εγώ νομίζω ό,τι πάθαμε το πάθαμε από την τελειομανία μας, εγώ τουλάχιστον από εκεί το έπαθα. Ήμουν πολύ καλή μαθήτρια αλλά θεωρώ τον εαυτό μου ότι ήμουνα φυτό, δηλ χωρίς επαφή με την πραγματικότητα. Κλεινόμουν στο δωμάτιο και διάβαζα και δεν είχα παρέες αν και ήθελα πολύ να έχω φίλους, ωστόσο είχα πάντα μία φίλη σε κάθε σχολείο που πήγαινα (γιατί άλλαζα συχνά σχολεία) και αυτή με το ζόρι. Μετά το σχολείο χάθηκα και με αυτές τις λίγες φίλες που είχα..
Επίσης θεωρώ το διάβασμά μου αναποτελεσματικό. Μάθαινα απ' έξω με παπαγαλία. Δεν μου έμενε η ουσία. Μπορεί να ήξερα τις λεπτομέρειες αλλά μου διέφυγε το κεντρικό νόημα.
Προσπαθούσα πάντα να καταλάβω ακόμα και τα αυτονόητα. Ίσως τώρα είναι πιο έντονο αυτό.
Οπότε αφού κολλάω στα αυτονόητα πώς θα πάω παρακάτω;
Μόλις παρακολούθησα στο youtube ένα παιδί μικρότερο από εμένα, αλλά από ένα σημείο και μετά δεν μετράει η ηλικία, που μπορούσε και μιλούσε επί πολλή ώρα για ένα θέμα και με ειρμό και συνοχή στη σκέψη και τον θαύμασα γιατί έκανα αμέσως σύγκριση με τον εαυτό μου.
Δυστυχώς δεν μπορώ να μιλήσω πολλή ώρα για ένα θέμα. Το μόνο που μπορώ να κάνω σε μια συζήτηση είναι να διακόπτω ίσως το συνομιλητή για να πω κάτι που σκέφτηκα και ύστερα να συνεχίσει ο άλλος να μιλάει. Επίσης κάτι που κάνω συχνά είναι να απαντάω αντιδραστικά δηλ με το συναίσθημα.
Οι εργοδότες δεν είναι χαζοί. Προφανώς και υστερώ σε κάτι γι' αυτό δεν με προτιμάει κανείς στη δουλειά του, γι' αυτό και δεν έχω καταφέρει να δουλέψω ποτέ.
Προσωπικά δεν μου φταίει μόνο που δεν διαθέτω όλα εκείνα τα στοιχεία της εργασιακής ηθικής όπως την ονομάσατε.
Σίγουρα δεν έχω υπομονή ούτε αυτοπειθαρχία όπως είχα παλιά πριν αρρωστήσω, σίγουρα απογοητεύομαι πολύ εύκολα και τα παρατάω γι' αυτό και δεν έχω καταφέρει κάτι στη ζωή μου μέχρι στιγμής, αλλά δεν είναι μόνο αυτά κατά τη γνώμη μου..
Νομίζω ότι υστερώ νοητικά κι ας μην μου το έχει πει κανείς αυτό ευθέως.
Και ο λόγος είναι πως αν είχα την κοινή λογική δεν θα είχα ταλαιπωρηθεί τόσο πολύ με τα μαθήματα στο σχολείο.
Θα τα " έπαιρνα" πιο εύκολα και χωρίς άγχος. Εγώ όμως κατακλυζόμουν από άγχος και διάβαζα με τις ώρες.
Κάτι σημαίνει αυτό. Ήμουν πολύ αργόστροφη.
Εε ένας τέτοιος άνθρωπος δεν μπορεί να προχωρήσει στη ζωή. Η προσπάθεια που πρέπει να καταβάλει για να φέρει το ίδιο αποτέλεσμα με κάποιον άλλον που θέλει λιγότερο χρόνο, είναι πολύ μεγαλύτερη.
Εε και αυτό με κούρασε προφανώς. Και γι' αυτό έχω καταλήξει να μοιρολογώ τη ζωή μου.
Οπότε είναι συνδυασμός αργής σκέψης σε μένα, αδυναμίας συγκέντρωσης, αδύναμης μνήμης δηλ με λίγα λόγια συνδυασμός της έκπτωσης των νοητικών λειτουργιών απ' τη μία, και συναισθηματικής διαταραχής από την άλλη, η οποία με τη σειρά της δεν με αφήνει να δουλέψω πάνω στο να βελτιώσω το μυαλό μου.
Δεν ξέρω τι να κάνω. Αισθάνομαι καμένο χαρτί. Και έχω κουραστεί. Δεν περιμένω να αλλάξει κάτι με το να τα γράφω εδώ. Απλά είναι μιας μορφής ψυχοθεραπεία το να εκφράζεις τις σκέψεις σου και να αισθάνεσαι πως τις μοιράζεσαι με κάποιους.