Νεα αρχη για μενα αλλα ΠΙΕΖΟΜΑΙ ΠΟΛΥ...

Quote:

---

Originally posted by ΧΑΒΙΑΡΟΠΟΥΛΟΣ
Λεσ οτι εχεισ μονο τουσ γονεισ σου κ τον γιατρο σου λιγο νομιζεισ ειναι αυτο?εγω δεν εχω κανεναν στη ζωη που να μπορει να μου σταθει για κατσε κ σκεψου ποιοσ ειναι σε καλυτερη μοιρα.

---

ΠΟΤΕ δεν ειπα οτι ειναι λιγο αυτο που εχω. Θα ημουν αγνομων και θα ηταν σαν να προκαλουσα τη μοιρα. Απλα θελω να πω οτι οι αλλοι που δεν εχουν προβληματα σαν το δικο μου, εχουν επιπλεον παρεες, φιλους, βγαινουν, γλεντάνε και χαιρονται τη ζωή και γω ειμαι κλεισμενος στο σπίτι μου με παρεα τους δικους μου που εχουμε ποση διαφορα ηλικιας. Δεν ειναι λιγο αλλα πιστευω οτι ειναι ανθρωπινο να θελω και γω κατι επιπλεον στη ζωή.


Εντιτ: Lizard, anwnimi, evelina29 σας ευχαριστω πολυ για τα λόγια σας. Εχετε απολυτο δικιο. Βεβαια η πραξη ειναι για μενα πιο δυσκολη απο τη θεωρια αλλα το παλευω.

winston_man

οσοι δεν εχουν το δικο σου προβλημα δεν σημαινει οτι δεν εχουν τα δικα σου. Μαλλον αυτα που απορρεουν απο τις κρισεις πανικου. Δλδ οι ανθρωποι που δεν εχουν τπτ, δεν σημαινει οτι εχουν λειτουργικες σχεσεις ή οτι χαιρονται τη ζωη.

Καταλαβαινω οτι εννοεις πώς δεν εχουν τουλαχιστον το δικο σου προβλημα, αλλα αυτο ειναι άλλο.....Θεωρεις πώς αν δεν ειχες αυτες τις κρισεις ολα θα ταν πιο ευκολα?

Quote:

---

Originally posted by lllogan
Φίλε Winston, πιο είναι το τεράστιο εσωτερικό κόστος στο οποίο αναφέρεσαι; Δεν μπορείς να πας στην σχολή οδήγησης, να αρχίσεις μεταπτυχιακό, ενώ θα ιδρώνεις, θα φοβάσαι και θα είσαι μόνος σου; Δεν μπορείς να τα υποστείς αυτά για μία μέρα; Για μία εβδομάδα; Για όσο χρειάζεται; Αν κάνεις αυτά που θέλεις για έναν μήνα πιο θα είναι το τεράστιο εσωτερικό κόστος; Θα συνεχίσεις να ιδρώνεις; Θα συνεχίσεις να φοβάσαι; Θα συνεχίσεις να είσαι μόνος σου; Θα σε ενοχλεί τόσο πολύ που ιδρώνεις ή που φοβάσαι όσο την πρώτη μέρα;

---

Φοβαμαι οτι οσος καιρος και αν περασει θα παραμενω ο ιδιος. Θα φοβαμαι και θα ιδρωνω. Θα \"χανω\" στα ματια των αλλων. Οτι λογω του οτι στις σχεσεις με αλλα ατομα δεν τα παω καλα δεν ειμαι κοινωνικο ατομο ιδιαιτερα θα το τραβαω ολο αυτο μονος χωρις κανεναν φιλο/η. καταβαθος πιστευω δεν θα γινω ποτε καλα. οτι παντα θα τραβαω το ιδιο λουκι.

Quote:

---

Originally posted by Sofia
winston_man Θεωρεις πώς αν δεν ειχες αυτες τις κρισεις ολα θα ταν πιο ευκολα?

