σου πω κάτι αναμενόμενο... οτι η "έμπνευση" έρχεται και φεύγει σαν τις σεξουαλικές ορέξεις... τη μία την έχεις την άλλη κάτι σε ξενέρωσε και δεν την έχεις... και δεν μπορείς να εξαρτάσαι μόνο από εκείνη σε μία σχέση (όπως στο παράδειγμα)... η συνήθεια όμως του να δουλεύεις και να προσπαθείς να βάζεις τον εαυτό σου να κάνει πράγματα που ΞΕΡΕΙΣ οτι είναι καλά για εσένα (ΠΡΙΝ ΤΑ ΙΣΟΠΕΔΩΣΕΙΣ) και οτι θα σε ωφελήσουν μακροπρόθεσμα... δεν φεύγει... θα είναι εκεί ΜΟΝΙΜΟ στήριγμά σου, όποτε επιλέξεις να της δώσεις προσοχή και να της αναγνωρίσεις οτι φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι... και μην αρχίσεις τον αντίλογο αδερφέ οτι δε σου αρέσουν και τα φασούλια γιατί τα έφαγες πολύ όταν ήσουν μικρός και τώρα σε αηδιάζουν. Γιατί τότε θα έκανε μπαμ οτι βολεύεσαι πολύ περισσότερο από όσο θέλεις να βγεις από τον φαύλο κύκλο.

Quote:

---

Originally Posted by Loading...

Συγνώμη αλλά το πρόβλημα που βλέπω (και) εγώ διαβάζοντάς σε... είναι οτι τα γράφεις όλα πολύ ποιητικά και καταλήγεις στο τέλος να αμπελοφιλοσοφείς. Δεν είμαι σίγουρος βέβαια αν είναι αιτία ή συνέπεια όλο αυτό.

Είναι ωραίο να μπορείς να σκεφτείς ποιητικά. Επίσης ωραίο είναι να μπορείς να το εκφράσεις με ποιητικό τρόπο αυτό που σκέφτηκες.
Αλλά ρε φίλε... εκτός αν το κάνεις για χόμπυ έχοντας λυμένα τα βιοποριστικά σου... ή αν το κάνεις γιατί γράφεις συλλογή ποιημάτων για να την εκδόσεις και να βγάλεις δυο δεκάρες... ΔΕΝ σε βοηθάει πουθενά όλο αυτό.
Θα διαβάσεις εδώ μέσα παιδιά με περιπτώσεις ΨΥΧΩΣΕΩΝ που προσπαθούν να ενεργοποιηθούν με πράξεις... όχι με σκέψεις. Και ενώ γράφεις κάπου οτι υπάρχει και υποστηρικτικό περιβάλλον κάθεσαι και ασχολείσαι με το φλόραλ φόρεμα της κοπελιάς απέναντι... ενώ το τζινάκι της που θα της τόνιζε και τον πισινό, θα σου φαινόταν και ξενέρωτο;;; Τί να πω δηλαδή...

Αν το περιβάλλον σου είναι λοιπόν υποστηρικτικό περνάει απ'το μυαλό σου καθόλου οτι θα είναι εκεί να σε στηρίξουν ΑΝ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΡΑΚΤΕΟΥ ΑΛΛΑ ΠΑΡ'ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΑΠΟΤΥΧΕΙΣ;;; Περνάει απ'το μυαλό σου οτι θα μπορούσες να δανειστείς κάτι από την εμπειρία τους και από την διάθεσή τους για βοήθεια ώστε να μη νιώσεις σαν καλαμιά στον κάμπο;;

Η προοπτική μονάχη της το μόνο που σου κάνει είναι να σε καθησυχάζει και όχι να σε ενεργοποιεί. Εσύ φαίνεται να τα αρχίζεις και τα τελειώνεις όλα μέσα στο μυαλό σου και η "προοπτική" να γεννιέται και να πεθαίνει μέσα σε διάστημα μισής ώρας, 35 χιλιάδες φορές. Ε αυτό το πράγμα δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και ως εκ τούτου ΔΕΝ είναι υγιές!!! Κάποιες από αυτές τις χιλιάδες φορές η προοπτική δεν θα πέθαινε γιατί θα είχε αντίκρισμα στην πραγματικότητα και θα σε πήγαινε στο επόμενο στάδιο της πράξης. Όπως επίσης κάποιες από αυτές τις χιλιάδες φορές, τα διαστρεβλωμένα κριτήρια που την πεθαίνουν την "προοπτική" δε θα μπορούσαν να την σκοτώσουν γιατί θα πάλευες με νύχια, με δόντια και με αυταπάρνηση να την κρατήσεις ζωντανή.

