Ερωτεύθηκα τον γιατρό μου

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

αυτο με τα ραμματα, πολυ κινκι αν το καταλαβα σωστα. πηγες να σου βγαλει τα ραμματα και ιδρωσες απο ερωτικη εξαψη εννοεις;;;;

το χειροτερο δεν ειναι οτι ειναι παντρεμενος κι εχει παιδια.
το χειροτερο ειναι οτι δεν εχεις καμια ΑΠΟΛΥΤΩΣ ενδειξη να θελει κατι ερωτικο απο σενα. με οσα περιεγραψες ως τωρα τουλαχιστον, ο ανθρωπος ειναι επαγγελματιας αλλα και ανθρωπος. για εραστης, δεν εχει δειξει το παραμικρο.
μηπως κανεις λογαριασμους χωρις τον ξενοδοχο? λεω εγω τωρα...

για τον ανδρα σου λες οτι ερωτευτηκατε στην αρχη. τωρα εισαι ερωτευμενη μαζι του ομως? η συντροφικοτητα δεν ειναι ερωτας κι επειτα, ολες αυτες οι διαδικασιες με τις προσπαθειες εξωσωματικης ειναι καπως ξενερωτικες ερωτικα.
μηπως σου εχει τελειωσει ο ερωτας με τον ανδρα σου αλλα εχει μπει η σχεση σας στον αυτοματο πιλοτο μιας κι αποφασισατεοτι θελετε να κανετε παιδακι?
μηπως ο "ερωτας" σου για τον γιατρο, ειναι ενας αντιπερισπασμος κι ενα καμπανακι οτι η σχεση σου εμ τον ανδρα σου εχει τελειωσει?

υ,γ, αυτην την φραση σου δεν την καταλαβα καθολου. οταν γνωρισες τον ανδρα σου, βρισκοταν σε σχεση? "Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ ντόμπρο ώστε να αποκρύψω την αλήθεια ή να προχωρήσω με κάποιον που βρίσκεται σε σχέση- δεν το ήθελα ποτέ."

---

Ίδρωσα όχι ακριβώς από έξαψη, όσο από ντροπή. Δεν πήγα στον παθολόγο, στον γυναικολόγο ήμουν, και μέχρι εκείνο το ραντεβού για τα ράμματα, είχαν προηγηθεί κάποιες ημερες στην κλινική μ'εμένα να στριφογυρίζουν όλα γύρω μου. Σκέψεις για το μωρό, για τον άντρα μου, για εμάς, για εμένα μόνη. Σκέψεις ανακατεμένες. Αυτό που ένιωσα για τον γιατρό ήταν από το πρώτο ραντεβού. Για μένα ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Ξέρω ξέρω! Ποιός έρωτας θα μου πείς! Κι αν είναι; κι αν έχει νιώσει κι αυτός κάτι; Δεν έχει συμβεί τίποτα, αρκεί το βλέμμα του. Είναι πάντα τόσο δυνατό. Δεν είμαι παιδί να μην ξεχωρίζω, μπορεί να κάνω λάθος... μπορεί και όχι όμως σωστά; Με τον άντρα μου θα είμαι πάντα ερωτευμένη βαθειά. Τον αγαπάω και γι'αυτό εχω σκεφτεί διάφορα για χωρισμούς. Βλέπω οτι στεναχωρείται περισσότερο απο εμένα, εγω εχω συμβιβαστει απο όταν ξεκίνησαν τα γυναικολογικά μου προβλήματα και απέβαλλα απο το μυαλό την μητρότητα. Πάντα έλεγα αν μου συμβεί θα τρελαθώ από την χαρά μου, αν όχι θα αφοσιωθώ στο επάγγελμά μου. Για ν'απαντήσω στο ερώτημά σας εάν όλο αυτό είναι ένα καμπανάκι για την σχεση που έχει τελειώσει, ομολογώ οτι η αγάπη δεν εχει ημερομηνία λήξης. Πάντα θα αγαπώ τον άντρα μου αλλά δεν θέλω να ζήσω μια ζωή με τύψεις που δεν τον έκανα πατέρα.

Quote:

---

Originally Posted by ΜΙΜΙ

Ωωωω νομιζω οτι δεν τον δεσμευεις, αν ηθελε να φυγει θα το ειχε κανει. Σε δεχτηκε ακριβως οπως εισαι. Επισης πολλα ζευγαρια δεν τα καταφεραν στις αρχες . Εκαναν πολλες εξωσωματικες αλλα μετα εκει που ειχαν εγκαταλείψει ήρθε και το μωρο. Μια συμβουλη αν μεινεις έγκυος και εχεις δίδυμα καλύτερα να μην προχωρησεις γιατι ειναι υψηλού κινδυνου (άσχετο με το θεμα μας αλλα μιας και το εφερε η κουβεντα) . Τωρα αυτο με το γιατρο για να νοιώσεις έτσι ίσως κάτι μέσα σου έχει τελειώσει με το σύζυγο ή εχεις απογοητευτεί ή έχεις πιεστεί αλλα μπορει και να ερωτευτηκες ξανά . Συμβαίνουν αυτά. Εγω δεν ειμαι της άποψης ότι πρέπει να ερωτευτει κι ο αλλος για να ερωτευτεις κι εσυ. Αυτα τα πραγματα ερχονται απρογραμμάτιστα . Δεν ξερω τι να σου απαντήσω, αν εισαι ευτυχισμενη στο γαμο σου και ειστε καλά με τον αντρα σου νομίζω θα σου περάσει και όλα θα συνεχισουν όμορφα . Ευχομαι ολα να πανε καλα!!!

