Printable View
Γεια σου. Πάνω κάτω το ίδιο αποτέλεσμα λέει και η δίκη μου εξέταση. Μου φαίνεται όσοι έχουν δοκιμάσει αρκετά φάρμακα και δεν τους πιάνουν βγάζουν το ίδιο αποτέλεσμα, χαχα. Seroquel είχα πάρει για 2 εβδομάδες, αλλά με το που το έπαιρνα με ελιωνε...Λες και είχα μαστουρωσει ήμουν και το σταμάτησα.Quote:
Originally Posted by xristoforos28
Ποσα λεφτα πληρωσες και που την εκανες στειλε μ inbox αμα θες...
Εστάλη από SM-A600FN στο E-Psychology.gr Mobile App
Σιγά βρε δεν είναι μυστικό, 800 ευρώ έδωσα. Εκεί που έκανες κι εσύ την δική σου, έχω διαβάσει παλαιότερα που την έχεις κάνει.Quote:
Originally Posted by xristoforos28
Δυστυχώς φίλοι μου , όπως έχομε ξαναπεί, για την συντριπτική πλειοψηφία, όλα τα φάρμακα που επιρεαζουν
το ΚΝΣ, είναι πολύ δύσκολο να διακοπούν!
Δεν θα υπεισελθω στην επιστημονική εξήγηση του γιατί είναι κάπως πολύπλοκη.
Και όσοι νομίζουν ότι αφού τα διέκοψαν και για μερικούς η και πολλούς μήνες αισθάνονται καλά, πλανώνται, και διαπιστώνουν αργά ή γρήγορα ότι ξανακυλουν με συμπτώματα ίσως και χειρότερα από αυτά που είχαν πριν τα πάρουν.
Εάν είναι τυχεροί και ειναι αποτελεσματικά , τότε για κάποιο μικρό ή μεγάλο διάστημα μπορεί να είναι λειτουργικοί, και αυτό βέβαια τότε είναι μια κάποια λύση, όμως μακροπροθεσμα η κατάσταση θα είναι δύσκολη.
Μιλάω από προσωπική πείρα!
Εάν είστε πραγματικά απελπισμένοι και δεν έχετε βρει άλλες λύσεις, τότε πράγματι τα φάρμακα εάν σας προσφέρουν διέξοδο, είναι πραγματικά μονόδρομος για να σταθείτε στα πόδια σας.
Εστω και για όσο διάστημα είναι αποτελεσματικά.
Όμως δεν θεραπεύουν, απλά με τις μεταβολές που προκαλούν στην λειτουργία του νευρικού συστήματος, με άγνωστες μακροπροθεσμες συνέπειες , απαλύνουν τα συμπτώματα, όπως ακριβώς λειτουργούν και τα παυσίπονα για τον πόνο.
Έτσι, προς θεού, στην μικρότερη δυνατή αποτελεσματική δόση, όσο το δυνατόν λιγότερος αριθμός φαρμακων και για όσο το δυνατόν μικρότερο χρονικό διάστημα!
Όσο για την εξέταση που αναφέρετε, δεν υπάρχει σοβαρή επιστημονική βιβλιογραφία που να την υποστηρίζει!
Φιλικά
ΚΩΣΤΑΣ
Εχω απελπιστει με ολα αυτα συχνα σκεφτομαι τν αυτοκτονια σαν λυση σαν λυτρωση δν μπορω να φανταστω τν ζωη μου ολη να εχω αυτα τα ψυχολογικα ηδη αρχιζω και δεν αντεχω αλλο..περνανε ποτε αυτα η μια ζωη θα ειμαι ετσι;
Εστάλη από SM-A600FN στο E-Psychology.gr Mobile App
Καλησπέρα Κωστα! Κι εγώ δεν πιστεύω στα ψυχοφάρμακα. Εσύ τι πιστεύεις ότι μπορεί να βοηθήσει? Ψυχοθεραπεία λόγου χάρη? Και τι κάνεις εσύ για να βοηθηθείς?
