Καταθλιψη

Quote:

---

Originally Posted by Myra

Yoco choco ,ο πραγματικος σου εαυτος εχει σχεση με την πραγματικοτητα.Πώς βγαζεις αυτο συμπερασμα οτι αυτο που εισαι πραγματικα δεν εχει σχεση με την πραγματικοτητα;

---

Δεν ξέρω...Απλά ποτέ δεν αισθάνθηκα μέρος της...Να,δες το πόςτ #12...Ανήκει στην πραγματικότητα...εγώ όχι...Άλλοι είναι ορφανοί από πατέρα και μητέρα...εγω αισθάνομαι ορφανός από πραγματικότητα...Ίσως να μην έχει τα θεμέλια που θά'θελα,αλλά ίσως και να μην μπορώ εγώ να τα δώ...Ίσως να μην έχει το σκηνικό που θά'θελα(ουρανός,αστρα, χώμα,θάλασσες,δέντρα,ζώα,σπ ίτια),αλλά ίσως και να μην ταιριάζω εγώ σ´αυτό...Ίσως να μην έχει το αφήγημα που θά'θελα,αλλά ίσως να φταίω εγώ που το βρισκω βαρετό...
Ίσως πάλι συνειδητοποίησα από πολύ,πραγματικά πολύ μικρός πως έχω την δύναμη να την αντιληφθώ με όποιο τρόπο ήθελα και να κάνω ότι θέλω με δαύτην και έτσι άθελά μου την ευνούχισα ως πατρική/δεσποτική φιγούρα,ευνούχισα την αυταρχικότητά της....Και τι να κάνεις με ένα παιχνίδι το οποίο έχει χάσει την μαγική,υπερβατική του αξία πέρα από αυτό "που απλά είναι"?

Την μερα που προκαλεσα το ατυχημα, με εκβιαζε πως θα πει τα παντα σε ολους! Ειχα παθει ηδη μια κριση πανικου κι ημουν στο νοσοκομειο... δεν αντεχα αλλο αυτην την γκρινια της, την κτητικοτητα της, την ωρες ωρες παραφροσυνη της.... εκανε σαν τρελη.... δεν ειχα ομως την δυναμη να την αντιμετωπισω.... ποτε δεν ημουν ετσι...δεν ξερω γιατι την φοβομουν...την σχεση μου δεν την ειχα... απλα ο 3ος επειδη κι αυτος υπερπροστατευτικος μαζι μου και γνωριζοντας τον παρελθον μου μαζι της επειδη ηξερε οτι με στεναχωρει του εκρυβα που ειμαι γιατι φοβομουν μην της κανει κακο.... κι ετσι μπηκα σε ενα τριπακι ολο ψεματα.... κι αυτη ηξερε ολη την αληθεια.... τα παντα ηξερε....ηξερε οτι κι αυτον τον φοβομουν γιατι αν εφευγε απο φην ζωη μου ολα θα τιναζοντουσαν στον αερα με το νομικο μου... κι εγω τον εμπιστευομουν.... κι αυτη την μερα του ατυχηματος, αντι να με προστατεψει τα ξερασε ολα.... ζηλευε τα παντα...κι εγω την υπιστηριζα παντου.... μεσα στο νοσοκομειο της ειπα πως εξαιτιας της εκανα οτι εκανα.... κι οταν ξαπλωσα την 2η φορα διπλα της παλι εξαιτιας της το εκανα.... δεν αντεχα αλλο να την ακουω....και φοβομουν για τα χειροτερα....

Το θεμα μου ειναι...τι πρεπει να κανω.... υποκρινομαι πως ειμαι καλα... γελαω σαν χαζη στους δικους μου, κοροϊδεύω τους παντες ...κι οταν ειμαι μονη μου λεω.... οχι παλι ατυχημα γιατι δεν εγινε και τιποτα....χαπια...μπαααααα..... εχω μεινει μιση.... απλα θελω να εξαφανιστω...να χαθω απο ολους....παρακαλαω καθε βραδυ να μην ανοιξουν ποτε τα ματια μου... ποτε δεν ημουν ετσι...ακομα και τον καρκινο του μπαμπα μου ημουν πιο δυνατη απο ολους, στον δικο μου...σκυλι...δεν με ενδιεφερε.... τι εχω παθει?