Ο κυνισμός κανονικά θα έπρεπε να σε κάνει να βλέπεις τη λογική και πεζή πλευρά των πραγμάτων όταν η ποίηση θα προσπαθούσε να σε κάνει αιθεροβάμονα.
Για να προσπαθείς να ισορροπείς μεταξύ των δύο και όχι ή να μιλάς ουτοπικά λόγω ποίησης ή ισοπεδωτικά λόγω κυνισμού... για να μπορείς να βλέπεις και τον ρεαλισμό σε όσα απασχολούν αλλά και να μπορείς να επιχειρείς σαν άνθρωπος με φιλοδοξίες και πίστη στον εαυτό σου.

Λες για "αυταξία".... αυταξία είσαι εσύ και το τί αισθάνεσαι για τον εαυτό σου... όχι κάτι που θα δεις τριγύρω σου... είναι κάτι που το πραγματώνεις και το πρεσβεύεις ΕΣΥ... όχι κάποια αφηρημένη έννοια της ζωής που σαν ρομπότ απέκτησε συνείδηση οτι "σκέφτεται άρα υπάρχει"...


Τί να σου πω... να σου πω κάτι αναμενόμενο... οτι η "έμπνευση" έρχεται και φεύγει σαν τις σεξουαλικές ορέξεις... τη μία την έχεις την άλλη κάτι σε ξενέρωσε και δεν την έχεις... και δεν μπορείς να εξαρτάσαι μόνο από εκείνη σε μία σχέση (όπως στο παράδειγμα)... η συνήθεια όμως του να δουλεύεις και να προσπαθείς να βάζεις τον εαυτό σου να κάνει πράγματα που ΞΕΡΕΙΣ οτι είναι καλά για εσένα (ΠΡΙΝ ΤΑ ΙΣΟΠΕΔΩΣΕΙΣ) και οτι θα σε ωφελήσουν μακροπρόθεσμα... δεν φεύγει... θα είναι εκεί ΜΟΝΙΜΟ στήριγμά σου, όποτε επιλέξεις να της δώσεις προσοχή και να της αναγνωρίσεις οτι φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι... και μην αρχίσεις τον αντίλογο αδερφέ οτι δε σου αρέσουν και τα φασούλια γιατί τα έφαγες πολύ όταν ήσουν μικρός και τώρα σε αηδιάζουν. Γιατί τότε θα έκανε μπαμ οτι βολεύεσαι πολύ περισσότερο από όσο θέλεις να βγεις από τον φαύλο κύκλο.

---

χαχαχα να σαι καλά Loading... με έκανες και γέλασα με την απάντηση σου. ναι μεν είπες την άποψη σου αλλά με χιούμορ:cool:

Quote:

---

Originally Posted by glamshine4ever

Συγνώμη έκανες διάγνωση από το pc? Όπως εσύ νομίζεις πως έχει αποπραγματοποίηση εγώ νομίζω πως δεν έχει. Στα 22 μου πέρασα πολύ χοντρό ψυχολογικό λούκι και αν δεν ήταν τότε ένας άνθρωπος να με αφυπνίσει δε ξέρω που θα ήμουν. Από τα λεγόμενα του καταλαβαίνω πως αμπελοφιλοσοφεί...τι είναι ο ανθρωπος που πάμε κτλ...ναι ωραία όλα αυτά αλλά η ζωή είναι ακόμα πιο όμορφη και θα πρέπει να τη ζήσει. Τι θα ήθελες να τον συμβουλέψω έναν άνθρωπο που λεει θα ειμαι ο πρωταγωνιστής χωρίς να ειμαι εκεί...μιλάει για θάνατο. Εξέφρασα τη γνώμη μου γιατί αυτό πιστεύω. Πες και εσύ τη δική σου και άσε στην άκρη την δασκαλίστικη συμπεριφορά.