---

Ναι.

εχεις σκεφτει οτι αυτες οι κρισεις ειναι αποτελεσμα αλλων πραγματων κ οτι δεν ηρθαν απο το πουθενα?

Quote:

---

Originally posted by Winston_man

Quote:

---

Originally posted by Ολα_ειναι_δανεικα
Το οτι εχεις πολυ χαμηλη αυτοπεποιθηση συμπεριλαμβανεται μεσα σε αυτα που ανεφερες; Γιατι για μενα ειναι τρομερα σημαντικο

---

Συγνωμη ξεχασα ή μαλλον \"ξεχασα\" να το αναφερω διοτι οπως και να το κανουμε ειναι επιπονο και μονο να το παραδεχεσαι αλλα ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ. ΔΥΣΤΥΧΩΣ. Και δεν μπορω να το αλλαξω οσο και αν προσπαθω. Δεν θελω να μπω σε λεπτομερειες γιατι αισθανομαι ετσι ειναι μερικα θεματα που δεν τα λες ουτε \"στον παπα\" τα κρατας για σενα και μονο, αλλα δυστυχως αυτο που λες ισχυει.


- Εαν ειχες και το \"μαγικο ραβδακι\" να με θεραπευσεις θα ησουν και ο πρωτος... :P Αντε συμβιβαζομαι και με \"μαγικο χαπακι\" αν θες...


εντιτ: Μαρια... στην αρχη επαιρνα 2 των 50mg πριν καποια συνεδρια ομαδας και μετα 1 των 50. Σημερα κανενα.

---

τι ενοεις των 50?αυτα π περνω εγω που ειναι των 0.5 ειναι αλλα?παντως μολις τα παρω ειμαι μια χαρα το βραδι

Quote:

---

Originally posted by Winston_man

Quote:

---

Originally posted by lllogan
Φίλε Winston, πιο είναι το τεράστιο εσωτερικό κόστος στο οποίο αναφέρεσαι; Δεν μπορείς να πας στην σχολή οδήγησης, να αρχίσεις μεταπτυχιακό, ενώ θα ιδρώνεις, θα φοβάσαι και θα είσαι μόνος σου; Δεν μπορείς να τα υποστείς αυτά για μία μέρα; Για μία εβδομάδα; Για όσο χρειάζεται; Αν κάνεις αυτά που θέλεις για έναν μήνα πιο θα είναι το τεράστιο εσωτερικό κόστος; Θα συνεχίσεις να ιδρώνεις; Θα συνεχίσεις να φοβάσαι; Θα συνεχίσεις να είσαι μόνος σου; Θα σε ενοχλεί τόσο πολύ που ιδρώνεις ή που φοβάσαι όσο την πρώτη μέρα;

---

Φοβαμαι οτι οσος καιρος και αν περασει θα παραμενω ο ιδιος. Θα φοβαμαι και θα ιδρωνω. Θα \"χανω\" στα ματια των αλλων. Οτι λογω του οτι στις σχεσεις με αλλα ατομα δεν τα παω καλα δεν ειμαι κοινωνικο ατομο ιδιαιτερα θα το τραβαω ολο αυτο μονος χωρις κανεναν φιλο/η. καταβαθος πιστευω δεν θα γινω ποτε καλα. οτι παντα θα τραβαω το ιδιο λουκι.

