Originally posted by Φοίβη
Quote:
Originally posted by Γιωργος1983:(
Με ποναει οτι δεν ξερω αν εννοει τι λεει, με ποναει να σκεφτομε οτι υποφερει κ με ποναει το οτι εχει ακυρωσει ενα κομματι του εαυτου μου. Δεν ξερω τι να πιστεψω κ πλεον οτι και να μου λεει καποιος νιωθω οτι μου λεει ψεμματα
κ πραγματι, δεν ξερω αν πρεπει να της σταθω εστω διακριτικα (κ αφου με αγνοει),η της κανω ζημια ετσι. Κ φυσικα πρωτο μου μελημα ειναι να γινει αυτη καλα κ εγω θα τα βρω. Αλλα αυτη η σκεψη οτι θα βρει αλλο παρα τα οσα εκανα γιαυτην κ θα μεινει ενας ερωτας ανεκπληρωτος με τρωει..
Δεν πιστευω τιποτα κ κανενα πλεον. Κ δεν ξερω καν αν ειναι οντως σε τοσο χαλια κατασταση η τωρα ειναι εξω κ διασκεδαζει ενω εγω ειμαι χαλια..
Ακούγεσαι εντελώς χαμένος. Δεν ξέρεις.....πολλά πράγματα. Δεν ξέρεις αν εννοεί τι λέει, αν πρέπει να της σταθείς ή όχι, αν είναι χάλια ή περνάει καλά. Είσαι μες την άγνοια.
Είναι πιο σημαντικό για σένα εκείνη να είναι καλά. Έχεις κάνει πάρα πολλά για να της το εξασφαλίσεις αυτό. Έχεις δώσει ένα κομμάτι του εαυτού σου για να είναι εκείνη καλά.
Κι αυτό το κομμάτι τώρα εκείνη στο ακυρώνει. Και αφού εκείνη που τόσο αγάπησες και πίστεψες στο ακυρώνει, δεν μπορείς πια να πιστέψεις κανέναν άνθρωπο, έτσι δεν είναι? Έχεις χάσει την εμπιστοσύνη σου σε όλους.
Κι απο την άλλη, αυτό το κομμάτι σαν να διαμαρτύρεται και λιγάκι: \"έκανα τόσα για σένα και τώρα θα βρεις άλλον? Και θα μ\' αφήσεις εμένα έτσι...ανεκπλήρωτο?\". Είναι έτσι?
Ξαφνικά κι απότομα, τα λόγια της αναποδογύρισαν τον κόσμο σου, όπως τον ήξερες, ναι?