Νιωθω αδυναμια ακομα και να σκεφτω κατι, οτιδηποτε ...

Quote:

---

Originally Posted by ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ

Υπήρξε κάποιο γεγονός στα 19 σου, που απ αυτό το γεγονός και έπειτα σταμάτησες να ζεις και μετετράπης σε παρατηρητής της ζωής σου; Δεν θέλω να μου πεις το γεγονός, απλώς αν συνέβη κάτι.

---

Ναι ... το γραψα : η αποπειρα αυτοκτονιας μου. Μου χωρισε την ζωη στα δυο.
Στην εποχη που ημουν (σχετικα) περηφανος για τον εαυτο μου και στην εποχη
που ΔΕΝ ειμαι (απο τα 19 και μετα). Αυτονοητο γιατι δεν ειμαι. Καθε αποπειρα
αυτοκτονιας (ειτε τα καταφερεις, ειτε οχι) ειναι το ισχυροτερο μανιφεστο
απορριψης του εαυτου σου. Δεν μπορεις να περασεις αυτο το κατωφλι
και να πεις "Ok .... δεν τρεχει τιποτα, ξαναγυρναω πισω και πιστευω
στον εαυτο μου". Πεταξε το πουλακι .... ΠΟΤΕ ΔΕΝ προκειται να ξαναπιστεψεις
στον εαυτο σου. Αυτη η ικανοτητα τελειωσε για σενα. Μονο οσοι αποπειραθηκαν
θα με καταλαβουν.

Δεν το κρυβω αλλο. Δεν ημουν αρκετα δυνατος ΟΥΤΕ να αυτοκτονησω (που ειναι
πανευκολη υποθεση). Σε λιγο θα φτασω τα 80 (σαν χθες ηταν που ημουν 20),
θα φυγω απο αυτον τον κοσμο και κανεις δεν θα ξερει τι μου συνεβη.
Δεν ντρεπομαι που ειμαι ψυχολογικα αδυνατος και ριψασπις και αναχωρητης
και ποντικισια συνειδηση (και ολα αυτα τα εξεφτελιστικα που ξεστομιζουν
οι δυνατοι σε αποτυχημενους σαν την παρτη μου) γιατι αυτος ο κοσμος πρεπει
να φιλοξενησει και τους ποντικους, αποτελουν μερος της αλυσιδας αυτου του
κοσμου.

Quote:

---

Originally Posted by ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ

Μέσα σου νοιώθεις οτι θα έπρεπε να γίνεις σαν τον πατέρα σου; Φύγε από κει αμέσως!

---

Κασσανδρα

Εγραψα οτι ΞΕΡΩ που βρισκεται το προβλημα με μενα αλλα .... ΔΕΝ μπορω να το εκριζωσω.
Μην τα ξαναλεμε. Αν ανατρεξεις πισω θα το βρεις γραμμενο.

Οσο διαβαζω για την "Οριακη οργανωση προσωπικοτητας", την σχαση του Εγω
και τις πρωιμες εμπειριες ακυρωσης ..... τοσο περισσοτερο βλεπω τον εαυτο μου.

Αν συνεχισω να διαβαζω εδω μεσα .... θα φορτωθω ενα ΤΕΡΑΣΤΙΟ σακι στην πλατη.
Μεχρι τωρα, μονο η καταθλιψη, ΑΡΚΟΥΣΕ ως σακι. Οχι και αλλα, ρε παιδια ... οχι και αλλα !
Ενταξει, εσεις ενημερωνετε τον κοσμο (και καλα κανετε) αλλα αντιλαμβανεστε οτι καπου
στο υποσυνειδητο μας, λειτουργει το ανεκδοτο του καμπουρη με τον σακατη ?

Φοβαμαι να διαβασω αλλο αρθρο εδω μεσα .... θα βγω με δεκαπεντε (ψυχα)ασθενειες !
Ισως και να τις εχω. Ομως, και μονο η διαπιστωση οτι τις εχω ... με απαλλασει εστω απο
ΜΙΑ ?

Quote:

---

Originally Posted by Εξουθενωμένος

Οσο διαβαζω για την "Οριακη οργανωση προσωπικοτητας", την σχαση του Εγω
και τις πρωιμες εμπειριες ακυρωσης ..... τοσο περισσοτερο βλεπω τον εαυτο μου.