---

Τελευταία ερώτηση για σήμερα από μένα: Πιο πάνω αναφέρεις ότι δεν είσαι κοινωνικό άτομο, αυτό ισχύει από πάντα ή είναι κυρίως αποτέλεσμα της κοινωνικής φοβίας;

Καληνύχτα από μένα, θα είμαι μακριά από υπολογιστές για σήμερα ;)

Winston-man για αρκετα χρονια ειχα τα ιδια συμπτωματα με σενα.Συνηθως αρχιζαν μολις αισθανομουν μειονεκτικα απεναντι στους αλλους οποτε για χρονια το εβαζα στα ποδια κ κλεινομουν σπιτι κλαιγοντας για μερες.Τα συμπτωματα αρχιζαν να καλυτερευουν οταν επιασα δουλεια Ηθελα αλλα δεν μπορουσα να κλειστω σπιτι, αναγκαζομουν να βγω εξω,Δεν προλαβαινα να σκεφτω το προβλημα μου.Αρχισα να νιωθω μεγαλυτερη αυτοπεποιθηση κ επειτα αρχισα να απαντω σε οσους προσπαθουσαν να με μειωσουν οπως ειχαν συνηθισει τοσα χρονια.Η ζωη μου αλλαξε ,εβαζα μικρους στοχους και σταματησα να περιμενω απο τον εαυτο μου να ειναι τελειος.Αναγνωρισα τις αδυναμιες μου κ δεχτηκα τα λαθη μου.Γιατι δεν αρχιζεις απο μια δουλεια?

Αυτο ειναι το κλειδι.Να ασχολουμαστε με κατι.Οοσ καθομαστε μεσα μας κανει κακο γιατι καθομαστε και σκευτομαστε χιλια δυο.Καλα λενε οτι ειναι μια αρρωστια πολυτελειας κλπ κιας μην ξερουν ποσο πονο και βασανα περναμε.

maria... λαθος δικο μου εννοουσα των 0,5mg.

lllogan εως και το γυμνασιο ημουν μια χαρα. Λυκειο αλλαξα πολη ηρθα Αθηνα και αυτο με εριξε πολυ σε ολους τους τομεις.

Μετα τα 15 αρχιζουν τα δυσκολα.Μεχρι τοτε ολα ειναι ροδινα.Δεν μου λες με τα ζαναξ τι θα γινουμε?Μηπως εχουμε παθε εξαρτηση?Τα φοβαμαι.Ειναι ηρεμηστικα φανταζομαι για να εχουν τοσο αμεσα αποτελεσματα.

Quote:

---

Originally posted by Winston_man

Quote:

---

Originally posted by Ολα_ειναι_δανεικα
Το οτι εχεις πολυ χαμηλη αυτοπεποιθηση συμπεριλαμβανεται μεσα σε αυτα που ανεφερες; Γιατι για μενα ειναι τρομερα σημαντικο

---

Συγνωμη ξεχασα ή μαλλον \"ξεχασα\" να το αναφερω διοτι οπως και να το κανουμε ειναι επιπονο και μονο να το παραδεχεσαι αλλα ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ. ΔΥΣΤΥΧΩΣ. Και δεν μπορω να το αλλαξω οσο και αν προσπαθω. Δεν θελω να μπω σε λεπτομερειες γιατι αισθανομαι ετσι ειναι μερικα θεματα που δεν τα λες ουτε \"στον παπα\" τα κρατας για σενα και μονο, αλλα δυστυχως αυτο που λες ισχυει.
Αν τα κρατας μεσα σου δεν θα γινεις ποτε καλα. Θα ερθει η στιγμη που δεν θα αντεξεις και θα τα πεις σε καποιον και ισως επειδη θα το κανεις μη εχοντας αλλη επιλογη αυτος ο καποιος να ειναι λαθος ατομο και να γινεις ακομα χειροτερα. Καντο συνειδητα οσο πιο γρηγορα μπορεις. Πες τα στον γιατρο σου. Εξαλλου ποιος ο λογος να πηγαινεις σε γιατρο αν δεν του τα λες ολα;

- Εαν ειχες και το \"μαγικο ραβδακι\" να με θεραπευσεις θα ησουν και ο πρωτος... :P Αντε συμβιβαζομαι και με \"μαγικο χαπακι\" αν θες...
Χαπια παιρνω μονο οταν κρυωνω, δηλαδη μια φορα τον χρονο το πολυ. Οσο στο να σε βοηθησει καποιος να γινεις καλα πως μπορει να συμβει αυτο αν δεν βγαλεις απο μεσα σου οσα πιεζουν;

