ΕΙΜΑΙ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΗΣ ΦΙΛΗ ΛΕΕΙ...

Kobo και τι να κανω? Η ζωή μου είναι αυτή που είναι,δεν μπορώ άλλο να με κατηγορώ και να <<αυτομαστιγώνομαι>>. Μπορεί να έχεις δίκιο και να μην κεντρίζει η προσωπικότητά μου πλεον,μπορεί να εκπέμπω θλίψη και μιζέρια.Αλλά πίστεψέ με δεν το κάνω επίτηδες,ώρες ώρες ειναι πάνω από τις δυνάμεις μου. Και ναι,πολλές φορές νιώθω πως με μισώ. Το μόνο που μπορώ να κάνω καλά είναι να με συγκρίνω με τους άλλους και να αισθάνομαι ενοχές. Προφανώς φταίει και το οικογενειακό περιβάλλον που μεγάλωσα.
Και δεν μου αρέσει που δεν έχω συναναστροφές. Αλλά θέλω να το προσπαθήσω.

Τι δραστηριότητες να βρω? Εχεις να μου προτείνεις κάτι?

Θα ήθελα να αποχτήσω συναναστροφές με πιο πυκνή συχνότητα όπως γράφεις.

Καλησπέρα harmonylover
Kαταλαβαίνω πως είσαι σε δύσκολη θέση με την φίλη σου και σου λείπει, πιθανόν να αναρωτιέσαι και πού έφταιξες, αν εφταιξες κάπου...

Καταρχάς να σου πω ότι δεν είναι ανάγκη να εφταιξε καμιά σας, οι σχέσεις δεν είναι στατικές, εξελίσσονται και αλλάζουν συνεχώς, ούτε σημαίνει πως επειδή χάθηκες με έναν άνθρωπο για ένα διάστημα δεν μπορεί να ξαναβρεθείς στο μέλλον.
Εγώ από αυτά που γράφεις καταλαβαίνω πως η φίλη σου πιθανόν βρίσκεται σε εντελώς διαφορετική φάση από σένα και νιώθει ότι δεν μπορεί να μοιραστεί πράγματα μαζί σου όπως και εσύ εξάλλου. Ανέφερες πως δεν της έχεις πει πως παιρνεις φάρμακα γιατί ξέρεις πως είναι κατά. Ούτε εσύ λοιπόν μπορείς να μοιραστείς πράγματα μαζί της. Δεν είναι καθόλου απίθανο να νιώθει κι εκείνη το ίδιο. Επίσης το ότι περνάς μια δύσκολη φάση και εκείνη φαίνεται να είναι σε μια καλή φάση της ζωής της όπως λες ( δουλεύει, έχει σχέση κτλ) μπορεί να είναι κάτι που να μην ξέρει πώς να χειριστεί μαζί σου.

