Printable View
Εννοεις οτι μετά μπορεί να συμβει και δεύτερο επεισοδιο?εννοείται αυτό βρε.οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να ξανά πεσεις στα φαρμακα.απλα εγώ δεν είχα ούτε συμπτώματα στερησης που λενε ούτε τίποτα οταν τα σταματησα.ποτέ δεν είμαστε σίγουροι παντως τι μας επιφυλάσσει το μελλον.Quote:
Originally Posted by Χαπάκιας Εφ'όρου
Γι'αυτό έχω φροντίσει το συρτάρι μου να μού παρέχει αίσθηση ασφάλειας..Quote:
Originally Posted by Αποστολια
Εσύ εισαι χωρίς αγωγή;Quote:
Originally Posted by Χαπάκιας Εφ'όρου
"Stay wild Moonchild"
Eίμαι με seroquel 50 mg το βράδυ. Το παίρνω για άγχος, παλιότερα είχα ψύχωση, έχω βελτιωθεί κατά 80% στην ψύχωση. ΈΧω στην πλάτη μου μια 6ετία με αγωγές -όχι συνεχόμενα-, με διάφορα κενά όπως πχ 2 χρόνια που ήταν το μεγαλύτερο κενό. Σημειωτέον όταν είχα ψύχωση στα κόκκινα (5% επαφή με την πραγματικότητα) δεν το ήξερα θεωρούσα ότι όλα είναι φυσιολογικά. Δέκα χρόνια μετά είχα το πρώτο επεισόδιο και πλέον αντιλαμβάνομαι σε τι σκοτεινές διαστάσεις είχα πέσει και τι δυνάμεις ( ξεροκεφαλιά , γαϊδουρινή αντοχή ) έχει ένας άνθρωπος. Βέβαια υπάρχουν και οι καρποί όταν είσαι αληθινός ψυχάκιας. Μπορείς για παράδειγμα να είσαι δημιουργικός. Πολύ δημιουργικόςQuote:
Originally Posted by Constantly curious
Σε ευχαριστώ που μου απάντησες. Από ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχή και απότομη διακοπή αγωγής παρουσίασες επεισόδιο και κατόπιν ξεκίνησες αγωγή κατάλληλη; θυμάσαι τι μορφή είχε αυτό που βίωσες; είχες αίσθηση μεγαλείου; συνεχόμενες σκέψεις ; να υποθέσω βοήθησε κάποιος από το περιβάλλον σου για να ξεκινήσεις αγωγή; δυσκολεύτηκες να βρεις το σωστό ή δεν ήθελες να τα παίρνεις και σου τα άλλαζαν; εγώ είμαι διπολική και έχω ζήσει άνθρωπο με σχιζο. Δεν μπορούσα ακριβώς να καταλάβω πόσο βασανιζοταν γιατί ήταν σε άρνηση αλλά ηθελα να βοηθήσω και έχει εξελιχθεί ανοδικά. Σκέτο αντικαταθλιπτικο χωρις αγχολυτικο; Μπράβο. Προφανώς έχεις κάνει δουλειά με τον εαυτό σου για να το πετύχεις.
"Stay wild Moonchild"
Ουσιαστικά το πράμα εξελίχθηκε ως εξής: Είχα ψύχωση για πολλά χρόνια που φλέρταρε με σχιζοφρένεια,(δεν είχα ιδέα ούτε εγώ) το πάλευα μόνος χωρίς αγωγή, με μουσικές , κρασί και φυγή. Στο περιβάλλον μου όλοι ήταν άσχετοι με αυτά τα θέματα, κανείς ποτέ δεν πήρε χαμπάρι , έλεγαν ''έντονη εφηβεία είναι θα περάσει''. Σταδιακά -πολύ σταδιακά- χωρίς να το καταλαβαίνω άρχισα να ξεκόβω από παρέες μέχρι που έφτασα στο σημείο μηδέν φίλους. Πριν φτάσω στο σημείο μηδέν φίλους ήρθε το πρώτο ψυχωτικό επεισόδιο στο οποίο ξεκίνησα αντικαταθλιπτικό με βενζο(αυτά μού έδωσαν και μού είπαν δεν είναι κάτι , απλά ψυχολογική πίεση...) . Ένα κομμάτι της ψύχωσης διορθώθηκε και έλυσα 1-2 θεματάκια. όμως η ψύχωση εξακολουθούσε να υπάρχει σε ένα 65% οπότε ήρθαν νέα επεισόδια που μού έδωσαν να καταλάβω ότι ακόμα ήταν πολύ νωρίς για μένα , είχα πολύ δρόμο μπροστά μου μέχρι να αποκαλυφθεί face to face το πρόβλημά μου. Επανέλαβα θεραπείες μικρού μήκους με αντικαταθλιπτικά και διάφορα ηρεμιστικά μέχρι που ένας γιατρός εμφανίστηκε ,με κοίταξε στα μάτια, και κατάλαβε τι συμβαίνει πραγματικά..