Printable View
εεε λογοτεχνια ιστορια αλλα νταξει ολοι οι φιλοι μου λενε οτι δεν ειμαι και τοσο ευφυης και οτι γενικα δε πιστευουν πως ειμαι εξυπνος η οτι εχω πραγματα να προσφερω ολα αυτα επειδη δε περασα σε αει αμα περναγα θα ειχαν αλλη γνωμη για μενα α και επειδη εγραψα πολυ χαμηλα στις πανελληνιες και δε περασα πουθενα
το ξερω μακαρι απο μικρος να ημουν πεισματαρης και οσες αποτυχιες να ειχα απλα να ξαναπροσπαθουσα συνεχεια μεχρι να πετυχω
σε καταλαβαινω..αλλα δε μπορω να σου το βαλω στο μυαλο οτι τζαμπα αγχωνεσαι κα ιτζαμπα απογοητευεσαι που δεν πηγες τει πανεπιστημιο.Επειδη πηγαν ολοι οι φιλοι σου δεν παει να πει οτι ειναι ο σωστος δρομος.Ναι εινα ιαξιοι που μπηκαν αλλα μπορει να την πατησουν κι εσυ μετα απο μερικα χρονια να εισαι σε καλυτερη φαση.Quote:
Originally Posted by zeroend
Αν μπορουν οι γονεις σου να σμπρωξουν λεφτα πηγαινε σε Κολλεγιο αφου δε θες ιεκ.Αλλα θελει ΠΟΛΥ διαβασμα.Απο το κολλεγιο μπορει να μην μπορεις να μπεις στο Δημοσιο νομιζω αλλα στον ιδιωτικο τομεα θα εισαι ενα βημα μπροστα λογω γνωριμιων που εχουν με εταιριες. https://www.lifo.gr/confessions/view/89135
Τι μπούρδες διαβάζω η γυναίκα! Ωραίοι φίλοι είναι αυτοί! Μήπως να τους αλλάξεις;Quote:
Originally Posted by zeroend
απλα δε πιστευουν πως ειμαι εξυπνος δε μπορω να τους αλλαξω γνωμη για αυτο
Για να σε κάνουν παρέα, κάτι θετικό θα πρέπει να βλέπουν πάνω σου όμως. Ποιός φίλος πιστεύει για τον φίλο του ότι δεν έχει κάτι να προσφέρει; Οι φίλοι δεν πρέπει να χαϊδεύουν αυτιά μεν, πρέπει να ενθαρρύνουν τον φίλο τους να βελτιώνεται και να έχει καλή ψυχολογία δε. Όταν βλέπουν κάποιο μπερδεμένο και με χαμηλή αυτοπεποίθηση, κοιτάνε να τον βοηθήσουνε, όχι να του ρίξουν μία να πάει παρακάτω! Αν οι φίλοι σου κάθονται και σου χτυπάνε "Κοίτα τι καλοί είμαστε εμείς κι εσύ είσαι ο άχρηστος" μόνο φίλοι δεν είναι!
Όλοι οι άνθρωποι έχουν θετικά στοιχεία και πάνω σε αυτά χτίζουν την προσωπικότητα και το μέλλον τους. Σε αυτή την φάση που βρίσκεσαι, εκεί θα επικεντρώναν οι πραγματικοί φίλοι, δεν θα καθόντουσαν να σου κοκκορεύονται!
- zeroend. Πρώτα κάνε μια βαθιά βύθιση μέσα σου να δεις τι είναι αυτό που πραγματικά σε γεμίζει. Τί θέλει αυτό το βαθύτερο είναι σου να ακολουθήσεις στη ζωή σου. Εκεί βρίσκεται η απάντηση! Η απάντηση προφανώς δεν είναι να κάθεσαι σπίτι και να σκοτώνεις την ώρα σου εκτός κι αν εισαι παιδί κάποιου εκατομμυριούχου, αλλιώς η τράπεζα (δλδ οι γονείς) κάποια φάση έπειτα θα πάψει να υπάρχει και θα έχεις βρεθεί ξεκρέμμαστος. Κι αν δεν βρίσκεις την απάντηση τότε βγες απ το σπίτι για να πάρεις ερεθίσματα δλδ να δεις εργασίες, να ακούσεις κόσμο να μιλά για δουλειές, να δεις δουλειές στην πράξη. Έτσι, δεν αποκλείεται να σε συνεπάρει ο ενθουσιασμός για κάτι κι έτσι βρήκες πορεία ζωής, ήτοι θα ξυπνήσει αισθήματα το βαθύτερω είναι σου.
