Αγαπάτε τους γονείς σας;

Quote:

---

Originally Posted by teatree

AΛΙς πολλοι ειμαστε στην ιδια φαση.

Κι εγω , μην νομιζεις...Χρόνια το σκεφτομουν να ξεκοψω, η μανα μου δεν ειχε σταθερη συμπεριφορα απεναντι μου-μια ηταν καλη και στοργικη και μια με προσβαλλε και με συκοφαντουσε στον πατερα μου και επλαθε ιστοριες με επικεντρο εμενα σε ρολο κακιας μαγισσας-οταν ειμουν μικρη με εδιωχνε κι απο το σπιτι , τωρα μενω μονη μου και απλα δεν σηκωνω το τηλεφωνο...

Μην φοβασαι να παρεις την μεγαλη αποφαση. Αν ειναι να φθειρεσαι και να σπαταλας τα νιατα σου , ξεκοψε πριν σε κανει εντελως ευαλωτη και μετα δεν μπορεις να φυγεις. Εχω και μια φιλη που το τολμησε και τωρα ειναι ευτυχισμενη.

Αν εχεις την οικονομικη δυνατοτητα θα σου προτεινα να κανεις ψυχαναλυση, βοηθαει πολυ στο θεμα "ενοχές".

---

Έχω βγάλει εισιτήρια για να φύγω για πάντα στο εξωτερικό, παίρνοντας και τα παιδιά μου μαζί (έχω δυο παιδάκια τώρα), γι' αυτό και βασανίζομαι με τη σκέψη αν πρέπει να την αφήσω μόνη της κι ας μου έχει κάνει όλα αυτά που μου έχει κάνει. Ο πατριός μου είναι 14 χρόνια μεγαλύτερός της, πάνω από 80 χρόνων τώρα, και λογικά κάποια στιγμή θα μείνει ολομόναχη αν φύγω κι εγώ. Οι γονείς της -οι παππούδες που με μεγάλωσαν- έχουν πεθάνει. Καταλαβαίνεις, έφτασε η στιγμή να κάνω την οριστική ρήξη τώρα που είναι ευάλωτη, αλλά δεν το κάνω εκδικητικά, πραγματικά δε νιώθω τίποτα μέσα μου γι' αυτήν. Εν τω μεταξύ κάνει σαν τρελή, απειλεί θεούς και δαίμονες, καταστρέφει και την ψυχολογία των παιδιών μου όταν πηγαίνουν να τη δουν. Το νιώθω κι εγώ ότι η μόνη περίπτωση να ξαναβρώ τον εαυτό μου και ίσως κάποια μορφή ευτυχίας, θα είναι αν δεν την ξαναδώ ποτέ, ούτε ξανακούσω γι' αυτήν. Όσο για την ψυχοθεραπεία, ναι τη χρειάζομαι πολύ. Χρόνια τώρα στέκομαι με φάρμακα, προσπαθώντας να καλύψω το πρόβλημα. Να σου πω την αλήθεια, ντρέπομαι να πάω σε ειδικό και να του πω όσα έχω περάσει. Ντρέπομαι για τον εαυτό μου όπως τότε που ήμουν παιδί. Θέλω να παρουσιάζομαι φυσιολογική, να μη με λυπάται ο κόσμος, όπως τότε.

οσο ακριβως σεβονται τις αποψεις μου και τα πιστευω μου με τον ιδιο ακριβως τροπο τους σεβομαι και εγω εγω παντα ετσι λειτουργω

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

οσο ακριβως σεβονται τις αποψεις μου και τα πιστευω μου με τον ιδιο ακριβως τροπο τους σεβομαι και εγω εγω παντα ετσι λειτουργω

---

Θαυμάζω τη δύναμή σου!

ε οχι και να παιρνεις φαρμακα εξαιτιας της μητερας σου! πώς το επετρεψες αυτο στον εαυτο σου!Η μητερα σου επρεπε να παρει χαπια!

Αν θες την γνωμη μου κακως τους ενημερωσες, επρεπε να φυγεις χωρις να τους το πεις κι ας σε εψαχναν στην Νικολουλη!

Τα παιδια καταλαβαινουν τα παντα, ευτυχως που θα φυγουν απο αυτο το τοξικο περιβαλλον! Κι εμενα έτσι τσίριζε η μητερα μου οταν έφυγα Αγγλία για μεταπτυχιακο! Ετσι κανουν, θελουν να εχουν καποιον να μειώνουν συνεχεια, μονοι τους δεν μπορουν, ειναι τοσο αδυναμοι!

