Η αγχος ή δευτερη εφηβεια..

[QUOTE=Sonia;1017479]Θα πω εγώ πως τα βλέπω τα πράγματα.
Είναι σημαντικό να είσαι αυτάρκης και να βρίσκεις πράγματα να σε γεμίζουν. Αν περνάς και μόνη σου καλά και δεν μιζεριάζεις, πέρα από το προφανές, ότι και άλλους να μην έχεις για παρέα δεν θα σου λείπουν, αυξάνονται περισσότερο και οι πιθανότητες να γνωρίσεις κόσμο και μάλιστα που θα σου ταιριάζει μακροχρόνια. Πρώτον όσο βγάζεις απελπισία και αυτολύπηση απωθείς τους άλλους. Δεύτερον όσο δεν ψάχνεις απελπισμένα για παρέες αλλά επικεντρώνεσαι σε άλλα πράγματα, έχεις ορθότερη κρίση όταν γνωρίζεις ανθρώπους. Τρίτον, όσα πραγματικά ενδιαφέροντα έχεις μπορεί να τα έχουν κι άλλοι και να έχεις ένα κοινό σημείο εκκίνησης. Τρίτον όση ποιότητα εκπέμπεις σαν άνθρωπος (αυτοπεποίθηση, ενδιαφέροντα), τόσο πιθανότερο είναι να σε προσεγγίσουν οι άλλοι και να τους φαίνεσαι ενδιαφέρον άτομο και να κολλήσουν στην παρέα σου.
Κάτι βασικό. Μην τελματώνεις και περιμένεις να βρεις παρέα για να κάνεις πράγματα, ακόμα κι αν αρχικά αισθάνεσαι άβολα. Δεν είναι κακό να πας για έναν καφέ ή για περπάτημα ή ένα σινεμά μόνη σου. Γράψου σε ένα γυμναστήριο ή να μάθεις μια ξένη γλώσσα ξέρω κι εγώ. Μην είσαι αδρανής. Κάτι θα αποκομίσεις και σίγουρα όλο και κάποιον θα γνωρίσεις κιόλας. Ακόμα κι αν δεν κάνεις καρδιακούς φίλους με την πρώτη. Μην συνδέεις τα πάντα με έξοδο και κοινές δραστηριότητες πάντως. Από το να κάθεσαι να κοιτάς το ταβάνι ξέρω κι εγώ, διάβασε ένα βιβλίο ή δες μία σειρά που σου αρέσει ή παίξε πιάνο ή πότησε τα λουλούδια ή λύσε σταυρόλεξα που λέει ο λόγος.

Οι γονείς σου δεν νομίζω να φταίνε σε κάτι στην προκειμένη περίπτωση. Προσπάθησε να μην τσακώνεσαι χωρίς λόγο. Βρες άλλους τρόπους να εκτονώνεις τα νεύρα σου.Μπορείς να εκμεταλλευτείς αυτό το διάστημα να τους ξεκουράσεις ή και να μάθεις πράγματα από αυτούς. Ζήτα από την μάνα σου να σου δείξει πως μαγειρεύει το λεμονάτο ή τον πατέρα σου να σου δείξει πως αλλάζει ασφάλειες στον πίνακα του ηλεκτρικού. Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω.[/QUOTE
Καταλαβαινω τι θες να πεις... απλα νιωθω απελπισμενη και απογοητευμενη γενικα και δεν με βοηθαει..

Quote:

---

Originally Posted by Lizakirg

Καλησπερα σας, δεν ξερω αν γραφω στο σωστο.. σημειο αλλα ειλικρινα εχω απελπιστει! Μολις γυρισα στ πατρικο μου απ την πολη που σπουδαζα γιατι μολις τελειωσα με τις σπουδες μου! η κατασταση που ζω ειναι πολυ απελπιστικη! φιλους εδω δεν εχω γιατι απλα με τα χρονια χαθηκαν.. ορισμενοι δεν γυρισαν ποτε να σημειωσω πως ζω σε επαρχιακη πολη.. με λιγα η μοναξια που νιωθω ειναι μεγαλη! δεν εχω κοινωνικη ζωη.. με τους γονεις μου η κατασταση ειναι ακομα χειροτερη γιατι αναγκαζομαι να ξεσπαω πανω τους! Νιωθω πολλη αγχωμενη γιατι θελω να βρω δουλεια και το κυριοτερο ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΠ ΔΩ! τι να κανω? δεν εχω ουτε κοινωνικη αλλα ουτε προσωπικη ζωη! Ειμαι απελπισμενη.. δεν με καταλαβαινει και κανενας! με την μητερα μου πανω που προσπαθω να της πιασω κουβεντα τσακωνομαστε!

---

Η ερωτική απογοήτευση μέσα στο πρόγραμμα είναι όλοι μας τα έχουμε περάσει..μην απελπιζεσε....έχεις να ερωτευτείς πολλές φορές ακόμα...είσαι μικρούλα θα γνωρίσεις πολλά αγόρια..μην αφήνεις αυτό το πράγμα να σε πάρει από κάτω..

Quote:

---

Originally Posted by giorgos35

Η ερωτική απογοήτευση μέσα στο πρόγραμμα είναι όλοι μας τα έχουμε περάσει..μην απελπιζεσε....έχεις να ερωτευτείς πολλές φορές ακόμα...είσαι μικρούλα θα γνωρίσεις πολλά αγόρια..μην αφήνεις αυτό το πράγμα να σε πάρει από κάτω..

---

Έχεις δίκιο άπλα είχα επενδύσει σε αυτή την σχέση και περίμενα πολλά...

Quote:

---

Originally Posted by Lizakirg

Έχεις δίκιο άπλα είχα επενδύσει σε αυτή την σχέση και περίμενα πολλά...

