Printable View
Η κατάθλιψη θεραπεύεται αν δεν έγινε κάποιος καλά είναι επειδή δεν έγινε σωστά η θεραπεία. Αν συνεχίζεις να είσαι ο ίδιος θα συνεχίσεις να έχεις κατάθλιψη. Πρέπει ν αλλάξεις τρόπο σκέψης τρόπο συμπεριφοράς κ πως αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα κ τα γεγονότα. Θέλει δουλειά..
Μπαα , μπρεηκ , εχω πολυ καλο οικ. επιπεδο, και 3 ανηψια που μαγαπανε ( αν και τα βλεπω καθε 2 μηνες ) , και αδελφη που μαγαπαει και με χρειαζεται, χωρισμενη γαρ ( και αυτη την βλεπω καθε 2 μηνες ) , , και μανα που νοιαζεται, κι ομως ( στην ουσια ειμαι μονος ) , δεν γινεται τιποτα , απλα πιστευω οτι οσο λιγοτερο ανθιστασαι, τοσο καλυτερα .......επεφη με ανθρωπους , απαραιτητη ........και η αδρανεια φερνει περισσοτερη κτθλψη .......τωρα να μιλησω για αρνητικη σκεψη ? μα καποιος που εχει κτθλψη ειναι αδυνατον να σκεφτεται θετικα ......οι χειροτερες συμβουλες σε καποιον κτθλπτικο ειναι οπως εχω διαβασει ειναι 1) ολα στο μυαλο σου ειναι , 2) ξεπερασε το 3) σκεψου θετικαQuote:
Originally Posted by take a break
ο ψυχιατρος μου ειχε πει καποτε οτι υπηρξαν ασθενεις σαν εμενα που μολις ερωτευθηκαν , δεν ξαναπατησαν στο ιατρειο του ,,,,,,,,,κι εγω ειχα κανει μια σχεση μα μια κοπελα 22 χρονια μικροτερη μου , το 2014 , αλλα δεν με καλυπτε , και ετσι δεν ειναι παραδειγμα αναφορας .....
ειναι ατιμη και υπουλη ασθενεια , και αν αφεθεις ( που μοιραια θα αφεθεις , αν εχεις τα παντα , δλδ . φαγητο και στεγη , αρκουν ) , εχει την ταση να κλιμακωθει ......
σορυ παιδια για τα κακα νεα , αλλα αυτα λεει η 20ετης εμπειρια μου απο αυτην την παλιοαθενεια .....
ναλλαξεις τροπο σκεψης , που λεει ο el.gre. ( σορυ el.gre. ) ειναι σαν να λες σεναν κτθλπτικο ολα στο μυαλο σου ειναι, ελα που δεν ειναι, και μιλαμε για ασθενεια ......αντε να την απαλυνεις καπως για ενα χρονικο διαστημα , αλλα δεν θα ξεχασει αυτη !! θα περιμενει την καταλληλη στιγμη να σε ξαναχτυπησει !!
Πολυ σωστο αυτο, δεν πρεπει να κλαιγεσαι .........χειροτερευεις την κατασταση σου ετσι .....και να μην κανεις αυτοδιαγνωση απο το γκουγκλ ......Quote:
Originally Posted by Χριστίνα900
-------------------------------------------------------------
Ρε συ Μακ έχεις δίκιο 100 τοις εκατό είναι ασθένεια και να μου πεις εμένα σκεψου θετικά όταν ή ζωή μου είναι μαυρη τι θα γίνει, κόσμο δεν έχω να με στηρίξει έτσι από μόνο του θα φύγει. Γονείς αδιάφοροι τελείως εύκολο είναι .Quote:
Originally Posted by Macgyver
να πω και εγω τον πονο μου. η ψυχιατρος μου ειπε οτι δεν εχει καποιο ψυχιατρικο προβλημα. ψυχολογικο ειναι... αλλα μου λεει εαν θες να παρεις το επιδομα να βγαλω μια διαγνωση της προκοπης... αλλα θα πρεπει να εχει νοσηλευτει για να ειναι ποιο σιγουρο.
πειτε μου εσεις... οκ ειμαστε φτωχοι αλλα την βγαζουμε την ημερα μας. αξιζει να μπω στην διαδικασια να παρω επιδομα? θα μου παρουν το διπλωμα απο το μηχανακι?
Τι διάγνωση έχεις?
ο πρωτος μου γιατρος μου ειπε ψυχωσικη συνδρομη. δεν εγινε σωστη δουλεια και με ρωταγε πραγματα και του ελεγα ναι σε ολα...
τωρα που πηγα σε νεα ψυχιατρο και τα ειπα τα πραγματα οπως ειναι μου ειπε διαταραχη προσωπικοτητας...
Hλια δεν ξέρω τι να σε συμβουλευσω πόσο είναι το επίδομα;Quote:
Originally Posted by hlias1988
Αν σου γράψω οτι έχεις δίκιο...Quote:
Originally Posted by take a break
Οτι είναι μαύρη η ζωή ,μάταιη ,άδικη ...Γιατί να έχει τύχει σε εμένα αυτό...Τι έχω κάνει και τυραννιέμαι τόσο?
Αν έρθω εκεί μαζί σου και κλαίμε παρέα ,αρχίσουμε και κατηγορούμε τους πάντες ,φάρμακα ,γιατρούς ,γονείς ,φίλους που δεν μας καταλαβαινουν και δεν είναι εκει να μας βοηθήσουν...
θα βγει κάτι?Θα νοιώσεις ότι έχεις κάποιον που σε καταλαβαίνει?
Θα νοιώσεις ανακούφιση γιατί εκτός από εσένα τυραννιέμαι και εγώ μαζί σου ?