Αν συνεχισω να διαβαζω εδω μεσα .... θα φορτωθω ενα ΤΕΡΑΣΤΙΟ σακι στην πλατη.
Μεχρι τωρα, μονο η καταθλιψη, ΑΡΚΟΥΣΕ ως σακι. Οχι και αλλα, ρε παιδια ... οχι και αλλα !
Ενταξει, εσεις ενημερωνετε τον κοσμο (και καλα κανετε) αλλα αντιλαμβανεστε οτι καπου
στο υποσυνειδητο μας, λειτουργει το ανεκδοτο του καμπουρη με τον σακατη ?

Φοβαμαι να διαβασω αλλο αρθρο εδω μεσα .... θα βγω με δεκαπεντε (ψυχα)ασθενειες !
Ισως και να τις εχω. Ομως, και μονο η διαπιστωση οτι τις εχω ... με απαλλασει εστω απο
ΜΙΑ ?

---

Η διαπίστωση δεν προσθέτει ασθένεια. Η διάγνωση θα ήταν καλύτερο να γίνει από ειδικό. Σε τρεις ψυχολόγους που πήγες σου είπαν κατάθλιψη;
Εντάξει, είναι ολοφάνερο τι έχεις "καεί" από τους γονείς σου, όπως κι εγώ, όπως και πάρα πολλοί άλλοι. Μιά φίλη μου λέει, πως ο κόσμος θα πάψει να δυστυχεί και να υποφέρει όταν κάνουν παιδιά μόνο οι άνθρωποι που είναι ώριμοι, λογικοί, ψυχικά υγιείς και συνειδητοποιημένοι . Αυτό όμως σδεν θα γίνει ποτέ!

Ο πρωτος με εβλεπε σαν γιο του (το 1996 ημουν και νεωτερος), διαρκως με καμαρωνε.
Γιαυτο εφυγα. Η δευτερη (το 2006) μιλουσε ελαχιστα εως καθολου. Μεχρι την τελευταια
στιγμη ακουγε. Ποτε δεν θα μαθω τι ακριβως επιθυμουσε να με συμβουλεψει. Ηθελε να
"βγω" μονος μου απο το πηγαδι χωρις συμβουλες/προτασεις δικες της. Μονο με τις
καταλληλες ερωτησεις της θα βρισκα τον δρομο εξοδου. Ο τριτος (το 2016),
οταν τον ρωτησα ΕΓΩ απο μονος μου, μου ειπε οτι εχω μια αυξημενη θλιψουλα ....
... ΟΧΙ καταθλιψη. Γενικως, ενιωθα μια διακριτικη ταση λειανσης των ακμων
(απο πλευρας του). Ο καθενας ισως να χει την δικια του τεχνικη .... τι αλλο να πω !

Συμφωνω 10000000000000000% στις τελευταιες δυο προτασεις σου.

Θεωρω οτι ειμαι ενας απο αυτους που ΑΝ ζουσαμε σε μια αγγελικη κοινωνια θα επρεπε
να μου απαγορευτει η δυνατοτητα να κανω σχεση, οικογενεια και παιδια. Ειναι ΕΝΤΕΛΩΣ
αδυνατον, ενα παιδι που εζησε σε τετοιο σπιτι .... να μεγαλωσει παιδια ωριμα, λογικα,
ισορροπημενα και συνειδητοποιημενα. Και ομως ... τρισχειροτεροι απο μενα ψυχολογικα
(αλλα φραγκατοι η παραμυθαδες) κανουν οικογενειες. Τα παιδια αυτου του κοσμου
... θα συνεχιζουν να "θυσιαζονται" μεσα σε τραγικες οικογενειες χωρις καν
να το αντιλαμβανονται. Και ας ζησουν αλλα 90 χρονια.

ΔΕΝ θα μαθουν ΠΟΤΕ πως ειναι να ζεις ΧΩΡΙΣ να κουβαλας φορτια και παθη αλλων.

Quote:

---

Originally Posted by Εξουθενωμένος

Οσο διαβαζω για την "Οριακη οργανωση προσωπικοτητας", την σχαση του Εγω
και τις πρωιμες εμπειριες ακυρωσης ..... τοσο περισσοτερο βλεπω τον εαυτο μου.