---

Ενώ θα έπρεπε να πάρω σαν κομπλιμέντο την φράση "δασκαλίστικη συμπεριφορά" ως δασκάλα που είμαι, στην συγκεκριμένη περίπτωση την εκλαμβάνω σαν ειρωνεία και δεν καταλαβαίνω γιατί χρησιμοποιείς αυτούς τους ειρωνικούς χαρακτηρισμούς. Δεν την έβγαλα εγώ αγαπητέ μου την διάγνωση αυτή. Την διάγνωση αυτή την έβγαλε ο Freud ο πατέρας της ψυχολογίας χρόνια πριν από εμένα. Οπότε πριν βγάλεις οποιοδήποτε συμπέρασμα εάν σε ενδιαφέρει η ψυχολογία, καλύτερα να διαβάσεις λίγη πριν ειρωνευτείς. Τα συμπτώματα της διαταραχής είναι συγκεκριμένα και πίστεψε με θέλει λεπτό χειρισμό η συγκεκριμένη περίπτωση. Το που πάμε, τι κάνουμε σε αυτήν την ζωή δεν είναι αμπελοφιλοσοφίες αλλά συγκεκριμένες σκέψεις που καθορίζουν την συγκεκριμένη διαταραχή. Όπως σου είπα και παραπάνω ο κάθε άνθρωπος και η κάθε ψυχή είναι διαφορετική. Δεν ξέρω τι πέρασες στα 22 σου και τι σου είπε ο άνθρωπος που σε βοήθησε. Είσαι τυχερός που ένας άνθρωπος σε έκανε να δεις την ζωή αλλιώς και να το ξεπεράσεις. Εμείς προφανώς χρειαζόμαστε κάτι παραπάνω από αυτό γι' αυτό άλλωστε υπάρχουν και οι ψυχίατροι να μας βοηθούν. Πάντως στην συγκεκριμένη περίπτωση το να κάνεις κάποιον να νιώθει ενοχικά για αυτό που αισθάνεται είναι ότι χειρότερο. Ο άνθρωπος ήθελε να εκφράσει τις σκέψεις του κάπου σε άτομα που ίσως τον καταλάβουν. Και μίλησε για θάνατο της ψυχής. Γιατί αυτό αισθάνεσαι σε αυτήν την διαταραχή. Και εάν δεν το έχεις νιώσει δεν ξέρεις τι είναι.

Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App

@Alice_1990
Ξέρω πώς νοιώθεις...Μην παρεξηγείς όσους δεν μπορούν να μπουν στα παπούτσια μας...Όσο δύσκολο είναι για μας να κατανοήσουμε την φυσιολογικότητά τους στην πρόσληψη της πραγματικότητας,αλλο τόσο δύσκολο είναι για αυτούς να μπούν στα δικά μας παπούτσια και να νοιώσουν την λόξα και την απόγνωση...Η πραγματικότητα δεν είναι τσιγγούνα στους τρόπους με τους οποίους μπορεί να προσληφθεί.
Η κατάθλιψη είναι μεγαλύτερος δυνάστης απ'την αποπραγματοποίηση στην περίπτωσή μου...Αυτή και το υπαρξιακό άγχος μου γαμάνε το στομάχι και με κάνουν να νοιώθω άρρωστος.
Συνέχισε να παλεύεις...Μην παραιτηθείς ποτέ...Μίλησες για την γυάλα που σε περιβάλλει και θες να την σπάσεις...
Η ειρωνεία είναι πως δεν αποτελείται από χοντρό γυαλί,αλλά είναι μαι φούσκα και παρ'ολα αυτα είναι δύσκολο να σπάσει...
Ακόμα και να μην καταφέρουμε ποτέ να βγούμε ολοκληρωτικά από αυτήν την φούσκα, αξίζει το ταξίδι μονο και μόνο για τις λίγες στιγμές που θα νοιώσουμε ότι έιμαστε έξω απ'αυτήν...Γι'αυτό και δεν παίρνω στα σοβαρά τις σκέψεις αυτοκτονίας που κάνω...Γιατί τί διαφορά έχει ως μέγεθος το αν ζήσεις 33,53 ή 93 χρόνια,μπροστά στο μέγεθος της αχρονικότητας?...
Κανείς λόγος για βιαστικές εξόδους.