Θα σου αναφέρω μια προσωπική εμπειρία για να καταλάβεις τι εννοώ. Έχω μια φίλη πολλά χρόνια, αδελφική, μοιραζόμασταν τα πάντα. Πριν μερικά χρόνια έμεινε άνεργη και χωρίς σχέση, επίσης επειδή ήμασταν σε διαφορετικές πόλεις από ένα σημείο και μετά, στην πόλη που ζούσε έμεινε και με ελάχιστες εως καθόλου παρέες. Όπως καταλαβαίνεις αυτά όλα μαζί αργά και σταθερά την οδήγησαν στην κατάθλιψη. Εγώ από την άλλη το ίδιο διάστημα είχα την δουλειά μου, την σχέση μου, ήμουν τρελά ερωτευμένη και έπλεα σε πελάγη ευτυχίας γενικά. Παρόλα αυτά προσπαθούσα να βρίσκω χρόνο για εκείνη γιατί έβλεπα πως δεν ήταν καλά. Είναι γαμημένη αρρώστια η κατάθλιψη όμως, σε κάνει πολλές φορές αφόρητο στους γύρω σου όσο κι αν δεν το θες. Κι εγώ δεν είμαι ψυχολόγος για να ξέρω πως ακριβώς έπρεπε να της φερθώ και ποια ήταν τα σωστά λόγια, προσπαθούσα να βρω λύσεις. Ο, τι αγγελία για δουλειά έβλεπα της την έλεγα, ότι γνωστούς είχα που είχαν άκρες προσπαθούσα να τους φέρω σε επαφή...γενικά έκανα ό, τι περνούσε από το χέρι μου νομίζω. Από την άλλη πλευρά είχα να αντιμετωπίσω έναν τοίχο άρνησης, παραίτησης και επιθετικότητας όταν επέμενα ότι έπρεπε κάτι να κάνει για την κατάσταση της. Επίσης όταν μιλούσαμε δεν ήξερα τι να της πω που να μην την κάνει να νιώσει ακόμα πιο άσχημα. Μου συνέβαιναν υπεροχα πράγματα εκείνο το διάστημα στην ζζωή μου, αλλά δεν μπροούσα να τα μοιραστώ μαζί της, ένιωθα ότι θα ήταν γαιδουριά εκ μέρους μου. Έτσι προσπαθούσα να της μιλώ για ουδέτερα θέματα, για άσχετα, αλλά ούτε αυτά την ένοιαζαν. Από ένα σημείο και μετά ένιωθα ότι μιλούσα μόνη μου. Δεν σταμάτησα να της τηλεφωνώ παρόλο που εκείνη δεν με έπαιρνε ποτέ πια και που τις περισσότερες φορές δεν απαντούσε καν στις κλήσεις μου αλλά η επικοινωνία μας είχε σαφώς περιοριστεί κατά πολύ. Όλοι οι υπόλοιποι φίλοι/γνωστοί είχαν ξεκόψει πια μαζί της και εκείνη είχε απομονωθεί εντελώς. Δεν σου κρύβω πως και εγώ ένιωθα ιδιαίτερα άβολα πια με το να μιλώ μαζί της γιατί δεν ήξερα τι να πω και ο μόνος λογος που επέμενα να κρατώ επαφή ήταν γιατί πραγματικά ανησυχούσα πια για την υγεία της. Σταδιακά άρχισε να επανέρχεται και η σχέση μου μαζί της αποκαταστάθηκε πλήρως αλλά ήθελα να σου πω αυτή την ιστορία για να σου δείξω και την άλλη πλευρά που πιθανόν εσύ δεν μπορείς να δεις.
Αν είσαι σε μια τέτοια φάση όπως η φίλη μου είναι πολύ πιθανό η φίλη σου να μην έχει ιδέα για το πώς να το χειριστεί. Μπορεί να νιώθει άσχημα για τις δικές της χαρές και να ντρέπεται να τις μοιραστεί μαζί σου από φόβο μη σε πληγώσει.

Elisabet ανέκαθεν έτσι ήταν η σχέση μας.Απλώς τότε δεν με ένοιαζε τόσο ,γιατί ήμουν και εγώ σε διαφορετική φάση. Τώρα άλλαξε η οπτική μου γιατί βίωσα μοναξιά και δυσκολίες και κατάλαβα πως δεν έχω κάποια φίλη να ακουμπήσω.

Επίσης,στη δική σου ιστορία,εσύ έκανες προσπάθεια και ήσουν με το δικό σου τρόπο δίπλα στη φίλη σου,την έπαιρνες τηλέφωνο.Η δική μου πάντα χάνεται,μπορεί και για μήνες...Και αν δεν πάρω εγώ τηλέφωνο,πολύ δύσκολα θα πάρει.Και το μόνο που κάνει είναι να μου λέει πόσο πολύ της έλειψα , και με σκεφτόταν αλλά είναι πνιγμένη. Τι σόι φιλία είναι αυτή λοιπόν?Ισως είμαι πολύ ρεαλίστρια και υπερβάλλω...
Θυμάμαι μια φορά που με είχε καλέσει σπίτι της και ήθελε να πηγαίνω,γιατί το αγόρι της είχε πάει ταξίδι.Στην ανάγκη δηλαδή.

Τελοσπάντων,ελπίζωτα πράγματα να καλυτερεύσουν για εμένα και μην αισθάνομαι πως έχω την ανάγκη κανενός.

Quote:

---

Originally Posted by harmonylover

Elisabet ανέκαθεν έτσι ήταν η σχέση μας.Απλώς τότε δεν με ένοιαζε τόσο ,γιατί ήμουν και εγώ σε διαφορετική φάση. Τώρα άλλαξε η οπτική μου γιατί βίωσα μοναξιά και δυσκολίες και κατάλαβα πως δεν έχω κάποια φίλη να ακουμπήσω.

