Printable View
Εμενα παντως οι προσευχες δεν με βοηθησαν καθολου στα προβληματα μου και για αυτο τις εχω σταματησει. Ουτε εκκλησια πηγαινω πια. Περισσοτερο προβλημα μου προκαλεσαν ολα αυτα παρα καλο. Οσο για τα μοναστηρια -παρα τα οσα ακουγονται- δεν ενδυκνυνται σε καμια περιπτωση για ατομα εστω και με ελαφρια ψυχολογικα προβληματα. Πρεπει να εισαι απολυτως υγιης για να αντεξεις εκει μεσα.
Ακούω από μέσα μου ολα αυτα και δεν σταματάνε...είχα σταματήσει την αγωγή και σήμερα την ξανά άρχισα και δεν αισθάνομαι καθόλου καλά παιδιά..ήμουν στο κρεβατι πόσες ώρες με πιάσε υδρωτας και σηκωθηκα. Μου λει αυτή η φωνή μέσα μου είσαι gay και τέτοια...μου λει φατον σαν να κορόιδευω τον εαυτο μου.λέτε να είναι ψύχωση..δεν ξεκολαει το κεφάλι μου από όλα αυτά. Δεν μπορώ να χαλαρωσω καθόλου. Και όταν βγαίνω έξω στα ίδια είμαι πάλι. Δεν μπορώ να δω όμορφα την ζωή
Αν αποδεχτείς αυτες τις σκέψεις οτι υπάρχουν στο μυαλό σου και τι αγνοήσεις και να κάνεις κανονικά την δουλειά σου οπως πριν που δεν υπήρχαν μηπως καπως ετσι σε ανακουφίσει λίγο γιατι οσο αγχώνεσαι και τις πιστέυεις και φοβάσαι τοσο το μυαλο τις πετάει αυτες τις σκέψεις ολο και πιο δυνατα.Quote:
Originally Posted by Confused889
δεν ξέρω πως λέγεται στα ελληνικά και αν είναι το ίδιο με τον ιδεοψυχαναγκασμό. νομίζω ότι δεν είναι το ίδιο. αυτό που έχεις λέγεται intrusive thoughts. ξέρεις αγγλικά; αυτό το άρθρο ίσως σε βοηθήσει: https://adaa.org/learn-from-us/from-...sive-thoughts/ αν δεν ξέρεις αγγλικά, πες μου να στο μεταφράσω.
πάντως να ξέρεις ότι δεν υπάρχει φόβος να πραγματοποιήσεις τις σκέψεις σου. είναι αν θες, μια λάθος λειτουργία στον εγκέφαλο και δεν σημαίνουν τίποτα για σένα αυτές οι σκέψεις.
Γιατι είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να σου τύχει τα ψυχοφάρμακα; πως το λες αυτό; σαφως δεν είναι το καλύτερο, αλλά πιστεψε με, αυτή η φαση που περνας της ιδεοψυχαναγκαστικής είναι τερμα χειρότερη. Και ναι φίλε μου, κάτι σου φταιει. Για να έχεις χωρις εμφανες κίνητρο, αλλόκοτες κατά την αποψη σου αντιδράσεις, κάπου εχασες επαφη με πραγματικότητα. Αλλά, μην σκας. Σε όλους μπορεί να συμβει. Το ότι μαλλον σου συμβαίνει δεν είναι και τπτ και είναι στο ΄χερι σου να μην το αφήσεις να σου φάει το χρόνο και τον εαυτό. Όλοι μπορεί να το πάθουν. Αποδέξου το και συζητησε το με ψυχαναλυτή. Ισως πάρει λίγο καιρό, άλλα έχε υπομονή και μην σταματας να προσπαθείς.Quote:
Originally Posted by Confused889