Πόση αχαριστία;

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Πρότεινα να ενημερώσεις στον ξάδερφο, διότι μελλοντικά ιδίως όταν θα περάσει ο καιρός, αυτή η τύπισσα θα του έχει φάει τα αφτιά, τα πράγματα ενώ εσύ μπορεί ακόμα μέσα σου να βράζεις, για αυτόν θα τα έχει απαλύνει ο χρόνος και μπορεί τότε να μην βλέπει αυτός τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις και να τα βρείτε μπροστά σας πάλι εσείς. Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους και καλό είναι αφού έκανες την αρχή, να ξεκαθαρίσεις την κατάσταση και να μην δώσεις τόπο στην οργή. Μην πεις ας πούμε "Έχω άλλα τρεξίματα τώρα, δεν γμιέται, θα της το πάρω άλλη στιγμή το έπιπλο, θα τα μιλήσω άλλη στιγμή με τον γιό της για το τι λεφτά δίναμε (που μπορεί να μην τα ξέρει όλα)" κτλ κτλ

Να σου δώσω ένα παράδειγμα, πάλι από το σόι μου αλλά για άλλους ανθρώπους από αυτούς που ανέφερα πριν, πιο μεγάλους σε ηλικία... Τρομερή φτώχεια τότε, αυτοδημιούργητος ο παππούς μου, ούτε δημοτικό δεν είχε βγάλει καλά καλά, με τρομερή δουλειά ξεκίνησε από το μηδέν κι έφιαξε ότι έφιαξε. Δούλευε λοιπόν σαν σκυλί κι έναν αδερφό του μονίμως τον βοηθούσε. Ήθελαν του αδερφού τα παιδιά να σπουδάσουν εξωτερικό, σκοτώθηκε να βοηθήσει ο παππούς. Τι έκανε; Έδινε ένα σωρό λεφτά στον αδερφό του, ο οποίος τα έστελνε στα παιδιά του. Καλά, μεγάλη ιστορία, η μία η κοπέλα έμπλεξε με ναρκωτικά κι ιστορίες, γύρισε πίσω σαν βρεγμένη γάτα, ακόμα και σήμερα έχει ψυχολογικά, ας την αφήσουμε στην άκρη. Ο άλλος τύπος πράγματι έβγαλε το πανεπιστήμιο, γνώρισε και την μετέπειτα γυναίκα του εκεί, γύρισε επιστήμονας, εξάσκησε το επάγγελμά του, κονόμησε. Όταν τότε πήρε το πτυχίο και γύρισε κι ο παππούς μου του είπε "ανιψιέ, βοήθησα κι εγώ τόσα χρόνια, να ξέρεις" εκείνος γύρισε και του είπε αδιάφορος "εγώ δεν ξέρω τίποτα" . Και ξέρεις γιατί; Γιατί μια ζωή ο πατέρας του και αδερφός του παππού μου το έπαιζε τσάμπα μάγκας ότι όλα μόνος του τα έκανε. Μπορεί να μην είχε μια δραχμή αν τον γύριζες ανάποδα και να του πληρώναν τις υποχρεώσεις άλλοι, ωστόσο Ωνάσης το έπαιζε κι ότι δεν είχε βοήθεια από κανέναν. Ο παππούς μου απλά μια συζήτηση ήθελε να του κάνει του ανιψιού, με την ηθική που είχαν παλιά οι άντρες, ότι "ανηψιέ κοίτα τώρα να βγάλεις ασπροπρόσωπο το σόι, να γίνεις καλός στην δουλειά σου και καλός άνθρωπος, να προκόψεις στην ζωή," ούτε ευχαριστώ ήθελε να ακούσει ούτε τίποτα άλλο. Και με το παράπονο έφυγε κιόλας ο παππούς που ήταν πολύ δοτικός άνθρωπος, ότι ο συγκεκριμένος ανηψιός ούτε ένα τηλέφωνο δεν τον έπαιρνε. Αλλά δεν έφταιγε τόσο ο ανιψιός που δεν αναγνώριζε πράγματα, αφού ήταν σε παράλληλο σύμπαν, όσο ο παππούς, ο οποίος π.χ. ποτέ δεν του έστειλε λεφτά απευθείας. Ή δεν είχε δώσει στα παιδιά του αδερφού να καταλάβουν τι κουμάσι ήταν ο αδερφός του.
Καταλαβαίνεις λίγο πολύ γιατί σου λέω να τα μιλήσετε και να τα ξεκαθαρίσετε με τον ξαδερφό σου; Δεν είναι θέμα εγωισμού ή χρηματικό, είναι θέμα ηθικό και αποφυγής παρεξηγήσεων στο μέλλον.