Επίσης,στη δική σου ιστορία,εσύ έκανες προσπάθεια και ήσουν με το δικό σου τρόπο δίπλα στη φίλη σου,την έπαιρνες τηλέφωνο.Η δική μου πάντα χάνεται,μπορεί και για μήνες...Και αν δεν πάρω εγώ τηλέφωνο,πολύ δύσκολα θα πάρει.Και το μόνο που κάνει είναι να μου λέει πόσο πολύ της έλειψα , και με σκεφτόταν αλλά είναι πνιγμένη. Τι σόι φιλία είναι αυτή λοιπόν?Ισως είμαι πολύ ρεαλίστρια και υπερβάλλω...
Θυμάμαι μια φορά που με είχε καλέσει σπίτι της και ήθελε να πηγαίνω,γιατί το αγόρι της είχε πάει ταξίδι.Στην ανάγκη δηλαδή.

Τελοσπάντων,ελπίζωτα πράγματα να καλυτερεύσουν για εμένα και μην αισθάνομαι πως έχω την ανάγκη κανενός.

---

Τι εννοείς με αυτό; Είχες κι άλλες φίλες που δεν έχεις τώρα; Είχες σχέση που γέμιζε τον χρόνο σου; Πώς γίνεται να είχατε πάντα τόσο αραιή επικοινωνία και παλιότερα να μην σε ένοιαζε;

Στην δική μου ιστορία μην ξεχνάς πως αυτή είναι η δική μου πλευρά. Αν ρωτούσες την φίλη μου τότε θα είχε σίγουρα να σου πει πολλά παράπονα για την συμπεριφορά μου γιατί αλλιώς το βίωνε εκείνη κι αλλιώς εγώ. Επειδή το συζητήσαμε πολύ αργότερα, εκείνη ένιωθε κάπως όπως εσύ ειδικά με άλλες φίλες που απομακρύνθηκαν. Οτι δεν την καταλάβαινε κανείς, ότι έμεινε μόνη κτλ κτλ. Είχε μια εχθρική διάθεση απέναντι σε όλους και θεωρούσε ακόμα κι όσους την πλησιάζαμε ή προσπαθούσαμε να την πλησιάσουμε ότι το κάνουμε απλά για δικό μας όφελος. Πχ όπως είπες για την φίλη σου ότι σου είπε να πας σπίτι της όταν έλειπε το αγόρι της. Κάπως έτσι το θεωρούσε και για μένα. Οτι την θυμάμαι όταν δεν είμαι με το αγόρι μου.

Αν η φίλη σου απομακρύνθηκε από όλες τις φίλες της επειδή θέλει να περνάει όλο τον χρόνο με το αγόρι της, εκείνη θα χτυπήσει το κεφάλι της στον τοίχο κάποια στιγμή. Γιατί δεν συμφωνώ καθόλου με την άποψη οτι οι φιλίες είναι περιττές και οτι αυτό που έχει σημασία είναι να έχεις μια σχέση. Ο καθένας έχει τον ρόλο του στην ζωή μας και όλες οι σχέσεις, ερωτικές φιλικές, συγγενικές έχουν την αξία τους και είναι χρήσιμες. Από την άλλη είναι φυσιολογικό ο χρόνος μας να μοιράζεται καθώς μεγαλώνουμε γιατί έχουμε να επιτελέσουμε διάφορους ρόλους στην ζωή μας της εργαζόμενης, της φίλης, της συντρόφου, της μάνας, της κόρης.... κι είναι παράλογο κάποιος να απαιτεί από μας όλον τον χρόνο δικό του. Το πρόβλημα σου λοιπόν δεν είναι οτι η φίλη σου θέλει συγκεκριμένο κομμάτι του χρόνου της μαζί σου, το πρόβλημα σου είναι ότι εσύ δεν έχεις βρει να καλύψεις τα υπόλοιπα κομμάτια που θα μπορούσαν να αναπληρωθούν με άλλες φιλίες, παρεές, χόμπυ κτλ