Αμα βρεις καποια ψυχολογο που ταιριαζεις θα σου φυγει αμεσως ο φοβος και θα αισθανεσαι ανετα, τολμησε το! Τα χαπια δεν ειναι λυση!!

Τελεια που πας εξωτερικο! Θα δεις καινουργια πραγματα και θα γνωρισεις νεους ανθρωπους!

Αυτό που λες, ναι. Να σε μειώνουν συνέχεια. Δεν φτάνει που μεγάλωσα μακριά της, σαν να ήταν η μεγάλη μου αδελφή που ζούσε σε άλλο σπίτι και λίγο είχα την πολυτέλεια να τη δω, τώρα είναι μονίμως επικριτική και απαιτητική απέναντί μου. Ζητάει τα πάντα και ό,τι κι αν κάνω δεν της φτάνει και είναι λάθος. Μεγενθύνει δηλ. την ήδη υπάρχουσα ανασφάλεια που από παιδί μου είχε δημιουργήσει. Βαρέθηκα να προσπαθώ να την ευχαριστήσω, έτσι κι αλλιώς δεν θα τα καταφέρω ποτέ. Από το στόμα της δεν έχω ακούσει ούτε μια γλυκιά κουβέντα. Και πιστεύω ακράδαντα ότι αν δεν είχε χάσει εκείνο το παιδί που είχε συλλάβει με τον πατριό μου, θα με είχε ήδη ξεχάσει. Έτσι κι αλλιώς, την καινούργια της οικογένεια, προσπάθησε να τη φτιάξει μακριά από 'μένα.

υπαρχει μια φραση που ειχε πει ο Χριστος που ελεγε οποιος αγαπα τους γονεις του περισσοτερο απο μενα δε μπορει να γινει μαθητης μου.

Quote:

---

Originally Posted by teatree

Τελεια που πας εξωτερικο! Θα δεις καινουργια πραγματα και θα γνωρισεις νεους ανθρωπους!

---

Ναι, θα πάω στο εξωτερικό, σιχάθηκα τα πάντα σ' αυτή τη χώρα

μην το συζητας καν, φρικτη συμπεριφορα, καιρος να περνας τον χρονο σου με ανθρωπους που σ' εκτιμούν και δεν σου απορροφούν την ενεργεια.Μην τους δωσεις ουτε το τηλεφωνο σου. Βρες εναν δικηγορο να σε ενημερωσει μονο σε περιπτωση ατυχηματος/θανατου/κληρονομικων, για να μην μιλας μαζι τους.

Αν επιτρεπεται βρηκες δουλεια εξωτερικο?

Ναι, σπίτι (με ενοίκιο βέβαια), δουλειά κι ένα δίκτυο ελλήνων εκεί για να με βοηθήσει τον πρώτο καιρό. Δεν έχω ανασφάλεια, πιστεύω ότι θα πάει καλά. Κι εδώ είχα δουλειά και υποτίθεται καλοπληρωμένη για τα ελληνικά δεδομένα (1100 ευρώ το μήνα-κολυμπούσα στο χρήμα), αλλά δεν αρκούν για να ζήσουν τρεις άνθρωποι. Δε θα αρκούσαν ούτε για τα φροντιστήρια των παιδιών στο λύκειο, πόσο μάλλον να ζήσουμε κιόλας... Θα ήμουν πάντα υποχρεωμένη να ζητάω λεφτά από τη μάνα μου, να μου δίνει με το ζόρι και να μου χτυπάει και το πόσο αποτυχημένη υπήρξα στη ζωή μου.

Μπραβο σου που τα κατάφερες να βρεις δουλειά και σπιτι. Δεν ειναι καθολου ευκολο να βρεις εργασια στο εξωτερικό, το ξερω απο προσωπικη πειρα...

Η αποφαση σου ειναι (εννοειται) σωστη, ακομα και καλες σχεσεις να ειχες με την μητερα σου, η κατασταση στην χωρα μας ειναι ανυποφορη πλεον!