---

Καλησπερα! Αυτό με τη δίδυμη κύηση το έχω στα υπόψιν. Η αλήθεια είναι ότι η εξωσωματική είναι μια δύσκολη ψυχοφθόρα διαδικασία και αν ήταν μόνο στο χέρι μου, δεν θα έκανα. Θα ζούσα με αυτό και θα υιοθετούσα ένα παιδακι- που την θεωρώ πολύ σπουδαία πράξη! Επίσης ο έρωτας ποτέ δε μας ρωτάει και ούτε ηλικίες κοιτάει, βλέπε δική μου(!!!). Δεν θε νιώσω ενοχές ΚΑΙ γι'αυτό. Χαίρομαι που συμβαίνει όλο αυτό (κυρίως όμως που δεν έχει συμβεί τίποτα) γιατι δεν μπορώ να διαχειριστώ μια σκέψη, θα διαχειριστώ μια ολόκληρη κατάσταση; ουφ δεν ξέρω. Θα ήθελα πάρα πολύ να μάθω όμως..

Εγώ βλέποντας γύρω μου ζευγάρια με παρόμοια προβλήματα, θεωρώ ότι αυτή η διαδικασία με τις εξωσωματικές φθείρει εντελώς την σχέση. Και μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις το ζευγάρι να βγει πιο δεμένο, στις περισσότερες όμως τα πράγματα πάνε κατα διαόλου και σε πολλές άλλες, ιδίως αν έρθει ένα παιδί, τα πράγματα πάνε φαινομενικά καλά, αλλά στην πραγματικότητα χάλια. Είναι σαν να παραμερίζεις όλες τις άλλες ιδιότητές σου σαν άνθρωπος και να σε χαρακτηρίζει μόνο αυτό από κάποιο σημείο και μετά, η ιδιότητα του γονιού. Αυτό στο ερωτικό κομμάτι εγώ βλέπω να είναι ξενερωτικό. Άλλο τα αισθήματα τρυφερότητας κι άλλο το ερωτικό.
Έχετε κάποια όρια στο μυαλό σας; Ας πούμε μέχρι πόσες προσπάθειες ή μέχρι ποια ηλικία θα το παλεύετε; Και θα ήθελες να μου εξηγήσεις λίγο αυτό με την υιοθεσία; Δηλαδή ο άντρας σου θέλει σώνει και καλά βιολογικό παιδί ή εσύ αισθάνεσαι ότι πρέπει σώνει και καλά να του το προσφέρεις;

Εγώ νομίζω ότι έχεις ρουτινιάσει κι έχεις απογοητευτεί με αυτό το θέμα και αυτός ο "έρωτας" με τον γιατρό προέρχεται από αυτό.

Quote:

---

Originally Posted by AprilGirl

Ίδρωσα όχι ακριβώς από έξαψη, όσο από ντροπή. Δεν πήγα στον παθολόγο, στον γυναικολόγο ήμουν, και μέχρι εκείνο το ραντεβού για τα ράμματα, είχαν προηγηθεί κάποιες ημερες στην κλινική μ'εμένα να στριφογυρίζουν όλα γύρω μου. Σκέψεις για το μωρό, για τον άντρα μου, για εμάς, για εμένα μόνη. Σκέψεις ανακατεμένες. Αυτό που ένιωσα για τον γιατρό ήταν από το πρώτο ραντεβού. Για μένα ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Ξέρω ξέρω! Ποιός έρωτας θα μου πείς! Κι αν είναι; κι αν έχει νιώσει κι αυτός κάτι; Δεν έχει συμβεί τίποτα, αρκεί το βλέμμα του. Είναι πάντα τόσο δυνατό. Δεν είμαι παιδί να μην ξεχωρίζω, μπορεί να κάνω λάθος... μπορεί και όχι όμως σωστά; Με τον άντρα μου θα είμαι πάντα ερωτευμένη βαθειά. Τον αγαπάω και γι'αυτό εχω σκεφτεί διάφορα για χωρισμούς. Βλέπω οτι στεναχωρείται περισσότερο απο εμένα, εγω εχω συμβιβαστει απο όταν ξεκίνησαν τα γυναικολογικά μου προβλήματα και απέβαλλα απο το μυαλό την μητρότητα. Πάντα έλεγα αν μου συμβεί θα τρελαθώ από την χαρά μου, αν όχι θα αφοσιωθώ στο επάγγελμά μου. Για ν'απαντήσω στο ερώτημά σας εάν όλο αυτό είναι ένα καμπανάκι για την σχεση που έχει τελειώσει, ομολογώ οτι η αγάπη δεν εχει ημερομηνία λήξης. Πάντα θα αγαπώ τον άντρα μου αλλά δεν θέλω να ζήσω μια ζωή με τύψεις που δεν τον έκανα πατέρα.