Η απογοήτευση σου έχει κάποιο υπόβαθρο, αίτιο. Είτε η αποτυχία στις πανελλήνιες είτε κατι αλλο. Συνέπεια αυτου ειναι ότι η σκέψη σου επικεντρώθηκε εκεί και συνακόλουθα σου δημιούργησε σκεψεις απαισιοδοξίας, ήτοι αυτα που μας λες περί χειρομαντείας κλπ. Πανελλαδικές ξανακάθεται κανείς την αμέσως επόμενη χρονιά επειδή οι γνώσεις είναι φρέσκες στη μνήμη του και συνεπώς η επόμενη φορά έχει πάντα πολύ περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας.
oeo- Σε γενικές γραμμές συμφωνώ μαζί σου. Μπορεί όμως ο θεματοθέτης να ανήκει στο 30% που θα βρουν δουλειά με βάση το αντικείμενο των σπουδών νοουμένου ότι θα περάσει σε μια σχολή που ήθελε και έπειτα αγάπησε τη σχολή και το αντικείμενο της. Ξέρω πολλούς απ αυτο το 30% και μάλιστα σχετικά νέους που βγάζουν περισσότερα και από 3.000 ευρώ. Μα και αυτοί που λες που δεν σπουδασαν και βγαζουν τώρα πολλά είναι επειδή δεν κάθησαν τον κώλο τους ένα τόπο, έμαθαν να ναι ευέλικτοι και να χρησιμοποιούν επωφελώς το μυαλό τους. Το να πάει κάπου ο φίλος στο δημόσιο (πχ σωματα ασφαλείας) χωρίς να του αρέσει η δουλειά απλά για το μισθό θα ναι δυστυχία.
Ακόμα μικρός είσαι! Ξέρεις πόσοι εδώ μέσα θα ήθελαν να ναι στην ηλικία σου???Quote:
Originally Posted by zeroend
Βγάλε το πέπλο της απογόητευσης, βάλε στην άκρη τις κριτικές του κάθε άσχετου ('ητοι κανείς δεν ξέρει τις πραγματικές σου ικανότητες - δυνατότητες εκτός από εσένα) και προχώρα. Κάτι ξέρουμε από ζωή για να σου κάνουμε υποδείξεις με τέτοια βεβαιότητα.
Θα σκεφτεσαι απλα ποιοσ το εχασε το μυαλο του για να το βρεισ εσυ
μεγαλυτερη δυστυχια απο το να μην ξερεις τι σου ξημερωνει αυριο δε νομιζω...ξαδερφος μου εχει μια απο τις χειροτερες δουλειες του δημοσιου και ηταν για χρονια ΠΡΙΝ την κριση με στην γκρινια και μες το κλαμα και με επρηζε συνεχεια ''τι μαλακια εκανα'' και του ελεγα ''κατσε εκει που εισαι εχεις ασφαλεια''.Και τα τελευταια χρονια με πρηζει για αλλο λογο.Για το τι καλα εκανε που εμεινε και ποσο τυχερος ειναι.Δεν αγαπησε τη δουλεια του απλα καταλαβε αυτο που το γνωριζουν ακομα και οι βλακες,το ποσο σημαντικο ειναι να μην ζεις με το αγχος της ανεργιας.Ειναι τοσο σημαντικο που καταστραφηκε ολη η χωρα γιατι παλευαν ολοι με τα γνωστα μεσα να γινουν δημοσιοι.Οποτε οπως καταλαβαινεις δεν υπαρχει η πολυτελεια που λες απο πανω αλλα οκ προσωπικες αποψεις ειναι αυτες,εξαρταται σε τι κατασταση ειναι ο καθενας οταν μιλαει για τετοια θεματα.Quote:
Originally Posted by ioannis2
Συμφωνώ! Κι όταν λέμε δημόσιο εννοούμε είτε να μπουν στο δημόσιο είτε να τρων από το δημόσιο (πχ επιδόματα, δωρεάν υπηρεσίες, μίζες κλπ). Για την "πολυτέλεια", υπάρχουν τέτοια παραδείγματα ανθρώπων σαν κι αυτα που σου αναφέρω ή τα αλλα που προείπες, επειδή είχαν τη δυνατή ψυχολογία και την ευστροφία νου με το μέρος τους, χωρίς κατ' ανάγκη να τα βρουν απ τον μπαμπά.Quote:
Originally Posted by oeo
Quote:
Originally Posted by oeo
Αυτο θα μπορουσε να ειναι ο ορισμος του ΄τι εστι ζωη ΄..............
Ειλικρινά κάποιες φορές απογοητεύομαι πολύ από το φόρουμ, ιδίως όταν απευθυνόμαστε σε νέα παιδιά και η μόνη μας συμβουλή είναι "Κοίτα πως θα βολευτείς" . Ο λόγος που είμαστε σε αυτά τα χάλια στην χώρα δεν είναι που όλοι θέλαν να γίνουν δημόσιοι, είναι η καλλιέργεια κουλτούρας του "βολέψου εσύ τώρα και δεν βαριέσαι" και του "που να ζορίζεσαι τώρα" και του "γιατί να πάρεις ρίσκο, αφού έχεις ασφάλεια εκεί".
