Δεν εχω μελλον

πρωτα απο ολα, για να πας φυλακη παει να πει οτι -λογικα τουλαχιστον γτ μπορει κι να σε χοσουν μεσα αθωο -αλλα λογικα θα πρεπει να εχεις κανει καποιο αδικημα! ετσι? για να κανεις καποιο αδικημα ασπουμε ενοπλη λειστια, θα πρεπει πρωτα να ψαξεις κι να βρεις το οπλο? σωστα? μετα να κανεις κι παμια προπονηση με το οπλο αρα να βρεις μια 50αδα σφαιρες, κι να πας ας πουμε στα τουρκοβουνια απο πισω να καμεις προσπονηση, μετα θα πρεπει να βρεις τον στοχο ετσι? κι τελος θα πρεπει να μπουκαρεις μεσα με το οπλο ετοιμος να ριξεις σε κανενα μπατσο σε αδεια που εχει παει για αναληψη κι εχει δει το βραδυ καμια ταινια αρα το πρωι θελει να γινει ηρωας, αυτον θα πρεπει να του ριξεις κι χωρις ελεως, μετα θ πρεπει γενικα να εισαι για καποια δευτερολεπτα ενα αγριμη! να παρεις τα λεφτα κι να την κανεις μεχρι να σε πιασουν!
Ολα τα παραπανω φιλε Ορεστη για να τα κανεις θα πρεπει να δρασεις , κι να καμεις πραγματα οπου δεν θα πρεπει να τα ξανα περνας απο το λεγομενο φυλτρο σκεψης! ολα αυτα για να τα καμεις θα πρεπει να εισαι πολυ πιο δραστικος χαρακτηρας παρα ανθρωπος της καρεκλας κι του ιντερνετ οπως εμεις!

Καλη σκεψη ... στεκει !

Quote:

---

Originally Posted by Εξουθενωμένος

Oρεστη

Θα χαρακτηριζες τον εαυτο σου, ταυτοχρονα καλοψυχο αλλα και τελειομανη ανθρωπο ?
Γιατι σε ρωταω και για τα δυο ? Γιατι μπορει να εισαι καλοψυχος αλλα αρκετα ταπεινος
ωστε να ΜΗΝ εξεταζεις δυνατοτητες (και επιδοσεις). Απο την αλλη πλευρα μπορει να εισαι
τελειομανης αλλα οχι (ιδιαιτερα) καλοψυχος οποτε δεν σ'ενδιαφερουν (σε βαθμο λοβοτομης)
οι επιπτωσεις της τελειομανιας σου πανω στους αλλους. Απλα σ'ενδιαφερει η τελειοτητα.

Οταν ομως εχεις και τα δυο .... μην περιμενεις να βγεις απο την σπειρα που περιδινιζεσαι.

Εαν θες πιστεψε με σ'αυτο που θα σου πω : μεγαλωσα σε ενα σπιτι πατερα στρατιωτικου
και μανας καθηγητριας. Στον καθρεφτη ακομα και σημερα, δεν βλεπω εμενα ! Βλεπω
ολες τις απαιτησεις (δυνατοτητες) που ΠΟΤΕ δεν ικανοποιησα. Και ειμαι 52 ετων (......)
Απο την μανα μου πηρα (κυριως) την απαιτηση για καλοψυχια. Απο τον πατερα πηρα
(κυριως) την απαιτηση για επιδοση. ΚΑΙ απο τους δυο μαζι, πηρα την τελειομανια
σε οτι και αν επιλεξω.

Ειμαι απεραντα δυστυχισμενος .... δεν θα σου πω ψεμματα : μακαρι να εχεις μονο το ενα
απο τα δυο. Αν εχεις και τα δυο, τοτε εχεις πεσει σε μαυρη τρυπα. ΠΟΤΕ δεν θα αποδρασεις.
Και ας πεσουν ολοι πανω μου να με φανε. Βρες ανθρωπους (και πως να το πετυχεις αυτο ?)
που αντιλαμβανονται απο ποσο βαθυ πηγαδι τους μιλας. Οι περισσοτεροι (οχι εδω μεσα,
εκει εξω) ηταν αρκετα τυχεροι ωστε καποια στιγμη (στην εφηβεια τους) να ξεπερασουν
τους γονεις τους.