---

ακου λιγο.
η γνωμη μου ειναι να δωσεις λιγο χρονο ηρεμιας στον εαυτο σου.
αρκετο χρονο, δηλαδη.
η ζωη σου, απο την στιγμη που ανακαλυψες γυναικ. προβληματα, ενημερωσες τον συντροφο και ξεκινησατε τις προσπαθειες, ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΚΛΕΙΣΤΕΙ απο αυτο το θεμα της τεκνοποιησης.
το αλλιεν με την σιγκουρνι το εχεις δει?
ε, σαν αλιεν εχει κατσει πανω στα μουτρα σου και σου ρουφαει την ζωη και την ενεργεια.
περασες ολο το διαστημα με τις αποτυχημενες προσπαθειες και τον αποτυχημενο γιατρο, που επειδη δεν εβγαλε την μιζα του, σε αδειασε.
τα περασες μονη σου δλδ ολα αυτα, με τον συντροφο βεβαια παντα, που ωστοσο την παρουσια του εχεις αρχισει να την βαζεις λιιιγο σε παρενθεση, επειδη νοιωθεις αυτες τις ΛΑΘΟΣ ΕΝΟΧΕΣ απεναντι του.
δεν τον αφηνεις πλεον να εχει τον ρολο του.
σκεφτεσαι τι θα πρεπει να κανεις, αν θα πρεπει να παρεις κι αποφασεις για λογαριασμο του, για να ξεφυγετε απο την μεγγενη που σας συντριβει την ζωη.

κι ηρθε σε αυτο το timing ο σωστος γιατρος. και ωραιος και ανθρωπος και επιστημονας, μπορει να σε πλησιασει, να σε βοηθησει ουσιαστικα και ψυχολογικα και επιστημονικα. δεν εισαι ερωτευμενη μαζι του κοπελα μου. απλα ειναι ο ΘΕΟΣ για σενα.
ηρθε και φωτισε τα σκοταδια της ζωης σου οπως εχει γινει τον τελευταιο καιρο.
εβγαλε το αλιεν απ το προσωπο σου.
μπορεσες να αναπνευσεις ξανα με ελπιδα στον εαυτο σου, στους ανθρωπους.
γι αυτο νοιωθεις ευτυχια οταν τον σκεφτεσαι, οχι επειδη εισαι ερωτευμενη. επειδη εβγαλε το αλιεν..
εγινε ηδη και η επεμβαση που ισως σου εδωσε ξανα την γονιμοτητα σου(;)
δεν εισαι ερωτευμενη.
εισαι ευγνωμων, εισαι ευτυχισμενη, ειναι η λυτρωση για σενα αυτος ο γιατρος κι ενα συμβολο ανδρα -στηριγματος- σωτηρα- συνοδοιπορου στα προβληματα.
δεν ειναι ο ανδρας σου ομως, ειναι ο γιατρος σου.
κι εκεινος αυτο θελει να ειναι, ειμαι σχεδον βεβαιη.
κι εσυ αυτο θελεις να ειναι, απλα δεν μπορεις να το δεις τωρα γιατι εισαι μπερδεμενη κι εχεις περασει ολα αυτα.

εχεις γυρισει την πλατη σου στον ανδρα σου απο ενοχες, ενω τον αγαπας. ΑΥΤΟΣ εχει και θελεις να εχει τον ρολο που ονειρευεσαι, απλα δεν του το επιτρεπεις πλεον απο ενοχες.
δες το αλλιως.
ο ανδρας σου δεν σε πηρε για να γεννοβολησεις.
σε πηρε για γυναικα του. αν ηταν προτεραιοτητα το παιδι, θα το εκανε με καποια αλλη πιο ευκολα.
θελει εσενα κι ΑΝ προκυψει το παιδι.
δεν θελει το παιδι κι ο'τι προκυψει.
εχει παρει τις αποφασεις του, δεν χρειαζεται να αποφασιζεις για λογαριασμο του.
θα το παλεψετε ξανα κι οι 3 μαζι με τον νεο γιατρο και τον ανδρα σου, ο καθενας στον ρολο του.
αδικα μπερδευεσαι.
γυρνα πισω στοπν ανδρα σου και επιτρεψε του να κανει αυτο που θελει.
να ειναι διπλα στην γυναικα που αγαπα, οχι στην παρενθετη για το παιδι του...

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

ακου λιγο.
η γνωμη μου ειναι να δωσεις λιγο χρονο ηρεμιας στον εαυτο σου.
αρκετο χρονο, δηλαδη.
η ζωη σου, απο την στιγμη που ανακαλυψες γυναικ. προβληματα, ενημερωσες τον συντροφο και ξεκινησατε τις προσπαθειες, ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΚΛΕΙΣΤΕΙ απο αυτο το θεμα της τεκνοποιησης.
το αλλιεν με την σιγκουρνι το εχεις δει?
ε, σαν αλιεν εχει κατσει πανω στα μουτρα σου και σου ρουφαει την ζωη και την ενεργεια.
περασες ολο το διαστημα με τις αποτυχημενες προσπαθειες και τον αποτυχημενο γιατρο, που επειδη δεν εβγαλε την μιζα του, σε αδειασε.
τα περασες μονη σου δλδ ολα αυτα, με τον συντροφο βεβαια παντα, που ωστοσο την παρουσια του εχεις αρχισει να την βαζεις λιιιγο σε παρενθεση, επειδη νοιωθεις αυτες τις ΛΑΘΟΣ ΕΝΟΧΕΣ απεναντι του.
δεν τον αφηνεις πλεον να εχει τον ρολο του.
σκεφτεσαι τι θα πρεπει να κανεις, αν θα πρεπει να παρεις κι αποφασεις για λογαριασμο του, για να ξεφυγετε απο την μεγγενη που σας συντριβει την ζωη.

