Καταλαβένω, οχι ακομα και αν σκεφτόμαι το παρελθ'ον ή το μέλλον το τοποθετώ στο σήμερα.
Printable View
εσενα θα σε βοηθουσε το βιβλιο 'ή δυναμη του τωρα', διοτι οσο ναναι αυτο που εχεις σου ρουφαει καπως τη ζωη με το να ασχολεισαι με το ανυπαρτκτο μελλον και το παρελθον που εχει ηδη συμβει....αν μαθεις να ζεις στο τωρα σου η ζωη σου θα αλλαξει και θα σταματησεις να ασχολεισαι με ανουσια πραγματα, αλλα αντιθετα με πολυ πιο δημιουργικα
Και εγω το κανω αυτο..Ιστοριες και αναλυσεις ολοκληρες.Δεν το θεωρω κακο εφοσον δεν μπαινει τροχοπεδι σε αλλα πραγματα στην καθημερινοτητα σου.
Φαντασιωσική πραγματικότητα, μέσω των φαντασιώσεων εκδηλώνονται κάποια συναισθήματα, που είναι ώριμα να αντιμετωπιστούν και να εκφραστούν. Είναι θετικό που δεν τα απωθείς...
Αλλά τι εννοείς ότι δεν είναι επιλογή σου να το κάνεις αυτό; Νιώθεις υποχρεωμένη να το κάνεις; Καταναγκαστικά;
Χαχα
χαχαχαχχα
ωραίο αυτό!
Τώρα, στα του θέματος, και εμένα μου συμβαίνει συχνά. Ίσως είναι απλή ονειροπόληση.Βέβαια, κάποιες φορές οι συνειρμοί μπορεί να είναι ατέλειωτοι.Αυτό είναι που λέμε "overthinking"
Το overthinking μπορεί να είναι από απλές σκέψεις μέχρι να γίνει η "γέφυρα" για φαντασιώσεις που δυσκολεύουν τρομερά την καθημερινότητα κάποιου. Η διαταραχή προσοχής από δική μου εμπειρία είναι η πρώτη ένδειξη ότι
το overthinking εχει κερδίσει έδαφος.
Συνήθως, η σωματική άσκηση αποσυμπιέζει τον εαυτό, και αν αθλείσαι,θα δεις ότι αυτό μειώνεται σαν φαινόμενο ή ελαχιστοποιείται η εντασή του.
Αν δεν αθλείσαι, προσπάθησε να παρατηρείς το τι σκέφτεσαι. Όχι το περιεχόμενο τόσο,όσο το γεγονός ότι σκέφτεσαι. Η αυτοπαρατήρηση συνήθως κατευνάζει το overthinking.
Βέβαια, μην υπερπροσπαθήσεις γιατί η υπερπροσπάθεια συνήθως χειροτερεύει τα πράγματα, και οδηγεί σε παρατήρηση με επικρίσεις.