Τι?
θέλεις λοιπόν να έρθω εκεί που είσαι και να σου δώσω ακόμα μια να πας ακόμα πιο κάτω....να πιάσεις στην κυριολεξία πάτο και τότε θα νοιώσεις ότι κάποιες σε νοιαζετε?
Ουσιαστικά αυτό θες αυτη την στιγμή , οταν λες πως αυτοί που σε λένε να αλλάξεις στάση όσο μπορείς και να αρχίσεις να βλέπεις λιγάκι τα πράγματα πιο θετικά...
Εγώ έτσι το βλέπω ,ναι θα είμαι δίπλα σου να σε στηρίξω με ολη μου την καρδιά και την υπομονή ,αλλά με συνχωρεις δεν θα κλάψω μαζι σου ...
Αν θες να κλαψεις εσύ σε εμένα πολύ ευχαρίστως να ειμαι εκεί ,δίπλα σου ,κοντά σου να σε βλέπω να τα βγάζεις όλα αυτά απο μέσα σου χωρίς να σε κρίνω για οτι αισθάνεσαι εκείνη την ώρα...
Μπορει να σε κάνω να κλαψεις και εγώ ή να θυμώσεις ....μπορεί να στα ¨χώσω¨άγρια,να μου πεις δεν με καταλαβαινεις και εσύ έχεις θέμα ...... δεν με νοιάζει πες οτι θες ,να ξέρεις οτι αυτοί που θα σε κάνουν να φτάσεις σε τέτοιο σημείο θέλουν το κάλο σου.
Οτι νοιάζονται να είσαι καλα τίποτε άλλο!
Αν θες εσυ να με πεις αναίσθητη ,εγωίστρια,κακιά ή ότι άλλο θες πες το ...να ξέρεις όμως οτι μόνο ετσι θα βγεις απ όλο αυτό.
Πείσμωσε ,θύμωσε με όλους και με όλα ...μπορείς?
Εγώ νομίζω όλοι μπορούμε!
Μην με διαψεύσης ,οχι μόνο εσύ.....δεν μ αρεσει και τόσο ξέρεις ,κρύβω και εγώ λιγάκι εγωισμό μέσα μου......
Μαριλού έχεις απόλυτο δικαιο
Το πιό εύκολο πράγμα στον κόσμο είναι να χρησιμοποιήσουμε την αρρώστια μας ως άλλοθι για να μην αλλάξουμε. Έτσι έκανα εγώ με το Πάρκινσον, τα πρώτα δέκα χρόνια που δε μου είχε δείξει τα δόντια του. Το σκεπτικό μου ήταν : "αν πετύχω, όλοι θα μου πουν μπράβο που τα κατάφερες παρά την αρρώστια σου. Αν δεν τα καταφέρω, όλοι θα μου πουν δεν πειράζει, δεν σε άφησε η αρρώστια σου". Έτσι θα ήμουν κερδισμένος σε κάθε περίπτωση...
Αυτός ο διάλογος έλαβε χώρα στο υποσυνείδητό μου, χωρίς να το επιδιώξω. Βέβαια μόλις τα πράγματα σοβάρεψαν, τότε είδα την αρρώστια πραγματικά σαν απειλή και κατάλαβα οτι από δεκανίκι θα γινόταν πραγματικό τείχος που θα με σταματούσε από το να ζήσω τη ζωή μου όπως επιθυμούσα...
Όταν πιασεις πάτο ,πραγματικό πάτο όμως ετσι?
Τρως την πραγματική σφαλιάρα και εκει κάπου λες ,τι κατάφερα τώρα?
Εκει τα πράγματα είναι αναστρέψιμα όσο και να θες ...δεν έχεις το κουράγιο ούτε να σκεφτείς ,ούτε να φας ...μόνο αναπνέεις στην κυριολεξία ....φυτοζωεις ...
Αξιζει για εναν άνθρωπο που ειναι αρτιμελής να εχει τέτοια καταληξει?
Εγω θα ευχηθώ εδώ μέσα και γενικά σε όποιον μπαίνει σε τέτοιο σκοτεινό δρόμο να ξυπνήσει οσο είναι νωρίς ....με οποίο τροπο.....
Και μακάρι ολοι στην ζωή μας να έχουμε ανθρώπους που να μας ταρακουνανε που και που...ολοι χρειαζόμαστε αγαπες και λουλούδια αλλα όταν σου χρειάζονται και τα αλλα ,να μην θυμώνουμε με αυτούς που μας τα προσφέρουν....
Δεν χρειάζεται κανέναν να κατηγορουμε για την εκδήλωση μιας ασθενειας σωματικής ή ψυχικής...και ιδίως τους άλλους... Το να κατηγορουμε πχ τους γονείς μας ή τους φίλους μας ή τους συντρόφους μας ότι αυτοί μας κατάντησαν έτσι είναι δυστυχώς μια πολυ άσχημη συμπεριφορά διότι η κακία αυτη κατηγορώντας τους άλλους έρχεται μέσα μας και μας πνιγει χειρότερα.. Κανεις δεν φταίει για όσα περναμε.. Ίσως οι δικές μας επιλογες να φταινε, αλλά παντα υπάρχει χρόνος για μετάνοια για αλλαγή όσων μας έφτασαν εδώ.... Πάντως όχι κατηγορία σε κανέναν άνθρωπο στη ζωή μας
Παιδιά ή ενδιαφερθειτε ή όχι ή μου τα δώσετε ή όχι έχω τέτοιον πόνο που ούτε καν θα παρατήρηση τι θα μου λέτε. Έξω από τον χορό πολλά τραγούδια χορεύουνε όλοι.