κι ηρθε σε αυτο το timing ο σωστος γιατρος. και ωραιος και ανθρωπος και επιστημονας, μπορει να σε πλησιασει, να σε βοηθησει ουσιαστικα και ψυχολογικα και επιστημονικα. δεν εισαι ερωτευμενη μαζι του κοπελα μου. απλα ειναι ο ΘΕΟΣ για σενα.
ηρθε και φωτισε τα σκοταδια της ζωης σου οπως εχει γινει τον τελευταιο καιρο.
εβγαλε το αλιεν απ το προσωπο σου.
μπορεσες να αναπνευσεις ξανα με ελπιδα στον εαυτο σου, στους ανθρωπους.
γι αυτο νοιωθεις ευτυχια οταν τον σκεφτεσαι, οχι επειδη εισαι ερωτευμενη. επειδη εβγαλε το αλιεν..
εγινε ηδη και η επεμβαση που ισως σου εδωσε ξανα την γονιμοτητα σου(;)
δεν εισαι ερωτευμενη.
εισαι ευγνωμων, εισαι ευτυχισμενη, ειναι η λυτρωση για σενα αυτος ο γιατρος κι ενα συμβολο ανδρα -στηριγματος- σωτηρα- συνοδοιπορου στα προβληματα.
δεν ειναι ο ανδρας σου ομως, ειναι ο γιατρος σου.
κι εκεινος αυτο θελει να ειναι, ειμαι σχεδον βεβαιη.
κι εσυ αυτο θελεις να ειναι, απλα δεν μπορεις να το δεις τωρα γιατι εισαι μπερδεμενη κι εχεις περασει ολα αυτα.

εχεις γυρισει την πλατη σου στον ανδρα σου απο ενοχες, ενω τον αγαπας. ΑΥΤΟΣ εχει και θελεις να εχει τον ρολο που ονειρευεσαι, απλα δεν του το επιτρεπεις πλεον απο ενοχες.
δες το αλλιως.
ο ανδρας σου δεν σε πηρε για να γεννοβολησεις.
σε πηρε για γυναικα του. αν ηταν προτεραιοτητα το παιδι, θα το εκανε με καποια αλλη πιο ευκολα.
θελει εσενα κι ΑΝ προκυψει το παιδι.
δεν θελει το παιδι κι ο'τι προκυψει.
εχει παρει τις αποφασεις του, δεν χρειαζεται να αποφασιζεις για λογαριασμο του.
θα το παλεψετε ξανα κι οι 3 μαζι με τον νεο γιατρο και τον ανδρα σου, ο καθενας στον ρολο του.
αδικα μπερδευεσαι.
γυρνα πισω στοπν ανδρα σου και επιτρεψε του να κανει αυτο που θελει.
να ειναι διπλα στην γυναικα που αγαπα, οχι στην παρενθετη για το παιδι του...

---

Καλησπέρα Remedy! Σε ευχαριστώ πάρα πολύ που μπήκες στον κόπο να μου γράψεις τόσα πολλά!!! Μπορεί να έχεις δίκιο σε όλα, δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι πως αυτό το χειρουργείο μου έκλεψε και την τελευταία ελπίδα οτι μπορεί να μείνω έγκυος με φυσικό τρόπο. Όλη αυτή η διαδικασία μας "έφαγε" τα σωθικά, μ'έκανε να αισθάνομαι δοχείο, μου έκλεψε την θηλυκότητά μου. Ξεκινήσαμε με σκοπό να κάνουμε 2 προσπάθειες. Μόλις ήρθε η β-χοριακή έκλαιγα σαν μικρό παιδί, και ο άντρας μου γύρισε και είπε πως θα κάνουμε όσες χρειαστεί! και 7 και 8 και 10 (επί λέξη)! Πώς αποφασίστηκε όλο αυτό; Απο ντροπή πέρασα πάλι επιτροπή και γεμάτη ενοχές. Και εκανα και την 3η προσπάθεια, και δεν φτάσαμε καν στην εμβρυομεταφορά- δεν άντεξαν, καταστράφηκαν. Και μαζί με αυτά όλη μου η ψυχοσύνθεση. Δεν θέλω άλλο! Δεν μπορώ άλλο. Το σώμα μου πονάει. Κάνω τις ενέσεις και κλαιω πάνω από τις σύριγγες. Γιατί τόση ατυχία; Γιατί σ'εμένα; Ο άντρας μου μου πέταξε στα μούτρα ότι και με δανεικά ωάρια δεν έχει πρόβλημα. Κι εκεί του είπα: αυτό ειναι εγωιστικό! Αν θες τόσο ένα παιδί ας υιοθετήσουμε. Γιατί πρέπει σώνει και καλά να έχει τα δικά σου γονίδια; Εγω τι είμαι δοχείο;;;;
Έχουν συσσωρευθεί πάρα πολλά! Και ΝΑΙ μέσα σε όλα αυτά ήρθε κι αυτός ο καλοσυνάτος άνθρωπος- με βλέμμα κόβω φλέβα, και πρόθυμος να εξηγήσει τα πάντα- με το αζημείωτο βέβαια(εννοείται) , και νιώθω ξαφνικά σαν να πήρα το τρένο για ένα απίστευτο ταξίδι. Λάθος ή σωστό θα περάσει κι αυτο! Είμαι πολύ δυνατό παιδί και εχω καταφερει μόνη μου πολλά και χαίρομαι γι'αυτό και σύντομα ξέρω θα βγω απο το αδιέξοδο. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ! Εύχομαι να είσαι πολύ καλά πάντα! :)

