Έχω βρεθεί στην θέση σου. Δεν είπα ότι είναι εύκολο. Αλλά τι άλλη λύση έχεις; Το παλεύεις. Εγώ ας πούμε τότε στο εξωτερικό πήγαινα μόνη μου σε παμπ και άκουγα την μουσική που μου αρέσει και έπιανα την πάρλα με τον κόσμο ή τους μπάρμεν. Μετά από λίγο γνώρισα καλύτερα κάποιους που συχνάζανε εκεί. Από την δουλειπά μόνο με ένα άτομο έκανα κάποια παρέα που δεν ταιριάζαμε και πολύ.Quote:
Originally Posted by garida
Υπάρχει ακριβώς και αυτή η πραγματικότητα που πρέπει να αποδεχτούμε όλοι. Κι εγώ τώρα δεν είμαι στην πρώτη νιότη και 20 δεν ξαναγίνομαι σίγουρα. Το τελευταίο μου ρεπό ήταν πέρισυ τον Γενάρη. Κάθε μα κάθε μέρα δουλεύω γιατί αυτή είναι η φύση της δουλειάς μου τα τελευταία χρόνια. Οι περισσότεροι εδώ που είμαι παντρεμένοι είναι, σε άλλη φάση είναι, επειδή έχω αλλάξει 100 τοποθεσίες οι φίλοι μου είναι σκορπισμένοι στους 5 ανέμους και πάει λέγοντας. Τι να κάνουμε τώρα; Διαβάζω κάνα βιβλίο που γουστάρω, περπατάω μόνη μου, βγαίνω μόνη μου όποτε μου γουστάρει, γνωρίζω νέο κόσμο κι ας είναι 15 χρόνια νεώτεροι ή μεγαλύτεροι, σε κάποιες φάσεις πάω σε μία εκδήλωση ή κάνω παρέα με άτομα που σε άλλη φάση δεν θα έκανα. Άτομα που φαινομενικά δεν ταιριάζουμε σε τίποτα, σταδιακά ανακαλύπτω ότι σε μερικά ταιριάζουμε και αυτό είναι καλύτερα από το τίποτα. Αλλάζει η ψυχολογία με μία συζήτηση ή μία έξοδο. Ως ένα βαθμό συμβιβάζομαι με αυτά που έχω αντί να μιζεριάζω για αυτά που δεν γίνεται να έχω. Κάπως έτσι πάει...
