Printable View
Γεια σου Μαίρη έχασα κι εγώ τη μαμά μου πρόσφατα.... Την αγαπούσα παρά πολύ ... Και την αγαπάω ,μου λείπει γιατί δεν έχω ουτε τον μπαμπά δυστυχώς. Έχω μόνο τα παιδάκια μου. Για μήνες έπαιρνα τηλέφωνο σε εκείνη ασυναίσθητα ,ξέρεις η δύναμη της συνήθειας .... Πάντα θα μου λείπει όσο ζω θα την θυμάμαι ελπίζοντας ότι ίσως κάποια στιγμή ξαναβρεθούμε. Είναι νωρίς ακόμα ,σιγά σιγά θα ανακαμψεις . Να είσαι δυνατή να την θυμασαι!
Ευχαριστω πολυ..προσπαθω πολυ αλλα τοση αγαπη δεν χωραει σε ανςμνησεις.να ειστε γεροι ολοι..ο καθε ενας μας εχει τον δρομο του..
Σήμερα είναι η γιορτή μου... Μου λείπει τόσο πολύ... Μου λείπει η φωνή της, η αγκαλιά της , η ευχή της. Μου λείπει και πονάει τόσο πολύ. Γι ακόμη μια φορά δεν έχω τη δύναμη να το πω σε κανένα. Μέσα μου φωνάζω και δε με ακουει κανείς.
Γεια σου dragonfly1. Εχασες τη μαμά σου λιγο πριν χασω τη δικη μου. Εγω νομιζω σταματησα εκεί. Επαθε εγκεφαλικό, τη βρηκαμε λιποθυμη, μετα απο λιγες ωρες εσβησε. Δεν καταλαβαινε. Κι ομως εγω της ειπα οτι την αγαπώ στο νοσοκομείο που πηγα για 2 λεπτα γιατι ημουν εγκυος στον 9ατο μηνα κ την ενιωσα να αναστεναζει. Τωρα μονο γιατί ρωταω γιατί δεν περίμενε εστω λιγες μερες να δει το μωρό; γιατι με αφησε τωρα που τη χρειάζομαι περισσότερο; απο που να παρω δυναμη; κλαιω συνέχεια κ δεν καταλαβαίνει κανείς ουτε ο αντρας μου που λέει τελειωσε το πενθος εχεις οικογένειά. Το μονο που θέλω ειναι η αγκαλιά τηςQuote:
Originally Posted by dragonfly1
Κ μενα τετοια μου λενε κ τρελενομαι.οσο φευγουν οι μερες γινεται χειροτερο..την εχασα τη μερα της γιορτης μου 2 ωρες μετα το παρτυ που μου ειχε ετοιμασει..βα χαιρεσαι το μωρακι σου
Ευχαριστώ. Δυστυχως δεν μπορω να νιωσω καμια χαρα. Απο την αλλη εύχομαι το μωρο μου να ειναι τοσο τυχερο οσο εγω και να σταθω διπλα του βραχος οπως η μαμα μου σε μενα. Αλλιως τα περιμενα κι αλλιως ηρθαν. Λυπαμαι για τη μαμα σου. Και αντε να ξανα γιορτασεις τωρα.Quote:
Originally Posted by mairi
Πραγματικα πως φευγουν οι.ανθρωποι εντελως ξαφνικα μεσα σε λεπτα;ειναι αδιανοητο το τοσο ξαφνικο..δεν υπαρχουν λογια..δεν ηερω κ γω πως θα την βγαλω καθαρη..καναμε τοσα ονειρα..