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Εγώ βλέποντας γύρω μου ζευγάρια με παρόμοια προβλήματα, θεωρώ ότι αυτή η διαδικασία με τις εξωσωματικές φθείρει εντελώς την σχέση. Και μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις το ζευγάρι να βγει πιο δεμένο, στις περισσότερες όμως τα πράγματα πάνε κατα διαόλου και σε πολλές άλλες, ιδίως αν έρθει ένα παιδί, τα πράγματα πάνε φαινομενικά καλά, αλλά στην πραγματικότητα χάλια. Είναι σαν να παραμερίζεις όλες τις άλλες ιδιότητές σου σαν άνθρωπος και να σε χαρακτηρίζει μόνο αυτό από κάποιο σημείο και μετά, η ιδιότητα του γονιού. Αυτό στο ερωτικό κομμάτι εγώ βλέπω να είναι ξενερωτικό. Άλλο τα αισθήματα τρυφερότητας κι άλλο το ερωτικό.
Έχετε κάποια όρια στο μυαλό σας; Ας πούμε μέχρι πόσες προσπάθειες ή μέχρι ποια ηλικία θα το παλεύετε; Και θα ήθελες να μου εξηγήσεις λίγο αυτό με την υιοθεσία; Δηλαδή ο άντρας σου θέλει σώνει και καλά βιολογικό παιδί ή εσύ αισθάνεσαι ότι πρέπει σώνει και καλά να του το προσφέρεις;

Εγώ νομίζω ότι έχεις ρουτινιάσει κι έχεις απογοητευτεί με αυτό το θέμα και αυτός ο "έρωτας" με τον γιατρό προέρχεται από αυτό.

---

Sonia καλησπέρα,
Σε ευχαριστώ για την απάντησή σου. Αρχικά ναι, η εξωσωματική είναι ψυχοφθόρα, βαζει τον ερωτισμό, τα θέλω και όλο σου το "είναι" σε δεύτερη-τρίτη-τέταρτη μοίρα. Αφού παντρευτήκαμε- πριν 2μισυ χρόνια, ξεκινήσαμε την έρευνά μας όσον αφορά τα κέντρα εξωσωματικής. Μαζέψαμε κουράγιο (και λεφτά) και ξεκινήσαμε με σκοπό τις δυο προσπαθειες. Μόλις ήρθαν τα αρνητικά αποτελέσματα αποφάισε (μόνος του) να κάνουμε κι άλλες. Με ενοχες γεμάτη πήρα βαθειά ανάσα και περασα πάλι απο επιτροπή. Τζίφος και η 3η. Τωρα επρεπε να κανω χειρουργειο και μετα να πάω για την 4η. Η αλήθεια είναι οτι κουραστηκα, φοβάμαι για μένα, έχω και ενα πρόβλημα καρδιας και σε καθε μέθη κάνω τον σταυρό μου να βγω ζωντανή. Αλλά προτιμώ να υιοθετήσουμε ένα παιδάκι, είναι μια απίστευτη πράξη να γίνεις γονιός ενός παιδιού που για χίλιους δυό λόγους δεν έχει γονείς, να του δώσεις τα πάντα. Είναι προτιμότερο από τα δανεικά ωάρια (οπως το βλέπω εγώ!) ή απο δανεικό σπέρμα. Δεν εχω τέτοιον εγωισμό ωστε να θέλω οπωσδήποτε το παιδί να εχει το dna μου. Αν εχει ο ίδιος, ας κάνει παιδί με άλλη, δεν τον εμποδίζω. Του είπα: απο τύψεις μη μένεις μαζί μου. Από λύπηση ή ότι άλλο. Εγω θέλω εναν άντρα δίπλα μου. Να μην προτρέχει, να συζητά και ν'αποφασίζουμε από κοινού, όχι να με φέρνει προ τετελεσμένων γεγονότων- δεν μου αξίζει όλο αυτό. Και του ίδιου δεν του αξίζει τέτοια ταλαιπωρία (που στην τελική εγώ ταλαιπωρούμαι). Όλο αυτό μας έχει απομονωσει στις σκέψεις μας, το νιώθω. Έχουμε χάσει τα θέλω μας, την πραγματική μας ανάγκη που έχει ο ένας για τον άλλον. Ίσως περάσει, αλλά δεν θα προσπαθώ για παιδί εως τα 50. Είπαμε. Ένας χρόνος το πολύ ακόμα! Μία προσπάθεια και τέλος. Κουράστηκα. Συγνώμη αλλά κουράστηκα.