---

Καταλαβαίνω τι λες sonia και έχεις δίκιο, κάποια στιγμή πρέπει να ειπωθούν και με τον ξάδερφο εφ όλης της ύλης τα πράγματα γιατί όντως κι αυτός δεν τα ξέρει φυσικά όλα, έχει που λείπει πολλά χρόνια σε άλλη πόλη και ζει, δεν έχει σαφή εικόνα για το τι συνέβαινε εδώ και ούτε φυσικά εγώ η μάνα μου ή ο πατέρας μου του λέγαμε όταν αρχόταν μια στο τόσο ή στο τηλέφωνο που μιλούσαμε όλες τις λεπτομέρειες.

Πριν λίγο του τηλεφώνησα για να τον ενημερώσω για το γράμμα για να ξέρει κι αυτός μέσες άκρες. Έπεσε από τα σύννεφα και πανικοβλήθηκε πως η μάνα του δεν είναι καλά και πρέπει να την δει γιατρός. Στην αρχή νόμισε πως θα ήταν απολογητικό το γράμμα γιατί σε αυτόν λέει του είπε οτι δεν τα εννοούσε αυτά που μου είπε εκείνη την ώρα και οτι τα είπε πάνω στην ταραχή της και δεν ήξερε τι έλεγε και τέτοια. Τον δουλεύει κανονικά, κακομοιριλικί του πουλάει επίσης κι αυτός τσιμπάει! Μου λέει πεσμου τι θες να κάνω; να πάρω τον τάδε (αδερφό του που ζει εδώ) μπας και την μαζέψει αυτός; Τι να του πω εγώ τώρα; Οτι ο αδερφός του ειναι χειρότερος απ την μάνα του; Του είπα συγγνώμη που θα σε στεναχωρήσω αλλά ο αδερφός σου την αγριεύει περισσότερο και μαζί τα κάνουν. Πανικοβλήθηκε μόλις του τα είπα, ότι ωχ τι πάθαμε , τι είναι αυτά που κάνει η μάνα μου, θα το χει χάσει τέλειως, θα μας βάλει σε μπελάδες κ τέτοια. Του λέει συνεχώς ψέματα. Σε αυτόν αρνήθηκε πως μου είπε οτι δεν μου δίνει το έπιπλο γιατί θέλει να το δώσει στην νύφη της. Του είπε οτι θέλει να μου το δώσει αλλά ότι και καλά έχει φρακάρει η πόρτα και δεν χωράει να βγει!!! Στο τέλος τι θα πιστέψει κι αυτός όμως αμα συνεχίσουν έτσι τα πράγματα; Μάνα την έχει. Του είπα οτι θα του σκανάρω το γράμμα και θα το στείλω να το δει κι αυτός μήπως υπερβάλω και να σχηματίσει γνώμη μόνος του. Στο τέλος όμως ξέρω πως θα γίνει αυτό που λες. Πες πες η άλλη, του το ρίχνει και στα δε μπορώ είμαι χάλια, πήγα να πεθάνω κτλ...θα τον ρίξει. Προς το παρόν είναι λογικός. Με ρώτησε τι έχω σκοπό να κάνω και με παρακαλούσε να περιμένω μέχρι να έρθει στις γιορτές ο ίδιος και μέχρι τότε να μην της απαντάω οτι κι αν κάνει. Φυσικά δεν είχα σκοπό να απαντήσω στο γράμμα της , έτσι κι αλλιώς γελοίο μου φάνηκε, αλλά του είπα πως αν το συνεχίσει κι ενοχλήσει τον πατέρα μου δεν εγγυώμαι για τίποτα μετά.

