Ανασφάλειες??? Φόβος οδήγησης και αγοράφοβια..

Quote:

---

Originally Posted by marouli66

αν ηξερες τι ειναι η κριση πανικου δεν θα το εγραφες αυτο....κανενας μα κανενας τουλαχιστον αποσοεχω ακουσει εγω δεν εχει πεθανει ή προκαλεσει ατυχημα λογω κρισης πανικου.......ποτε δεν χανεις τον ελεγχο αν και νομιζεις οτι τον χανεις.....

μακαρι ολοι οι οδηγοι να νομιζανε οτι θα παθουν κριση πανικου ή να παθαινανε......πιστεψε με οι δρομοι θα ηταν πιο ασφαλεις......διοτι πολυ απλα εσυ και ολοι οι αλλοι τα εχουν 14 στο δρομο.ε αυτοι τα εχουν 1114

---

Ναι δεν χανεις τον ελεγχο εισαι πολυ φοβισμενος και σε συγχυση και βιαζεσαι να φτασεις σαν να σε κυνηγαει καποιος απο πισω και δεν εχεις υπομονη. Βλεπεις ομως γυρω τα αντανακλαστικα σου λειτουργουν απλα εισαι σε εκγρηγορση και φοβασαι οτι κατι θα παθεις οτι θα πεθανεις πανω στο τιμονι οτι θα τρελαθεις και μετα μολις φτασεις νιωθεις μια απεραντη κουραση και εισαι σε σοκ. Αν νιωθεις οτι παει να σε πιασει οταν οδηγεις ειδικα οταν εισαι σε κινηση και σε πιανει ταση φυγης καλο ειναι να απασχολεις με και χαρουμενο το μυαλο. Εγω πχ τραγουδαω η μιλαω μονη μου η παιρνω τηλ καποιον με ανοιχτη ακροαση για να νιωθω οτι ειναι καποιος μαζι μου. Η απλα σκεφτομαι λιγο υπομονη ακομα και φτανω.

Δηλαδη τοσα εκατομμυρια κοσμος οδηγαει και ατομα μεγαλης ηλικιας αυτοι δεν εχουν προβληματα αγχη φοβους ? Ομως οδηγανε δεν το βαζουν κατω γιατι ολοι οι αλλοι να ειναι καλυτεροι και να τα καταφερνουν.Γιατι δεν σκεφτονται πως το ενα και πως το αλλο την καθε λεπτομερεια.

Και εγω εχω πεσει σε αυτο το τριπακι μολις ακριβως αποφοιτησα. Αυτα σκεφτομουν συνεχεια και μου προκαλεσαν κρισεις πανικου και καταθλιψη ηπιας μορφης...τωρα που μιλαμε. Αυτο συμβαινει οταν δεν εισαι σιγουρος αν εχεις κανει τις επιλογες που πραγματικα εσυ ηθελες να κανεις ήαν εκανες ή πηρες καποιον δρομο ή δρομους που πραγματικα δεν ηθελες να ακολουθησεις. Εμενα αυτο εφταιγε... Παρα πολλους συμβιβασμους με πολλα ατομα, καθως σπουδαζα, χωρις να ειμαι ο εαυτος μου. Συνηθως αυτα εχει ο συμβιβασμος. Κανεις πισω τα θελω σου και "πας" με τα θελω του αλλου... Επισηςη καταπιεση, η πιεση της καθημερηνοτητας (σχολη, δουλεια κτλ) που πρεπει να κανεις... Να λω πως η καταπιεση δεν πρεπει να την επιτρεπουμε, αυτο ειναι σημαντικο. Εγω ακουγα, δυστηχως, τη μανα μου για αποφασεις που επρεπε να παρω και, τελικα, επελεγα αυτο που ηθελε η μανα μου χωρις να σκεφτομαι αν αυτα που κανω με γεμιζουν. Νομιζω οτι απο τα λεγομενα σου, οτι αυτο που σου λεω βγαινει λιγο εκτος θεματος, αλλα μπορει να φταιει και αυτο για αυτους τους ψυχαναγκασμους και ιδεοληψιες.
(Το οτι ισως να μην εχεις κανει τις σωστες επιλογες της ζωης που πραγματικα ηθελες να κανεις)
Αυτο! ☺