Quote:

---

Originally Posted by AprilGirl

Καλησπέρα Remedy! Σε ευχαριστώ πάρα πολύ που μπήκες στον κόπο να μου γράψεις τόσα πολλά!!! Μπορεί να έχεις δίκιο σε όλα, δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι πως αυτό το χειρουργείο μου έκλεψε και την τελευταία ελπίδα οτι μπορεί να μείνω έγκυος με φυσικό τρόπο. Όλη αυτή η διαδικασία μας "έφαγε" τα σωθικά, μ'έκανε να αισθάνομαι δοχείο, μου έκλεψε την θηλυκότητά μου. Ξεκινήσαμε με σκοπό να κάνουμε 2 προσπάθειες. Μόλις ήρθε η β-χοριακή έκλαιγα σαν μικρό παιδί, και ο άντρας μου γύρισε και είπε πως θα κάνουμε όσες χρειαστεί! και 7 και 8 και 10 (επί λέξη)! Πώς αποφασίστηκε όλο αυτό; Απο ντροπή πέρασα πάλι επιτροπή και γεμάτη ενοχές. Και εκανα και την 3η προσπάθεια, και δεν φτάσαμε καν στην εμβρυομεταφορά- δεν άντεξαν, καταστράφηκαν. Και μαζί με αυτά όλη μου η ψυχοσύνθεση. Δεν θέλω άλλο! Δεν μπορώ άλλο. Το σώμα μου πονάει. Κάνω τις ενέσεις και κλαιω πάνω από τις σύριγγες. Γιατί τόση ατυχία; Γιατί σ'εμένα; Ο άντρας μου μου πέταξε στα μούτρα ότι και με δανεικά ωάρια δεν έχει πρόβλημα. Κι εκεί του είπα: αυτό ειναι εγωιστικό! Αν θες τόσο ένα παιδί ας υιοθετήσουμε. Γιατί πρέπει σώνει και καλά να έχει τα δικά σου γονίδια; Εγω τι είμαι δοχείο;;;;
Έχουν συσσωρευθεί πάρα πολλά! Και ΝΑΙ μέσα σε όλα αυτά ήρθε κι αυτός ο καλοσυνάτος άνθρωπος- με βλέμμα κόβω φλέβα, και πρόθυμος να εξηγήσει τα πάντα- με το αζημείωτο βέβαια(εννοείται) , και νιώθω ξαφνικά σαν να πήρα το τρένο για ένα απίστευτο ταξίδι. Λάθος ή σωστό θα περάσει κι αυτο! Είμαι πολύ δυνατό παιδί και εχω καταφερει μόνη μου πολλά και χαίρομαι γι'αυτό και σύντομα ξέρω θα βγω απο το αδιέξοδο. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ! Εύχομαι να είσαι πολύ καλά πάντα! :)

---

καλησπερα κοριτσι!
παρακαλω! στα γραφω με αγαπη, κι εσυ να εισαι παντα καλα.

περα απο την τεραστια ταλαιπωρια που εχεις περασει λοιπον, εσυ εβαλες εξ αρχης τα ορια σου σε αυτο το θεμα, ποσο εχεις σκοπο να προσπαθησεις και οντως τοσο ηθελες, αλλα εκανες και υποχωρηση στο να κανεις αλλη μια προσπαθεια παρολο που υπεφερες πλεον.
οκ, η επεμβαση εδειξε οτι δεν μπορεις με φυσικο τροπο τελικα. καθε δυσκολια ειναι και μια απελευθερωση απο καποια πραγματα.
αν δεν μπορεις, δεν μπορεις! δεν θα πεθανουμε.
αυτο που βλεπω ομως, ειναι οτι ο συζυγος σου αλλιως σου τα ελεγε στην αρχη και τωρα δειχνει επιμονος με το θεμα του βιολογικου παιδιου, χωρις να υπολογιζει οτι μονο εσυ ταλαιπωρεισαι σωματικα απο αυτες τις μυστηριες κι επιπονες διαδικασιες, ουτε τις δικες σου αντοχες κι ενω εσυ ουτε θελεις, ουτε αντεχεις αλλες τετοιες ταλαιπωριες και ειχες ενημερωσει εξ αρχης για τα παντα.

δεν χρειαζεται να παρεις αποφασεις για λογαριασμο του λοιπον και να εχεις ενοχες.
να παρει εκεινος τις αποφασεις του.
μια συζητηση χρειαζεται ηρεμη να επαναπροσδιορισετε μαζι σαν ζευγαρι το θεμα αυτο της τεκνοποιησης.
αν εσυ εισαι βεβαιη για τα θελω σου θα του πεις αυτα που λες κι εδω.
εγω τοσο ηθελα, εκανα και παραπανω απο αυτο που ηθελα. δεν θελω αλλο και δεν αντεχω, και υπαρξιακα το διαχειριζομαι μια χαρα και το χωρις παιδια και το με υιοθετημενα παιδια.
εσυ τι θελεις? τι μπορεις?
αν μεινουμε μαζι θα εισαι ευτυχισμενος η θα το κανεις στραβωμενος με το αγκαθι που δεν αναπαραχθηκες?
ας τα δει εκεινος τα θεματα του, κοριτσι, δεν εισαι η μαμα του.
κι ας δεις κι εσυ πως θα σου μιλησει και πως θα τον βλεπεις μετα απο οσα θα ειπωθουν κι αν θα τον θελεις κι αν θα σε θελει ακομα, μετα.
κι οταν αποφασισει και σαν ωριμος ανθρωπος σου πει τι θελει και τι δεν θελει, βλεπετε τι θα κανετε.