Ας πουμε λένε ότι έχουν βρεθεί θεραπείες για όλα τα νοσήματα. Εγω δεν ειμαι σίγουρη τελικά Πχ για το καρκινο γιατι δεν έχει βρεθεί κάτι ή για κάποιες άλλες διαταραχές? Την μητέρα μου την έχασα απο καρκίνο και το ανακαλύψαμε όταν είχε κάνει ήδη μεταστάσεις. Εκει γιατι δεν μπορούν να βρουν τη λύση? Μόνο χειρουργείο αφαιρούν τον όγκο αλλά και πάλι δεν ξερεις ,αλλοι τη γλιτώνουν σε άλλους μετα από λίγα χρόνια κάνει πάλι μετασταση. Συγνωμη αν βγηκα εκτος θεματος...........κατα το ένα μέρος
Ναι αλλα δν υπαρχει θεραπεια τι να κανουμε δλδ να αυτοκτομησουμε; εγω εχω δοκιμασει πολλα χαπια δεν με βοηθησαν επισης κανω και ψυχοθεραπεια κοντα 1 μιση χρονο..αλλα.δν ειμαι καλα τωρα ειμαι παλι σε αγωγη ξεκινξσα το τριτικο μαζι με σεροκουελ αλλα παλι τπτ..υστερα σκεφτομαι να παω σε κλινικη αλλα δν ακουω καλα λογια...δν μπορω να βρω λυση ειμαι σε αδιεξοδο...
Εστάλη από SM-A600FN στο E-Psychology.gr Mobile App
Κώστα πολύ ωραίο και δομημένο το μήνυμα σου. Δυστυχώς φοβάμαι ότι είναι όπως τα λες. Προσωπικά είχα κάνει τα πάντα για να μην πάρω φάρμακα και το πάλευα μόνος αρκετά χρόνια, αλλά όταν βγήκαν έντονα στην επιφάνεια οι κρίσεις και τα ψυχοσωματικά πραγματικά με καθήλωσαν στο κρεβάτι στην κυριολεξία. Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός το ίδιο και η πάθηση του.Quote:
Originally Posted by kostas62
Μακάρι να μην είχα μπει σε αυτόν τον φαύλο κύκλο.
Ελπίζω να είσαι καλά εσύ και να τα καταφέρνεις χωρίς φαρμακευτική αγωγή.
Quote:
Originally Posted by xristoforos28
Χριστόφορε σε καταλαβαίνω απόλυτα, τα έχω σκεφτεί αυτά που λες, αλλά δεν είναι η λύση. Θα πληγώσεις πολλούς ανθρώπους με κάτι τέτοιο και ύστερα πρέπει να το παλέψουμε όσο μπορούμε και ότι γίνει.
Γειά σου,Quote:
Originally Posted by Demi71
Εγώ είμαι δυστυχώς ανεπιδεκτος ψυχοθεραπειας, γιατί όπως μου είπε και η τελευταία ψυχολόγος, οι πεποιθήσεις μου για την ζωή και το περιβάλλον μου είναι τόσο παγιωμένες, που δεν μπορεί κανείς να τις αλλάξει!
Δυστυχώς και το επιστημονικό υπόβαθρο που έχω, που με κάνει να εξετάζω αναλυτικά ότι μου υποδεικνύουν, αναζητώντας αποδείξεις και λογικές εξηγήσεις, δεν βοηθάει.
Ευτυχώς, εδώ και 6 χρόνια έχω καταφέρει να διακόψω το φάρμακο που έπαιρνα για πολλά χρόνια, και το οποίο με είχε βοηθήσει να σταθώ στα πόδια μου μετά από το εργασιακό burn out που είχα πάθει σε νεαρή ηλικία.
Λέω ευτυχώς, γιατί γρήγορα κατάλαβα ότι αν και αισθανόμουν καλά όσο το έπαιρνα, μόλις προσπαθούσα να τα σταματήσω, χωρίς να έχει συμβεί κάτι δυσάρεστο στην ζωή μου, είχα έντονα σωματικά και ψυχολογικά συμπτώματα!
Άρα ήμουν πλήρως εξαρτημένος από αυτό, χωρίς να γνωρίζω αν η αποτελεσματικότητα του θα διαρκέσει επ αόριστα.
Συγχρονως, οι εργαστηριακες εξετάσεις στα check up μου διαρκώς χειροτερευαν.
Έτσι η σταδιακή διακοπή ήταν για μενα μονόδρομος, αφού ανέλυσα και με την ψυχρή λογική μου την κατάσταση.
Γιαυτό και ελαβα δραστικές αποφάσεις.
Παραιτήθηκα από τη υψηλή θέση που κατείχα στην εταιρεία μου, και τους δήλωσα ότι παραμένω μόνο αν εργάζομαι part time, και μόνο στον τομέα που με ευχαριστεί.
