Δεν μαρέσει η ζωή.

η ζωη συνηθως εχει πολλα προβληματα και λιγες χαρες.
αξιζει να ζησεις για να γελασεις/χαρεις/ερωτευτεις/γινεις γονιος/να καταφερεις ενα στοχο σου.. εκεινη την οποια στιγμη ερθει με την καρδια σου!εκει θα πεις αξιζε να το ζησω αυτο.
κι εγω 30 ειμαι και τωρα προσπαθω να κανω κατι που μ αρεσει.πασχω απο σχιζοφρενεια αλλα ακομα κι αυτο ειχε τις αστειες ττου στιγμες.ακομα κι αυτο.οταν νομιζα οτι ημουν ο μεσιας και ενιωθα παντοδυναμη.ειχε πολυ γελιο.
κοιτα να βρισκεις τροπους να χαμογελας με την καρδια σου και τοτε θα θελεις να ζεις!

Μπραβο σου μπου που το καταλαβεσ

Δύσκολο να είσαι ευτυχισμένος. Ειδικότερα στις μέρες μας. Μπράβο σε όσους το καταφέρνουν.

Ακου Θαναση Παπακωνσταντινου. Τα ιδια αναρωτιεται κι αυτος.

Και γω εχω αυτη την αποψη για την ζωη, ειδικα οσο περναει ο καιρος τοσο περισσοτερη συμφωνω. Δεν βρισκω ευχαριστηση σε τιποτα. Οσο και αν προσπαθω. Καθε μερα υποφερω, κοιμαμαι πολλες ωρες απλα για να μην νιωθω. Και να μου προσφεραν 10.000.000€ παλι δεν θα εβρισκα τιποτα το ενδιαφερον να κανω με αυτα. Το πιο πιθανο σεναριο θα ηταν να κατεληγα σε ουσιες οποτε καλυτερα που οικονομικα ειμαι χαλια. Η ζωη μου .. ηταν και ειναι μια ζωη γεματη αναποδιες και ατυχιες. Παντα σε οτι και αν προσπαθω να κανω ποτε τα πραγματα δεν μου πανε καλα. Βαζοντας μεσα την ανηδονια, την πιθανοτητα να εχω καταθλιψη και να μην το εχω δωσει σημασια και ζωντας με κοινωνικη φοβια ωρες ωρες ευχομαι να μην ειχα γεννηθει. Να κοιμομουν και να μην ξαναξυπνουσα. Ειδικα με την απαλευτη κοινωνικη φοβια που με εχει καταστησει κοινωνικα αναπηρο για ποια χαρα της ζωης μιλατε ? Πραγματα που μοιαζουν απλα και φυσικα οπως το να βγεις μια βολτα με παρεα (μιας και δεν εχω καμια) ή να ερωτευτεις που αναφερθηκε πιο πανω να γινεις γονιος κτλ εκτος του οτι μου φανταζουν ονειρο θερινης νυκτος, ακομα και αν τα καταφερνα δεν θα αντλουσα καμια ευχαριστηση απο αυτο οπως γινεται στην πλειοψηφια των ανθρωπων, μονο εξαιρετικα απιστευτο στρες και τρομερη δυσφορια. Και δεν μιλαω για το τυπικο τρακ που εχει καποιος οταν ειναι να βγει ενα νεο ραντεβου, αυτο ειναι παιχνιδακι. Ειχα παρει μια ιδεα απ αυτα μικροτερος (26 τωρα) και το μονο που μου προξενουσαν ηταν αγχος. Τρομερο αγωνιωδες αγχος, ενιοτε συνοδευομενο απο κρισεις πανικου. Οποτε τι ακριβως να μαρεσει στη ζωη ? Προσπαθω να θυμηθω ποτε περασα καλα τελευταια φορα ή γελασα με την ψυχη μου, ουτε καν θυμαμαι ποτε εγινε κατι τετοιο, εγινε αλλα πολλα χρονια πριν που ουτε θυμαμαι ποτε.

Quote:

---

Originally Posted by Αργύρης85

. Άλλος δεν έχει να πάρει εισιτήριο για να μετακινηθεί και άλλος το 20ρικο το έχει σαν να είναι 1 ευρώ. Αλλά καλά τα λες, κάποιοι είναι στην απ' έξω λες και το έχει η μοίρα τους ή η αύρα τους ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων.