Αν προσπαθησεις να παιξεις με κατι το οποιο βλεπεις ως υπερβατικο ,τοτε και η απολαυση σου θα ειναι στο υπερβατικο επιπεδο.δες αυτο που αγγιζεις.που βλεπεις.που γευεσαι και απο αυτο αντλησε συναισθηματα.οχι με αυτο που θα ηθελες ή θα μπορουσε να ειναι

Η ζωη του καθε ενος ειναι προσωπικο του θεμα το πως θα την περναει!! ο ΘΕΟΣ μας θελει μαζι του, μονον με ελευθερη βουληση! θα μπορουσε ολες τις αμαρτιες μας, ολες τις ανωμαλιες μας και ολες τις ηδωνες μας να τις "χτυπα" την ωρα που τις κανουμε! στην επιγια ζωη δλδη, αυτος ομως ανταυτου μας αφηνει ελευθερους, δεν μας βαζει καλουπια ουτε καν μας δειχνει δρομους! μονοι μας, μεσα απο την δικη μας Αγαπη!! μεσα απο την επυλογη μας για γνωση! για μορφοση προς την μια και μοναδικη αληθεια , τωτες λοιπον βρισκουμε το μονοπατι προς ΑΥΤΟΝ που και παλυς ειναι ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ! αφου τωτες ερχετε ο εκτωτος αγγελος να μας βαζει πιρασμους ,ειναι μεγαλος αγωνας ο δρομος προς τον παραδεισο κοπελια!οπως και ευκολος ο δρομος που οδηγα στην κολαση! αν αφηνεις το κορμι σου στην αμαρτια και στην ηδωνη.
ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΘΑ ΣΟΥ ΕΛΕΓΕ ΚΑΠΟΙΟς ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΟΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΕ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΜΑΤΙΑ!

Τωρα, θα σου πω την αποψη μου, ¨), σαν διαβαζα τα γραπτασου ,μου 'ρθε στη μνημη μου οι επισημανσεις του γιατρου για καποια συμβαντα στη ζωη μου οπου τα προκαλουσα ,επανελλημενα και νομιζα οτι δεν εφτεγα εγω, αλλα απλα το συμπαν μου τα κανε ετσι! Τελικα ομως ο γιατρος μου αναφερε ακριβως το ποσο και το πως ειμουν εγω!! ο υπευθυνος! δεν θυμαμαι πως λεγετε αυτη η συμπεριφορα, παντως η επιστημη εχει συγκεκριμενο ορισμο αρα ειναι κατις που συμβαινει δυστυχως σε πολλους!
Αυτο βλεπω και σε εσενα, το οτι συμβαινουν περιστατικα τετοια οπου να κανουν συγκεκριμενα ατομα να αχολουντε μαζι σου ενω ο χρονος παει να τους απομακρινει τροιαζει παρα πολυ με το προαναφερθεν προβλημα! δεν ειμαι γιατρος αλλα τα οσα γραφεις μου θυμιζουν τις παρατηρησεις του γιατρου-θεραπευτη!!! ακομα και ο τροπος οπου παμε να κανουμε κακο στον εαυτο μας, ακομα και το να συναντησουμε "τυχαια"για εμας αλλα εσκημενα για το υποσυνειδητο μας ,ολα αυτα λοιπον αν κατσεις κι τα παρατηρησεις με πολυ προσοχη θα δεις οτι εσυ τα προκαλεις, ψαξτω!! και αν μπορεσεις να βρεις την ακρη στην αρχη ισως νιωσεις ανατριχιαστικα ασχημα -οπως θυμαμαι κι εγω, ειχα συχαθει τον εαυτο μου - αλλα μετα, θα νιωθεις υπεροχα διοτις θα μπορεσεις να φερεις στην ' επιφανια" στον "κοσμο" του συνειδητου σου ! εκει δλδη οπου θα μπορεις να τα επιρεαζεις με την λογικη ! αρα με σκοπο το βραχυπροθεσμο καλο σου!!

