Τοτε σου εχει αφησει μεγαλο κουσουρι απο τα λεγομενα σου.
Αλλο το να πηγαινεις καπου και να ξερεις οτι αυτα θα γινουν ή οτι να ξες πως υπαρχουν αυτα και συμβαινουν και αλλο το να βγαινεις εξω βολτα, να χσλαρωσεις και να σου συμβαινει κατι τετοιο ενω βρισκεσαι σε δημοσιο χωρο και να σου λενε τι να κανεις σιχαμερα - αξημερωτα πηθικακια σε γυναικεια μορφη... που στο κατω κατω ουτε πατερας, μητερα και λοχιας κ.ο.κ. μου ειναι...
Αλλο το ενα και αλλο το αλλο.
Δηλαδη εσυ μου λες αφου στο στρατο συμβαινουν χειροτερα, να βγαινω εξω, να μου τρυπανε τον κωλο οι κομπλεξικοι και να λεω και ευχαριστω απο πανω...επειδη "υπαρχουν και χειροτερα".
Φικε στον στρατο πας γισ εναν σκοπο, οποιος κ αν ειναι αυτος ενω αυτο που συνεβη σε εμενα ειναι τελειως διαφορετικο. Δεν εχω ακουσει κανεναν να πεταει πετρες και σπασμενα κεραμυδια σε περαστικους και σε αδεσποτα που δεν χωνευει... Τεσπα, βγηκαμε εκτος θεματος.