Το παιδί είναι τεσσάρων χρονών
Printable View
Το παιδί είναι τεσσάρων χρονών
οχι, δεν ειναι απλα το "δεν παυει να εξελισσεται". οι λογικες διεργασιες, οι ενοχες, το αγχος, η σεξουαλικη συμπεριφορα κλπ διαμορφωνονται μεταξυ 5 και 8. και γενικα μεχρι 8 ειναι ο κορμος της προσωπικοτητας. απο εκει και περα, παντα εξελισσεται και διαμορφωνεται και κυριως στην εφηβεια κλπ. αλλα η βασικη διαμορφωση δεν σταματαει στα 3...
υπαρχει μεγαλη πιθανοτητα τα παιδια οταν θα μεγαλωσουν να αναζητησουν ενστικτοδως ενα κακοποιητικο συντροφο αυτο να συζητισεις μαζι τους.
Ele-nitsa, σε αυτές τις περιπτώσεις ο δισταγμός είναι συνενοχή για το κακό του παιδιού. Μην το καθυστερείς, κάνε κάτι.
Έχω τα τελευταία χρόνια κάνει φιλία με μία κοπέλα με τρία παιδιά κιόλας που παραμυθιαζόταν ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο σοβαρά για τα παιδιά, φοβόταν να χωρίσει και τελικά το έκανε πολύ πολύ αργά. Δεν θα σου μιλήσω για την ψυχική ισορροπία της κοπέλας, θα σου πω ότι τα παιδιά δεν είναι καθόλου ισορροπημένα κι ότι τώρα που προσπαθεί να τα βάλει σε σειρά, είναι πλέον πολύ πολύ αργά. Όσο κι αν το μετανιώνει κι έχει ενοχές, η ζημιά έχει ήδη γίνει.
βαλε τον εαυτο σου και το παιδι σου σαν προτεραιοτητα . στον ανδρα σου αξιζει να του φερθεις με αυτον τον τροπο . αυτος ξεκινησε να χαλαει την οικογενεια σας. με τους συναισθηματισμους και τις σκεψεις του τυπου 'εχουμε περασει μαζι μιση ζωη' δεν γινεται δουλεια. τωρα στα μισα του εγινε συνηθεια να σε χτυπαει χωρις να υπολογιζει το περιβαλλον στο οποιο μεγαλωνει το παιδι σας . λοιπον? αυτος απο ο,τι φαινεται δεν εκτιμα και τοσο τα χρονια που εχετε περασει μαζι... τα πραγματα δυστυχως ειναι μη αναστρεψιμα , και η μανα μου που δεν εφυγε απο παρομοια κατασταση κατεληξε να μην την νοιαζει η ζωη της , να κανει υπομονη μεχρι να πεθανει και να τρεχω εγω σε ψυχολογους και να μην μπορω να συναπτω στην ζωη μου σχεσειις . το ποσο κακο κανεις στο παιδι σου με το να μην φευγεις , αν ηξερες , απο αυτα που ξερω εγω σαν παιδι μεγαλωμενο σε τετοια σκηνικα, θα φευγες τρεχοντας σημερα κιολας... λοιπον μην σκεφτεσαι τις επαφες του συζηγου σου με το παιδι. το παιδι αν μεγαλωσει θα καταλαβει και θα σε ευχαριστει που εφυγες. στοπ με την καραμελα δεν φευγω για το παιδι ενω το καταστρεφεις
Έχω μεγαλώσει κι εγώ σε οικογένεια με εντάσεις και άσχημες εικόνες και για το μόνο που κατηγορώ τη μητέρα μου είναι που δεν έφυγε νωρίτερα (ήμουν 17 όταν χώρισαν τελικά).Αυτό έφερα σαν παράδειγμα στον άντρα μου στην τελευταία μας συζήτηση και του είπα ότι αυτά που βίωσα εγώ σαν παιδί,το δικό μου δεν θα τα βιώσει με όποιο κόστος και αποτέλεσμα.Το παιδί ευτυχώς μέχρι τώρα έχει ζήσει μόνο κάποιους καβγάδες χωρίς χειροδικίες και ένα σπρώξιμο ένα πρωί.Συνηθως όλο αυτό συμβαίνει ενώ κοιμάται.Αλλα η απόφαση μου εχει παρθεί.Η επόμενη χειροδικία οδηγεί αυτόματα σε χωρισμό.Οχι ότι επειδή μια βδομάδα τώρα δεν τσακωνόμαστε έντονα,έχει αλλάξει τα παγωμένα πια συναισθήματα γι'αυτόν τον άνθρωπο αλλά δεν είναι από αυτούς που μπορείς να συζητήσεις μαζί τους για να καταλάβει το γιατί θέλω να χωρίσουμε.Εχασα τόσα χρόνια...Θα χάσω και μερικές μέρες ακόμα...Αργά ή γρήγορα πάλι εκεί θα καταλήξει,να σηκώσει χέρι...Και φυσικά δεν μπορεί να καταλάβει γιατί ειμαι απόμακρη απέναντι του!
