ΧΩΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ

οι περισσοτερες βασικα θελετε καποιον που να ειναι ομορφος εξυπνος συμπαθητικος με δουλεια με γνωσεις που να ειναι οικογενειαρχης κλπκλπκλπ

υπαρχουν και εξαιρεσεις δε λεω αλλα σπανια καπιος ειναι ομορφος και καλος ταυτοχρονα και συνηθως οταν συμβαινει αυτο η κατι κρυβει η σου βγαζει μετα ενα ανθρωπο που δε τον αναγνωριζεις

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

οι περισσοτερες βασικα θελετε καποιον που να ειναι ομορφος εξυπνος συμπαθητικος με δουλεια με γνωσεις που να ειναι οικογενειαρχης κλπκλπκλπ

υπαρχουν και εξαιρεσεις δε λεω αλλα σπανια καπιος ειναι ομορφος και καλος ταυτοχρονα και συνηθως οταν συμβαινει αυτο η κατι κρυβει η σου βγαζει μετα ενα ανθρωπο που δε τον αναγνωριζεις

---

Και που είναι το κακό σε αυτό; Ποιος ή ποια δεν θέλει δίπλα του έναν άνθρωπο που θα του αρέσει εμφανισιακά και θα είναι εύστροφος/η; Εξάλλου όλοι μας καταβάθος κοιτάμε ως πρώτο κριτήριο την εμφάνιση και αν μας ελκύει η εικόνα που βλέπουμε, θέλουμε να μάθουμε και τον χαρακτήρα του. Και αυτό δεν είναι καθόλου ρηχό, είναι το σωστό. Το θέμα είναι να ταιριάζουν δύο άνθρωποι, να υπάρχει σεβασμός, αγάπη και ειλικρίνεια πράμα που σπανίζει στις μέρες μας και για αυτό οι σχέσεις είναι είτε δύσκολες να κρατηθούν, είτε ανύπαρκτες σε μερικούς.

το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης.

στη πραξη ομως αυτο δε πετυχε στη δικη σου περιπτωση

εγω δε κοιταω το προσωπο ξερεις τι κοιταω

Quote:

---

Originally Posted by broken heart 1985

Η ιστορία σου μου θυμίζει κάπως τη δική μου αλλά όχι ακριβώς. Η ουσία είναι μία, πως αν κάποιος μας θέλει θα κάνει τα πάντα να είμαστε μαζί καλά και στα άσχημα και στα δύσκολα. Εμένα προσωπικά ο πρώην μου αρραβωνιαστικός, μου άσκησε έντονη ψυχολογική βία μέσα στο πένθος του πατέρα μου φέτος για να φύγει από τη σχέση. Κουράστηκε μάλλον το πόνο μου που δεν είχε αντοχή παραπάνω από δίμηνο. Είδα και εγώ έναν τελείως διαφορετικό άνθρωπο μετά από 6 μιση χρόνια σχέσης. Χωρίσαμε από το τηλέφωνο με άσχημο τρόπο. Νόμιζα ότι μπορεί μεν να έχω το πόνο μου αλλά έχω τον άνθρωπό μου και εκείνος απλά με διέλυσε προσθέτοντας πόνο στο πόνο. Πολλές φορές οι άντρες για να φύγουν από μία σχέση που έχουν βαρεθεί, κουραστεί, φοβούνται ευθύνες παραπάνω και δέσμευση και έτσι δημιουργούν είτε ξενερωτικές είτε βίαιες ψυχοφθόρες καταστάσεις για να σε θλίψουν και να βγουν από τη σχέση. Βγαίνουν όμως χωρίς ανδρισμό και κυρίως ανθρωπιά, ρίχνοντας το βάρος στη σύντροφό τους. Έπειτα εκείνη τους διώχνει γιατί είναι τσακισμένη και δεν μπορεί να σώσει άλλο τη σχέση και εκείνοι νιώθουν ελεύθεροι μη έχοντας την ενοχή. Για μένα το ντόμπρο είναι να κάνει ο οποιοσδήποτε μέσα στη σχέση άντρας ή γυναίκα μια συζήτηση ειλικρινή στα χρόνια της αγάπης που υπήρχε και όχι με μια μονοκονδυλιά να διαγράφουν τον άνθρωπο που είχαν σύντροφό τους κερί αναμμένο. Όταν του είπα να βάλει φουστάνι γιατί δεν παραδεχόταν τα λάθη και τις βρομιές του, με έστειλε στο διάολο και αναθεμάτισε την ώρα και τη στιγμή που με βρήκε! Ποιος; Ο άνθρωπος που αγάπησα και δόθηκα ολοκληρωτικά μου φέρθηκε λες και ήμουν καμία ανήθικη βρόμα! Εμένα που πριν λίγο καιρό ευγνωμονούσε το Θεό που ήρθα στη ζωή του και τώρα που είμαι σε μια πολύ δύσκολη θέση αντί να μου δώσει το χέρι του να πάμε παρακάτω με μάτωσε και άλλο! Μετά από όλα αυτά και να έρθει μετανιωμένος δεν θα τον δεχτώ πίσω. Έχω και μια αξιοπρέπεια! Δεν άξιζα μία τόση άσχημη συμπεριφορά και η αλήθεια είναι πως είμαι ακόμα πληγωμένη και μένω άναυδη. Τα αναφέρω όλα αυτά γιατί σε καταλαβαίνω που απορείς το πως άλλαξε ο σύντροφός σου τρόπο συμπεριφοράς. Όντως είναι λες και είναι άλλος άνθρωπος ο πρώην μου πλέον!