---

Σε καταλαβαίνω απόλυτα..ο καιρός είναι ο καλύτερος γιατρός σε αυτές της περίπτωσης...

Lizakirg πίεσε τον εαυτό σου λίγο να κάνει πράγματα έστω και με το ζόρι. Σε καταλαβαίνω, απλά λέω ότι μιάς και είσαι και μικρή, καλό είναι να μάθεις "τεχνικές" για να αντιμετωπίζεις τέτοιες καταστάσεις πιο γρήγορα κατά κάποιο τρόπο ή έστω να μην τις περνάς τόσο βαριά...

Λόγω και της φύσης της δουλειάς μου έχω μείνει άπειρες φορές χωρίς υποστηρικτικό δίκτυο, χωρίς φίλους, στην μέση του πουθενά σε καταστάσεις που εκ πρώτης όψεως δεν μου ταιριάζουν και εν μέσω κρίσης είτε στα ερωτικά είτε στα οικονομικά είτε αλλού και έχω να πω ότι δεν υπάρχουν και πολλές επιλογές. Είτε κάθεσαι και κλαις την μοίρα σου και παραμένεις σε τέλμα και αδιέξοδο, είτε σκας και κολυμπάς. Άνθρωπος είσαι, θα λυγίσεις και μέσα σε κοινωνία ζούμε, θέλουμε την ανθρώπινη επαφή και φίλους και γκόμενους και τα πάντα, αλλά αν δεν μπορείς να στηριχθείς στον εαυτό σου στις δύσκολες στιγμές, τότε δεν πας πουθενά. Εμένα αυτό μου έχει διδάξει η ζωή και μην νομίζεις ότι είμαι καμια μονόχνωτη που δεν θέλει να βλέπει άνθρωπο ξέρω κι εγώ. Απλά τα πάω καλά και με εμένα και δεν αφήνω τον εαυτό μου να με βαρεθώ. Κι αν είμαι σε φάση απομόνωσης λόγω γεγονότων ή συνθηκών και αισθάνομαι ότι έχω ανάγκη για ανθρώπους,ε, προσπαθώ εγώ να τους βρώ, δεν περιμένω να με βρουν εκείνοι... Γενικά συν Αθηνά και χείρα κίνει...

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Lizakirg πίεσε τον εαυτό σου λίγο να κάνει πράγματα έστω και με το ζόρι. Σε καταλαβαίνω, απλά λέω ότι μιάς και είσαι και μικρή, καλό είναι να μάθεις "τεχνικές" για να αντιμετωπίζεις τέτοιες καταστάσεις πιο γρήγορα κατά κάποιο τρόπο ή έστω να μην τις περνάς τόσο βαριά...

Λόγω και της φύσης της δουλειάς μου έχω μείνει άπειρες φορές χωρίς υποστηρικτικό δίκτυο, χωρίς φίλους, στην μέση του πουθενά σε καταστάσεις που εκ πρώτης όψεως δεν μου ταιριάζουν και εν μέσω κρίσης είτε στα ερωτικά είτε στα οικονομικά είτε αλλού και έχω να πω ότι δεν υπάρχουν και πολλές επιλογές. Είτε κάθεσαι και κλαις την μοίρα σου και παραμένεις σε τέλμα και αδιέξοδο, είτε σκας και κολυμπάς. Άνθρωπος είσαι, θα λυγίσεις και μέσα σε κοινωνία ζούμε, θέλουμε την ανθρώπινη επαφή και φίλους και γκόμενους και τα πάντα, αλλά αν δεν μπορείς να στηριχθείς στον εαυτό σου στις δύσκολες στιγμές, τότε δεν πας πουθενά. Εμένα αυτό μου έχει διδάξει η ζωή και μην νομίζεις ότι είμαι καμια μονόχνωτη που δεν θέλει να βλέπει άνθρωπο ξέρω κι εγώ. Απλά τα πάω καλά και με εμένα και δεν αφήνω τον εαυτό μου να με βαρεθώ. Κι αν είμαι σε φάση απομόνωσης λόγω γεγονότων ή συνθηκών και αισθάνομαι ότι έχω ανάγκη για ανθρώπους,ε, προσπαθώ εγώ να τους βρώ, δεν περιμένω να με βρουν εκείνοι... Γενικά συν Αθηνά και χείρα κίνει...

---

καταλαβαινω τι λες....

Quote:

---

Originally Posted by giorgos35

Σε καταλαβαίνω απόλυτα..ο καιρός είναι ο καλύτερος γιατρός σε αυτές της περίπτωσης...

---

Σιγουρα αλλα αυτο με εχει παει πισω..με εχει αρρωστησει..

Lizakirg,σήμερα πως είσαι?
Έκανες κανένα βήμα,να γνωρίσεις κόσμο κλπ?

Quote:

---

Originally Posted by WhyAlwaysMe?

Lizakirg,σήμερα πως είσαι?
Έκανες κανένα βήμα,να γνωρίσεις κόσμο κλπ?

---

Εκανα ενα βημα μπορω να πω.. αυριο δινω πιστοποιηση υπολογιστων.. η σχεση που ειχα απογοητευτει τελικα παει καλυτερα.. αν εξαιρεθει το αγχος που εχω σχετικα με ευρεση δουλειας.. ακολουθησα ενα δικο μου ατομο σε πολιτικο γραφειο.. εχω αγχωθει απιστευτα για το αποτελεσμα θα εχει καλυτερα.. ειμαι και ως ατομο αρκετα δυσπιστη.. απλα θελω την σταθεροτητα πια στην ζωη μου.. συντροφο και δουλεια.. πραγμα δυσκολο για το δευτερο..