Ποτέ δεν κατάλαβα τους ανθρώπους που περιμένουν αποκλειστικά ένα στήριγμα για να καλύψουν τα κενά τους, είτε αυτό λέγεται φιλία, είτε σχέση, είτε οικογένεια και πάει λέγοντας... Αν δεν μπορείς σε μεγάλο βαθμό να τα βρεις με τον εαυτό σου και να είσαι ικανοποιημένος παρέα μαζί του, δεν θα έρθει ξαφνικά ο σούπερ μαν να σου λύσει όλα σου τα προβλήματα. Επειδή ο άνθρωπος είναι πολύπλευρη οντότητα με διαφορετικές ανάγκες, δραστηριότητες, προβλήματα κτλ, σαφώς και μπορεί ένα άλλο άτομο να βοηθήσει σε μία έκφανση της ζωής του και να καλύψει ορισμένες ανάγκες ως ένα βαθμό σε κάποια συγκεκριμένη στιγμή. Ωστόσο να βρεθεί κάποιος να καλύψει όλες μας τις ανάγκες και μάλιστα μονίμως είναι τόσο πιθανό όσο να δείτε γουρούνια να βγάζουνε φτερά και να πετάνε πάνω από την Ακρόπολη...

Quote:

---

Originally Posted by harmonylover

Miliva21 ευχαριστώ πολύ για το κείμενο. Οπως λες ένα από τα προβλήματά μου είναι πως πέφτω με τα μούτρα και έχω προσδοκίες εκεί που δεν πρέπει κιόλας. Αλλά δεν μπορώ να το ελέγξω.

---

Δεν είναι παράλογο να έχεις απαιτήσεις από τους ανθρώπους που σε περιβάλλουν...είναι φυσιολογικό είμαστε άνθρωποι και θέλουμε να μας αγαπάνε.....

Το θεμα είναι όταν έχεις υπερβολικές απαιτήσεις από τους αλλους και την επιθυμία να σε νταντευουν συνέχεια γτ αυτό είναι πολύ δύσκολο ...ο μόνος που μας νταντευει είναι ο εαυτός μας και 2-3 σημαντικοι μας άνθρωποι.....

Επίσης το γεγονός να στηριζόμαστε σε ένα μόνο άτομο....πχ μια μόνο φίλη....και να τα περιμένουμε όλα από εκείνη αργά ή γρήγορα θα καταλήξει σε απογοήτευση γτ εκείνη δεν είναι σε θέση να καλύπτει διαρκώς τις ανάγκες μας .........καταλαβαίνω ότι είναι πολύ εύκολο για αρκετους ανθρώπους να καταλήξουν με έναν φίλο γτ οι ανθρώπινες σχέσεις είναι δύσκολες ειδικότερα αν είσαι από τα πολλά άτομα που δυσκολεύονται να γνωρίσουν νέους ανθρώπους.....

Εσύ τώρα έχεις τις εξής φυσιολογικές ανάγκες που έχει ένας νορμάλ άνθρωπος (σε επίπεδο φιλίας- παρεας)

α) την ανάγκη να βγαίνεις για ένα καφέ και να ξεσκας

β) την ανάγκη να έχεις σταθερούς φίλους που θα βγαίνετε τακτικά

γ) την ανάγκη να έχεις 2 άτομα να τα εμπιστεύεσαι για πιο σοβαρά θέματα να σε υποστηρίζουν και να σου συμπαραστέκονται

δ) την ανάγκη να έχεις άτομα γύρω σου να έχετε ίδια ενδιαφέροντα για να σε ακολουθούν σε πάρτυ συναυλίες εκδρομές που θα θέλεις να πας

Η φίλη σου μπορεί να σου καλύψει τη πρώτη ανάγκη..τις άλλες όχι..Για πολλούς κι διάφορους λόγους...Κ εσύ νιώθεις κενό..

Πρέπει να βρεις αλλά άτομα που θα καλύπτουν μια ακόμα ή και περισσότερες ανάγκες ....να βρεις κάποιον να σου τα καλύπτει όλα λίγο δύσκολο...

Καταλαβαίνεις λοιπόν ότι είναι μεγάλο το βάρος των αναγκών σου γ τη φιλη σου....που σημαινει οτι αν είχες και άλλες παρέες ίσως να μην σε πείραζε τόσο το γεγονός να τη βλέπεις μια στο τόσο .....

Βέβαια για να λέμε και την αλήθεια είναι απαράδεκτο να λέει πως είσαι η καλύτερη της φίλη και να σε βλέπει δύο φορές τον χρόνο....!! Ή έχει πέσει με τα μούτρα στο γκόμενο και δεν θέλει τπτ αλλο ή είναι αντικοινωνική και έχει ψυχολογικά και δεν γούσταρει να βγαίνει έξω ..αφυσικα και τα δύο.....ή έχει όντως άλλους φίλους

Άφησε την μην επικοινωνήσεις πρώτη μαζί της να δούμε πότε θα σε θυμηθεί!!!