---

Η αλήθεια είναι οτι οι άνθρωποι δεν θα σταματήσουν να μας εκπλήσσουν ποτέ! Και εγω μια ειλικρινή συζητηση περίμενα,αλλά δεν θα την έχω ποτέ. Ούτε καν για τα διαδικαστικά για το σπίτι που μέναμε μαζί και διάφορες υποχρεώσεις δεν συζητήσαμε.
Το θέμα μου πλέον είναι, πως προχωράω εγώ; Πόσο καιρό πριν σου συνέβη εσένα; Ποσο καιρό άραγε θα πρέπει να σπαταλήσει κάποιος για να βγάλει απο το μυαλό του εναν άνθρωπο που στην τελική μόνο κακό του έκανε;

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

αχ μην το ψειριζεις τοσο.
ουτε φταις, ουτε αποφασισε να τερματισει την σχεση σας.
ΒΡΗΚΕ ΑΛΛΗ.
το οτι επικοινωνει ειναι επειδη ειτε την κυνηγαει και δεν του καθεται ( η γενικοτερα εχει αυξομειωσεις η ολη φαση), ειτε γιατι δεν ειναι πολυ ενδιαφερουσα και ταλαντευεται αν θα πρεπει να κοψει απο σενα.
ΚΟΨΕ ΕΣΥ και αστον να κοψει τον λάιμο του.
μην το παιδευεις αλλο, αδικα φθειρεσαι. ψαχνεται ο τυπακος και ελεγχει που και που αν εισαι ακομα στην θεση σου, μηπως μετανιωσει.
εσυ τον ψηλωνεις που καθεσαι καιτο συζητας, τι εφταιξες, και αν εφταιξες, και τι δεν πηγε καλα και φουμαρα.
ΝΑ ΓΑΜΗΣΕΙ ΠΑΕΙ. μην εισαι κοροιδο και μπαινεις σε συζητησεις.
πετα τα πραγματα του εξω αν δεν ερθει να τα παρει η σ τειλτα με καποιον και μην του ξαναμιλησεις.