Έχει ένας νέος άνθρωπος ιδέες για κάτι; Θέλει να δοκιμάσει να ανοίξει μία επιχείρηση ή να κάνει κάτι πρωτοποριακό ή να ταξιδέψει να γνωρίσει τον κόσμο ή να πάρει κάποιο ρίσκο; Βγαίνουν όλοι από γονείς μέχρι τον παπά της ενορίας και του λένε "Έχω τον μπατζανάκη της ξαδέρφης του κουμπάρου που είναι αδερφός του κηπουρού του τάδε βουλευτή, μπορεί να σε βολέψει, που να τρέχεις τώρα." Ή "Ο πατέρας σου έχει σταθερή δουλειά με καλό εισόδημα παιδί μου, τι πάει να πει θες να φιάξεις είδη πολυτελείας από φύκια, τι παράλογα πράγματα είναι αυτά; Κάτσε να μάθεις την δουλειά στο μπακάλικο και θα έχεις σίγουρο μεροκάματο". Ή "τι εννοείς θες να γυρίσεις τον κόσμο και πας Νότιο Αμερική; Εκεί σκοτώνουν και απαγάγουν. Δεν σκέφτεσαι την μανούλα που θα ανησυχεί; Άσε, θα σου κλείσω θέση στο γκρουπ που θα πάει η θεία η Φωτούλα στα Ιεροσόλυμα το Πάσχα, τα έξοδα δικά μου".
Δεν έχει ιδέες για κάτι; Δεν βρίσκει αυτό που θέλει και κάθεται και τα ξύνει; Μην ζοριστεί το παιδί, θα το νταντεύουν οι δικοί του ως τα 40. "Δίκιο έχεις παιδί μου, που να πας να μαζεύεις ελιές για 30 ευρώ μεροκάματο, για αυτό σε σπουδάσαμε, κάνε υπομονή και έχω γνωστό στην τάδε τράπεζα, θα σε πάρουν διευθυντή μια μέρα". Ή "600 ευρώ μισθός και 12ωρο, έχεις δίκιο, είναι εκμετάλλευση, περίμενε και κάτι καλύτερο θα βρεθεί" και κάθεται ανενεργός ο άλλος χωρίς να αναλαμβάνει την ευθύνη του εαυτού του μέχρι να λιώσει ο εγκέφαλος και να τρέξει από τα αφτία.
Αποτέλεσμα οι τελευταίες γενιές να είναι κυρίως άτολμες, με κομμένα φτερά, μπαγιάτικες ιδέες και νοοτροπιές, γεμάτες φόβο για το οποιοδήποτε ρίσκο και καινοτομία, υποχείρια των μεγαλύτερων χωρίς να το καταλαβαίνουν, βολεψάκηδες και ωχαδερφιστές και με καμία αίσθηση ατομικής ευθύνης ή προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο. Με αυτή την λογική, η οποία επικρατεί εδώ και δεκαετίες κι όχι μόνο τώρα λόγω κρίσης, δεν υπάρχει καμία ελπίδα για κοινωνική πρόοδο και προκοπή και για αυτό καταστράφηκε η χώρα και για κανέναν άλλο λόγο!
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν διακρίνονται σε κάτι ιδιαίτερα, απλώς ασκούν αυτοπειθαρχία και κάνουν συμβιβασμούς σε ότι αφορά στις σπουδές και τις επαγγελματικές τους επιλογές, προκειμένου να επιβιώσουν. Αυτό δε σημαίνει ότι είναι άχρηστοι σε καμία περίπτωση. Αν δεν μπορείς το διάβασμα προσπάθησε να κάνεις κάτι τεχνικό, στην επαγγελματική εκπαίδευση για παράδειγμα. Το ότι παράτησες τη σχολή επειδή δε σου άρεσε, είναι νομίζω λογικό και παράλογο μαζί. Λογικό γιατί είσαι σε μια ηλικία που δεν θέλεις να κάνεις συμβιβασμούς (και το θέμα του μπούλινγκ που αναφέρεις είναι απολύτως αποτρεπτικό), παράλογο επειδή οι συμβιβασμοί είναι μέρος της ζωής και τίποτα δεν είναι απόλυτο. Το μέλλον δεν το γνωρίζει κανείς παρά μόνο ο Θεός. Και σε αυτές τις μορφές μαντείας που αναφέρεις υπάρχουν πολλές σχολές και διαφορετικές ερμηνείες των ίδιων στοιχείων. Αν σε αναστατώνουν αυτά, που το πιθανότερο είναι να μην ισχύουν καθόλου, να απέχεις από αυτές τις μαντικές δραστηριότητες. Το αίσθημα απαξίωσης που έχεις πρέπει κάποια στιγμή να φύγει. Το πιθανότερο είναι να φύγει μέσα από τις σπουδές που θα κάνεις, τις γνωριμίες που σου αρέσουν και γενικά μέσα από ότι σε γεμίζει και σε κάνει να νιώθεις καλά.Quote:
Originally Posted by zeroend
Sonia, λείπει η στήριξη, πρώτα η ψυχολογική κι έπειτα κάποια έστω πολύ υποτυπώδης στήριξη οικονομική και η συναίσθηση ότι έχει κάποιες πλάτες (απλά αυτές οι δυο που προείπα). Αυτά είναι που επιζητά ένας νέος για να βάλει το στόχο του σε εφαρμογή. Αν δεν υπάρχει αυτή η στήριξη τότε θα ακολουθήσει από νωρίς τους δρόμους που είπες.