Παιδια δεν ξερετε τι ευτυχια ειναι να εισαι νεοσ και το παιδι μεγαλο ειναι κατι το φοβερο

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

καλησπερα κοριτσι!
παρακαλω! στα γραφω με αγαπη, κι εσυ να εισαι παντα καλα.

περα απο την τεραστια ταλαιπωρια που εχεις περασει λοιπον, εσυ εβαλες εξ αρχης τα ορια σου σε αυτο το θεμα, ποσο εχεις σκοπο να προσπαθησεις και οντως τοσο ηθελες, αλλα εκανες και υποχωρηση στο να κανεις αλλη μια προσπαθεια παρολο που υπεφερες πλεον.
οκ, η επεμβαση εδειξε οτι δεν μπορεις με φυσικο τροπο τελικα. καθε δυσκολια ειναι και μια απελευθερωση απο καποια πραγματα.
αν δεν μπορεις, δεν μπορεις! δεν θα πεθανουμε.
αυτο που βλεπω ομως, ειναι οτι ο συζυγος σου αλλιως σου τα ελεγε στην αρχη και τωρα δειχνει επιμονος με το θεμα του βιολογικου παιδιου, χωρις να υπολογιζει οτι μονο εσυ ταλαιπωρεισαι σωματικα απο αυτες τις μυστηριες κι επιπονες διαδικασιες, ουτε τις δικες σου αντοχες κι ενω εσυ ουτε θελεις, ουτε αντεχεις αλλες τετοιες ταλαιπωριες και ειχες ενημερωσει εξ αρχης για τα παντα.

δεν χρειαζεται να παρεις αποφασεις για λογαριασμο του λοιπον και να εχεις ενοχες.
να παρει εκεινος τις αποφασεις του.
μια συζητηση χρειαζεται ηρεμη να επαναπροσδιορισετε μαζι σαν ζευγαρι το θεμα αυτο της τεκνοποιησης.
αν εσυ εισαι βεβαιη για τα θελω σου θα του πεις αυτα που λες κι εδω.
εγω τοσο ηθελα, εκανα και παραπανω απο αυτο που ηθελα. δεν θελω αλλο και δεν αντεχω, και υπαρξιακα το διαχειριζομαι μια χαρα και το χωρις παιδια και το με υιοθετημενα παιδια.
εσυ τι θελεις? τι μπορεις?
αν μεινουμε μαζι θα εισαι ευτυχισμενος η θα το κανεις στραβωμενος με το αγκαθι που δεν αναπαραχθηκες?
ας τα δει εκεινος τα θεματα του, κοριτσι, δεν εισαι η μαμα του.
κι ας δεις κι εσυ πως θα σου μιλησει και πως θα τον βλεπεις μετα απο οσα θα ειπωθουν κι αν θα τον θελεις κι αν θα σε θελει ακομα, μετα.
κι οταν αποφασισει και σαν ωριμος ανθρωπος σου πει τι θελει και τι δεν θελει, βλεπετε τι θα κανετε.

---

Γλυκειά Remedy,
Όπως προείπα, από τον πρώτο μήνα της σχέσης μας του είχα πει ότι δεν μπορώ να τεκνοποιήσω εύκολα (τότε είχα μία σάλπιγγα). Του είχα εξηγήσει πως η αλήθεια για μένα είναι το παν, κι από το να με ερωτευθεί και να του πω μετά την αλήθεια θεώρησα πρέπον να του πω τα πάντα. Έδειξε κατανόηση- είχε και παρόμοιο θέμα μέσα στην οικογένεια και προχώρησαν σε υιοθεσία, οπότε δεν έβλεπε- τότε- κάτι αρνητικό. Τα χρόνια πέρασαν, το αφήσαμε κυρίως λόγω της αναβλητικότητάς του. Ήθελε πάντα να νιώθει σίγουρος για μένα- και λόγω του ότι είμαι κοινωνική, εχω πολλούς φίλους, δεν έτρεξα ποτέ πίσω από κανέναν, ούτε απο αυτόν, όλα αυτά με έκαναν στα μάτια μου να μην είμαι "σιγουράκι", κι ετσι όταν ήθελα να κάνουμε παιδί αυτός δεν ήταν ετοιμος να με εμπιστευτεί. Με τα χρόνια όμως δυσκόλεψε το πράγμα. Και μαζί με όλο αυτό άλλαξαν και οι απόψεις του. Εγω έμεινα σταθερή στις αρχικές μου θέσεις. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να το συζητήσω πάλι! Τόσες συζητήσεις και σε όλα λέει ΝΑΙ και δεν κάνει τίποτα από αυτά και σιωπηλά λέει ένα τεράστιο ΟΧΙ. Στις καλοκαιρινές διακοπές ίσως φανούν πολλά πράγματα- όσο νά'ναι η δουλειά μας έχει τσακίσει. Επιστρέφουμε σπίτι αργά και οι δύο, πού διάθεση για εκ βαθέων συζητήσεις.
Θέλω να περάσω ένα μήνυμα σε όσες/ους μας διαβάζουν τώρα, να είναι πάντα ο εαυτός τους! Κανείς δε χάθηκε που ήταν ο εαυτός του. Κανείς αληθινός δεν έχασε ποτέ. Καποιοι δεν το αντέχουν, δεν πειράζει! Οι αληθινοί άνθρωποι είναι για τους αληθινούς ανθρώπους. Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Μόνο η αλήθεια... κι αυτή γιατί υπάρχει! Το ψέμα είναι δημιούργημα. Τα φιλιά μου.