Έχεις απόλυτο δίκιο όμως, αν θέλουμε να συνεχίζουμε να χουμε καλές σχέσεις με τον ξάδερφο πρέπει να ξεκαθαριστούν όλα πια εδώ που φτάσαμε γιατι οι γονείς μας αφήνανε πολλά πράγματα στον αέρα και κάποια στιγμή αργά η γρήγορα θα τα βρούμε μπροστά μας εμείς. Ο πατέρας μου έκανε το λάθος πάντα, ο, τι έκανε να μην το λέει, το θεωρούσε ντροπή όταν βοηθούσε κάποιον και ειδικά τον αδερφό του να το λέει μετά. Τα περισσότερα απτα παλιά που δεν έχω μνήμες η ίδια, τώρα τα μαθαίνω στην ουσία, τώρα τα πετάει σε κουβέντες ο πατέρας μου. Τις προάλλες ας πούμε μας είπε (ούτε η μάνα μου δεν το ήξερε αυτό) ότι όσες κουμπαριές κάνανε ο θείος κι η θεία (γιατί ήταν και κοινωνικοί, βαφτίζανε, παντρεύανε κόσμο συνεχώς) ο πατέρας μου τους πληρωνε τα έξοδα και τα δώρα. Και γελούσαμε μάλιστα γιατί το χουμε πάρει στην πλάκα πια τα τελευταία χρόνια αυτό το θέμα και τον πείραζα εγώ και τον ρωτούσα οτι γιατί τα πλήρωνες εσύ, τι σου λέγανε δηλαδή; και μου είπε οτι κλείνανε την κουμπαριά και λίγες μέρες πριν το μυστήριο πήγαινε ο θείος και του λεγε δεν έχω λεφτά , θα γίνω ρεζίλι κτλ κι ο πατέρας μου του έδινε για να μην ρεζιλευτούν. Σε άλλα έχω μνήμες κι εγώ βέβαια. ας πούμε θυμάμαι χαρακτηριστικά να έρχεται μια νύχτα ο θείος που κοιμόμασταν και πεταχτήκαμε όλοι τρομαγμένοι οτι κάτι έγινε κι αυτός άρχισε να λέει οτι χρειαζόταν λεφτά για την επόμενη το πρωί κι έγινε φασαρία γιατί ο πατέρας μου έβαλε τα κλάματα και του λεγε δεν αντέχω άλλο πια, με έχετε φάει ή θυμάμαι αμέτρητες φορές να στέλνουν εμένα ως μικρό κοριτσάκι πότε η θεία και πότε ο θείος να ζητήσω απτον πατέρα μου για το ένα ή το άλλο. Είχαν μια μικρή περιουσία όταν ξεκίνησαν απτους γονείς τους ο καθένας, ανα διαστήματα πουλούσαν από κάτι και εξαφανιζόταν. Μόλις πουλούσαν κάναμε να τους δούμε κανα μήνα μέχρι να τελειώσει κι η τελευταία δεκάρα. Παρατούσαν και τα παιδιά δεξιά κι αριστερά και φεύγανε. Ήταν κωμικοτραγικές καταστάσεις. Μια φορά θυμάμαι, νοίκιαζαν ένα εξοχικό τότε σε ένα παραθαλάσσιο μέρος και περνούσαν εκεί τα καλοκαίρια, κάποια στιγμή τους τέλειωσαν τα χρήματα κι επέστρεψαν. Ξεφόρτωσαν τα πράγματα όλα που είχαν μαζί τους και πριν προλάβουν να τακτοποιηθούν στο σπίτι (μέναμε δίπλα τότε) πούλησαν σε έναν εκεί δίπλα ένα μηχανάκι που είχαν και επι τόπου φώναξαν πάλι πίσω την φορτωτική που είχαν, ξαναφόρτωσαν τα πράγματα και έφυγαν πάλι. Μιλάμε για τέτοια σκηνικά που δεν ήξερες αν έπρεπε να γελάσεις ή να κλάψεις. Ή η γιαγιά μέχρι που πέθανε δεν τους αποκαλούσε με τα ονόματα τους, τους έλεγε "οι εισπράκτορες" γιατί έλεγε αυτοί έρχονται πάντα για να εισπράξουν.

