Nefeli Καλημέρα!
Την Παρασκευή τελειώνω το 1ο μου κουτάκι Ladose! 1η επαφη με χάπια εβερ.
Εγω πέρα απο την ψυχοθεραπεια που κάνω 2,5 χρονια, και ενω τα πήγαινα καλά κάτι μου συνέβη τον Γενάρη το οποιο με γύρισε σε βρεφικά στάδια καταθλιπτικών επεισοδίων.. ενω τα ειχα ξεπεράσει ενω είχα αρχισει και εκανα πολύ καλη δουλιτσα με τον εαυτό μου και με τους γύρω μου. Εγω πέρα απο ολα τα αλλα ειχα και υπερφαγικά επεισόδια που συνέβαιναν βραδινές ώρες μεσα σε κλάμα και οδυρμό.. ενα χάλι μαύρο.. εννοείται μετα ειχα και τις συνέπειες του φαγητού να διαχειριστώ.
Στην αρχη νόμιζα οτι τα χάπια δεν με πιάνουν αφού γινόμουν χειρότερα.. Ενιωθα οτι κατεβαίνω την άβυσσο.. Μου ξύπνησαν φοβοι για το οτιδήποτε. Ειμαι γυναίκα σε ενα εξαιρετικά ανδροκρατούμενο επαγγελμα. Εχω team υπο την επίβλεψη μου και ξαφνικά δεν θέλω να ερχομαι γραφείο γιατι φοβάμαι οτι δεν ειμαι αρκετά καλή (αγχος για την δουλεια μου δεν ειχα ποτε να σημειώσω) Δεν μπορώ να σηκώσω τα τηλέφωνα στην δουλειά μου, δεν μπορώ να συντάξω emails επιθετικού τύπου (που το απαιτεί η δουλειά μου + το εκανα χρόνια πολύ καλα). Ενα μονιμο ισοπεδωτικό δεν μπορώ να κάνω τιποτα.
Ο υπνος δεν το συζητώ.. σπαστός με κάτι ονειρα πιο αποκρουστικά και απο τα χειρότερα μεταφυσικά θρίλλερ.
Υπερφαγικά δεν εχω ξανακάνει και οπότε αυτο εχει αρχίσει δειλα δειλά και φαίνεται και στην ζυγαριά.. τουλάχιστον να μου φύγει και αυτο το βάρος..
Τελος νιώθω οτι σε επιπεδο σκέψης ειμαι στο πίκ μου... βλέπω καθαρά τι εκανα τοσα χρονια και γιατι πια δεν λειτουργεί. Βλέπω γιατι δεν ειμαι λειτουργική. Ειναι δυσκολο και τρομακτικό το erase kai rewrite. Σου σκάνε ολες οι φοβίες μαζι και βλέπεις καθαρά πλεον ποιος σε εκμεταλλεύεται και ποιον αφησες εσύ να σε εκμεταλλευτεί. Βλεπεις ποιος σε κοιτάει ως ισότιμο. Βλεπεις τα πάντα.. λιγο πιο απομακρα.. σαν παρατηρητης. Αυτη η αποστασιοποιηση οσο τρομακτική και αν είναι, μόνο καλό θα μας κάνει.. θα συλλέξουμε ολη την πληροφορία που χρειαζόμαστε, απεμπλεγμένοι απο τα συναισθηματικά εμπόδια και τους φοβους μας και οταν θα τελειώσει η θεραπεία θα εχουμε την γνώση και την ικανότητα να επιλέξουμε το μονοπάτι που θα μας κάνει χαρούμενους.
Σε γενικές γραμμές εγω ήμουν τόσο χάλια που νομίζω οτι κάπως εχω αρχίσει να καλυτερεύω.. να μειώνονται δηλαδη τα κλάματα, οι εκδραματισμοι και η μόνιμη ηττοπάθεια.
Οι γενικευμένες φοβίες υπάρχουν αλλα εντος μισαωρου με ανασα και αυτοτιθάσευση το ξεπερνάω.. Πιστεύω οτι θα με ωφελήσει η θεραπεία. Θελω να σταθώ στα πόδια μου γρήγορα.
Ευχομαι και για σένα τα καλύτερα. Μην φοβάσαι. Συνεχισε την ψυχοθεραπεία σου. Εχε πάντα την ελπίδα οτι ολα καποια στιγμή θα αλλαξουν. Με τους δικούς σου χρονους.. με το δικό σου τεμπο..