---

Ρέμεντυ, σε λατρεύω. Ορθά, κοφτά και πάντα επί της ουσίας. Θέλω όμως να πω στη Βέλβετ ότι δεν υπάρχει δυστυχώς συνταγή για να ξεπεράσει κανείς τον πόνο και την απογοήτευσή του. Θα πονέσεις, θα κλάψεις, θα χάσεις τον εαυτό σου, δεν θα τον αναγνωρίζεις, δεν θα σε αναγνωρίζουν ούτε οι φίλοι, κάποιοι/ες αρχίζουν κιόλας να πίνουν, δεν θα μπορείς να φας ή να κοιμηθείς κι όλα θα σου φαίνονται χωρίς νόημα. Θα λυπάσαι που τον έχασες, θα πέσεις ίσως και στην αυτολύπηση. Θα αναρωτιέσαι χίλιες φορές το γιατί, θα ψάχνεις σε σένα το λάθος, θα σου παραπονιέται χρόνια μετά για πράγματα που τον ενόχλησαν δήθεν στη σχέση σας, πράγματα που αφού τον ενόχλησαν όφειλε να σου τα πει τότε κι όχι μετά ψάχνοντας δικαιολογίες για την απιστία του, θα κυνηγάς συνέχεια την ουρά σου με τα ίδια ερωτήματα ξανά και ξανά. Και μια μέρα -κανείς δεν ξέρει πότε, ούτε γιατί εκείνη κι όχι μια άλλη μέρα- θα ξυπνήσεις και θα έχεις όρεξη να φας κάτι καλό, να κάνεις κάτι όμορφο και θα αναρωτιέσαι πως έγινε και υπέφερες τόσο καιρό για έναν τέτοιο άνδρα που ήταν λίγος, ήταν δειλός, ένα ανδράκι που δεν είχε το θάρρος να είναι ειλικρινής και προσπαθούσε να κρατήσει και τις δυο σας μέχρι να γνωρίζει αν θέλει να είναι πραγματικά με την άλλη ή η άλλη μαζί του, υποβάλλοντάς σε κιόλας στη διαδικασία να ψάξεις εσύ σε σένα τα λάθη για να μη νιώθει εκείνος ενοχές για την απαράδεκτη συμπεριφορά του. Θα τον δεις ξαφνικά στις πραγματικές, μικρές του διαστάσεις και θα αρχίσεις να "βλέπεις" ξαφνικά άλλους άνδρες, που κάποτε πίστευες ότι δεν μπορούν να τον φτάσουν σε τίποτα να είναι σε πολλά πολύ καλύτεροί του. Θα τον απομυθοποιήσεις, ναι, θα τον γκρεμίσεις κιόλας μέσα σου. Η ανάρρωση θα αρχίσει. Δεν είναι εύκολα όλα αυτά. Κάνε όμως αυτό που σου λέει η Ρέμεντυ. Ο χρόνος θα κλείσει τις πληγές.

Quote:

---

Originally Posted by velvet

Η αλήθεια είναι οτι οι άνθρωποι δεν θα σταματήσουν να μας εκπλήσσουν ποτέ! Και εγω μια ειλικρινή συζητηση περίμενα,αλλά δεν θα την έχω ποτέ. Ούτε καν για τα διαδικαστικά για το σπίτι που μέναμε μαζί και διάφορες υποχρεώσεις δεν συζητήσαμε.
Το θέμα μου πλέον είναι, πως προχωράω εγώ; Πόσο καιρό πριν σου συνέβη εσένα; Ποσο καιρό άραγε θα πρέπει να σπαταλήσει κάποιος για να βγάλει απο το μυαλό του εναν άνθρωπο που στην τελική μόνο κακό του έκανε;

---

Φέτος έγιναν όλα αυτά. Για την ακρίβεια τον Γενάρη έχασα το μπαμπά μου και αρχές Απρίλη χωρίσαμε. Τα βάζω όλα στο μυαλό μου στη σειρά, το πως ξεκίνησαν όλα, τα λόγια, οι συμπεριφορές και καταλήγω στο ότι εκείνος ήθελε το χωρισμό. Ο λόγος είναι ότι φοβήθηκε ευθύνες, υποψιάζομαι ότι μπορεί να φλέρταρε με άλλη γιατί όταν τον ρώτησα, το προσπέρασε και γενικά δεν άντεξε το πένθος μου. Με συγχωρείς αλλά πατέρα έχασα ούτε γάτα ούτε σκύλο να κλάψω για λίγο. Εξάλλου ούτε δίμηνο δεν είχε περάσει τότε. Μια με στήριζε και μια με έπνιγε. Για μένα ήταν τα πάντα. Ήταν και η πρώτη μου αγάπη γιατί άργησα να κάνω σχέση και την έκανα στα 25 μου. Τον έβλεπα και σαν φίλο, σύντροφο και μελλοντικό πατέρα των παιδιών μου. Τώρα νιώθω τσακισμένη γιατί έχουν προκύψει και άλλα θέματα με εκείνον που δεν θα ήθελα να αναφερθώ τα οποία με ξενέρωσαν και άλλο. Για μένα παρόλα αυτά, μου είναι πολύ δύσκολο ακόμα να διαχειριστώ και το χαμό του πατέρα μου και τον απότομο χωρισμό με τον αρραβωνιαστικό μου. Φίλους δεν έχω παρά μόνο τη μητέρα μου και λίγο τα ξαδέρφια μου. Δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές να ξεπεράσεις κάποιον που έχεις επενδύσει αισθήματα, συναισθήματα και όνειρα μαζί του. Λένε ότι ο καλύτερος γιατρός είναι ο χρόνος. Δεν ξέρω αν είναι όντως γιατρός, ο καιρός θα δείξει. Λυπάμαι πάντως για μένα γιατί δεν άξιζα μια τέτοια μεταχείριση. Είμαι μια σωστή, τίμια και όμορφη κοπέλα αλλά πολύ άτυχη γενικά στη ζωή...
Εσύ velvet τι ηλικία έχεις; Πιστεύω γενικά ότι η γυναίκα μετά τα 30 προβληματίζεται περισσότερο για τη πορεία της ζωής της.