GiorgosPanou,
Σε ευχαριστώ παρα πολυ για τον χρονο σου κ για τα ομορφα λογια του πρωτου μνμ σου.... Ξερεις; Τωρα που ζω μονη μου και δεν λειτουργω και δεν παίρνω αποφασεις κατω απο πιεση, ξερω και κατανοω πως για ολα οφειλομαι εγω.... δεν αποποιουμαι καμιας ευθυνης.... εγω ξεκινησα ενα ψεμα που το αφησα να διονιζεται και να διογκωνεται με αποτελεσμα, να κοροιδευω οσους πραγματικα ή μη με αγαπυυσαν και νοιαζοντουσαν για μενα .... κ πανω απο ολα τον εαυτο μου...γι αυτο οδηγηθηκα και 2 φορες να κανω απελπιστικες κινησεις.... το θεμα ειναι γιατι συνεχιζονται αυτες οι σκεψεις μου? Γιατι δεν θελω να υπαρχω? Αρχισα να κρυβω πραγματα κ γεγονοτα για να προστατεψω ατομα διπλα μου, αλλα @@@@@@@..... μια τρυπα στο νερο.... το τελευταιο που εκανα ειναι να παραγγειλω κατι απο το νετ που σε συνδυασμο με αλλο ελπιζω να δωσω ενα τελος γιατι πραγματικα σιχαίνομαι τον εαυτο μου... δεν χρειαζεται γιατρος να μου δωσει μια ονομασια σε αυτο... πες το καταθλιψη, πες το μανια, πες το 1000 ονοματα... ειχα καθαρη συνείδηση οταν εφερα το αυτοκινητο 3 τουμπες στον αερα, κ ποιο καθαρη οταν πηρα οτι πηρα και ξαπλωσα διπλα της κ περίμενα να μην ξημερωσει πια.... εχω συνειδηση και για την τελευταια τελεια που βαζω σε καθε γραπτο μου...και τον τελευταιο καιρο μονο γραφω για να νιωθω καλυτερα.... σε ευχαριστω παρα πολυ για την προτροπη σου!

Quote:

---

Originally Posted by nadi

GiorgosPanou,
Σε ευχαριστώ παρα πολυ για τον χρονο σου κ για τα ομορφα λογια του πρωτου μνμ σου.... Ξερεις; Τωρα που ζω μονη μου και δεν λειτουργω και δεν παίρνω αποφασεις κατω απο πιεση, ξερω και κατανοω πως για ολα οφειλομαι εγω.... δεν αποποιουμαι καμιας ευθυνης.... εγω ξεκινησα ενα ψεμα που το αφησα να διονιζεται και να διογκωνεται με αποτελεσμα, να κοροιδευω οσους πραγματικα ή μη με αγαπυυσαν και νοιαζοντουσαν για μενα .... κ πανω απο ολα τον εαυτο μου...γι αυτο οδηγηθηκα και 2 φορες να κανω απελπιστικες κινησεις.... το θεμα ειναι γιατι συνεχιζονται αυτες οι σκεψεις μου? Γιατι δεν θελω να υπαρχω? Αρχισα να κρυβω πραγματα κ γεγονοτα για να προστατεψω ατομα διπλα μου, αλλα @@@@@@@..... μια τρυπα στο νερο.... το τελευταιο που εκανα ειναι να παραγγειλω κατι απο το νετ που σε συνδυασμο με αλλο ελπιζω να δωσω ενα τελος γιατι πραγματικα σιχαίνομαι τον εαυτο μου... δεν χρειαζεται γιατρος να μου δωσει μια ονομασια σε αυτο... πες το καταθλιψη, πες το μανια, πες το 1000 ονοματα... ειχα καθαρη συνείδηση οταν εφερα το αυτοκινητο 3 τουμπες στον αερα, κ ποιο καθαρη οταν πηρα οτι πηρα και ξαπλωσα διπλα της κ περίμενα να μην ξημερωσει πια.... εχω συνειδηση και για την τελευταια τελεια που βαζω σε καθε γραπτο μου...και τον τελευταιο καιρο μονο γραφω για να νιωθω καλυτερα.... σε ευχαριστω παρα πολυ για την προτροπη σου!