Περιεργως το δέχτηκαν και έτσι συνέχισα.
Διεκοψα κάθε επαφή με σχέσεις οικογενειακές και φιλικές που με δυσαρεστουσαν, και επικεντρωθηκα μόνο σε ότι με ευχαριστεί.
Προγραμματισα έτσι την ζωή μου ώστε να βρίσκω ασχολίες που μου κινούν το ενδιαφέρον, και να κάνω αρκετά ταξίδια για να γνωρίσω τον κόσμο.
Σιγά σιγά το νευρικό μου σύστημα ηρεμησε, και τώρα αισθάνομαι ευχαριστημένος από την καθημερινότητα μου χωρίς φάρμακα.
Βέβαια πάντα είχα και έχω μια πολύ καλή οικονομική κατάσταση λόγω της συνετης διαχείρισης που έχω μάθει να κάνω, και συγχρόνως δεν με δυσαρεστει να είμαι μόνος για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Πολλά εξαρτώνται από τα βιώματα του καθενός μας, αλλά πιστεύω ότι τελικά όλοι μας μπορούμε να βρούμε το δρόμο μας, με το ένα ή τον άλλο τρόπο!
Καλό σου βράδυ.
Γεια σου και πάλι Κώστα! Κατάλαβα! Έκανες αλλαγές που σε βοήθησαν να είσαι καλά και ήρεμος. Πολυ σημαντικό αυτό αλλά εσύ βρήκες τη δύναμη και επίσης σου ήρθαν και κάποια πράγματα βολικά . Πιθανότατα η δική σου περίπτωση να ήταν αυξημένο άγχος λόγω φόρτου εργασίας μιας και αναφέρεσαι κυρίως στο επαγγελματικό τομέα. Ομως πολλοί άνθρωποι νοσούν λόγω πιο δύσκολων καταστάσεων ή μπορεί να έχουν την διαταραχή εκ γενετής. Ο εγκέφαλος είναι ένα όργανο πολύπλοκο και θεωρώ ότι είναι δύσκολο να βρεις την αιτία που προκαλεί τις διάφορες δυσλειτουργίες. Εύχομαι να είσαι πάντα καλά και να συνεχίσεις έτσι !!!!
Πως σε νιωθω... Δυστυχώς τα φάρμακα σε βοηθούν για λίγο. Πρέπει να αλλάξουμε τρόπο ζωής. Διάβασα ενα υπέροχο αρθρο για τις νευρώσεις και πως να φύγουμε απ αυτές. Το εκανα για 2 μερες και ειχε αποτέλεσμα αλλα επεσα παλι στο αγχος δεν κρατηθηκα. Αλλα πραγματικά δουλεύει αν το κανεις συστηματικά. Πρεπει πρωτα να γίνουμε ήρωες να σταματήσουμε να φοβόμαστε το θάνατό γιατί ολα απο κει ξεκινανε. Φοβοσματε οτι θα πεθάνουμε και να το άγχος οι ταχυπαλμιες οι γιατροί και οι μαύρες σκέψεις. Αν βαζαμε στο κεφάλι μας το μυαλό ενός αλλου ανθρώπου που δεν τα εχει αυτα δεν θα ημασταν χαρουμενοι και ξεγνοιαστοι? Που δεν φοβάται να βγει εξω δεν φοβάται μην πάθει ανακοπή η μήπως εχει καρκίνο η ΣΚΠ η δεν ξέρω και γω τι αλλο. Προσπαθήστε όλοι κι εγώ μαζί να ξεπεράσουμε το φοβο του θανάτου και έπειτα οποία φοβία η αρνητικη σκέψη μας έρχεται να μην συζητάμε μαζί της απλα να αδιαφορουμε. Θα νιώσουμε μεγαλο άγχος και ενταση που δεν θα τα σκεφτόμαστε και δεν θα μας φοβίζει κατι γιατί έτσι μάθαμε τον εαυτό μας να φοβάται. Εγώ ξεκιναω απο σημερα κιόλας. Σε μια βδομάδα ολα θα χουν φύγει πάω στοίχημα. Οποίος θέλει ας το προσπαθήσει μαζί μου.
Ενδιαφέρον! Ποιο άρθρο είναι αυτό?
vickie_victoria στειλε το αρθρο να το διαβάσουμε κι εμείς...πως θα ακολουθησουμε?Quote:
Originally Posted by vickie_victoria