ελλειψη συμπονιας?

Πρόβλημα είναι κάτι που σου δημιουργεί εσένα δυσφορία είτε εσύ προκαλείς δυσφορία σε κάποιον άλλον. Εφόσον τίποτα από τα δύο δεν συμβαίνουν δεν καταλαβαίνω και το πρόβλημα. Η ερώτηση είναι αν είσαι καλός άνθρωπος ? Νομίζω η καλοσύνη είναι κυρίως στην επιλογή της κίνησης και της πράξης σου. Αυτό που αναρωτιέσαι είναι γιατί δεν έχεις ενσυναίσθηση με λίγα λόγια, γιατί δεν μπορείς να ταυτιστείς με τον πόνο του άλλου. Αν θέλεις να το κάνεις, προσπαθείς να μπεις στα παπούτσια του και να σκεφτείς ότι αυτός που υποφέρει είσαι εσύ ή κάποιος δικός σου. Αν δεν μπορείς, πάλι δεν πειράζει, δεν είναι όλοι οι άνθρωποι το ίδιο συναισθηματικοί, ούτε το να είσαι πιο συναισθηματικός είναι καλύτερο από το να είσαι λιγότερο. Πρόβλημα ίσως υπάρχει αν αρχίζεις να παρατηρείς ότι δεν μπορείς γενικά να νιώσεις αγάπη για κάποιον. Εκεί μπορείς να διερευνήσεις το γιατί.. Και πολλές μπορεί να είναι οι αιτίες..

Quote:

---

Originally Posted by annangel

οι μονοι ανθρωποι που νοιαζομαι ειναι οι γονεις μου μονο που ξερω οτι με αγαπουν και εχουν κανει πραγματα για μενα

---

Αυτο ακριβως !

Εγω Αννα, στα 53 .... βρισκομαι στην αλλη πλευρα του φεγγαριου (απο το 1977).
Εκει που η αγαπη των γονεων βρισκοταν υπο συνεχη διαπραγματευση και αιρεση.
Δυσκολο (εως απιθανο) να καταλαβεις τι ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ μπορει να προξενησει αυτο.
Αν ... δεν το περασεις ΑΚΡΙΒΩΣ στην ηλικια που προξενει την maximum καταστροφη.

Μετα απο 40 (σχεδον) χρονια ξερω οτι το μοιρασμα της περιουσιας που εγινε αναμεσα
σε μενα και την αδερφη μου (το 2011) ηταν επειδη δεν μπορουσε να αποφευχθει. Ειτε επειδη
η μανα μου θα πληρωνε περισσοτερα αν τα κρατουσε ολα για τον εαυτο της (φορολογικα)
ειτε επειδη η κοινωνια (που ειναι η φωνη συνειδησης της μανας μου) δεν θα της το συγχωρουσε
ειτε επειδη ... δεν ζουσε ο πατερας μου ... να τα μοιρασει ολα αναμεσα στην αδερφη μου και
τα αδερφια του στο εξωτερικο (10000000000% σιγουρο οτι δεν θα επαιρνα ουτε πομολο).
Και αυτο ειναι η μια πλευρα του νομισματος (τα περιουσιακα). Η εκτιμηση ? Η τρυφεροτητα ?
Η στοργη ? Η αγαπη ? Η μακροθυμια ? Η απουσια φθονου ? Η συγχωρεση ? Η συμπονια ?
Αυτα ... σε ποιο νομισμα ανηκουν ? Μαλλον σε αυτο που καμια περιουσια δεν αντισταθμιζει.
Οτι πηρα ... βρισκεται κατα παραβαση μοιρας ... στα χερια μου. Περιμενω καποιος να με
ξεσπιτωσει (ποιος αραγε) και να με πεταξει στον δρομο (... να ξανανιωσω αλβανος, οπως
ενιωθα μιση ζωη ολοκληρη). Τωρα, ολοκληρο το συμπαν βρισκεται σε ανισορροπια, ΟΛΟ !

Αννα,
επειδη ακριβως ΔΕΝ τορπιλιστηκες την εποχη που ησουν πιο ευαλωτη ... οι πιθανοτητες ειναι
οτι θα συνεχισεις αδιαφορωντας για τους αλλους. Απο την δικη μου πλευρα, βρισκεσαι σε ακρως
πλεονεκτικη θεση. Στην ελληνικη κοινωνια ΟΛΟΙ (κρυφο)θαυμαζουν αυτους που αδιαφορουν.
Και μην σε πεισει κανεις για το αντιθετο. Κατι λιγο πρεπει να χεις αντιληφθει (δεν μπορει ...).
Το ιδανικο θα ηταν να βρεις μια χρυση ισορροπια αναμεσα στο ενδιαφερον και την αδιαφορια
ομως ... η ισορροπια ΔΕΝ επιβραβευεται. Ασε που ... δεν ξερω ποιος πραγματικα την εχει πετυχει.

Οποτε, μια χαρα εισαι εκει που βρισκεσαι ...

Απ αυτά που έχω διαβάσει, η έλλειψη ενσυναίσθησης δείχνει πρόβλημα στην ανθρώπινη νοημοσύνη (συναισθηματική), πράγμα που συνδέεται και με καταστάσεις όπως το "σύνδρομο Άσπεργκερ" ή και με ψυχιατρικά θέματα.
Καλό είναι να δεις κάποιον ειδικό