Θανάση, είσαι φαντάρος και μάλιστα φρέσκος. Άσε τα τι μπορεί να κάνεις όταν γυρίσεις πίσω και κοίτα το τι μπορείς να κάνεις εκεί που είσαι. Αφού είσαι άγνωστος μεταξύ αγνώστων, έχεις την ευκαιρία να δείξεις έναν καινούριο εαυτό. Αυτό έχει και κάτι το απελευθερωτικό. Δηλαδή ένα παιδί ντροπαλό που συμπεριφέρεται ή ντύνεται με συγκεκριμένο τρόπο διστάζει ακόμα περισσότερο να κάνει αλλαγές, διότι φοβάται το πως θα το πάρουν οι γύρω του (κακώς, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση). Εκεί που είσαι τώρα μπορείς να πειραματιστείς και λίγο και να αναδείξεις διάφορες πτυχές του εαυτού σου. Κάνετε μια συζήτηση στο θάλαμο που σε αντίστοιχη περίπτωση θα ήθελες κάτι να πεις αλλά ντρεπόσουν; Εδώ ανοίξου και πέστο, τι έχεις να χάσεις; Έχεις κοινή έξοδο με κάποιον; Πάρε εσύ την πρωτοβουλία να προτείνεις να πάτε κάπου. Έλεγες σου αρέσει η φωτογραφία αλλά σκεφτόσουν εκεί που ζεις τι θα σκεφτούν αν σε δουν μόνο να βγάζεις φωτογραφίες, Στην επόμενη έξοδο βγες και φωτογράφησε ότι σου αρέσει (φυσικά όχι στρατιωτικές εγκαταστάσεις ή ευαίσθητους στόχους ή κάτι που δε σέβεται τα προσωπικά δεδομένα των άλλων, αλλά κατάλαβες τι εννοώ). Πήγαινε για περπάτημα ή για φαγητό και καφέ μόνος σου και πιάσε κουβέντα με τους ντόπιους. Δεν χρειάζεται σώνει και καλά να είναι με την ωραία της πόλης για αρχή. Κι ο παππούς στο καφενείο μπορεί να έχει κάτι να σου προσφέρει και να κάνεις μια ωραία συζήτηση. Το θέμα είναι σιγά σιγά να ξεθαρρέψεις.