Αν συνεχισω να διαβαζω εδω μεσα .... θα φορτωθω ενα ΤΕΡΑΣΤΙΟ σακι στην πλατη.
Μεχρι τωρα, μονο η καταθλιψη, ΑΡΚΟΥΣΕ ως σακι. Οχι και αλλα, ρε παιδια ... οχι και αλλα !
Ενταξει, εσεις ενημερωνετε τον κοσμο (και καλα κανετε) αλλα αντιλαμβανεστε οτι καπου
στο υποσυνειδητο μας, λειτουργει το ανεκδοτο του καμπουρη με τον σακατη ?

Φοβαμαι να διαβασω αλλο αρθρο εδω μεσα .... θα βγω με δεκαπεντε (ψυχα)ασθενειες !
Ισως και να τις εχω. Ομως, και μονο η διαπιστωση οτι τις εχω ... με απαλλασει εστω απο
ΜΙΑ ?

---

To ότι εσύ μπορεί να πιστεύεις οτι θα πάθεις κάτι δε σημαίνει πως θα το πάθεις.Δεν λειτουργεί ο εγκέφαλος έτσι. Δεν μπορώ εγώ για παράδειγμα που δεν έχω διπολική διαταραχή ξαφνικά να διαβάσω για αυτή και να κάνω τον εγκέφαλό μου να δουλέψει αλλιώς ωστε να την αποκτήσω. Το πολύ πολύ να με πιάσει αρρωστοφοβία και να αγχώνομαι πως έπαθα κάτι...

Βρε geodim

λιγο πραγμα ειναι η αρρωστοφοβια ?
Ξερεις οτι ακομα και σημερα ... ΠΑΣΧΩ απο τον τρομο οτι εχω πυελικο αλγος ?
Μονο και μονο απο αυτα που διαβαζω συνεχεια στο νετ (μετα απο μια κριση περσι) ?

Το κανεις να ακουγεται σαν .... απλο συναχι ! Υπαρχουν πολλοι απο μας
που και μονο να διαβασουν κατι που να ακουμπα καποιο συμπτωμα τους
τους λυνονται τα γονατα. Και κανουν μηηηηηηηηηηηηνες να συνελθουν !

Το νετ για οποιον ΔΕΝ μπορει να τιθασευσει φοβιες (και πανικους) ΠΡΙΝ μπει σ'αυτο
.... τον εχει καταπιει σαν Μαυρη Τρυπα.

Quote:

---

Originally Posted by Εξουθενωμένος

Μα φυσικα ... να γινω δυνατος και θεορατος σαν τον πλατανο-στρατηλατη πατερα μου ...
και να προσπαθησω να περιφρουρησω αοκνα τον κοσμο απο ... τεμπεληδες σαν και μενα,
που αποτελουν "βραδυκαυστον απτραν εις τα θεμελια του πολιτισμου μας" .....

---

Χαχα! Η ανθρωπότητα και ο πολιτισμός δεν βλάφθηκαν στα θεμέλιά τους από τεμπέληδες σαν κι εσένα! Όλες οι συμφορές του κόσμου έχουν προέλθει από ανθρώπους άοκνους και υπερδραστήριους. Τί καλά που θα τανε να ήταν ο Χίτλερ ένας απλός τεμπέλης που θα βαριόταν να κουνηθεί από την θέση του! Από πόσες συμφορές θα είχε γλιτώσει η ανθρωπότητα... Και άλλοι, και άλλοι...
Δεν λέω οτι η τεμπελιά είναι καλό πράγμα, αλλά η δραστηριότητα είναι κάτι που οδηγεί σε καλό ή σε κακό. Σε ένα από τα δύο καταλήγει. Και σύμφωνα με την πορεία των πραγμάτων και των ανθρώπων και του κόσμου όπως τον βλέπουμε γενικά, εσύ σε τί νομίζεις οτι οδηγεί όοολη αυτή η φασαρία και η δραστηριότητα;;;; Τί επικρατεί στον κόσμο μας και σ αυτή την ζωή γενικώς; Το καλό; Η ευτυχία; Η αγάπη;
Κοίταξε, θα ήταν έγκλημα να είχες οικογένεια να ζήσεις και να καθόσουν "τ ανάσκελα" και τα παιδιά σου και η γυναίκα σου να δυστυχούσαν, Να μην είχαν να φάνε, να πληρώσουν τους λογαριασμούς, να κάνουν ένα φροντιστήριο, να πάνε μια εκδρομούλα. Από την στιγμή που είσαι εσύ κι ο εαυτός σου, έχεις ένα εισοδηματάκι από ενοίκια και την ψευτοβγάζεις, δεν επιβαρύνεις κανέναν! Ούτε καν το Κράτος και τους συμπολίτες σου, αφού εισφέρεις και με τους φόρους που πληρώνεις από τα ακίνητα.
Το οτι εσύ, για τον εαυτό σου δεν αισθάνεσαι καλά, το δέχομαι και είναι φυσικό. Μην μας λες όμως και οτι υποσκάπτεις και καταστρέφεις τον πολιτισμό καίγοντας τα θεμέλια της ανθρωπότητας!
Έλεος δηλαδή! Άλλοι που θα έπρεπε να ντρέπονται δεν ντρέπονται και είναι και σε δημόσια αξιώματα και καταστρέφουν κόσμο και κοσμάκη.

