Γεια σου Κώστα.
Η ψυχολόγος με την οποία κάνω ψυχοθεραπεία για να αντιμετωπίσω τις κρίσεις πανικού μου είπε πως υπάρχει έρευνα που δείχνει σημαντική βελτίωση στην διαχείριση του άγχους μετά από 8 εβδομάδες.
Εμένα με ωφέλησε πάρα πολύ.
Εγώ δεν χρησιμοποιώ κάποια εφαρμογή. Προσπαθώ να διαλογίζομαι επικεντρώνοντας την προσοχή μου στην αναπνοή. Πραγματικά έχω βοηθηθεί πάρα πολύ.
Εσύ Ιωάννα έχεις κάποια εμπειρία με διαλογισμό; Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να μοιραστείς μαζί μας αν έχεις κάποια παρόμοια εμπειρία.
Στην εταιρεία που δουλεύω, υπάρχουν μικρά δωμάτια (φαντάσου σαν τηλεφωνικοί θάλαμοι) όπου μπορείς να πας και να κάνεις διαλογισμό.
Γενικά τα πολυεθνικά περιβάλλοντα δίνουν μεγάλη σημασία στο resilience και στο stress-resistance.
Επίσης όταν έχω ένα δύσκολο-περίπλοκο task, με βοηθά πραγματικά πολύ.
Ε πεσ το ετσι..
Για να μη λεμε μαλακιεσ στην ελλαδα αυτο λεγεται ειμαι μεγαλοσ εμπειροσ μπορω να κανω πεντε πραγματα τι να κανω για να φυγω απο τη δυσκολη θεση καθεσαι σκεφτεσαι και κανεισ κατι απο αυτα που σκεφτηκεσ αφου σκεφτεισ καλα αυτο ειναι διαλογισμοσ στην ελλαδα
Ένα ακόμα ενδιαφέρον άρθρο για το θέμα του διαλογισμού από το Harvard Medical School.
Το άρθρο είναι στα ΑΓΓΛΙΚΑ
https://www.health.harvard.edu/blog/...s-201401086967
Και ακόμα ένα άρθρο.
https://www.psychologytoday.com/us/b...ulness-anxiety
Ναι γι'αυτό την ανέφερα. Δεν έχω ιδέα από γιόγκα, μόνο τις πνευματικές διαστάσεις του ινδουϊσμού προς την γιόγκα ξέρω και αυτό γιατί διαβάζω διάφορα για θρησκείες κλπ. Για εμένα το καλύτερο είναι, ό,τι και να κάνει κανείς να του αρέσει, από εκεί και πέρα είτε λέγεται τζόκινγκ, είτε γιόγκα, είτε απλή βόλτα με φίλους κλπ. όπως και να το ονομάσει κανείς, αν του αρέσει και το κάνει με πάθος, τότε θα ευδοκιμήσει και στην ψυχολογία του.
Καλησπερα! Επυτελους ενα ενδιαφερον αρθρο και συναμα σχετικο μ το φορουμ! αρκετα με τα γκομενικα τους εδω μεσα!
GoldenM ,εχεις κανει κι μαθηματα απο καποιον ειδικο η μονος σου μοναχα? Παρεπηπτοντος πολυ ενδιαφερον τα κειμενα -λινκ- που μας αναιβασες .
Οπως μας ζητησες ετσι κι εγω θα παραθεσω την προσωπικη μου εμπειρια πανω στο θεμα. Προσωπικα πασχω απο εξη πολυτοξικομανιας με κυρια ουσια την ηρωινη.Λογο λοιπον των πολλων αγονων που καμω εναντι των κακων σκεψεων μου , εναντι στις επηθιμιες μου να παρω ηρωινη επρεπε να μαθω να ελεγχω οσο μπορουσα βεβαια τις σκεψεις μου και το σωμα μου απο τις οποιες εντολες καμει πραξη μετα απο παρατροπη του ασυνηδητου η του συνηδητου μου μερους.
Η δικη μου ψυχοθεραπευτρεια μου επροτεινε μια τεχνικη -δεν γνωριζω το πως την λενε - αλλα γνωριζω οτι ειχε καλα αποτελλεσματα.
Σκοπος αυτης της πνευματικης ασκησης ειναι να μπορεσω να διαχωρισω τις λαθος επηθιμιες μου , να τις απομονοσω και να τις προσπερασω. Ο χρονος που κραταει η επηθιμια μου για υποτροπη δεν ξεπερνα τα 20 λεπτα, μετα ως δια μαγειας μου φευγει αυτη η ορεξη ,κι ερχετε στο μυαλο μου ενα μικρο "κυμα" εφοριας ,μαζι με την χαρα της νικης απεναντι στην εξαρτηση μου.
Η προσπαθεια να δαμασω το υποσυνειδητο μου ,οπου ειναι υπευθηνο για τις πραξεις που καμω σχεδον χωρις α το θελω ηταν μια μεγαλη ασκηση. Θυμαμαι οτι στο μυαλο μας κατα την διαρκεια της εναλλαγης σκεψεων υπαρχει ενα μικρο χρονικο κενο οπου τυποτα δεν δουλευει στην θυμηση μας, κι γςνικα δεν εχουμε καμια σκεψη η φαντασια (παρεπηπτωντος φαντασια εχουν μονο οι ανθρωποι ,κανενα αλλο ον), αυτο λοιπον το μεταβατικο σταδιο απο μια σκεψη στην επομενη ηταν σκοπος μου να το διευρηνω, να το μεγαλωνω οσο μπορω ,βημα βημα.