Quote:

---

Originally Posted by elis

Παιδια δεν ξερετε τι ευτυχια ειναι να εισαι νεοσ και το παιδι μεγαλο ειναι κατι το φοβερο

---

Ξέρουμε, βλέπουμε! Απλά δεν είμαστε όλοι τυχεροί να μας συμβεί. Ίσως κιόλας οι προτεραιότητες μας να ήταν άλλες. Αλλά αυτό δε σημαίνει πως πρέπει όλοι να κάνουμε παιδί στα 20. Και στα 40 καλά είναι, αρκεί να έχεις κουράγια! Στα 50 για την γυναίκα θα έλεγα ότι είναι αργά, αλλά αυτό το ξέρει η καθεμία ξεχωριστά. Προσωπικά δεν θα έκανα στα 50. Για πολλούς λόγους που δεν χρειάζεται να παραθέσω, και κυρίως για το ίδιο το παιδί. :) Μακάρι να είχα ένα παιδί 20 χρονών! Τέλεια θα ήταν!

Ενα μεγαλο παιδι με λιγο μυαλο στο κεφαλι του και λιγα χρηματα να εχει να ξοδευει και να σου λεει ιστοριεσ ειναι ευτυχια

Βρε ΄συ AprilGirl , αλλιώς μας την παρουσιάζεις την σχέση με τον άντρα σου στο πρώτο μήνυμα κι αλλιώς στα τελευταία. Κάνε αυτό που σου λέει η Remendy να δεις λίγο που βρίσκεστε, διότι εγώ δεν τα βλέπω και πολύ καλά τα πράγματα... Και μην αισθάνεσαι ούτε τύψεις ούτε τίποτα και μην αφήνεις πράγματα στο φλου και μην υποχωρείς σε πράγματα που έχεις ξεκαθαρίσει. Έχεις πιέσει υπερβολικά τον οργανισμό σου και σωματικά και ψυχολογικά!

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Βρε ΄συ AprilGirl , αλλιώς μας την παρουσιάζεις την σχέση με τον άντρα σου στο πρώτο μήνυμα κι αλλιώς στα τελευταία. Κάνε αυτό που σου λέει η Remendy να δεις λίγο που βρίσκεστε, διότι εγώ δεν τα βλέπω και πολύ καλά τα πράγματα... Και μην αισθάνεσαι ούτε τύψεις ούτε τίποτα και μην αφήνεις πράγματα στο φλου και μην υποχωρείς σε πράγματα που έχεις ξεκαθαρίσει. Έχεις πιέσει υπερβολικά τον οργανισμό σου και σωματικά και ψυχολογικά!

---

Δεν παρουσίασα αλλιώς την σχέση μου. Φυσικό είναι όσο γράφουμε να βγαίνουν και περισσότερα πράγματα στην επιφάνεια. Αυτά δεν αναιρούν την αγάπη που νιώθω για τον άνθρωπο αυτόν. Όλοι έχουμε δυσκολίες, κάποιοι μπορούν και τις ξεπερνούν, κάποιοι άλλοι όχι. Εμείς ξεπεράσαμε πολλά δεινά, θανάτους κλπ, αλλά μπορεί να έχουμε και τα όριά μας (στη σχέση αυτή). Ο χρόνος περνάει όμως και το κεφάλι μου καίγεται στις σκέψεις. Έχω πιεστεί ναι! Και μέσα στην πίεση ίσως να χάθηκα και ίσως το μυαλό μου να πήγε στα εύκολα, αλλά τελικά δε γεννήθηκα για εύκολες καταστάσεις. Ο χρόνος το έδειξε.Ειλικρινά σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου :)

Quote:

---

Originally Posted by elis

Ενα μεγαλο παιδι με λιγο μυαλο στο κεφαλι του και λιγα χρηματα να εχει να ξοδευει και να σου λεει ιστοριεσ ειναι ευτυχια

---

Συγνώμη αλλά τί ακριβώς εννοείς όταν γράφεις: με λίγα χρήματα να εχει να ξοδεύει και να σου λέει ιστορίες; Ναυτικό θα κάνω το παιδί μου;; (αστείο!).. πραγματικά όμως δεν κατάλαβα τι ακριβώς εννοείς.

Δεν καταλαβαινει κανεισ τι εννοω εχω περασει βασανιστηρια εκανα μαλακιεσ μικροσ και με βασανισαν δυο φορεσ ολα τα κοκαλα μου ειναι σπασμενα και δεν μπορω να μιλησω κανονικα εχω σχιζοφρενεια