Αντιλαμβανομαι το αληθες των οσων περιγραφεις ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ τα τελευταια 10 χρονια
και ισως και τα τελευταια 20 χρονια (πιο πριν, φοβομουν και να σκεφτω ... για ΜΕΝΑ).

Oμως .....

δεν μπορω, δεν μπορω, δεν μπορω, δεν μπορω .... να ξεριζωσω αυτες τις "ιδεες"
μεσα απο το DNA μου. Βλεπεις, ολοι οι δραστηριοι (και πετυχημενοι κατα την κοινωνια)
τυποι ασκουν μια γοητεια. Εαν εισαι -αντα και κατι, την γοητεια μπορεις να την γραψεις
εκει που δεν πιανει μελανι. Ομως, οταν εισαι 12 και 16 και 20 και 24 ...... ? .......

Εχεις δει τι αποτυπωμα αφηνει υδροχλωρικο οξυ σε μεταλλο βρυσης .... ε αυτο !

Kασσανδρα

Σε ευχαριστω που απαντας (σχεδον καθημερινα).
Ειναι μεγαλη υποθεση για μενα ... καποιος να ασχολειται μαζι μου.
Οι ωρες που μεσολαβουν μεχρι να ξαναμπω εδω μεσα, ειναι ΟΔΥΝΗΡΟΤΑΤΕΣ.
Απλα δεν τις περιγραφω γιατι με παιρνει απο κατω χειροτερα.

Παντως, εαν σηκωνω ενα τονο σιδερο στην ψυχη μου (καθε μερα)
απο τοτε που μπηκα εδω μεσα .... σηκωνω -5 γραμμαρια. Και το νιωθω !
Εχω μαθει να εκτιμω το λιγο, το παρα πολυ λιγο, αφου δεν εχω συζησει με κανεναν,
ουτε φυσικα με γυναικα, ουτε καποιος ποτε μου ειπε "ειμαι εγω εδω για σενα,
μην φοβασαι". Αυτο δεν σημαινει οτι δεν μπορεις να εξαφανιστεις οτι ωρα θελεις.
Στην ζυγαρια αναμεσα στην Αγαπη και την Ελευθερια .... εχω κανει την επιλογη μου.
Η Ελευθερια με ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ κοστος ... για ολους ανεξαιρετως. Η Αγαπη, δευτερη.
Μακαρι να μην χρειαζοταν κανεις να επιλεξει αναμεσα σ'αυτα τα δυο ....

... αλλα εγω εχω επιλεξει !

Μα τι να την κανεις την Ελευθερια χωρις Αγαπη ?
Οτι μπορεις να κανεις την Αγαπη διχως Ελευθερια !

Διαβαζοντας σας εδω μεσα .... βλεπω οτι ΔΕΝ ειμαι μονος στο προβλημα μου.
Ειναι απιστευτο ΠΟΣΟΣ κοσμος εχει προβληματα ... και ας μην ειναι σαν το δικο μου.
Αυτη η μαζικοτητα, με ανακουφιζει καπως .... τουλαχιστον οσο σας διαβαζω.