Αυτο το κενο ειναι το απολυτο μηδεν στις σκεψεις,δεν εχεις μνημη,δεν εχεις φαντασια, δεν σου ερχετε τυποτα ! νιωθεις πολυ πραξενα σαν να εχει σταματησει ο χρονος! σε συνδιασμο με σωστες αναπνοες - οπως αναφερες κι εσυ, οι αναπνοες εχον τεραστιο ρολο στην χαλαροση αρα στην αυτοσυγκεντροση.
Δεν εχω κταφερει να παω στο επομενο βημα το οποιο ειναι να προσπαθησεις να φερεις αμεσως στο μυαλο σου ενα θεμα ,μια σημαντικη σκεψη που θελεις να την "δουλεψεις" μεσα σου.
GoldenM, την γνωριζεις την παραπανω διαδικασια?
Γιώργο επέτρεψε μου να σε συγχαρώ στον πολύ δύσκολο αγώνα που κάνεις και να σου ευχηθώ την οριστική νίκη σου απέναντι σε κάθε τοξική ουσία. Πραγματικά άνθρωποι που παλεύουν με τόσο ισχυρές εξαρτήσεις για μένα είναι σημεία αναφοράς και έμπνευσης. Μπράβο σου και κάθε επιτυχία ολόψυχα
Αναφορικά με τον διαλογισμό έχω να πω τα παρακάτω.
Καταρχάς στην προηγούμενη μου δουλειά (Αμερικάνικη Πολυεθνική) μας είχαν μιλήσει για τον διαλογισμό και τις επιστημονικά τεκμηριωμένες επιδράσεις του στον ανθρώπινο εγκέφαλο, συνεπώς και σε όλες τις λειτουργείες που σχετίζονται με τον ανθρώπινο οργανισμό. Η πρώτη λοιπόν εκπαίδευση που έλαβα έγινε από σεμινάρια που διοργάνωσε το HR στην προηγούμενη μου δουλειά.
Όμως και η ψυχολόγος με την οποία κάνω ψυχοθεραπεία με παρότρυνε να διαβάσω και να υιοθετήσω μια καθημερινή ρουτίνα διαλογισμού. Πραγματικά τα αποτελέσματα είναι χειροπιαστά.
Ξέρεις κάτι; Ο διαλογισμός επιδρά νευροσυναπτικά στον εγκέφαλο. Οπότε αυτό που περιγράφεις στην δική σου εμπειρία είναι κάτι που το πιστεύω απόλυτα καθώς έχω διαβάσει και άλλες παρόμοιες εμπειρίες. Παρόμοιες τεχνικές εφαρμόζονται με την κατάλληλη προσαρμογή για πλείστες περιπτώσεις συνδυαστικά με διάφορες ψυχοθεραπευτικές τεχνικές, όπως με ενημέρωσε η ψυχολόγος μου.
Και ξέρεις ποιο είναι το πραγματικά ενδιαφέρον για μένα; Ότι ο κάθε άνθρωπος πολλές φορές βιώνει τα οφέλη του διαλογισμού με έναν δικό του μοναδικό τρόπο. Αυτός ήταν και ο σκοπός που άνοιξα αυτό το θέμα για να μοιραστούμε εμπειρίες και συναισθήματα, όσοι έχουμε επιχειρήσει κάτι παρόμοιο.
Μακάρι να βρεθούν και άλλα μέλη που έχουν να συνεισφέρουν με την εμπειρία τους. Θα είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρον.
Επιπρόσθετα χθες έμαθα κάτι που μου έκανε τρομερή εντύπωση.
Συνάδελφος μου (γυναίκα) μου είπε πως η κόρη της, η οποία πηγαίνει στο νηπιαγωγείο, της έδειξε κάποιες μικρές ασκήσεις διαλογισμού που τους δίδαξε η δασκάλα στο νηπιαγωγείο.
Η συνάδελφος μου είπε ότι διδάσκουν στα νήπια με απλό και εύληπτο τρόπο ασκήσεις διαλογισμού (με βάση κυρίως την αναπνοή ώστε να διαχειρίζονται συναισθήματα φόβου) και προοδευτικής μυικής χαλάρωσης (progressive muscle relaxation). Αυτό το κάνουν ώστε να βοηθήσουν τα παιδιά να αναπτύξουν άμυνες στο stress, να αυξήσουν τις νοητικές και γνωσιακές τους ικανότητες (cognitive skills) και να αναπτύξουν ικανότητες γρήγορής επαναφοράς μετά από ψυχοπιεστικά γεγονότα στην ζωή τους (resilience).
Πραγματικά μου έκανε τρομερά μεγάλη εντύπωση, ότι φροντίζουν από το νηπιαγωγείο να καλλιεργήσουν και να εφοδιάσουν τα παιδιά με τέτοιες δεξιότητες. Δεξιότητες που θεωρώ χρήσιμες για μια ζωή.
Σημείωση: Ζω στο εξωτερικό. Κάτι τέτοιο στην Ελλάδα θα ήταν ουτοπικό νομίζω.