Εν τω μεταξύ βγες έξω για νέες παρέες!
Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να το πετύχεις αυτό;;;;;

Μην βγαίνεις με αυτοσκοπό να κάνεις φίλους γτ έτσι θα αγχώνεσαι θα απογοητεύεσαι και θα βγάζεις στους γύρω σου έντονα την επιθυμία για παρέα και αυτό απωθεί συνήθως.....

Να ξεκινήσεις νέα χόμπυ για να περνάς καλά....!

Τι σου αρέσει ; να μαθεις μια ξενη γλωσσα ; να αρχίσεις χορο;;; να ξεκινήσεις γυμναστήριο; Ή κάποιο άθλημα....;;; βγες ψάξε ομάδες ή δραστηριότητες κοντά σου.......Σ αρέσουν οι εκδρομές;;; υπάρχουν διαφορές ομάδες κ σύλλογοι που διοργανώνουν περιπάτους και μονοήμερες εκδρομές....αν έχεις φβ θα τις βρεις μπορείς να δηλώσεις συμμετοχή και να πας μόνη σου εκεί θα μιλήσεις κ με άλλα άτομα......

Επιπλέον αν έχεις φβ εκεί μπορείς να βρεις διάφορες εκδηλώσεις που γίνονται και να συμμετάσχεις σε κάποια που θα σε ενδιαφέρει...έχει και φθηνές εκδηλώσεις με 5€ ψαξου γενικότερα.....αν δν έχεις φβ τοτε να κάνεις! Επίσης αν είσαι φοιτήτρια βρες τις ομάδες που υπάρχουν στη σχολή σου ...πχ εθελοντισμός....γυμναστήριο χοροί...κτλ

Βρες κάτι να γεμίσεις το χρόνο σου για να μην σκέφτεσαι και για να αποκτήσεις ενδιαφέρον........μην πας με τη λογική θα βγω σμρ στο γυμναστήριο και θα πιάσω κολλητή γτ έτσι είναι λογικό να απογοητεύεσαι ο κόσμος λέει το μακρύ του και το κοντο του το θέμα είναι οι πράξεις.....είναι δύσκολες οι παρέες και οι φιλίες ειδικά όταν πηγαίνεις ψάχνοντας

Γ αυτό εσύ θα φροντίζεις απλά να συμμετέχεις και να βρίσκεσαι με κόσμο ( να μην κάθεσαι στους 4 τοίχους του σπιτιού σου) και από εκεί κ πέρα αν είναι να τύχει θα τύχει ......Εγώ όσα άτομα έκανα παρεα δεν τα κηνυγησα έκατσαν σε φάση που δεν το περιμενα....απλά να βγαίνεις έξω για να υπάρχει η πιθανότητα κάποιος να σε προσεγγίσει

Αυτά:)

Κάτσε σκέψου και όλα καλα θα πάνε ......

Και αν δεν πάνε η ζωή μας αλλάζει και κάποια στιγμή θα αναγκαστείς να βρεις μια δουλειά ή να αλλάξεις δουλειά ή να αναδιαμορφωσεις το πρόγραμμα σου που θα είναι αναπόφευκτο να πρέπει να συναναστρεφεσαι με άλλους:)

Οπότε δεν θα μεινεις μόνη....

Elisabet όχι, ούτε φίλες είχα ούτε σχέση! Απλώς όπως έγραψα και παραπάνω όλο αυτό που έχω περάσει με τα ψυχολογικά μου με έκανε να αναθεωρήσω και να συνειδητοποιήσω πως οι ανθρώπινες σχέσεις είναι πολύ πιο σημαντικές από όσο πίστευα,έχω αλλάξει αρκετά την οπτική μου χωρίς να ξέρω αν είναι σωστό,μπορεί να κάνω λάθος! Επίσης παλαιότερα επειδή είχα περισσότερες ασχολίες,το μυαλό μου δεν τα σκεφτόταν όλα τόοοοσο πολύ,δεν είχα χρόνο,ίσως το απέφευγα κιόλας γιατί δεν ήθελα να μπω σε αυτή την ψυχοφθόρο διαδικασία!