Αυτο με τα χρηματα μου το κανουν κι εμενα, μου λενε συνεχεια οτι ειμαι τεμπελα που δεν μπορω να βρω καλυτερη δουλεια με τοσα πτυχια (λες κι ειναι ευκολο) κι οτι επαναπαυομαι στο εξτρα εισοδημα που προκυπτει απο ενα ακινητο που μου μεταβιβασαν αυτοι(κοινως με "εσωσαν" αλλιως θα ειμουν χαμενη).Οταν ακουω τετοια απλα τους τρολλαρω και τους την λεω με αποτελεσμα να με εκβιαζουν οτι θα δωσουν το σπιτι τους στην αδερφη μου που ειναι υπακουη και καλη(η οποια ειναι ανεργη κι εχει αραξει στην μανα μου και τρωει και ντυνεται απο τα χρηματα που της αποσπά). Γενικα δεν σηκωνω το τηλεφωνο κι εχει ηρεμησει το κεφαλι μου, απλα καποιες φορες αναγκαζομαι να συνεργαστω μαζι τους γιατι ο πατερας μου εχει καρκινο και πρεπει να βοηθαω με τα χαρτια και τα γραφειοκρατικά. Δεν εχω φυσικα επαφη με την μανα μου απλα τυχαινει να την δω στο νοσοκομειο καποιες φορες, αλλα πλεον μολις την δω φευγω χωρις ουτε να της μιλησω. Πλεον εξουσιοδοτησα μια δικηγορο να ασχοληθει με τα του πατερα μου και ξεκοψα τελειως! επιλογη τους ηταν να με διωξουν με αυτη την ασχημη συμπεριφορα , οποτε τωρα ας υποστουν τις συνεπειες...

Quote:

---

Originally Posted by Άλις

Έχω βγάλει εισιτήρια για να φύγω για πάντα στο εξωτερικό, παίρνοντας και τα παιδιά μου μαζί (έχω δυο παιδάκια τώρα)

---

Μισό λεπτό. Αυτά τα παιδιά πώς προέκυψαν; Από παρθενογένεση; Πατέρας ... δεν υπάρχει;

Quote:

---

Originally Posted by Άλις

... γι' αυτό και βασανίζομαι με τη σκέψη αν πρέπει να την αφήσω μόνη της κι ας μου έχει κάνει όλα αυτά που μου έχει κάνει.

---

Μόνη της; Τι νόημα έχει το «μόνη» μετά από τα τραγικά που αναφέρεις παρακάτω; Π.χ.:

Quote:

---

Originally Posted by Άλις

Εν τω μεταξύ κάνει σαν τρελή, απειλεί θεούς και δαίμονες, καταστρέφει και την ψυχολογία των παιδιών μου όταν πηγαίνουν να τη δουν.

---

και κυρίως:

Quote:

---

Originally Posted by Άλις

Να σε μειώνουν συνέχεια. Δεν φτάνει που μεγάλωσα μακριά της, σαν να ήταν η μεγάλη μου αδελφή που ζούσε σε άλλο σπίτι και λίγο είχα την πολυτέλεια να τη δω, τώρα είναι μονίμως επικριτική και απαιτητική απέναντί μου. Ζητάει τα πάντα και ό,τι κι αν κάνω δεν της φτάνει και είναι λάθος. Μεγενθύνει δηλ. την ήδη υπάρχουσα ανασφάλεια που από παιδί μου είχε δημιουργήσει. Βαρέθηκα να προσπαθώ να την ευχαριστήσω, έτσι κι αλλιώς δεν θα τα καταφέρω ποτέ. Από το στόμα της δεν έχω ακούσει ούτε μια γλυκιά κουβέντα. Και πιστεύω ακράδαντα ότι αν δεν είχε χάσει εκείνο το παιδί που είχε συλλάβει με τον πατριό μου, θα με είχε ήδη ξεχάσει. Έτσι κι αλλιώς, την καινούργια της οικογένεια, προσπάθησε να τη φτιάξει μακριά από 'μένα.

---

Quote:

---

Originally Posted by Άλις

Ναι, σπίτι (με ενοίκιο βέβαια), δουλειά κι ένα δίκτυο ελλήνων εκεί για να με βοηθήσει τον πρώτο καιρό.

---

Τι άνθρωποι είναι αυτοί και τι είδους σχέση έχεις μαζί τους;

Γράψε μου, αν θέλεις βέβαια, τη χώρα στην οποία πηγαίνεις (PM εννοείται).

Quote:

---

Originally Posted by teatree

Μπραβο σου που τα κατάφερες να βρεις δουλειά και σπιτι. Δεν ειναι καθολου ευκολο να βρεις εργασια στο εξωτερικό, το ξερω απο προσωπικη πειρα...

Η αποφαση σου ειναι (εννοειται) σωστη, ακομα και καλες σχεσεις να ειχες με την μητερα σου, η κατασταση στην χωρα μας ειναι ανυποφορη πλεον!