Γιατι ΔΕΝ ηταν ΠΛΑΤΑΝΟΙ οι γονεις ... που δεν αφηναν καμια ηλιαχτιδα περηφανιας να
φτασει μεχρι το χορταρακι κατω .... που ησουν εσυ, φιλε μου Ορεστη. ΠΟΥ ΗΣΟΥΝ ΕΣΥ !

Αν πεφτω εξω σε οσα γραφω .... προσπερνα τα. Δεν ειναι η πρωτη φορα που εκτιμω
λαθος καποια πραγματα. Αλλα ετσι οπως γραφεις για καταληξη σε φυλακες, παγκακια
και ψυχιατρεια ... φιλε μου ... ποσο καλα σε νιωθω. ΠΟΣΟ ΚΑΛΑ ΣΕ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ !
Το γραψες και σε ενα αλλο νημα : οτι καποιος σου εκλεψε τα χρονια σου, την ζωη σου.
Και ο χρονος δεν γυριζει πισω ... να απαιτησεις δικαιοσυνη. Μονο μπροστα τρεχει ....

---

Δικαιοσυνη θελω. Τι νοημα εχουν ολα τα αλλα χωρις δικαιοσυνη.

Ορέστη υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν βρει δικαιοσύνη στην ζωή τους από απλά πράγματα μέχρι πολύ σοβαρά κι όμως προχωράνε. Φυσικά και έχει νόημα να παλέψεις και να βελτιώσεις την ψυχολογία σου, την καθημερινότητά σου και την ζωή σου! Σε πληγώσανε, σε αδικήσανε, σε βασανίσανε. Όσο τα αναμασάς αδικείς τον ίδιο σου τον εαυτό ακόμα μια φορά. Το δίκιο σου θα το βρεις όταν θα αισθανθείς πιο ευτυχισμένος και πιο πλήρης. Δεν είναι μία μεγάλη δικαίωση να πεις πέρασα τόσα και τόσα κι όμως το πάλεψα κι είμαι καλά;

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Ορέστη υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν βρει δικαιοσύνη στην ζωή τους από απλά πράγματα μέχρι πολύ σοβαρά κι όμως προχωράνε. Φυσικά και έχει νόημα να παλέψεις και να βελτιώσεις την ψυχολογία σου, την καθημερινότητά σου και την ζωή σου! Σε πληγώσανε, σε αδικήσανε, σε βασανίσανε. Όσο τα αναμασάς αδικείς τον ίδιο σου τον εαυτό ακόμα μια φορά. Το δίκιο σου θα το βρεις όταν θα αισθανθείς πιο ευτυχισμένος και πιο πλήρης. Δεν είναι μία μεγάλη δικαίωση να πεις πέρασα τόσα και τόσα κι όμως το πάλεψα κι είμαι καλά;

---

Δεν ξερω Σονια. Ειναι πολλα αυτα που εχουν γινει και ειναι και πολλα τα χρονια που περασαν και λιγες πλεον οι δυνατοτητες για κατι καλο. Με ενοχλει που καποιοι ανθρωποι μενουν ατιμωρητοι, με ενοχλει που η κοινωνια ειναι τοσο σαπια, με ενοχλει που εγω δεν σταθηκα αξιος να προστατευσω ο,τι αγαπουσα, και με απογοητευει οτι στην ηλικια μου και με τα διαφορα προβληματα που αντιμετωπιζω, ετσι κι αλλιως, ακομα και αν ολα ειχαν την καλυτερη δυνατη εξελιξη, αυτο που μου μενει να ζησω ειναι πολυ λιγοτερο απο αυτο που εχασα. Απλα τελειωσε ο χρονος που ειχα για να πραγματοποιησω αυτα που ηθελα. Προσπαθησα ξανα και ξανα και παντα κατι συνεβαινε και με πηγαινε πισω. Δεν αξιζει τωρα ο κοπος να προσπαθησω για κατι αλλο.

Quote:

---

Originally Posted by Ορέστης

Δικαιοσυνη θελω. Τι νοημα εχουν ολα τα αλλα χωρις δικαιοσυνη.

---

Αχ βρε Ορεστη .... Ορεστη.
Αν μπορουσα αδερφε να σε αγκαλιασω, με δακρυα στα ματια, να σου πω :
"Η Αγαπη δεν βοηθαει να ξεχασεις τιποτα ... αν δεν προηγηθει Δικαιοσυνη".