Παλι σκεφτομουν ... τις τελευταιες στιγμες της ζωης μου.
Μοναχος, γερος, αδυναμος, εξουθενωμενος, ξεχασμενος.
Με ενα tv control στο χερι ... να μυριζει το σαπισμενο μου σωμα.
Να με φορτωνουν στο ασθενοφορο ... μεσα στην πλαστικη σακουλα.
Μερικοι να κοιτουν, αλλοι να ειρωνευονται "παει αυτος, την κοπανησε".
Στο νεκροτομειο ... διπλα στις μπυρες στο ψυγειο. Οι μερες να περνουν
κανεις να μην ερχεται να με αναζητησει. Να με πετανε σε μια γουβα
στην ακρη του νεκτροταφειου. Η ταφοπλακα στραβια ... ΤΕΛΟΣ.


Με αυτην την προσμονη, της υστατης στιγμης .... ζω απο τα 18 μου !
Με εχει καταπιει ....

Ποσο χαιρομαι να ξεφτιλιζω την ιδεα που εχω για τον εαυτο μου.
Οτι ΤΑΧΑ μου, ειμαι ανθρωπος. Οτι εχω αρχες. Οτι εχω φιλοτιμο.

Χθες η μανα μου, (80 ετων) πηγε στον αλλο κοσμο και γυρισε.
Στις 3 τα ξημερωματα, οξεια γαστρεντεριτιδα με λιποθυμικες τασεις.
Σηκωθηκε να παει στην τουαλετα, λιποθυμησε και δεν ειχε κανεναν
διπλα της. Εκανε εμετο στο πατωμα και συρθηκε μεχρι το κρεβατι
να ξανακοιμηθει. Το πρωι στις 11 με παιρνει τηλεφωνο. Εγω φυσικα
(τα τελευταια 20 χρονια) κατεβασμενο το κινητο οταν κοιμαμαι.
Και η κακομοιρα που να ξερει οτι επεσα να κοιμηθω στις 7 το πρωι ?
Ξυπναω στις 4 το απογευμα, κανω καφεδακι, διαβαζω τα νηματακια
μου στο αλλο το site, ακουω μουσικουλα ... κινητα-σταθερα κλειστα.
Περναει ο φιλος μου ο Νικος που γιορταζε πριν 3 μερες και με παιρνει
εξω να με κερασει μαζι με αλλους 3 φιλους του. Γυρναω σπιτι στις
9μισυ το βραδυ. Καποια στιγμη ανοιγω κινητα και σταθερα.

7 κλησεις στο κινητο, 6 κλησεις στο σταθερο. Παιρνω τηλεφωνο αλλα
ευτυχως η μανα μου, βρηκε βοηθεια και ειχε γλιτωσει τα χειροτερα.
Και απο την ξαδελφη μου που μενει εκει κοντα και απο τον αντρα της
και απο τις ανιψουλες της αλλα, το κυριοτερο, και απο την αδελφη μου
που μενει 500 χιλιομετρα νοτια (Αθηνα) η οποια την συμβουλεψε να
ΜΗΝ φαει βαρια (ουτε να πιει πολυ νερο) ωστε να μην ξαναξερασει
και τις ερθει σκοτοδινη.

Εγω φυσικα, ουτε καν πηγα απο το σπιτι. Ακουσα τα τεκταινομενα
τηλεφωνικως απο την ιδια (σμπαραλια η φωνη της) και της ευχηθηκα
ηρεμο υπνο και καλο ξημερωμα. Ισως να την παρω τηλεφωνο αυριο.
Ισως ....

ΝΑΙ το εγραψα οτι δεν την αγαπαω (οτι την μισω θανασιμα) αλλα τοτε
εξηγηστε μου γιατι νιωθω χαλια ? Δεν πιστευω σε γονιδιακες αγαπες
(αυτο που λενε το αιμα νερο δεν γινεται). Οτι επειδη ειμαι σπλαχνο της
οτι και να μου χει κανει ΠΡΕΠΕΙ να την σκεφτομαι και φροντιζω. Η αληθεια
ειναι οτι ΚΑΝΕΝΑΝ δεν σκεφτομαι τα τελευταια 20 χρονια (αφου κατεβαζω
κινητα καθε βραδυ). Ειμαι ενα γαιδουρι που ζει για την παρτη του γιατι
δεν χρειαστηκε ποτε να ζησει για κανεναν αλλον .... ουτε να νοιαστει.