---

Η ζωη δεν εινσι διαικη , το παιρνεις αποφαση , και δεν συγκρινεις τον εαυτο σου με αλλους .....

Quote:

---

Originally Posted by MeTheOne

Αλλά τώρα που φτάσαμε ως εδώ, πείτε μου ένα λόγω που αξίζει η ζωή και δεν είναι μια σειρά από μόνιμα προβλήματα...

---

Η ζωη εθναι μια συνεχης μαχη , με λιγα διαλειμματα ,.......ετσι προχωρας , και το δεσχεσαι .....δεν ειναι για λιποψυχους ....

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Η ζωη δεν εινσι διαικη , το παιρνεις αποφαση , και δεν συγκρινεις τον εαυτο σου με αλλους .....

---

Το να συγκρινόμαστε με άλλους μόνο προβλήματα δημιουργεί. Και στην πραγματικότητα θα συγκρινόμασταν με την εικόνα του άλλου. Στην ουσία με αυτό που νομίζουμε πως είναι ο άλλος. Δίκαιη δεν μπορεί να είναι εκτός και αν ήμασταν όλοι κλώνοι που βγαίνανε από κάποιο εργαστήριο.

Quote:

---

Originally Posted by stefamw

Και γω εχω αυτη την αποψη για την ζωη, ειδικα οσο περναει ο καιρος τοσο περισσοτερη συμφωνω. Δεν βρισκω ευχαριστηση σε τιποτα. Οσο και αν προσπαθω. Καθε μερα υποφερω, κοιμαμαι πολλες ωρες απλα για να μην νιωθω. Και να μου προσφεραν 10.000.000€ παλι δεν θα εβρισκα τιποτα το ενδιαφερον να κανω με αυτα. Το πιο πιθανο σεναριο θα ηταν να κατεληγα σε ουσιες οποτε καλυτερα που οικονομικα ειμαι χαλια. Η ζωη μου .. ηταν και ειναι μια ζωη γεματη αναποδιες και ατυχιες. Παντα σε οτι και αν προσπαθω να κανω ποτε τα πραγματα δεν μου πανε καλα. Βαζοντας μεσα την ανηδονια, την πιθανοτητα να εχω καταθλιψη και να μην το εχω δωσει σημασια και ζωντας με κοινωνικη φοβια ωρες ωρες ευχομαι να μην ειχα γεννηθει. Να κοιμομουν και να μην ξαναξυπνουσα. Ειδικα με την απαλευτη κοινωνικη φοβια που με εχει καταστησει κοινωνικα αναπηρο για ποια χαρα της ζωης μιλατε ? Πραγματα που μοιαζουν απλα και φυσικα οπως το να βγεις μια βολτα με παρεα (μιας και δεν εχω καμια) ή να ερωτευτεις που αναφερθηκε πιο πανω να γινεις γονιος κτλ εκτος του οτι μου φανταζουν ονειρο θερινης νυκτος, ακομα και αν τα καταφερνα δεν θα αντλουσα καμια ευχαριστηση απο αυτο οπως γινεται στην πλειοψηφια των ανθρωπων, μονο εξαιρετικα απιστευτο στρες και τρομερη δυσφορια. Και δεν μιλαω για το τυπικο τρακ που εχει καποιος οταν ειναι να βγει ενα νεο ραντεβου, αυτο ειναι παιχνιδακι. Ειχα παρει μια ιδεα απ αυτα μικροτερος (26 τωρα) και το μονο που μου προξενουσαν ηταν αγχος. Τρομερο αγωνιωδες αγχος, ενιοτε συνοδευομενο απο κρισεις πανικου. Οποτε τι ακριβως να μαρεσει στη ζωη ? Προσπαθω να θυμηθω ποτε περασα καλα τελευταια φορα ή γελασα με την ψυχη μου, ουτε καν θυμαμαι ποτε εγινε κατι τετοιο, εγινε αλλα πολλα χρονια πριν που ουτε θυμαμαι ποτε.

---

Κάτι έφταιξε. Δεν ξύπνησες ένα πρωί και είπες "θέλω να είμαι έτσι". Όσο για το θέμα γονιός αν παρατηρήσεις θα δεις πόσοι (γυναίκες και άντρες) καραγκιόζηδες, ανίκανοι, και άχρηστοι γίνονται καθημερινά γονείς και κατόπιν καταστρέφουν τα παιδιά τους.