Ας σε βοηθησουν και αλλοι εδω μεσα, ας προσπαθησουν να ζεστανουν την
βαρια αδικημενη σου ψυχουλα (οπως σε μενα, τρεις ψυχολογοι με πτυχια).
Ομως ξερεις τι αντιλαμβανομαι ?
Αυτος που θα σε νιωσει 100% ειναι ο τελευταιος που μπορει να σε βοηθησει.
Γιατι πασχει και αυτος απο την ιδια πετρωμενη, παγωμενη, ψυχουλα.
ΔΕΝ εισαι μονος ..... ειναι το μονο που μπορω να σου πω.

Περασε τουλαχιστον ενας απο αυτην την στυγερη, ατελειωτη, ισοπεδωτικη
αδικια να μαραζωνει και σαπιζει κατω απο γονεις πλατανους. Προσπαθησε
να βρεις καποια ανακουφιση οτι δεν εζησες μονο εσυ αυτη την ισοπεδωση.
Τον ευνουχισμο της ελπιδας σου. Τον μαρασμο ενος μελλοντος που δεν
ανθισε ποτε. Την απεραντη ειρωνια και ακυρωση του εγω ....

Δεν μπορω να σου προσφερω τιποτε αλλο .... αδερφε !

Quote:

---

Originally Posted by Ορέστης

Δεν ξερω Σονια. Ειναι πολλα αυτα που εχουν γινει και ειναι και πολλα τα χρονια που περασαν και λιγες πλεον οι δυνατοτητες για κατι καλο. Με ενοχλει που καποιοι ανθρωποι μενουν ατιμωρητοι, με ενοχλει που η κοινωνια ειναι τοσο σαπια, με ενοχλει που εγω δεν σταθηκα αξιος να προστατευσω ο,τι αγαπουσα, και με απογοητευει οτι στην ηλικια μου και με τα διαφορα προβληματα που αντιμετωπιζω, ετσι κι αλλιως, ακομα και αν ολα ειχαν την καλυτερη δυνατη εξελιξη, αυτο που μου μενει να ζησω ειναι πολυ λιγοτερο απο αυτο που εχασα. Απλα τελειωσε ο χρονος που ειχα για να πραγματοποιησω αυτα που ηθελα. Προσπαθησα ξανα και ξανα και παντα κατι συνεβαινε και με πηγαινε πισω. Δεν αξιζει τωρα ο κοπος να προσπαθησω για κατι αλλο.

---

Αυτό το κακό το έχω κι εγώ σαν χαρακτήρας και παλεύω να με αλλάξω, ότι κατά κάποιον τρόπο τα θέλω όλα ή τίποτα κι αν δεν γίνει κάτι όπως το ήθελα δεν αξίζει να γίνει κάτι παραπλήσιο, οπότε μένω στο τίποτα. Είναι λάθος όμως. Μικρές αλλαγές που φαίνονται ανούσιες βοηθάνε πολύ στην καθημερινότητα και την ζωή μας και την ψυχολογία μας... Εγώ αντιμετώπισα κάποιο θέμα υγείας πριν 7-8 χρόνια και μπήκα στο χειρουργείο μια βδομάδα πριν κλείσω τα 30 ας πούμε. Το χειρουργείο δεν ήταν τίποτα, αλλά η αποκατάσταση κτλ μου πήρε ένα χρόνο κοντά που εννοείται δεν δούλευα και σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση κτλ όλο αυτό με πήγε πολύ πίσω και έχασα το τραίνο σε πολλά πράγματα. Ξέρεις τι είναι ας πούμε να είσαι ανεξάρτητος από τα 17, να έχεις μία κάποιο βιογραφικό της προκοπής, να έχεις δουλέψει σε ένα σωρό μέρη στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, να έχεις φίλους από όλον τον κόσμο, να ζεις μια ζωή ανεξάρτητη εντελώς χωρίς να δίνεις λόγο σε κανέναν και ξαφνικά να γυρνάς στο πατρικό και η δουλειά σου πλέον να μπλέκεται με των δικών σου, να ζεις σε μικρό μέρος όπου ελάχιστοι άνθρωποι ταιριάζουν με την νοοτροπία σου και ουσιαστικά να έχεις 2-3 μέρες κενό τον χρόνο με ελάχιστα χρήματα να κάνεις το οτιδήποτε; Κι όμως, αν τα βάψουμε μαύρα τελείωσε. Αναγκαστικά συμβιβάζεσαι με λιγότερα από αυτά που πίστευες ότι θα έχεις, με λιγότερη ποιότητα ζωής που όμως προσπαθείς μέρα με την μέρα να την κάνεις καλύτερη με μικρές αλλαγές και ενδεχομένως προετοιμάζεις τον δρόμο για αλλαγές μεγαλύτερες στο μέλλον. Δεν έχει νόημα να κλαις πάνω από το χυμένο γάλα...