Και ναι,επαναλαμβάνω πως με πειράζει πλεον που έχω αλλάξει τρόπο σκέψης το ότι βρισκόμαστε τόοοοσο αραιά!Ανεξάρτητα από το γεγονός πως δεν έχω άλλες φίλες,γιατί για εμένα είναι σημαντικό άτομο που εκτιμώ! Αυτό! Και μια άλλη κοπέλα να γνωρίσω δεν αλλάζει τα συναισθήματά μου προς τη συγκεκριμένη! Τελοσπάντων,μην σε πρήζω άλλο,σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο και τη διάθεση!

Sonia δεν έγραψα πουθενά πως περιμένω από τη φίλη μου να καλύψει τα κενά μου και τις ανάγκες μου,αυτό εκ των πραγμάτων είναι αδύνατο! Και παραδέχτηκα πως πρέπει να βελτιώσω τη σχέση μου με εμένα! Απλώς στα δύσκολα κατάλαβα πως μόνο η οικογένεια υπάρχει.Δεν λέω κάτι παράλογο. Σε ευχαριστώ και εσένα για την απάντηση! :)

Miliva ναι,έχεις δίκιο και όντως δυσκολεύομαι να γνωρίσω νέους ανθρώπους,είμαι επιφυλακτική και εσωστρεφής σε σημείο που με δυσκολεύει. Αυτό φοβάμαι...

Αναγνωρίζω πλεον πως πρέπει να αναζητήσω και αλλού παρέα. Ισως έχω γίνει πολύ πιο ευαίσθητη από όσο πρέπει και υπεραναλύω.
Δεν πρόκειται να ξαναεπικοινωνήσω μαζί της,θα περιμένω από εκείνη!Και ό,τι γράφω,δεν το γράφω με κακία,να μην παρεξηγηθώ.Απλώς οι φίλοι είναι φίλοι,ανεξάρτητα από το αν έχουμε σχέση...

Θα κοιτάξω τα όσα μου προτείνεις και αυτό με το fb!Ελπίζω να έρθει κάτι καλύτερο... Σε ευχαριστώ και εσένα!

Φυσιολογικο ειναι οι ανθρωποι να θελουν να κανουν παρεα με αλλους ανθρωπους ..δεν ειναι τοσο παραλογο αυτο το πραγμα..δεν γεμιζεις τα κενα σου επειδη απλα θες παρεα ..παραλογο ειναι να μην θες κανεναν ανθρωπο διπλα σου για να μιλησεις λιγο να βγεις μια βολτα ..αν ηταν ετσι οι ανθρωποι δεν θα ειχαν αναγκη ο ενας τον αλλο θα ταν καλα με τον εαυτο τους και θα ηταν ολοι μονη τους ..χωρις φιλους και χωρις σχεση ..

Quote:

---

Originally Posted by harmonylover

Elisabet όχι, ούτε φίλες είχα ούτε σχέση! Απλώς όπως έγραψα και παραπάνω όλο αυτό που έχω περάσει με τα ψυχολογικά μου με έκανε να αναθεωρήσω και να συνειδητοποιήσω πως οι ανθρώπινες σχέσεις είναι πολύ πιο σημαντικές από όσο πίστευα,έχω αλλάξει αρκετά την οπτική μου χωρίς να ξέρω αν είναι σωστό,μπορεί να κάνω λάθος! Επίσης παλαιότερα επειδή είχα περισσότερες ασχολίες,το μυαλό μου δεν τα σκεφτόταν όλα τόοοοσο πολύ,δεν είχα χρόνο,ίσως το απέφευγα κιόλας γιατί δεν ήθελα να μπω σε αυτή την ψυχοφθόρο διαδικασία!

Και ναι,επαναλαμβάνω πως με πειράζει πλεον που έχω αλλάξει τρόπο σκέψης το ότι βρισκόμαστε τόοοοσο αραιά!Ανεξάρτητα από το γεγονός πως δεν έχω άλλες φίλες,γιατί για εμένα είναι σημαντικό άτομο που εκτιμώ! Αυτό! Και μια άλλη κοπέλα να γνωρίσω δεν αλλάζει τα συναισθήματά μου προς τη συγκεκριμένη! Τελοσπάντων,μην σε πρήζω άλλο,σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο και τη διάθεση!