Αυτο με τα χρηματα μου το κανουν κι εμενα, μου λενε συνεχεια οτι ειμαι τεμπελα που δεν μπορω να βρω καλυτερη δουλεια με τοσα πτυχια (λες κι ειναι ευκολο) κι οτι επαναπαυομαι στο εξτρα εισοδημα που προκυπτει απο ενα ακινητο που μου μεταβιβασαν αυτοι(κοινως με "εσωσαν" αλλιως θα ειμουν χαμενη).Οταν ακουω τετοια απλα τους τρολλαρω και τους την λεω με αποτελεσμα να με εκβιαζουν οτι θα δωσουν το σπιτι τους στην αδερφη μου που ειναι υπακουη και καλη(η οποια ειναι ανεργη κι εχει αραξει στην μανα μου και τρωει και ντυνεται απο τα χρηματα που της αποσπά). Γενικα δεν σηκωνω το τηλεφωνο κι εχει ηρεμησει το κεφαλι μου, απλα καποιες φορες αναγκαζομαι να συνεργαστω μαζι τους γιατι ο πατερας μου εχει καρκινο και πρεπει να βοηθαω με τα χαρτια και τα γραφειοκρατικά. Δεν εχω φυσικα επαφη με την μανα μου απλα τυχαινει να την δω στο νοσοκομειο καποιες φορες, αλλα πλεον μολις την δω φευγω χωρις ουτε να της μιλησω. Πλεον εξουσιοδοτησα μια δικηγορο να ασχοληθει με τα του πατερα μου και ξεκοψα τελειως! επιλογη τους ηταν να με διωξουν με αυτη την ασχημη συμπεριφορα , οποτε τωρα ας υποστουν τις συνεπειες...

---

Φαίνεται ότι είναι κοινή πρακτική αυτό με τα ακίνητα. Κι εμένα μου έχουν κάνει δωρεά ένα σπίτι από τα τέσσερα που έχουν (λες και υπάρχει άλλος κληρονόμος!) και κάθε τόσο μου λένε ότι θα κάνουν ανάκληση της δωρεάς, όταν δεν είμαι υπάκουη, δεν κάνω δηλ. αυτό που θέλουν αυτοί. Και πολλές φορές με απειλούν με αυτό, ότι θα με αποκληρώσουν εμένα και τα παιδιά. Η πλάκα είναι ότι τα λένε στον πιο ακατάλληλο άνθρωπο, γιατί ουδέποτε νοιάστηκα για περιουσίες, ούτε ζήτησα να μου γράψουν τίποτα. Λογαριάζω όμως να πουλήσω το σπίτι της δωρεάς, για να έχω χρήματα στο νέο μου ξεκίνημα στο εξωτερικό, οπότε καταλαβαίνεις τι πόλεμο θα μου κάνουν, θα έχουμε δράματα.

Quote:

---

Originally Posted by teatree

Αυτο με τα χρηματα μου το κανουν κι εμενα, μου λενε συνεχεια οτι ειμαι τεμπελα που δεν μπορω να βρω καλυτερη δουλεια με τοσα πτυχια (λες κι ειναι ευκολο) κι οτι επαναπαυομαι στο εξτρα εισοδημα που προκυπτει απο ενα ακινητο που μου μεταβιβασαν αυτοι(κοινως με "εσωσαν" αλλιως θα ειμουν χαμενη).

---

Και να έβρισκες καλύτερη δουλειά πάλι δεν θα ήταν ευχαριστημένοι, αν τους έλεγες δε ότι για να ζήσεις καλύτερα θα έπρεπε να φύγεις από τη χώρα θα αντιμετώπιζες συνθήκες αρχαίας τραγωδίας. Θέλουν να είσαι εξαρτημένη από αυτούς, για να μπορούν να σε ελέγχουν. Και στα γράφω εγώ που έγινα μάνα κι ακόμα τα ίδια αντιμετωπίζω

Quote:

---

Originally Posted by Vox

Μισό λεπτό. Αυτά τα παιδιά πώς προέκυψαν; Από παρθενογένεση; Πατέρας ... δεν υπάρχει;

---

Υπάρχει πατέρας. Έχω χωρίσει, αλλά είναι ένας από τους ανθρώπους που με περιμένουν στο εξωτερικό. Έχουμε καλές σχέσεις κι εκεί η ζωή είναι απείρως καλύτερη από εδώ