---

Επισης οταν εχεις χαμηλη αυτοπεποιθηση δεν ειναι λογικο αυτο να σου δημιουργει το συναισθημα οτι δεν θα τα καταφερεις σε ολους τους τομεις της ζωης σου, με αποτελεσμα να αγχωνεσαι ακομα περισσοτερο;

Quote:

---

Originally posted by Sofia
εχεις σκεφτει οτι αυτες οι κρισεις ειναι αποτελεσμα αλλων πραγματων κ οτι δεν ηρθαν απο το πουθενα?

---

Αυτο θελω να ρωτησω κι εγω...

Quote:

---

Originally posted by Wintertimes

Quote:

---

Originally posted by Sofia
εχεις σκεφτει οτι αυτες οι κρισεις ειναι αποτελεσμα αλλων πραγματων κ οτι δεν ηρθαν απο το πουθενα?

---

Αυτο θελω να ρωτησω κι εγω...

---

Ναι ξερω οτι τα αιτια ειναι βαθυτερα. Δεν σκοπευω να επεκταθω περισσοτερο εδω στο φορουμ, αλλα με το γιατρο μου τα συζηταμε ολα. Σας ευχαριστω ολους/ες για τα σχολια σας. Οταν εχω νεα θα επανελθω. Και εχω αρκετες προκλησεις στον οριζοντα.

Quote:

---

Originally posted by Winston_man
]

Φοβαμαι οτι οσος καιρος και αν περασει θα παραμενω ο ιδιος. Θα φοβαμαι και θα ιδρωνω. Θα \"χανω\" στα ματια των αλλων. Οτι λογω του οτι στις σχεσεις με αλλα ατομα δεν τα παω καλα δεν ειμαι κοινωνικο ατομο ιδιαιτερα θα το τραβαω ολο αυτο μονος χωρις κανεναν φιλο/η. καταβαθος πιστευω δεν θα γινω ποτε καλα. οτι παντα θα τραβαω το ιδιο λουκι.

---

Αυτη ακριβως τη στατιμότητα διέκρινα στα γραπτά σου και σου απαντησα όπως σου απάντησα...
ΚΑτα βαθος,
πιστευεις οτι δεν θα γινεις ποτε καλα.
Και σε ρωτω,
ακόμα κι αν γινεις καλύτερα, τι σημασία θα εχει αν εσυ δεν το βλέπεις?
Αν το καθε - εστω μικροσκοπικο βημα που κανεις, το βλεπεις σαν δυσαρεστο οιονο των όσων πρόκειται να ακολουθήσουν?
Θα γινεις καλα,
αρκει να το πιστεψεις.
Αρκει να το ΘΕΛΕΙΣ.
Αυτη ηταν η πρωτη κουβεντα της ψυχολογου μου,
οταν εκανα την πρωτη μου συνεδρια, τότε που φοβομουν να βγω απο το σπιτι και να αντικρυσω καποιον στα ματια, ή εστω να του μιλησω απο το τηλ...
Και μαντεψε... το ειδα και στην πραξη.
Ολα ξεπερνιούνται, ακομα και οι πιο τρανες δυσκολιες, αρκει να το θελουμε, και να μην εχουμε παρει αποφαση
οτι θα μεινουμε ετσι για παντα.
Βρες πιστη.
Συγχαρητηρια, για τα βηματα που εχεις κανει ως τωρα,
κανε μια σταση και κοιτα τα.
Πιστευες εσυ πριν ενα χρονο πχ, οτι θα εκανες ομαδικη ή οτι θα μειωνες την δόση των χαπιών?
Κι όμως....
Πολλες φορες μπορουμε πολυ περισσότερα απο οσα πιστευουμε.