---

,,,οταν γραφεις να "δωσεις ενα τελος'' τι εννοεις? να θεραπευτεις φανταζομαι ε?. Ευχομαι αυτο που παραγγελες να σε καμει αμεσως καλα!! , ομως φιλη, συφορμιτησσα Ναντι ,σε ρωτω, αν στραμπουληξεις το ποδι σου θα πας στο γιατρο ε? ετσι δεν ειναι? τοτες γιατι να μην κανεις το ιδιο κι για ψυχικη ασθενεια? εισαι νεα κοπελα, δεν πρεπει να εχουμε νταμπου! βεβαια το λεω εγω, οπου την αυτοκτονια μου την ειχα καμει φιλοσοφικη αναζητηση!! νομιζα οτι ειμαι καλα ,εννω εβλεπα μονο "μαυροασπρα" τα πραματα γυρομου!!! αρα καταλαβαινω ποσο δυσκολο ειναι να αποδεχτεις οτι πασχεις απο καποια ψυχικη ασθενεια! ομως θα σου πω κατις ευχαριστω! η καταθλιψη ειναι απο 2-3 μοναχα ασθενειες οπου η ψυχιατρικη μπορει να την θεραπεψει! Μην αφηνεις τον χρονο να κυλα εναντη στην υγεια σου! ειναι κριμα, στο λεω , διοτις τωρα βλεπω ποσο καιρο εχασα απο την ζωη μου, και ποσο κοντα εφτασα στον θανατο! ενα θανατο χωρις λογο!! οταν υπαρχουν αλλα ατομα με τις πιο εποδυνες αναπειριες κι ομως παλευουν για εστω και μιας ωρας ακομη ζωης! και εμεις που ειμαστε αρτημελεις, και μπορουμε να γινουμε καλα, σαν ολους γυρο μας -βεβαια οσο υπαρχει η καταθλιψη, ειδικα η βαρια μορφη η ζωη ειναι ενας συνεχες βαρος!! εχεις εναν απεριγραπτω πονω μεσα στην καρδια σου! μεσα στην ψυχη σου!! αλλα ΓΙΑΤΡΕΥΕΤΕ Ναντι!! δοκιμασετω κι μετα αποφασησε!! να εισαι τουλαχιστον σε λογικη φαση!

GiorgosPanou....
Γραφεις τοσο ωραια και λογικα και ομορφα....αλλα κι εγω δεν νομιζω να λέω παραφροσυνες... Το οτι εκανα 2 φορες μια πραξει δεν δειχνει οτι δεν ξερω τι μου γινεται....αλλα να σου πω? Εχω κουραστει...και δεν ειναι μονο αυτα τα τελευταια που με εκαναν ετσι...απλα θεωρω οτι ξεχυλισε το ποτηρι της υπομονης μου, της δυναμης που ειχα ολα τα προηγουμενα χρονια, η ανασφαλεια που ενιωσα οταν βρεθηκα ξαφνικα μονη μου, η αδυναμια μου να σταθω στα ποδια μου όπως εκανα απο τα 18 μου...ολα συσσωρευτηκαν.... σου δειχνω πως δεν ξερω τι μου γινεται? Βρεθηκα να εξαρτιεμαι απο αλλους και μου εχουν κοπει τα ποδια...κι εκει που λεω σηκωνομαι....παρτα παλι ολα κατω.... Ημουν η πιο δυνατη...στην οικογενεια στους φιλους στην δουλεια στις σχεσεις μου... εγω εδινα κινητρα...και τωρα δεν εχω κανενα... κι ολα αυτα γιατι???? Γιατι βρεθηκα να με διεκδηκουν 2 κι εγω για τους λογους μου που δεν ηθελα να τους χασω απο την ζωη μου, βρεθηκα να μην θελω την δικη μου ζωη απο την τοση καταπιεση που ενιωσα.... ημουν τραυματισμενη, σε αναπηρικο 25μερες και δεν ειχα την πολυτελεια να κοιμηθω 1 ωρα..... ειπα να κοιμηθω λοιπον μια καλη....