@Loading
Φίλε,αν δεν κατανοείς την θεμελιώδη διαφορά του τζίν και του φλοράλ φορέματος στην περιγραφή μου,δεν υπάρχει περίπτωση να συνεννοηθούμε ποτέ εμείς οι δύο χαχα!
Βασικά δεν έχει σημασία το ρούχο ή η συγκεκριμένη κοπέλα...ήταν πιό αρχετυπικό και συμβολικό το νόημα...γιου νόου...άνοιξη,αθωότητα, όνειρο.
Και μην μου τσαμπουνάς συνέχεια τα προβλήματα των άλλων και τα συγκρίνεις με το δικό μου πρόβλημα...Δεν με ξέρεις...δεν ξέρεις τί βιώνω...Και χέστηκα αν ένας τετραπληγικός κατάφερε να είναι ευτυχισμένος στην ζωή του...Μπράβο του...δεν με αφορά όμως...Αν έχεις σοβαρό υπαρξιακό πρόβλημα, και ο Μπράντ Πίτ νά'σαι και απόλυτα υγιής σωματικά,δεν σε βοηθά καθόλου...πίστεψέ με.

@SB_
Λες θέλουν ''δουλειά'' ο κυνισμός και η προοπτική...Εγώ νομίζω απ'την πολλή δουλειά έπαθα αυτά που έπαθα.
Τα έχω δουλέψει...
Το ξετύλιξα το περιτύλιγμα και άνοιξα το κουτί...και μέσα βρήκα άλλο κουτί και σ'αυτό άλλο και...μάντεψε...στο τέλος βρήκα ένα μικρό άδειο κουτάκι και τίποτα άλλο:)
Άδειο και καθαρό είναι το μέσα μου...'Αδειο,κενό,τίποτα, νάδα!
Πως είναι όταν χτυπάς μια άδεια υπόγεια δεξαμενή και κάνει γδούπο και ηχώ?...γντούππππ!!!!!
Ε,αυτή έιναι η κατάσταση που επικρατεί μέσα μου.

Quote:

---

Originally Posted by Yoco Choco

@SB_
Λες θέλουν ''δουλειά'' ο κυνισμός και η προοπτική...Εγώ νομίζω απ'την πολλή δουλειά έπαθα αυτά που έπαθα.
Τα έχω δουλέψει...
Το ξετύλιξα το περιτύλιγμα και άνοιξα το κουτί...και μέσα βρήκα άλλο κουτί και σ'αυτό άλλο και...μάντεψε...στο τέλος βρήκα ένα μικρό άδειο κουτάκι και τίποτα άλλο:)
Άδειο και καθαρό είναι το μέσα μου...'Αδειο,κενό,τίποτα, νάδα!
Πως είναι όταν χτυπάς μια άδεια υπόγεια δεξαμενή και κάνει γδούπο και ηχώ?...γντούππππ!!!!!
Ε,αυτή έιναι η κατάσταση που επικρατεί μέσα μου.

---

Μπορώ ως ένα βαθμό να καταλάβω τη δουλειά που έκανες με τον κυνισμό και την προοπτική. Τα ανάλυσες τόσο πολύ μέχρι που εξευτελίστηκαν στο μυαλό σου.

Κι εγώ είχα κάνει κάτι παρόμοιο με κάποια ενδιαφέροντά μου, μέχρι που κατάλαβα που το πάω και το πήρα αλλιώς γιατί θα έβρισκα στο τέλος. Συνέχισα λοιπόν να τα παρακολουθώ από την ίδια απόσταση και πάλι, χωρίς να έχει φύγει απόλυτα ο κίνδυνος της ανάλυσης.

Κάτι παρόμοιο εννοώ όταν λέω ότι θέλει δουλειά. Όχι να συνεχίσεις να τα εξευτελίζεις με τη σκέψη.

Επαναλαμβάνω πως η νοοτροπία παίζει ρόλο. Το νόημα που δίνεις σε κάθε τι.

Οι πράξεις, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, πιστεύω πως μπορούν να βοηθήσουν ώστε να ξεκινήσουν βήματα προς τα μπρος. Δεν χρειάζεται οι πράξεις να αφορούν απαραίτητα μια ευχάριστη ή ενδιαφέρουσα δραστηριότητα. Κάτι υποφερτό και συμβατό με σένα.

Ο οργανισμός αντιλαμβάνεται πως όλο αυτό δεν είναι καλό, γι' αυτό και αντιδρά με αυτό τον τρόπο. Το να συνεχίζεις την αυτοπαρατήρηση και τις σκέψεις ματαιότητας, δεν νομίζω πως βοηθούν.