Να κανω αλλαγες με τι σκοπο; Να πετυχω τι;

Ποσο χρονων εισαι ορεστη

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Αυτό το κακό το έχω κι εγώ σαν χαρακτήρας και παλεύω να με αλλάξω, ότι κατά κάποιον τρόπο τα θέλω όλα ή τίποτα κι αν δεν γίνει κάτι όπως το ήθελα δεν αξίζει να γίνει κάτι παραπλήσιο, οπότε μένω στο τίποτα. Είναι λάθος όμως. Μικρές αλλαγές που φαίνονται ανούσιες βοηθάνε πολύ στην καθημερινότητα και την ζωή μας και την ψυχολογία μας... Εγώ αντιμετώπισα κάποιο θέμα υγείας πριν 7-8 χρόνια και μπήκα στο χειρουργείο μια βδομάδα πριν κλείσω τα 30 ας πούμε. Το χειρουργείο δεν ήταν τίποτα, αλλά η αποκατάσταση κτλ μου πήρε ένα χρόνο κοντά που εννοείται δεν δούλευα και σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση κτλ όλο αυτό με πήγε πολύ πίσω και έχασα το τραίνο σε πολλά πράγματα. Ξέρεις τι είναι ας πούμε να είσαι ανεξάρτητος από τα 17, να έχεις μία κάποιο βιογραφικό της προκοπής, να έχεις δουλέψει σε ένα σωρό μέρη στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, να έχεις φίλους από όλον τον κόσμο, να ζεις μια ζωή ανεξάρτητη εντελώς χωρίς να δίνεις λόγο σε κανέναν και ξαφνικά να γυρνάς στο πατρικό και η δουλειά σου πλέον να μπλέκεται με των δικών σου, να ζεις σε μικρό μέρος όπου ελάχιστοι άνθρωποι ταιριάζουν με την νοοτροπία σου και ουσιαστικά να έχεις 2-3 μέρες κενό τον χρόνο με ελάχιστα χρήματα να κάνεις το οτιδήποτε; Κι όμως, αν τα βάψουμε μαύρα τελείωσε. Αναγκαστικά συμβιβάζεσαι με λιγότερα από αυτά που πίστευες ότι θα έχεις, με λιγότερη ποιότητα ζωής που όμως προσπαθείς μέρα με την μέρα να την κάνεις καλύτερη με μικρές αλλαγές και ενδεχομένως προετοιμάζεις τον δρόμο για αλλαγές μεγαλύτερες στο μέλλον. Δεν έχει νόημα να κλαις πάνω από το χυμένο γάλα...

---

Ποσο σε καταλαβαινω Σονια! ποσο ομοιες ειναι οι περιπτοσεις μας!,κι εγω, λογο ενος προβληματος με τον νομο εχασα δουλεια κι δε ξανα βγαινω εκτος χωρας λογο απαγορευσης,με αποτελεσμα να ξανα μεινω στο πατρηκο μου.
Με τον καιρο ομως τα καταφερα κι εχω αρχησει την μετακομηση στο δικο μου ξανα σπιτι., βεβαια με πολλες δυσκολιες, πολλα προβληματα, ομως εφτηχος υπρχουν τροποι να περνας χωρις λεφτα, κι μπορω να πω οτι διαβαζωντας λογοτεχνια, ακουγωντας την αγαπημενη μου μου σικη βρηκα πολυ ομορφο τον οποιο ελευθερο μου χρονο κι μαλιστα τον καταναλωνω οχι με υλικες απολαυσεις αλλα με την τεχνη.