Είδε την βελτίωση που είχα καταφέρει on my own, και με ξεκίνησε με 50 άρι seroquel το οποίο θα μού το αυξήσει σταδιακά. 'Θα χτίσουμε απ' την αρχή μού είπε, έχε υπομονή, η πρώτη διετία θα είναι το ζέσταμα..Και τού είπα:' Είμαι μέσα..!' Θέλω να γίνω καλά. Α,ναι συμπτώματα όλα αυτά τα χρόνια: Αίσθηση μεγαλείου-κατάπτωση, ολική απώλεια ταυτότητας, ψευδαισθήσεις ως προς την αντίληψη της πραγματικότητας, αίσθηση καταδίωξης, επιθετικότητα (ξύλο κτλ), έντονη παθολογική ανάγκη για αποδοχή από τους άλλους(χωρίς να θέλω επαφή μαζί τους, από μακριά) κι απ 'την άλλη απόλυτη αδιαφορία για τους άλλους. Επίσης μετάλλαξη φωνής και προσώπου. Κι ακόμα ένα, καμία εμπιστοσύνη σε άνθρωπο, ακόμα και μέσα στην οικογένεια.Τα 50mg seroquel μού το δίνει τώρα για τις πρωτες 2 βδομάδες να ξεαγχωθώ λίγο και μετά ανεβάζουμε. Σόρρυ με τα ποσοστά δεν ήμουν απόλυτα ακριβής, κατά προσέγγιση, υποκειμενικώςQuote:
Originally Posted by Constantly curious
Και πάλι σε ευχαριστώ που μου απάντησες. Άρα στην πρώτη διάγνωση έπιασε το ελάχιστο σε σχέση με το τι πραγματικά βιωνες. Και εμένα με αντικαταθλιπτικο κ βενζο με ξεκίνησαν. Αποφάσισα να σταματήσω συμφώνησε ο γιατρός και μετά πέρασα χειρότερα. Την απώλεια ταυτότητας πως την εννοείς; σε ρωτάω γιατί νομίζω έχουμε ζήσει το ίδιο. Εύχομαι να δεις μόνο θετικές αλλαγές με τον γιατρό τον συγκεκριμένο
"Stay wild Moonchild"
1) Ναι όντως η πρώτη διάγνωση λειτούργησε ελάχιστα μπροστά στο 'θηρίο'. 2)Απώλεια ταυτότητας: Δεν μπορούσα να καταλάβω τον εαυτό μου ως συγκροτημένο υποκείμενο, ήμουν ένα χάος παράφορων συναισθημάτων, δεν ήξερα πως να παρουσιάζομαι στους άλλους, είχα εθιστεί στο να υποκλέπτω εκφράσεις, φράσεις και στυλ από τους άλλους για να κατασκευάσω μια πρόχειρη προσωπικότητα ώστε να μπορώ να ανασαίνω ελεύθερα. Ο εαυτός μου δεν είχε κανένα σύνορο δεν μπορούσα να βάλω μέτρο στις ηδονές , παρασυρόμουν απ' το οτιδήποτε κι έχανα τον έλεγχο σε δευτερόλεπτα. Κάθε ερέθισμα φαινόταν πολλαπλασιασμένο Χ8 ή και 12 φορές πάνω. Πάσχιζα δηλαδή να περιορίσω το είναι μου σε ένα λογικό πλαίσιο για να χωνέψω ευκολότερα ότι βρισκόμουν μέσα σε πόδια χέρια και ωμοπλάτη. Κι εγώ ευχαριστώ για το ενδιαφέρονQuote:
Originally Posted by Constantly curious
Δεν είχα δει κάπου ανάρτηση με την προσωπική σου εμπειρία. Έχω βιώσει και εγώ απώλεια ταυτότητας. Με έβλεπα στον καθρέφτη και δεν είχα σκέψη - είμαι εγώ, έζησα αυτό εκείνο το άλλο - αντιθέτως έλεγα " βλέπω σάρκα και μάτια " . Δεν ήταν σαν το κενό της κατάθλιψης ήταν ακόμα πιο ψυχρό. Ίσως να ήταν αποπροσωποποιηση δεν γνωρίζω. Πάντως επειδή όλοι πριν νοσησουμε είχαμε ένα προφίλ είχαμε ανθρώπους στις ζωές μας κάναμε κάτι το να αναφέρουμε το μετά είναι σημαντικό. Εμένα η κατάθλιψη και το άγχος εκτός από αντικοινωνική με έκανε και μισανθρωπη ( ο διπολισμός και η καχυποψία μάλλον ευθύνεται για αυτό). Είμαι πάντοτε σε επαγρύπνηση για αρνητική πρόθεση των άλλων.