---

Δυσκολεύομαι να καταλάβω πως πριν ενώ είχες μόνο μια φίλη με την οποία η επαφή σας ήταν πολύ αραιή απ ότι λες, αυτό ήταν κάτι που δεν σε ενοχλούσε με την έννοια ότι δεν αναζητούσες την ανθρώπινη επαφή. Δηλαδή πριν δεν ήθελες να βγεις μια βόλτα με μια φίλη; Να πας ένα σινεμα, ένα θέατρο, ένα μπάνιο το καλοκαίρι ή να συζητήσεις τα της καθημερινότητας κτλ κτλ; Με ποιον τα μοιραζόσουν ολα αυτά εφόσον με την φίλη σου είχατε πάντα τόσο αραιή επαφή;
Φυσικά και η ανθρώπινη επαφή είναι σημαντική, δεν το αρνείται κανείς αυτό. Το θέμα είναι φίλη μου ότι μοιάζεις μόλις να το συνειδητοποίησες κι ενώ είχες πριν αποκλείσει τον εαυτό σου.
Στους δήμους πια έχει πάντως ένα σωρό δραστηριότητες με ελάχιστα ή καθόλου χρήματα που μπορείς να πας και να γνωρίσεις κόσμο και να κοινωνικοποιηθείς, δεστο σαν ευκαιρία να κάνεις ένα καινούργιο ξεκίνημα και να γνωρίσεις ανθρώπους.

Elisabet Δεν ξέρω τι ακριβώς να σου απαντήσω! Το μόνο που έχω να σου πω είναι πως δούλευα παράλληλα με τη σχολή και έδινα όλη μου την ενέργεια εκεί για αρκετά χρόνια. Για να μην παρεξηγηθώ είχα σχέση πριν κάποια χρόνια,φίλες όντως δεν είχα αλλά είχα τα αδέρφια μου.

Επίσης,ναι,εν μέρει είχα αποκλείσει τον εαυτό μου γιατί δεν ένιωθα όμορφα με την οδοντοστοιχία μου.Πριν 2 χρόνια έβαλα σιδεράκια και τη διόρθωσα και από τότε ένιωσα πιο ελεύθερη αλλά όπως λες παράλληλα συνειδητοποίησα τι έχασα από ότι φαίνεται και μου έχει κακοφανεί πολύ.Τα τελευταία 2 χρόνια μου έτυχε και το ψυχολογικό και κάπως έτσι φτάνουμε στα όσα γράφω. Ηταν ένας συνδυασμός παραγόντων,έχασα τον εαυτό μου μάλλον.Φταίει και το οικογενειακό περιβάλλον,η μαμά μου πέρασε κατάθλιψη...Πολλές φορές στενοχωριέμαι που δεν ξεκίνησα πριν χρόνια ψυχοθεραπεία.

Οπως το έγραψες είναι εν μέρει,είχα αποκλείσει τον εαυτό μου,σε ευχαριστώ για την επισήμανση. Και αυτό είναι που θέλω,να κάνω ένα νέο ξεκίνημα.Και εδώ που τα γράφω αισθάνομαι ενοχές και ντροπή αλλά οι απαντήσεις σας με βοήθησαν.
Θα ψάξω και στο δήμο.

Ναι Ντολορ ,έτσι είναι... Τελικά έτσι είναι... Εγώ εθελοτυφλούσα για πολύ καιρό.

Quote:

---

Originally Posted by harmonylover

Sonia δεν έγραψα πουθενά πως περιμένω από τη φίλη μου να καλύψει τα κενά μου και τις ανάγκες μου,αυτό εκ των πραγμάτων είναι αδύνατο! Και παραδέχτηκα πως πρέπει να βελτιώσω τη σχέση μου με εμένα! Απλώς στα δύσκολα κατάλαβα πως μόνο η οικογένεια υπάρχει.Δεν λέω κάτι παράλογο. Σε ευχαριστώ και εσένα για την απάντηση! :)

---

Εγώ πάλι λέω ότι όλα είναι σχετικά, γιατί υπάρχουν κι άνθρωποι που η οικογένειά τους τους έχει γαμήσει τη ζωή και οι φίλοι τους τους σταθήκαν και του σώσαν να το πω κι έτσι... Συνήθως όλα είναι συνδυασμός πολλών παραγόντων... Από ένα μόνο άνθρωπο μην περιμένεις τα πάντα πάντως, το μήνυμα πήγαινε γενικότερα στη συζήτηση. Βρες σχέση και χέσε τους φίλους λέει ο ένας, βρες φίλους και άσε τις σχέσεις λέει ο παράλλος, αν περιμέναμε από τον εαυτό μας θα μέναμε όλοι μόνοι και χαρούμενοι λέει η τρίτη... Χαίρω πολύ, όλα στη ζωή είναι ανάλογα με την περίσταση, τα πράγματα δεν είναι μαύρο ή άσπρο.