Quote:

---

Originally Posted by Ορέστης

Να κανω αλλαγες με τι σκοπο; Να πετυχω τι;

---

Μα αυτό προσπαθώ να σου εξηγήσω Ορέστη, ότι καμια φορά επιμένοντας σε κάποια μεγάλη εικόνα που δεν μπορούμε να έχουμε, χάνουμε τις μικρότερες εικόνες που είναι εξίσου σημαντικές. Όμως οι πολλές μικρές αλλαγές που μπορεί από μόνες τους να φαίνονται ασήμαντες, αν προστεθούν όλες μαζί κάνουν μεγάλη διαφορά. Αν βήμα βήμα εσύ συμμαζέψεις την μάνα σου και αισθάνεσαι ελεύθερος να κάνεις μέσα στην μέρα σου ότι σου γουστάρει χωρίς καμία γκρίνια ή "καθοδήγηση", δεν θα αισθανθείς ένα μεγάλο βάρος να φεύγει ας πούμε; Αν βήμα βήμα αποκτήσεις αυτοπεποίθηση και φίλους δεν θα αλλάξει η καθημερινότητά σου; Αν σου πω τώρα βγες και πήγαινε π.χ. για έναν καφέ, θα μου πεις τι νόημα έχει. Όμως είναι το πρώτο βήμα για να κάνεις κάτι. Την πρώτη φορά θα είσαι αμήχανος και την τσίτα, την δεύτερη λιγότερο, την τρίτη θα μιλήσεις με κάποιον, την τέταρτη λίγο περισσότερο, την πέμπτη μπορεί και να πιάσεις συζήτηση και να καλέσεις κάποιον στο τραπέζι σου, την έκτη θα καταλάβεις ότι αρχίζεις και μιλάς άνετα με κόσμο, την έβδομη ότι κάποιοι από αυτοί σου ταιριάζουν περισσότερο από άλλους, την όγδοη μπορεί να μάθεις για μία εκδήλωση όπου θα είναι και ο τάδε εκεί που μιλάς μαζί του και να πας, ο τάδε θα σου γνωρίσει άλλα άτομα κτλ και πάει λέγοντας. Κι όλο αυτό μπορεί να έχει ξεκινήσει απλά από το ότι είπες να πας απλά για έναν καφέ και να κάνεις μικρά βήματα κάθε μέρα.

Quote:

---

Originally Posted by giorgos panou

Ποσο σε καταλαβαινω Σονια! ποσο ομοιες ειναι οι περιπτοσεις μας!,κι εγω, λογο ενος προβληματος με τον νομο εχασα δουλεια κι δε ξανα βγαινω εκτος χωρας λογο απαγορευσης,με αποτελεσμα να ξανα μεινω στο πατρηκο μου.
Με τον καιρο ομως τα καταφερα κι εχω αρχησει την μετακομηση στο δικο μου ξανα σπιτι., βεβαια με πολλες δυσκολιες, πολλα προβληματα, ομως εφτηχος υπρχουν τροποι να περνας χωρις λεφτα, κι μπορω να πω οτι διαβαζωντας λογοτεχνια, ακουγωντας την αγαπημενη μου μου σικη βρηκα πολυ ομορφο τον οποιο ελευθερο μου χρονο κι μαλιστα τον καταναλωνω οχι με υλικες απολαυσεις αλλα με την τεχνη.

---

Σωστός. Το θέμα είναι ότι και να μας τύχει να μην τα παρατάμε. Κι εγώ για αυτό παλεύω τώρα, να μπορέσω να νοικιάσω σπίτι. Ελπίζω σε περίπου ένα χρόνο να έχω φέρει τα οικονομικά και κάποια άλλα πράγματα εκεί που θέλω...

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Σωστός. Το θέμα είναι ότι και να μας τύχει να μην τα παρατάμε. Κι εγώ για αυτό παλεύω τώρα, να μπορέσω να νοικιάσω σπίτι. Ελπίζω σε περίπου ένα χρόνο να έχω φέρει τα οικονομικά και κάποια άλλα πράγματα εκεί που θέλω...