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ,,,,,,,

Τώρα θα αρχίσει να μου κάνει πόλεμο νεύρων μάλλον αλλά δεν πρόκειται να τσιμπήσω.
Από την μέρα που έγινε το σκηνικό έχουν επικοινωνήσει μαζί μου δύο διαφορετικά άτομα στα οποία πήγε και είπε και την ιστορία όπως την συμφέρει. Ούτε οτι μου ζήτησε πίσω το δώρο και γιαυτό πήγα σπίτι της, ούτε για το γράμμα και τις κατηγορίες. Ότι πήγα εγώ δηλαδή στα καλά καθούμενα σπίτι της και την έβρισα και αυτή η κακομοίρα έγινε χάλια και χρειάστηκε γιατρό για να συνέρθει και τέτοια. Κι ότι την απειλούσα πως θα της πάρω εκείνη την ώρα το έπιπλο της γιαγιάς ενώ αυτή μας αγαπάει και προσεύχεται για μας. Επίσης λέει από σεβασμό τα πήρε όλα τα πράγματα της γιαγιάς, γιατί εμείς τα είχαμε πεταμένα και σαπίζανε. Πεταμένα εννοεί οτι τα είχαμε αφήσει στο σπίτι της γιαγιάς όπως ήταν επειδή δεν είχαμε προλάβει να την θάψουμε ακόμα καλά καλά και δεν ήμασταν αρπακτικά να πάμε να τα εξαφανίσουμε όλα.
Αν συνεχίσει έτσι βλέπω το γράμμα της να γίνεται φειβολαν και να το μοιράζω παντού με πρωτο και καλύτερο τον τραγόπαπα και το λοιπό σινάφι τους που παει και σταυροκοπιέται όλη μέρα και το παίζει αγία.

Quote:

---

Τώρα θα αρχίσει να μου κάνει πόλεμο νεύρων μάλλον αλλά δεν πρόκειται να τσιμπήσω

---

σε αυτο συμφωνω καποιες φορες ειναι εξοργιστικη

Quote:

---

έγινε χάλια και χρειάστηκε γιατρό για να συνέρθει και τέτοια

---

αληθεια λεει

αναρωτιεμαι πιον δε βλεπεις ως αρπακτικο σχεδον κανενας δε σ αρεσει

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

σε αυτο συμφωνω καποιες φορες ειναι εξοργιστικη


αληθεια λεει

αναρωτιεμαι πιον δε βλεπεις ως αρπακτικο σχεδον κανενας δε σ αρεσει

---

Μπα...μ αρέσουν μερικοί και τους αγαπώ! :)

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

ποσες φορες θα επιβεβαιωθει αυτο; ΜΑΚΡΙΑ απο φιλους/συγγενεις, φιδια!! ποσες φορες να το πουμε;
οταν καταλαβεις το ποιον τους, ΜΑΚΡΙΑ.
υ.

---

Καλημερα ρεμεντυ , πολυ σοφη κουβεντα αυτη , πολυ ................εχουμε και ιδιαν πειραν .........

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Καλημερα ρεμεντυ , πολυ σοφη κουβεντα αυτη , πολυ ................εχουμε και ιδιαν πειραν .........

---

υπαρχει και η καλη πλευρα, μαγκ.
καλυτερα να εντοπισεις ενα φιδι και να το "απενεργοποιησεις", ενδεχομενως και να του δωσεις αυτο που του αξιζει αν βολεψει ;) , παρα να το εχεις να παρασιτει διπλα σου.

ελισσαβετ μου,νομιζω οτι σε αυτες τις περιπτωσεις η το παιζεις σε ολη την φαση υπερανω και δεν ασχολεισαι, η μπαινεις στον χορο και χορευεις.
αφου μπηκες στην διαδικασια του καυγα μαζι της, ζητησες πραγματα, απαντησε με ψεματα και υστεριες, νομιζω οτι πρεπει να ενημερωσεις τους κοντινους σου ακριβως για την κατασταση, με αυτα που ξερεις εσυ, το γραμμα της, κλπ.
το ιδιο και με τον γυιο της, εχοντας ομως υποψη οτι ειναι γυιος της και ισως τον τουμπαρει η εστω την λυπηθει.
οσο για το επιπλο, πες του υιου, μολις ερθει να προσπαθησει να το "περασει απο την πορτα" και να της αποδειξει οτι δεν υπαρχει κανενα προβλημα στο να το επιστρεψουν..
πως μπηκε το επιπλο στο δωματιο; χτισαν το σπιτι γυρω του;

επισης, ΝΑ ΕΠΙΜΕΙΝΕΙΣ ΑΜΕΣΑ να τελειωσει το θεμα του επιπλου, γιατι αυτη η γυναικα δενε χει ουτε αξιοπρεπεια, ουτε τπτ. την ενδιαφερει μονο να περασει το δικο της και να αρπαξει.
μπορει να εχει γινει παντου ρεζιλι, αλλα αν κρατησει τα επιπλα, εκεινη θα ειναι μια χαρα, να το ξερεις.
ΠΑΡ'ΤΑ ΟΛΑ κι ασε την να κλαψουριζει σε οποιον θελει.