εισουν υπερβολικα αφοσιωμενη σ αυτον σιγουρα θα σου εδειξαν ενδιαφερον και αλλοι ανθρωποι που θα μπορουσες να μιλας μαζι τους οστε να σου μεινει κατι αν κατι δε παει καλα οπως τωρα

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

εισουν υπερβολικα αφοσιωμενη σ αυτον σιγουρα θα σου εδειξαν ενδιαφερον και αλλοι ανθρωποι που θα μπορουσες να μιλας μαζι τους οστε να σου μεινει κατι αν κατι δε παει καλα οπως τωρα

---

Δεν ξέρω αν αναφέρεσαι σε μένα ή στο μέλος velvet. Αν είναι σε μένα, ναι ίσως έχεις κάποιο δίκιο. Και άλλοι αραιά και που έδειχναν ενδιαφέρον με το βλέμμα τους σε μένα. Αλλά ήμουν δεσμευμένη, αγαπούσα το σύντροφό μου και δεν έδινα δικαιώματα. Δεν είμαι και πολύ κοινωνική και ούτε έχω παρέες για εξόδους, αλλά γενικά το έβλεπα που έλκυα τους άλλους γύρω μου. Αλλά γιατί να φερθώ έτσι που περιγράφεις; Δεν είναι σαν να χρησιμοποιήσω κάποιον άλλο ως καβάτζα; Δεν είναι σαν να παίζω διπλό ταμπλό; Εννοείται πως δεν ήμουν αγενής αν έβλεπα ότι κάπου αρέσω, αλλά από τη στιγμή που ήμουν μαζί του δεν έβλεπα αλλού και με τρόπο μου οι άλλοι απομακρύνονταν αφού δεν έδινα το πράσινο φως. Γιατί να το κάνω άλλωστε; Οι περισσότεροι είναι τελείως άγνωστοι για μένα και δεν θέλω να δίνω άθελά μου κάποια ελπίδα κάπου από τη στιγμή που έχω σχέση. Ο πρώην μου δεν φερόταν άσχημα τόσα χρόνια, τώρα είδα ένα άλλο τελείως διαφορετικό πρόσωπο αγνώριστο.Ίσως να είχε περάσει δίπλα μου στο παρελθόν το πραγματικό άλλο μου μισό και γω να το προσπέρασα και όταν ήμουν μικρότερη προτού να τον γνωρίσω. Γενικά ήμουν και είμαι εσωστρεφής σαν χαρακτήρας και κομπλάρω με το ανδρικό φύλο.

Quote:

---

Originally Posted by broken heart 1985

Δεν ξέρω αν αναφέρεσαι σε μένα ή στο μέλος velvet. Αν είναι σε μένα, ναι ίσως έχεις κάποιο δίκιο. Και άλλοι αραιά και που έδειχναν ενδιαφέρον με το βλέμμα τους σε μένα. Αλλά ήμουν δεσμευμένη, αγαπούσα το σύντροφό μου και δεν έδινα δικαιώματα. Δεν είμαι και πολύ κοινωνική και ούτε έχω παρέες για εξόδους, αλλά γενικά το έβλεπα που έλκυα τους άλλους γύρω μου. Αλλά γιατί να φερθώ έτσι που περιγράφεις; Δεν είναι σαν να χρησιμοποιήσω κάποιον άλλο ως καβάτζα; Δεν είναι σαν να παίζω διπλό ταμπλό; Εννοείται πως δεν ήμουν αγενής αν έβλεπα ότι κάπου αρέσω, αλλά από τη στιγμή που ήμουν μαζί του δεν έβλεπα αλλού και με τρόπο μου οι άλλοι απομακρύνονταν αφού δεν έδινα το πράσινο φως. Γιατί να το κάνω άλλωστε; Οι περισσότεροι είναι τελείως άγνωστοι για μένα και δεν θέλω να δίνω άθελά μου κάποια ελπίδα κάπου από τη στιγμή που έχω σχέση. Ο πρώην μου δεν φερόταν άσχημα τόσα χρόνια, τώρα είδα ένα άλλο τελείως διαφορετικό πρόσωπο αγνώριστο.Ίσως να είχε περάσει δίπλα μου στο παρελθόν το πραγματικό άλλο μου μισό και γω να το προσπέρασα και όταν ήμουν μικρότερη προτού να τον γνωρίσω. Γενικά ήμουν και είμαι εσωστρεφής σαν χαρακτήρας και κομπλάρω με το ανδρικό φύλο.