---

Νιωθω σαν μια αορατη δυναμη να με σπροχνει προς τους στοχους μου σαν διαβαζω εσενα, η γενικα ατομα οπου ειχαν καποια ομορφη κι ανετη ζωη αλλα δυστυχως τους ηρθε καποια κακοτυχια κι τους τα γκρεμησε ολα! Παρολα αυτα ομως ξανα σηκοθεικανε, κι σιγα σιγα προσπαθουν και χτυζουν παλυς απο την αρχη μια νεα ζωη! Μπορει να μην μπορεσουμε να ξανα αποχτησουμε ολα οσα ειχαμε απο πλευρας υλικων αγαθων -κατις που μπορω να πω οτι δεν με ενοχλει και τοσο οσο νομιζα - αλλα αυτην την φωρα γινομαστε πιο συγκροτημενοι! ξερουμε να αναγνοριζουμε τις ομορφες στιγμες που μας φερνει η ζωη! στιγμες που καπωτες μπορει να μας ηταν βαρετες πλεον μας γεμιζουν χαρα! προσωπα κι φιλοι που καπωτες θεωρουσαμε σπουδεους σημερα μας ειναι ανιαρα κι αδιαφορα ατομα!
Τελικα αυτο που βλεπουμε εμπρος μας περνωντας τα χρονια ειναι οτι η ζωη οσο την επεξεργαζεσαι τοσο κι με "δωρα" η εκπληξεις θα σε συνεπαρει! Στην αντιθετη περιπτοση οσο ζεις την ζωη σου με αδρανια τοσδο κι αυτη σε γεμιζει βαρεμαρα και απελπισια!

Μια πολύ άνετη ζωή δεν είχα Γιώργο, αλλά δεν θα το παίξω και Μάρθα Κλάψα. Είχα μια καλή βάση, πάλεψα πολύ και έκανα πάρα πολλά πράγματα ως τα 30 με πολύ αγώνα που άλλοι δεν τα καταφέρνουν στα 50. Και δεν μιλάω αποκλειστικά για τα υλικά αγαθά. Αλλά ακριβώς όπως τα λες, ήρθε η κακοτυχία και τα γκρέμησε και με πήγε πιο πίσω από εκεί που ξεκίνησα, ούτε καν στην βάση ας το πω σχηματικά... Αλλά κανείς δεν μπορεί να υποσχεθεί ότι μπορούμε να έχουμε μια στρωτή ζωή χωρίς σκαμπανεβάσματα ή ότι όλα θα πάνε βάση σχεδίου ή ακόμα κι ότι εμείς οι ίδιοι δεν θα αλλάξουμε σχέδια.
Ευτυχώς ο άνθρωπος γενικά είναι προσαρμοστικό ον. Αρκεί να προσπαθήσει λιγάκι. Το έχω πει πάρα πολλές φορές σε αυτό το φόρουμ, δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από την αδράνεια. Κάνε κάτι κι ας βγει και λάθος. Αλλά κάνε κάτι βρε αδερφέ. Μην μένεις στην μιζέρια!

Σόνια, το πρόβλημα είναι ότι πολύς κόσμος δεν ξέρει από τι να ξεκινήσει και μετά μπαίνει και η αμφιβολία αν αξίζει να κάνει κάτι που σκέφτηκε ή κάτι άλλο και τελικά μένει άπραγος. Και αν υπάρχει και κατάθλιψη, που ο άλλος δεν έχει κουράγιο παράδειγμα ούτε να σηκωθεί από τον καναπέ, τότε βρίσκεται σε απελπιστική κατάσταση. Και βασικό είναι να έχεις και κάποιον να σε στηρίζει σε τέτοιες περιπτώσεις. Πολύ βασικό. Και μετά τα βλέπουν όλα μαύρα και δεν ξέρουν πως να αντιδράσουν. Και είναι ένας κύκλος που συνεχίζεται. Γιατί σκέφτεσαι πως και να προσπαθήσω κάτι δεν θα τα καταφέρω αλλά και να τα καταφέρω τι θα αλλάξει; Αλλά από προσοπικη πείρα θα πω πως αλλάζει πολύ η ψυχολογία με κάτι που θα κάνεις. Αποφάσισα να κάνω κάποια πράγματα και ακόμα και την τελευταία στιγμή είχα αμφιβολίες και ρώτησα μια φίλη και με είπε πως εννοείται είναι καλό αυτό που θέλω να κάνω. Κάτι που και εγώ θα το έλεγα σε άλλον, στον εαυτό μου δεν μπορούσα να το πω. Δεν μπορούσα να ενθαρρύνω τον εαυτό μου δηλαδή. Γιατί μια άσχημη σκέψη αρκεί να τα μαυρίσει όλα στο μυαλό σου και να σου κόψει κάθε θέληση για οτιδήποτε.

Αλλά κάπως πρέπει να γίνει μια αρχή. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Και σίγουρα τα πράγματα δεν είναι τόσο δύσκολα και τρομερά όσο τα νομίζουμε.