Επανέρχομαι στον κύριο Πάρη που ή δεν ξέρει τι θέλει ή θέλει να με τρελάνει.Μου ζήτησε προχθές μου ζήτησε να βρεθούμε,εγώ πήγα σα να μην τρέχει τίποτα,χωρίς πρόθεση για κάτι παραπάνω από μια συνάντηση μιας κι αυτός μου το έχει ζητήσει και με το που με είδε με πήρε αγκαλιά,με φίλησε και η συνέχεια γνωστή.Μετα μου ζήτησε να κάνουμε μπάνιο μαζί και καθίσαμε όπως παλιά σα να μην είχε αλλάξει τίποτα μεταξύ μας να συζητάμε και να αγκαλιαζομαστε και να κοιτάει ο ένας τον άλλο στα μάτια και μετα μου είπε ότι δεν αλλάζει κάτι αυτό που έγινε κι ότι όσα έχουμε πει ισχύουν.Του είπα πως δεν θα τον ξαναενοχλησω και μου είπε ότι ποτέ δεν τον ενοχλώ,πάντα χαίρεται όταν επικοινωνούμε κι ότι αυτός έχει τα κολλήματα του,αυτό δε σημαίνει πως δε θέλει!Από εκείνη την ημέρα δεν είχαμε καμία επικοινωνία ούτε έχει έρθει όπως κάνει συνήθως.Ολο αυτό με τρελαίνει όπως καταλαβαίνετε!
Εγώ βλέπω ότι αυτός ο κύριος Πάρης δεν είναι έτοιμος για δεσμεύσεις μαζί σου κι ότι όταν είχε τα δικά του θέματα, μια χαρά σε βρήκε μαξιλάρι. Τώρα μια χαρά σε βρίσκει για κάνα πήδημα και για να λέτε τα προβλήματά σας να ξεσκάτε λες κι είστε φιλαράκια, αλλά ως εκεί. Για κάτι παραπάνω δεν τον βλέπω πάντως και κακώς που είσαι τόσο διαθέσιμη αν θες το κάτι παραπάνω.
Sonia μου εγώ είμαι αυτή που δεν έχει χωρίσει.Που το κρατάει όλο αυτό πίσω.Αν είχα χωρίσει δεν ξέρουμε τι θα έκανε και πώς θα ήμασταν.Δηλαδη από τη μια μου κόβει κάθε επαφή πέραν του φιλικού και μετά από λίγες μέρες μου ζητάει αυτός να βρεθούμε.Ισως όλο αυτό να δείχνει πόσο μπερδεμένος είναι
μα τα βιωνει ηδη!!
νομιζω οτι εθελοτυφλεις, επειδη φοβασαι να παρεις αποφασεις.
πρωτα απ ολα, δεν εισαι διπλα στο παιδι οταν μαλωνετε κι εσυ (υποθετεις) οτι κοιμαται.
μπορει να εχει ξυπνησει πολλες φορες με τους καυγαδες σας , φοβισμενο..
εχει ζησει ΜΟΝΟ μερικους καυγαδες κι ενα σπρωξιμο.. τι πρεπει να ζησει δλδ στα 3 του για να ειναι σοβαρα τα πραγματα; κανεναν φονο;
νομιζεις οτι οι καυγαδες και τα σπρωξιματα ειναι τα μονα που μπορουν να τραυματισουν ενα παιδι; νομιζεις οτι τα παγωμενα συναισθηματα μεταξυ δυο συντροφων που ζουνε μαζι δεν οδηγουν σε προβληματικες σχεσεις με το αλλο φυλο και μπλεξιματα που θελουν ψυχιατρο;
και γιατι πρεπει να καταλαβει ο ανδρας σου γιατι πρεπει να χωρισετε; δεν αρκει που το εχεις καταλαβει εσυ; (αλλα ΔΕΝ το εχεις καταλαβει, κι αυτο ειναι το πραγματικο προβλημα).
εσυ εχεις χασει μερικα χρονια. το παιδι σου κινδυνευει να χασει ολα τα υπολοιπα του χρονια στην οικογεια που ζει.
νομιζω οτι ο κυριος παρης, τωρα που ειναι ελευθερος, κανει πολλα και διαφορα κι εσυ εισαι ενα μονο απο αυτα.
ουτε μπλεξιματα με τους φιλους θελει, αλλα ουτε και σου λεει κατι συγκεκριμενο ωστε να μπορειτε να ειστε νομιμα μαζι.
μαλλον την ελευθερια του θελει ο κυριος παρης , του αρεσεις μεν, αλλα δεν σκοπευει και να ξαναπαντρευτει αμεσα...
Ωραία ας πούμε ότι θέλει να ζήσει τη ζωή του ελεύθερου κι ότι δεν μου έχει δείξει ότι αν χωρίσω θα είμαστε μαζί.Αλλα είναι λάθος το σκεπτικό του?Δηλαδή αυτός μου ανακοίνωσε ότι χώρισε πριν μήνες κι εγώ δεν το σχολίασα καν.Εδω και λίγες μέρες μαθαίνει το ενδεχόμενο να χωρίσω κι εγώ.Οταν μου είπε ότι με γουστάρει περισσότερο από όσο περίμενε και ότι θα μπορούσε να κάνει σχέση μαζί μου αλλά έχουμε κοινό κύκλο και δε βγάζει πουθενά του είπα ότι έτσι κι αλλιώς αρχίσαμε να τελειώσουμε κάποια στιγμή άσχετα πώς μας βγήκε στην συνέχεια.Και αφού τον γουστάρω τόσο πολύ κι αυτός είναι χωρισμένος εγώ συνεχίζω να είμαι με τον άντρα μου.Θελω να πω,ξέρω πως για να το παίξω "άνετη" το χειριστηκα λάθος στην αρχή.Οποτε τώρα που έμαθε ότι θα χωρίσω πρέπει να τρέξει να δει αν θέλω να είμαστε μαζί ή καλά κάνει τελικά και συνεχίζει την εργςνικη ζωή του μέχρι να δει τι θα κάνω?