Ρεμ τους έχω ενημερώσει όλους, εκτός από τον πατέρα μου. Ξέρω πως θα στεναχωρηθεί πολύ και στην κατάσταση που είναι, αυτό είναι το τελευταίο που θέλω οπότε δεν θέλω σε καμιά περίπτωση να μάθει όλες αυτές τις ιστορίες ο πατέρας μου. Εκεί πατάει προφανώς κι εκείνη. Ξέρει πως δεν μπορώ να το τραβήξω στα άκρα γιατί υπάρχει ο πατέρας μου.

Με τον γιο της συνεννοήθηκα, του έδειξα και το γράμμα, μου έδωσε τον λόγο του ότι στις γιορτές που θα έρθει θα μου φέρει ο ίδιος το έπιπλο. Θα της άξιζε να της τα πάρω όλα όπως λες, αλλά δεν μπορώ να το κάνω αυτό χωρίς να καταλάβει ο πατέρας μου. Για το έπιπλο της γιαγιάς δεν θα καταλάβει τίποτα γιατί το συζητάμε εδώ και χρόνια και υποτίθεται οτι η θεία θα μου το έδινε. Ο γιος της -επειδή είναι γιος της- επιμένει πως η μάνα του τρελάθηκε και τα κάνει αυτά, θεωρεί πως χρειάζεται γιατρό κι απλά με παρακαλάει να μην δίνω σημασία. Καταλαβαίνω πως η θέση του είναι δύσκολη και δεν μπορεί να δει αντικειμενικά. Το θέμα είναι πώς την κάνω να σταματήσει να λέει; Όσο το λέει παντού τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να φτάσουν στα αυτιά του πατέρα μου, αυτό με νοιάζει.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Ρεμ τους έχω ενημερώσει όλους, εκτός από τον πατέρα μου. Ξέρω πως θα στεναχωρηθεί πολύ και στην κατάσταση που είναι, αυτό είναι το τελευταίο που θέλω οπότε δεν θέλω σε καμιά περίπτωση να μάθει όλες αυτές τις ιστορίες ο πατέρας μου. Εκεί πατάει προφανώς κι εκείνη. Ξέρει πως δεν μπορώ να το τραβήξω στα άκρα γιατί υπάρχει ο πατέρας μου.

Με τον γιο της συνεννοήθηκα, του έδειξα και το γράμμα, μου έδωσε τον λόγο του ότι στις γιορτές που θα έρθει θα μου φέρει ο ίδιος το έπιπλο. Θα της άξιζε να της τα πάρω όλα όπως λες, αλλά δεν μπορώ να το κάνω αυτό χωρίς να καταλάβει ο πατέρας μου. Για το έπιπλο της γιαγιάς δεν θα καταλάβει τίποτα γιατί το συζητάμε εδώ και χρόνια και υποτίθεται οτι η θεία θα μου το έδινε. Ο γιος της -επειδή είναι γιος της- επιμένει πως η μάνα του τρελάθηκε και τα κάνει αυτά, θεωρεί πως χρειάζεται γιατρό κι απλά με παρακαλάει να μην δίνω σημασία. Καταλαβαίνω πως η θέση του είναι δύσκολη και δεν μπορεί να δει αντικειμενικά. Το θέμα είναι πώς την κάνω να σταματήσει να λέει; Όσο το λέει παντού τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να φτάσουν στα αυτιά του πατέρα μου, αυτό με νοιάζει.

---

θα της πεις ξεκαθαρα, αφου παρεις το επιπλακι της γιαγιας, οτι αν τυχον ενοχλησει τον πατερα σου η φτασει κατι στ αυτια του απο τα καραγκιοζιλικια της, την επομενη μερα θα πας με ενα φορτηγο και θα της αφησεις μονο τις πορτες στο σπιτι της.
φροντισε να εισαι πειστικη...

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

θα της πεις ξεκαθαρα, αφου παρεις το επιπλακι της γιαγιας, οτι αν τυχον ενοχλησει τον πατερα σου η φτασει κατι στ αυτια του απο τα καραγκιοζιλικια της, την επομενη μερα θα πας με ενα φορτηγο και θα της αφησεις μονο τις πορτες στο σπιτι της.
φροντισε να εισαι πειστικη...