Quote:

---

Originally Posted by Yoco Choco

@Loading
Φίλε,αν δεν κατανοείς την θεμελιώδη διαφορά του τζίν και του φλοράλ φορέματος στην περιγραφή μου,δεν υπάρχει περίπτωση να συνεννοηθούμε ποτέ εμείς οι δύο χαχα!
Βασικά δεν έχει σημασία το ρούχο ή η συγκεκριμένη κοπέλα...ήταν πιό αρχετυπικό και συμβολικό το νόημα...γιου νόου...άνοιξη,αθωότητα, όνειρο.
Και μην μου τσαμπουνάς συνέχεια τα προβλήματα των άλλων και τα συγκρίνεις με το δικό μου πρόβλημα...Δεν με ξέρεις...δεν ξέρεις τί βιώνω...Και χέστηκα αν ένας τετραπληγικός κατάφερε να είναι ευτυχισμένος στην ζωή του...Μπράβο του...δεν με αφορά όμως...Αν έχεις σοβαρό υπαρξιακό πρόβλημα, και ο Μπράντ Πίτ νά'σαι και απόλυτα υγιής σωματικά,δεν σε βοηθά καθόλου...πίστεψέ με.

---

.... σου είχα γράψει ένα τεράστιο μήνυμα όπου προσπαθούσα να σου εξηγήσω μια ρεαλιστική οπτική γωνία με βάση την τωρινή λογική σου... ώστε να συνειδητοποιήσεις πού μπορεί να υπερβάλλεις στα αυτιά ενός ακροατή, που είναι ψύχραιμος και διατηρεί μία συναισθηματική απόσταση από όσα έχεις μέσα στο μυαλό σου... συν μία ίσως διαφορετική/πιο σφαιρική άποψη των όσων θίγεις.

Καταλήγω όμως τελικά να δω οτι είσαι ακόμα δυστυχώς στο στάδιο που ψάχνεις αποδοχή-συνάσπιση-προδέρμ και όχι ενεργές λύσεις στα όσα σου τρώνε τις ημέρες. Και όλο αυτό πιθανολογώ γιατί δεν συνειδητοποιείς πόσα έχεις να κερδίσεις αν σταματήσεις αυτό που κάνεις. Νομίζεις κατά βάθος οτι συμβιβαζόμενος με τις όποιες "απώλειες έχεις ήδη υποστεί"... οτι απλά θα συνεχίσεις να ζεις έτσι.

Η συνέπεια αυτών είναι ότι θα με διάβαζες γρήγορα γρήγορα σαν τα περιεχόμενα ενός λεξικού, για να βρεις κάτι συγκεκριμένο να πιαστείς και να μου ανταπαντήσεις... όπως το έκανες και πριν. Μηδενική διάθεση για συζήτηση επειδή νόμιζες οτι δεν σε καταλαβαίνω. :) Οπότε γιατί να το κάνω...;

Όσο για το φλόραλ που ούτε εκεί θεωρείς οτι σε πιάνω θα σου κάνω μια πολύ μικρή παράθεση και βγάλε ότι συμπεράσματα θες.

Quote:

---

Originally Posted by Loading...

...γιατί τα πολύχρωμα μακριά αέρινα φουστάνια που φοράτε συνήθως εσείς οι γυναίκες και ειδικά με καλοκαιρινό καιρό...

---

Χωρίς όμως κάποια πρόθεση πλέον κι εγώ να συνεχίσω την συζήτηση.

Σου εύχομαι μια καλημέρα και πρόοδο στη ζωή σου σε όλους τους τομείς που επιθυμείς.-

Quote:

---

Originally Posted by Alice_1990

Δεν την έβγαλα εγώ αγαπητέ μου την διάγνωση αυτή. Την διάγνωση αυτή την έβγαλε ο Freud ο πατέρας της ψυχολογίας χρόνια πριν από εμένα.

---

και ξαναρωτώ...εσύ εκανες την διάγνωση του απο το pc? τι δεν καταλαβαινεις από αυτό που γράφω? Ο Yoco Choco την έχει δει Κου κου ρου κου...πολύ απλά και μόνο ο Loading... το κατάλαβε. Εσύ αν δες να δινεις proderm δώσε δικαίωμα σου. Θεωρώ όμως πως όταν ένας άνθρωπος γράφει εδώ θέλει είτε να μοιραστεί είτε να βοηθηθεί με άλλες γνώμες και όχι απλά να γράφει για να γράφει και πάλι μόνο ο Loading... το κατάλαβε. Το δασκαλίστικη δεν ήταν ειρωνικό γράφεις με τέτοιο τρόπο που φαίνεται το επάγγελμα σου (sorry είμαι έξυπνη)

Λοιπόν Yoco Choco, σε συμβουλεύω να γράψεις κανένα βιβλίο. Γράφεις ωραία και δε διαβάζεις τους άλλους συγγραφείς θα διαπρέψεις.