Quote:

---

Originally Posted by harmonylover

Elisabet Δεν ξέρω τι ακριβώς να σου απαντήσω! Το μόνο που έχω να σου πω είναι πως δούλευα παράλληλα με τη σχολή και έδινα όλη μου την ενέργεια εκεί για αρκετά χρόνια. Για να μην παρεξηγηθώ είχα σχέση πριν κάποια χρόνια,φίλες όντως δεν είχα αλλά είχα τα αδέρφια μου.

Επίσης,ναι,εν μέρει είχα αποκλείσει τον εαυτό μου γιατί δεν ένιωθα όμορφα με την οδοντοστοιχία μου.Πριν 2 χρόνια έβαλα σιδεράκια και τη διόρθωσα και από τότε ένιωσα πιο ελεύθερη αλλά όπως λες παράλληλα συνειδητοποίησα τι έχασα από ότι φαίνεται και μου έχει κακοφανεί πολύ.Τα τελευταία 2 χρόνια μου έτυχε και το ψυχολογικό και κάπως έτσι φτάνουμε στα όσα γράφω. Ηταν ένας συνδυασμός παραγόντων,έχασα τον εαυτό μου μάλλον.Φταίει και το οικογενειακό περιβάλλον,η μαμά μου πέρασε κατάθλιψη...Πολλές φορές στενοχωριέμαι που δεν ξεκίνησα πριν χρόνια ψυχοθεραπεία.

Οπως το έγραψες είναι εν μέρει,είχα αποκλείσει τον εαυτό μου,σε ευχαριστώ για την επισήμανση. Και αυτό είναι που θέλω,να κάνω ένα νέο ξεκίνημα.Και εδώ που τα γράφω αισθάνομαι ενοχές και ντροπή αλλά οι απαντήσεις σας με βοήθησαν.
Θα ψάξω και στο δήμο.

---

Είδες τι είπες πριν για την φίλη σου όμως; Οτι σε θυμήθηκε στην ανάγκη όταν ο φίλος της έλειπε. Κι εσύ το ίδιο κάνεις εν μέρει. Όσο είχες δουλειά, υποχρεώσεις, σύντροφο, τα αδέρφια σου να μοιράζεσαι στιγμές...τότε δεν επιζητούσες παραπάνω επαφή μαζί της.
Θα συμφωνήσω με την Sonia που λέει ότι όλα είναι σχετικά. Προσωπικά θεωρώ όλες τις σχέσεις σημαντικές στην ζωή ενός ανθρώπου ανάλογα με την ηλικία του κάθε φορά και την φάση στην οποία βρίσκεται και πιστεύω πως ένας άνθρωπος για να είναι ισορροπημένος και φίλους χρειάζεται και την οικογένεια του και τις ερωτικές σχέσεις και όλα αλλά κυρίως χρειάζεται να μπορεί να υπάρξει και χωρίς κάτι από αυτά για κάποιο διάστημα χωρίς να είναι δυστυχής. Ο άνθρωπος που δεν μπορεί να είναι μόνος του, δεν μπορεί να υπάρξει ούτε μέσα σε σχέση.

Εσύ τώρα είσαι σε φάση που χρειάζεται να κοινωνικοποιηθείς και να φτιάξεις έναν κοινωνικό κύκλο που θα σε βοηθήσει να πάρεις τα πάνω σου. Ξεκίνα δραστηριότητες λοιπόν, καλό θα σου κάνει έτσι κι αλλιώς, μπορείς να μάθεις απο χορούς μέχρι ξένες γλώσσες πια στους δήμους. Και δεν χρειάζεται να νιώθεις ντροπή ή ενοχές όλοι έχουμε κάνει και θα συνεχίσουμε να κάνουμε λάθη. Σημασία έχει ότι θες να αλλάξεις την ζωή σου, αυτό κράτα και προχώρα.