---

Το κανα ήδη υποτίθεται αυτό απτην μέρα που έγινε το σκηνικό. Την προειδοποίησα πως αν μάθει τίποτα ο πατέρας μου να ψάξει μέρος να κρυφτεί.
Μάλλον θα χρειαστεί να το επαναλάβω πιο συγκεκριμένα όπως λες και συ.

Πάντως πείτε με ηλίθια αλλά ακόμα και μετά από όλα αυτά, νιώθω κομματάκι κατίνα που έφτασα ως εδώ. Ενώ ξέρω πως το δικαιούμαι και πως της αξίζει, ένα μικρό κομματάκι μέσα μου ακόμα φωνάζει : μη πέφτεις στο επίπεδο της, σιγά μη καταδεχτείς να πάρεις κάτι απο εκείνη.
Ξέρω πως αυτό είναι άμυνα δική μου, για να συνεχίσω να είμαι το "καλό παιδί" που ξέρει, ψευτοεπίπεδο και καλοσύνη της πλάκας αλλά η φωνή υπάρχει ακόμα παρόλα αυτά.

Πάντως elisabet μην ορκίζεσαι ότι ο πατέρας σου δεν ψυχανεμίζεται τίποτα ή ότι αν τα μάθει θα είναι τελικά τόσο κακό. Εγώ πιστεύω ότι αρχικά θα ταραχθεί, αλλά κατά βάθος θα νοιώσει και μια μεγάλη ανακούφιση μέσα του. Αν φτάσουν τα πράγματα ως εκεί και τα μάθει, εσύ σε αυτό θα σταθείς, όχι στην αχαριστία τους και τον σκατοχαρακτήρα τους, αλλά στο θετικό ότι έδειξαν τον πραγματικό τους χαρακτήρα και τους ξεφορτωθήκατε επιτέλους.

δλδη τσακονεστε για επιπλα , για κουζινες κι γενικα για υλικα πραματα?? κ9 αν καταλαβα καλο το μονον μερος απο το σωμα οπου αξιζει ειναι η κιλια??
Συγνωμη , ο.κ εχεις θεμα με μια κομπλεξικη θεια σου, εσυ γτ χαλας τοσο χρονο , κουραζεις τα δαχτυλα σου εδω ? γιατι σε ενδιαφερει τοσο ? εγω θα χερομουν που χαθηκε τοσο υλιστικο ατομο

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Πάντως elisabet μην ορκίζεσαι ότι ο πατέρας σου δεν ψυχανεμίζεται τίποτα ή ότι αν τα μάθει θα είναι τελικά τόσο κακό. Εγώ πιστεύω ότι αρχικά θα ταραχθεί, αλλά κατά βάθος θα νοιώσει και μια μεγάλη ανακούφιση μέσα του. Αν φτάσουν τα πράγματα ως εκεί και τα μάθει, εσύ σε αυτό θα σταθείς, όχι στην αχαριστία τους και τον σκατοχαρακτήρα τους, αλλά στο θετικό ότι έδειξαν τον πραγματικό τους χαρακτήρα και τους ξεφορτωθήκατε επιτέλους.

---

Sonia ο πατέρας μου είναι πολύ περήφανος άνθρωπος. Αν μάθει μετά απ' όσα έκανε για αυτούς οτι τον κατηγορούν από πάνω πως ζήτησε δανεικά θα πεθάνει μια ώρα νωρίτερα. Φυσικά και έχει καταλάβει το γενικότερο κλίμα και πριν ακόμα τον δικό μου καβγά με την θεία. Είχε νιώσει την περιφρόνηση, μου το λεγε με παράπονο οτι παντρεύεται ο ανηψιός του και δεν του δώσανε σημασία, οτι είναι άρρωστος και δεν έρχονται να τον δουν, δεν τον ρωτάνε τι κάνει, πώς είναι. Αλλά δεν θέλει να λέει πολλά. ΜΟυ είπε πως δεν θέλει να μιλάει πια γιαυτό το θέμα, τον πονάει αυτό το θέμα γιατί νιώθει την αχαριστία τους αλλά τους αγαπάει κιόλας. Μέχρι λίγες μέρες πριν μου δώσε πράγματα να τα πάω στην θεία, από μόνος του. Δεν του είπα φυσικά τίποτα.