Τι πονο εχει η ζωή
Να μιλησω κ εγώ για τη δική μου απώλεια...μια απώλεια συμβολική.Γέννησα το μωράκι μου μετά από μία πάρα πολύ δύσκολη εγκυμοσύνη.Δύο μήνες μετά-έτσι ξαφνικά διαγνώστηκε η μαμά μου με μία σπάνια εκφυλιστική νόσο την οποία πυροδότησε μία λοίμωξη.Στο παρελθόν πάλεψε κ με τον καρκίνο.Η μαμά μου είναι εν ζωή αλλά...δεν είναι πλέον η μαμά μου.Δεν μπορεί να περπατήσει,έχει βαριά άνοια,κλαίει,φοράει πάνα,έχει εμμονές.Κ κάθε μέρα η κατρακύλα πιο εμφανής.Εγώ διαλυμένη.Αύριο θα με αναγνωρίζει άραγε;Κάποιοι με κατακρίνουν που την πενθώ...Κ όμως...πού είναι η μαμά μου;Ελάχιστα αναγνωρίζω πλέον από εκείνη.Κ ο θυμός,ο πόνος τεράστιος.Γιατί να μην μπορέσει να χαρεί το εγγόνι της που επιθυμούσε τόσο πολύ;;;Περνάω δύσκολα....Έλεγα πως τώρα θα έστρωνε η ζωή μου.Έχω ζήσει πολλές απώλειες..έχασα τον πατέρα μου χρόνια πριν πολύ νέο+ άλλες απώλειες νέων συγγενών.
[QUOTE=Bibian;1063967]Να μιλησω κ εγώ για τη δική μου απώλεια..
Πραγματικά δεν ξερω αν ειναι χειρότερο αυτο που περνας εσυ ή εγω που εχασα τη μαμα μου σε λιγες ωρες. Επισης κι εγω εχω χασει το μπαμπά μου απο χρόνια. Εχω 2 μωρα κ δεν εχω χαρει κανενα. Στο πρώτο οταν ηταν 20 ημερων κ ενω ειχα ηδη καταθλιψη - εκλεγα ολη μερα, η μαμα μου ειχε τροχαιο και παραλιγο να πεθανει, ξαναειδε το μωρο 5 μηνων, το 2ο δεν το προλαβε καθολου. Την εχω κλαψει 2 φορες τη μαμά μου. Απλα την 1η ξαναηρθε κ πηρα τα πανω μου. Τωρα τιποτα. Απο την αλλη ξερω οτι δεν ταλαιπωρηθηκε. Αλλα μου λείπει πολυ κ νιωθω σαν να με τιμωρει καποιος να μην χαίρομαι
[QUOTE=Civil;1064318]Λυπάμαι πολύ για όσα σου έχουν συμβεί...Κ τα δύο είναι εξίσου άσχημα.Τελικά πολλά κοινά έχουν οι ζωές μας.Εσύ μπορείς να καταλάβεις πόσο δύσκολο είναι να βιώνεις κάτι τέτοιο κ να έχεις μωρό.Κάτι σαν τιμωρίαQuote:
Originally Posted by Bibian
Πως ειστε;τρελενομαι καθε μερα ειναι χειροτερη..
Εγω ειμαι καθε μερα κ χειρότερα. Περναω εξω απο το σπιτι της μαμας μου υποχρεωτικά και το βλέπω αδειο κ τρελαίνομαι. Το μωρό το προσεχω υποχρεωτικα αλλα δεν εχω διαθεση να παιξω στο ελάχιστο μαζι του. Μιλησα κ με ψυχολόγο αλλα δεν νομιζω οτι με βοήθησε. Το σωστο το ξερω πιο ειναι. Ειμαι μαμα. Αλλά θελω τη μαμα μου, μου λείπει απίστευτα
Από εμένα μια μεγάλη αγκαλιά σε όσους πενθούν. Επειδη αντιλαμβάνομαι πως όλοι αργά ή γρήγορα θα το βιώσουμε, εύχομαι κουράγιο σε κάθε έναν/μία ξεχωριστά. Δεν ξέρω πώς την παλεύετε, σας θαυμάζω αλλά ταυτόχρονα συμπάσχω. Όποιος το διαβάζει να ξέρει ότι υπάρχει έστω ένας που του στέλνει από μακριά την αγάπη και αισιοδοξία του!
Κ γω τα ιδια..απλη επιβιωση..αλλαξε ψυχολογο δεν τσιριαζουν ολοι..ευχαριστουμε για την.συμπαρασταση..αχ ρε μαμα..