ΔΕΝ πηγα κοντα της, δεν ηθελα να παω κοντα της .... και τωρα δεν μπορω
να κοιμηθω. Το ξερω, χαιρεστε ΟΛΟΙ που με τρωνε οι τυψεις. Καλα να παθω.
Ομως δεν αγαπησα ποτε αυτην την γυναικα, ουτε ενιωσα κοντα της, ουτε
καν αυτο που νιωθει ενας φιλος για εναν αλλον, νιωθω με αυτην την γυναικα.
Αν ηταν σκυλος που ξερναγε στον δρομο μπορει και να νοιαζομουν (λιγο
παραπανω).

Πουτανα συνειδηση ! Αντε και στο διαολο με μενα ....

(δεν προκειται ουτε αυριο να πω να την δω .... ΔΕΝ την συμπαθω καν
ας ειναι οτι θελει για μενα !)

Όπως το βλέπω εγώ, απλά δεν είσαι τόσο γαϊδούρι όσο νομίζεις. Δεν είναι τύψεις ακριβώς αυτό που νοιώθεις, απλά μια χορδή ευαισθησίας. Διότι ποτέ τα πράγματα δεν είναι μονοσήμαντα. Δεν είναι μόνο η τάδε γυναίκα που μου έχει κάνει τα χίλια μίρια ή η μάνα μου που με απογοήτευσε, ή αυτή που καθόταν άβουλη όταν ο πατέρας μου με καταπίεζε. Είναι και αυτή που μου σκούπιζε τον ιδρώτα όταν ήμουν άρρωστος, είναι μία γριά γυναίκα που ζει μόνη, είναι μία γυναίκα που αρρώστησε χθες...

Όσο και να γέρνει η κρίση μας και η ζυγαριά προς την μία μεριά ή την άλλη, πάντα κάτι μπορεί να μας τρώει σε ανθρώπινο επίπεδο σε συγκεκριμένες στιγμές.

Oταν εκοψα τις φλεβες μου .... αυτη ηταν κατω στο αυτοκινητο.
ΔΕΝ ανεβηκε πανω στον θαλαμο. Αφησε τον μουργο τον σιδεροφρακτο
να παιξει παιχνιδι μονος του. Να με σιδερωσει στην πιο ευαλωτη στιγμη
της ζωης μου : "οταν βγεις απο δω μεσα, να δεσεις μια πετρα στο λαιμο σου
και να βουτηξεις εδω παρακατω, η πορτα του σπιτιου για σενα επανω ...
ειναι κλειστη"... ημουν 19 παρα κατι ...

Αυτη ηταν κατω ... Η ΚΥΡΙΑ !
Αποκομμενη απο το παιδι της και τα συναισθηματα της.
Και μετα απο δεκα χρονια, ηρθε να μου πει οτι εκλαιγε κατω μονη της ?
Να παρει μια πετρα (και αυτη) και να παει να βρει τον αντρα της.
Αφου τοσο πολυ τον αγαπησε. Στεμμα στην κεφαλα της !

Αν μπορουσα να βρω το κουραγιο να γραψω τα ανατριχιαστικα σατανικα
πραγματα που ηθελα να κανω και στους δυο ... θα με διωχνατε απο το
φορουμ. Ασε που οτι γραφεις σε φορουμ, μενει. Δεν πειραζει ομως.
Τα γνωριζουν οι δυο απο τους τρεις ψυχολογους που πηγα. Οι οποιοι
με βλεπαν με αλλο ματι, μετα. Σιγουρα οχι του θυματος. Φοβοντουσαν
να με κοιταξουν στα ματια.

Με αυτην την οργη (που ξεπερναει του διαβολου προς τον θεο) και αυτες
τις ανατριχιαστικες σκεψεις .... ουτε μια στο τρις τρις τρισεκατομμυριο
να υπαρξει παραδεισος για μενα ! Απο την ηλικια των 19 ετων, εχει κοπει
τιμολογιο αποστολης/παραλαβης που θα παω .... ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ !

Θα μπω στον παραδεισο και θα ναι και ο μουργος μεσα ? ... ΞΕΧΑΣΤΕ ΤΟ !
Ας τον κανει προτομη και προτυπο ολοκληρη η κοινωνια, την στρατηγαρα.
Μονο ΕΓΩ θα τελεσιδικησω για την ψυχη του.

ΜΟΝΟ ΕΓΩ !