Quote:

---

Originally Posted by nadi

το τελευταιο που εκανα ειναι να παραγγειλω κατι απο το νετ που σε συνδυασμο με αλλο ελπιζω να δωσω ενα τελος γιατι πραγματικα σιχαίνομαι τον εαυτο μου...

---

nadi,κόψε τις μ*****ες...
Ότι και να παρήγγειλες από το ιντερνετ πέταξέ το...Δεν μπορείς να έχεις πλήρη συναίσθηση όταν επιλέγεις να αυτοκτονήσεις...Κανείς δεν μπορεί...Πάντα είναι μια κακή,θερμόαιμη ερμηνεία προβλημάτων που τα έχουμε διογκώσει και τους έχουμε δώσει διαστάσεις που δεν τις αξίζουν...Ακόμα και αν κάποιος το κάνει από άποψη,τύπου Λιαντίνης,πάλι κορόιδο του εαυτού του είναι...Στα λέει αυτά κάποιος που είναι τόσο χάλια που εχθές το βράδυ σκεφτόμουν ''Καλά αυτοί που έχουν όπλο στο σπίτι τους πως και δεν έχουν τινάξει τα μυαλά τους στον αέρα?''...Δώσε χρόνο στον εαυτό σου και να είσαι σίγουρη ότι θα έρθει μια στιγμή που θα θυμάσαι τις απόπειρες και τους λόγους που σε οδήγησαν σε αυτές και θα γελάς,θα νοιώθεις ηλίθια και θα σκέφτεσαι ''Πόσο λάθος τα είχα όλα τότε''...
Μέχρι τότε,άνοιξε το άλμπουμ με τις φωτογραφίες σου από όταν ήσουν μωρό και παιδί και κοίταξε τον μικρό εαυτό σου στα
μάτια και σκέψου τι θα ήθελε από την ζωή...Τι θα σε συμβούλευε το παιδάκι που κάποτε ήσουν.

Nadi κοψε τισ μαλακιεσ εχω καταθλιψη εικοσι χρονια κ δουλευω σε καποια φαση με αλκοολ κ μουσικη μιλουσα σαν να εψελνα στα αρχιδια τουσ ολοι στα αρχιδια μου κ μενα σηκωθηκα τωρα ειμαι παλευτοσ

Δεσ τα βιντεο με τουσ μεθυσμενουσ που εβαλα κ ξεκολλα

Καλησπερα.Εχω παλι σκαμπανεβασματα..Δεν καταλαβαινω τι αξια εχουν οι αλλοι για μενα..Οι φιλοι μου και το αγορι μου.Αν φυγουν δεν ξερω πώς θα νιωσω .Δεν εχω την αναγκη να τους δω τρελα.Το αγορι μου το βλεπω και καποιους φιλους βλεπω αλλα καθημερινα συναναστρεφομαι μονο με τις συναδελφισες στη δουλεια.Γυρναω πτωμα και αρκετες μερες θα κατσω σπιτι μονη .Ομως δεν θα κανω και τιποτα ιδιαιτερα παραγωγικο..Αυριο εχω ραντεβου με τον ψυχιατρο μου.Στο 1ο ραντεβου με ρωτησε ποιοι ειναι διπλα μου στην καταθλιψη που περναω.Του ειπα 2 ατομα που ειναι μεγαλυτερης ηλικιας αρκετα..Και συνειδητοποιησα οτι μονη μου εχω επιλεξει να απομονωθω..Και αυτο με προβληματιζει..

θα νιωσεις κατι σαν κενο στην αρχη μετα χαρα και μετα θλιψη το βρηκα?

Γενικα αυτη ειναι η εναλλαγη των συναισθηματων μου