---

Γειά σου,''ραγισμένη''/''σπασμένη'' καρδιά.
Κρίμα που δεν έχεις παρέες για εξόδους,σίγουρα θα ήταν πολύ δυνατό ''χαρτί'' για κοινωνικοποίηση.
Από ότι καταλαβαίνω,πιθανότητα επανασύνδεσης δεν υπάρχει?Γιατί διαπιστώνω πως αγαπούσες τον πρώην.

Quote:

---

Originally Posted by WhyAlwaysMe?

Γειά σου,''ραγισμένη''/''σπασμένη'' καρδιά.
Κρίμα που δεν έχεις παρέες για εξόδους,σίγουρα θα ήταν πολύ δυνατό ''χαρτί'' για κοινωνικοποίηση.
Από ότι καταλαβαίνω,πιθανότητα επανασύνδεσης δεν υπάρχει?Γιατί διαπιστώνω πως αγαπούσες τον πρώην.

---

Όχι δεν υπάρχει, τα συντρίμμια είναι πολλά...

Quote:

---

Originally Posted by broken heart 1985

Όχι δεν υπάρχει, τα συντρίμμια είναι πολλά...

---

Μάλιστα.
Έχεις σκεφτεί να κάνεις κάτι για την κοινωνικοποίηση?
Ή να ζητήσεις βοήθεια από κάποιον ειδικό?

Quote:

---

Originally Posted by WhyAlwaysMe?

Μάλιστα.
Έχεις σκεφτεί να κάνεις κάτι για την κοινωνικοποίηση?
Ή να ζητήσεις βοήθεια από κάποιον ειδικό?

---

Όχι δεν ξέρω. Δεν είμαι καλά ψυχολογικά από το Γενάρη μήνα που έχασα το μπαμπά μου και ο χωρισμός μου μετά με χειροτέρευσε. Κάνω πράματα που με ευχαριστούν ( όσο δηλαδή γίνεται ). Σε ειδικό είχα πάει αλλά δεν βοηθήθηκα και γενικά δεν θέλω να ξαναπάω και να γράψει χάπια. Δεν ξέρω. Δεν θέλω να κάνω κανένα πλάνο πια για τη ζωή μου. Ό,τι και αν έχω κάνει, προσπαθήσει δεν μου βγαίνει. Θέλω να ηρεμήσω και ό,τι γίνει πλέον, έχω κουραστεί ψυχικά.

Quote:

---

Originally Posted by broken heart 1985

Όχι δεν ξέρω. Δεν είμαι καλά ψυχολογικά από το Γενάρη μήνα που έχασα το μπαμπά μου και ο χωρισμός μου μετά με χειροτέρευσε. Κάνω πράματα που με ευχαριστούν ( όσο δηλαδή γίνεται ). Σε ειδικό είχα πάει αλλά δεν βοηθήθηκα και γενικά δεν θέλω να ξαναπάω και να γράψει χάπια. Δεν ξέρω. Δεν θέλω να κάνω κανένα πλάνο πια για τη ζωή μου. Ό,τι και αν έχω κάνει, προσπαθήσει δεν μου βγαίνει. Θέλω να ηρεμήσω και ό,τι γίνει πλέον, έχω κουραστεί ψυχικά.

---

Λυπάμαι πολύ για τον μπαμπά σου.
Δεν χρειάζεται να πας σε ψυχίατρο.
Πήγαινε σε ψυχολόγο.