Quote:

---

Originally Posted by glamshine4ever

και ξαναρωτώ...εσύ εκανες την διάγνωση του απο το pc? τι δεν καταλαβαινεις από αυτό που γράφω? Ο Yoco Choco την έχει δει Κου κου ρου κου...πολύ απλά και μόνο ο Loading... το κατάλαβε. Εσύ αν δες να δινεις proderm δώσε δικαίωμα σου. Θεωρώ όμως πως όταν ένας άνθρωπος γράφει εδώ θέλει είτε να μοιραστεί είτε να βοηθηθεί με άλλες γνώμες και όχι απλά να γράφει για να γράφει και πάλι μόνο ο Loading... το κατάλαβε. Το δασκαλίστικη δεν ήταν ειρωνικό γράφεις με τέτοιο τρόπο που φαίνεται το επάγγελμα σου (sorry είμαι έξυπνη)

Λοιπόν Yoco Choco, σε συμβουλεύω να γράψεις κανένα βιβλίο. Γράφεις ωραία και δε διαβάζεις τους άλλους συγγραφείς θα διαπρέψεις.

---

Δεν συνεχίζω αυτήν την κουβέντα ειλικρινά δεν βγάζει κάπου. Ούτε θα προσπαθήσω να εξηγήσω άλλο μερικά πράγματα τα οποία δεν γίνονται κατανοητά. Όπως είπε και ο yoco από την στιγμή που δεν μπορείς να φορέσεις τα δικά μας παπούτσια και να περπατήσεις, δεν πρόκειται να καταλάβεις και την συνέχεια του λόγου μου. Εφόσον είσαι έξυπνη όπως λες ίσως κάποια στιγμή καταλάβεις και συνηδητοποίησεις ότι έχεις λάθος. Όσο για το εάν ήταν ειρωνεία ή όχι άσε στην εμπειρία μου να μου επιτρέπει να το ξέρω. Οι γνώμες όλων είναι δεκτές για αυτό υπάρχει άλλωστε και το φόρουμ. Αλλά το να προσπαθείς να αλλάξεις τον τρόπο σκέψης ενός ανθρώπου μέσω του pc σίγουρα δεν είναι τρόπος. Εάν ήταν έτσι οι ψυχολόγοι και οι ψυχίατροι θα κατέληγαν στο ταμείο ανεργίας. Αυτά από εμένα. Και μια φιλική συμβουλή για το τέλος, μπορεί να μην καταλαβαίνεις και να μην εστερνίζεσαι τι περνάει ο καθένας και τι έχει μέσα στην ψυχή του αλλά να μάθεις να ακούς και να έχεις σεβασμό. Οι χαρακτηρισμοί του τύπου "αμπελοφιλοσοφίες" , "κουκουρούκου" κλπ εσένα εκθέτουν και την νοημοσύνη σου.

Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App

Yoco choco κατά την γνώμη μου κακώς πέρασες την απάντηση του μελους loading στο ντουκου...την ξεπεταξες επιφανειακα επειδή δεν έμοιαζε με κάτι σαν αυτό που θα ήθελες να ακούσεις/διαβάσεις...παραηταν πρακτικός/η και με χιούμορ και έλειπε η ποσοτητα ενσυναίσθησης που έχεις ανάγκη να νιωσεις. Ήταν όμως to the point. Αν σου έλεγα κάτι εγώ, αυτό ακριβώς θα σου έλεγα, απλά με λιγο περισσότερο "προδερμ"...με λίγη περισσοτερη εστίαση στην εγκυρότητα του πως αισθανεσαι...γιατί αυτό βλέπω ότι έχεις ανάγκη, validation της δυστυχίας σου. Αλλιώς μουλαρωνεις και δεν ακούς τιποτα. Όντως ο,τι αισθάνεσαι είναι πραγματικό και έγκυρο και έχεις κάθε δικαίωμα να το αισθάνεσαι και να ζοριζεσαι. Εχω βρεθεί όμως η ίδια στη θέση σου και θα στο πω χωρίς περιστροφές ως άτομο που έχει νιωσει αυτό που σου περιγραφει: απολαμβάνεις την δυστυχία σου. Απολαμβάνεις το "αδιέξοδο" σου. Σου ειναι βολικό, γνώριμο και, με έναν διαστρεβλωμενο τρόπο, ευχάριστο. Ο,τι πρακτική λύση και να σου προτείνει τώρα κάποιος εδώ θα την απορρίψεις παίζοντας το σενάριο του πως θα εξελισσόταν μέσα στο μυαλό σου, καταλήγοντας στο ότι δεν θα βοηθούσε και το ότι όλα είναι μάταια...αυτό σου είπε το μέλος loading. Οτι ωραία η ευαισθησία σου, η ποίηση και ο ρομαντισμός αλλά πιπίλας μονο αυτή τη καραμέλα στο μυαλό σου και ζεις μόνος σου στο μυαλό σου, εν ολίγοις κάνε κατι, ξεκουνησου.
Αντίστοιχα και το μέλος glamshine4ever επίσης έχει δίκιο εκεί που σου λέει ότι χρειαζεσαι μια εργασία μια ασχολια η έναν ερωτα να σε τραβήξει στη πραγματικότητα όσο και αν σε θυμώνει μια τόσο απλή και πεζή απαντηση...όντως η πηγή της δυστυχίας σου μπορεί να είναι εν μέρει το ότι ζεις σε έναν δικό σου εγωκεντρικό κόσμο όπου παρατηρείς μόνο τον εαυτό σου και τα συμπτώματα σου...πως θες να νιώθεις καλά όταν το μόνο ερέθισμα που έχει ο νους σου είναι ο,τι σου προσφέρει ο ίδιος σου ο νους; Είναι υγιης θεωρείς αυτή η εσωτερικη λούπα χωρίς εξωτερικά ερεθίσματα;
Θελεις να σπρώξεις τον εαυτό σου στο να αποκτήσει κάποια εξωτερικά ερεθίσματα; Η προτιμάς να ζεις στο μυαλό σου; Φοβασαι; Νιώθεις ότι δεν μπορείς; Ότι δεν τα αξίζεις τα εξωτερικά ερεθίσματα; Οτι δεν έχεις τα εφόδια; Εγώ πιστεύω ότι περί αυτού πρόκειται και όχι επειδή θα πεθάνουμε ούτως ή άλλως μια μέρα και τι νόημα εχει...το ότι έκλαψες με το φλοραλ φόρεμα σημαίνει ότι μια χαρά εκτιμάς την ομορφιά της ζωής, δεν σου είναι αδιάφορη, απλα σε θεωρείς ανάξιο της, αποστασιοποιείσαι από μόνος σου από την ζωή και βρίσκεις συναισθηματικό καταφύγιο στην ομορφιά του μελοδραματισμου. Η δυστυχία είναι αστηρευτη πηγή δημιουργίας, ποιησης, ομορφιας, συγκίνησης...αλλά ρε φίλε είναι δυστυχία! Δεν πρέπει να είναι επιθυμητό.
Επίσης να σχολιάσω ότι η Alice κατ'εμε δεν έχει άδικο στο κομμάτι του ότι μπορεί να έχεις και αποπραγματοποιηση...αλλά αυτό είναι απλα σύμπτωμα.
Υπάρχει ως σύμπτωμα υπάρχει και ως διαταραχη, κακώς κάποιο μέλος την αποπηρε ότι έβαλε "διάγνωση". Δεν είναι διάγνωση το να αναγνωρίσεις ένα σύμπτωμα...
Ως σύμπτωμα το εχω κι εγώ σε φάσεις που παγιδεύομαι σε αυτή την "εσωτερική λούπα του μυαλού". Είναι σύμπτωμα που πάει χέρι χέρι με την λύπη, με το στρες, η και με άλλα πραγματα για τα οποία πράγματι δεν είμαστε υπεύθυνοι να μιλήσουμε...
Τελοσπαντων θα σε ρωτήσω κάτι που με ρώτησε ένας ψυχολόγος και είχα μπλοκάρει άσχημα, αρνιομουν να απαντήσω η έδινα μουφα απαντήσεις, με είχε ενοχλήσει πολύ: φαντάσου τον εαυτό σου ευτυχισμένο...τι όνειρα έχεις; Τι θα ήθελες στη ζωή σου;
Απάντησε το, και εντόπισε τι ειναι αυτό που σε εμποδίζει να κάνεις έστω μια προσπάθεια να κινηθείς προς την κατεύθυνση να αποκτήσεις αυτά τα πράγματα.

