Πώς βιώνει κανείς το πένθος;

Quote:

---

Originally Posted by taxpemy

καλησπέρα .. αυτο με τη μισή χαρά το έχω αισθανθεί και εγώ μετά την απώλεια του συντρόφου μου . νιώθω ότι θέλω να τον πάρω τηλέφωνο αλλά μετά καταλαβαίνω ότι δε χρειάζεται. αλλά είναι μαζί σου κορίτσι μου και νιώθει τη χαρά σου . Αυτό είναι σαν να τη δίνεις . Επίσης το κλάμα όταν σου βγαίνει μη το πνιγείς . κλάψε και εκτονώσου. δε μπορεί κανείς να καταλάβει πως νιώθεις εκείνη την ώρα αν δε το νιώσει . και εγώ όταν ξυπνήσω η αισθανθώ έτσι απομονώνομαι και κλαίω . τα βγάζω από μέσα μου και μετά πιο ανάλαφρη συνεχίζω . το γράψιμο επίσης δεν χρειάζεται να είναι κάτι με νόημα . Η αυτόματη γραφή είναι κάτι που θα σε βοηθήσει να βγάλεις στο χαρτί αυτά που πραγματικά σκέφτεσαι . γράψε ότι θέλεις και κράτα τα . Είναι έργο σου και μετά θα νιώθεις πολύ υπερήφανος άνθρωπος ακόμα και γι αυτά .

---

Σ ευχαριστώ taxpemy
Διαβασα και γι ατην δική σου απώλεια κι εύχομαι να είσαι δυνατή και να θυμάσαι τον άνθρωπο σου με χαμόγελο και αγάπη.

Ακόμα δεν το χω συνειδητοποιήσει νομίζω. Νιώθω τον πόνο να έρχεται σε κύματα, μια είμαι καλά , μια όχι. Νομίζω είναι φυσιολογικό.
Είναι λες κι ακούω την φωνή του να λέει "θα περάσει.."

είναι σαν να είναι δίπλα σου . Εγώ από τότε που έχασα τον Γιάννη μόυ ,βασικά και από τότε που οι γιατροί είπαν ότι σβήνει έβγαινα έξω από την εντατική με μια γαλήνη ότι είναι δίπλα μού . μπορεί να είναι παρεξηγησιμο αυτό αλλά ένιωθα την παρουσία του συνεχώς να μου δίνει δύναμη . στην εξοδιο ακολουθία ήθελαν να μου δώσουν ηρεμιστικά αλλά δεν πήρα τίποτα ήμουν εκεί δίπλα του και ήρεμη. Υπάρχουν φυσικά μερη που θα αργήσω να πάω . δε μπορώ το νεκροταφείο η μερη που έχουμε περάσει ευχάριστες στιγμές . εκεί ακόμα δυσκολεύομαι να πάω . νιώθω βασικά τη μοναξιά μου. είχα και έχω πολλούς ανθρώπους που είναι δίπλα μού . αλλά μόνος σου το περνάς αυτό . και μετά μόνος στέκεσαι στα πόδια σου.