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Yoco choco κατά την γνώμη μου κακώς πέρασες την απάντηση του μελους loading στο ντουκου...την ξεπεταξες επιφανειακα επειδή δεν έμοιαζε με κάτι σαν αυτό που θα ήθελες να ακούσεις/διαβάσεις...παραηταν πρακτικός/η και με χιούμορ και έλειπε η ποσοτητα ενσυναίσθησης που έχεις ανάγκη να νιωσεις. Ήταν όμως to the point. Αν σου έλεγα κάτι εγώ, αυτό ακριβώς θα σου έλεγα, απλά με λιγο περισσότερο "προδερμ"...με λίγη περισσοτερη εστίαση στην εγκυρότητα του πως αισθανεσαι...γιατί αυτό βλέπω ότι έχεις ανάγκη, validation της δυστυχίας σου. Αλλιώς μουλαρωνεις και δεν ακούς τιποτα. .

---

Θα συμφωνήσω από απόλυτα μαζί σου Natalia_sups

Quote:

---

Originally Posted by Alice_1990

Οι γνώμες όλων είναι δεκτές για αυτό υπάρχει άλλωστε και το φόρουμ. Αλλά το να προσπαθείς να αλλάξεις τον τρόπο σκέψης ενός ανθρώπου μέσω του pc σίγουρα δεν είναι τρόπος. Εάν ήταν έτσι οι ψυχολόγοι και οι ψυχίατροι θα κατέληγαν στο ταμείο ανεργίας. Αυτά από εμένα. [/URL]

---

Διάβασε σε παρακαλώ τι γράφεις...προσπάθησα να αλλάξω τροπο σκέψης σε κανεναν? απλά ενθάρυνση για τη ζωή έδωσα....άλλη φορά θα σε ρωτάω κυρία να μου πεις τι να γράψω στη σχολική μου έκθεση.

Αμα αλλαζε ο τροποσ σκεψησ με μια κουβεντα οι γιατροι θα καναν θαυματα

Quote:

---

Originally Posted by glamshine4ever

Διάβασε σε παρακαλώ τι γράφεις...προσπάθησα να αλλάξω τροπο σκέψης σε κανεναν? απλά ενθάρυνση για τη ζωή έδωσα....άλλη φορά θα σε ρωτάω κυρία να μου πεις τι να γράψω στη σχολική μου έκθεση.

---

Όταν λες σε ένα άτομο που πάσχει από ένα ψυχολογικό ζήτημα να πάει σε νοσοκομείο και να συγκριθεί με τους αρρώστους λυπάμαι αλλά δεν είναι παρότρυνση για ζωή. Το παράδειγμα σου ήταν άτοπο διότι στην ζωή δεν κοιτάμε τα χειρότερα για να πάρουμε δύναμη και να νιώσουμε εμείς πιο τυχεροί ή πιο καλά. Δεν σε παρεξηγώ όμως, έχεις πέσει στο τρυπάκι της κοινωνίας και εσύ όπως και πολύς κόσμος ακόμα. Το θέμα δεν είναι να συγκρίνουμε καταστάσεις αλλά να επικεντρωθούμε στο πρόβλημα που μας απασχολεί είτε σωματικό είτε ψυχικό και να το λύσουμε. Να βρούμε την κινητήρια δύναμη μέσα μας από μόνοι μας με τον δικό του τρόπο ο καθένας ξεχωριστά. Κανείς δεν είπε στον yoco να παραιτηθεί ή να σταματήσει να προσπαθεί. Επειδή διακρίνω όμως ότι δεν μπορείς να κάνεις πολιτισμένο διάλογο και χρησιμοποιείς το ανώριμο μοτίβο του απαντάω κάτι προσβάλλοντας μόνο και μόνο για αντίλογο καλό θα ήταν να σκέφτεσαι καλύτερα από μόνη σου πριν εκφέρεις την άποψη σου στην "έκθεση" σου,και όχι να με συμβουλευτείς.

Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App

Quote:

---

Originally Posted by Alice_1990

Όταν λες σε ένα άτομο που πάσχει από ένα ψυχολογικό ζήτημα να πάει σε νοσοκομείο και να συγκριθεί με τους αρρώστους λυπάμαι αλλά δεν είναι παρότρυνση για ζωή.

---

Που το ειπα αυτο? μπορείς να μου βρεις τη φράση?