"Stay wild Moonchild"
Εγώ να δεις μισάνθρωπος που έχω υπάρξει και μη σού πω ακόμα είμαι . Όταν απέναντί μου έβλεπα αγάπη ανασυντασσόμουν για υπαρξιακή επίθεση.. Προτιμούσα να βρίσκω αντιπάλους παρά φίλους.. Θυμόμουν κάθε λεπτομέρεια για άτομα που με είχαν ειρωνευτεί ή προσβάλλει στο παρελθόν-ή εγώ τα νόμιζα τέλος πάντων- και ορκιζόμουν ότι θα πάρω εκδίκηση.. Πραγματικά αυτό το βάρος με ξεσήκωνε τις νύχτες. Θυμάμαι να περπατάω αργά το βράδυ , να χάνομαι σε χαώδεις περιπλανήσεις μέσα στην πόλη για να ηρεμήσω. Κι εγώ πιστεύω ότι θα γίνει δουλειά αυτή τη φορά. Έχεις ευαισθησία και στην κριτική??Quote:
Originally Posted by Constantly curious
Φυσικά!!! Αν ειδικά ακούσω κάποιες λέξεις φράσεις από άνθρωπο που με νοιάζει χτυπά κόκκαλο. Ο εγκέφαλος μου παλαιότερα το επαναλαμβανε ξανά και ξανά αμέτρητες φορές. Το συναίσθημα μου είναι ακραίο. Ή νιώθω έντονα ή καθόλου. Αν νιώσω ότι με προδίδει άτομο π πίστευα για κοντινό παγώνω και μανουριαζω αμέσως. Με τον σταθεροποιητη κάπως αυτό μαζεύτηκε(όλα τα παραπάνω δηλαδή ) Με αλκοόλ είχα μεγάλο θέμα. Όταν έπινα με έπινε και έβγαζα τον θυμό μου.
"Stay wild Moonchild"
Κι εγώ είχα θέμα με αλκοόλ , κόκκινο κρασί, ουίσκι, μπύρα. Μπαράκια, άραγμα σπίτι κτλ. Με ανθρώπινες σχέσεις για να σού δώσω να καταλάβεις , δούλευα δημόσιος υπάλληλος με κόσμο γύρω μου και δεν έκανα παρέα με κανέναν. Λίγο καιρό μετά είχα γίνει ο παράξενος τύπος του γραφείου..Quote:
Originally Posted by Constantly curious
Ελπίζω να μείωσες ή περιορίσει το τιμημένο αλκοόλ γιατί μειώνει τη δράση της αγωγής. Είναι δύσκολο αλλά αξίζει. Μετά από όλα όσα πέρασες έχεις ανοιχτεί σε κάποιο νέο άτομο στην ζωή σου ή έχεις παγώσει το κεφάλαιο κοινωνικότητα ; Συγνώμη εάν ρωτάω πολλά. Προσωπικά όταν βλέπω πως μιλάω με ανθρώπους που έχουν στεγανά και δεν έχουν ζήσει κάτι "ζόρικο" ξέρω πως δεν πρόκειται να βγάλω άκρη και δεν επιδιώκω τα μπουρου μπουρου. Παράξενη με έλεγαν μια ζωή και το συνήθισα.
Κατά τη διάρκεια όλων των αγωγών που έχω κάνει δεν πίνω αλκοόλ, ευτυχώς είμαι και ψυχαναγκαστικός. Οι άνθρωποι δεν μού λένε τίποτα απολύτως. Αυτή η σοβαροφάνεια, αυτά τα στημένα γέλια, εκείνες οι χαζομάρες στις καφετέριες, εκείνα τα 'χρόνια πολλά' χωρίς νόημα, εκείνα τα 'πού χάθηκες..' Τούς σιχάθηκα πια. Όταν θέλω να μιλήσω κάπου ανοίγω μια κόλλα χαρτί. Διψάνε για κουβεντολόι , διψάω για πουθενά.. Υ.Γ Ρώτα κι άλλαQuote:
Originally Posted by Constantly curious
Καλημέρα. Μου έχουν πει 2 φορές με τρόπο ακόμα και οι ειδικοί πως δυσκολευω τη ζωή μου που ψάχνω γρήγορα άνθρωπο με βάθος. Δεν το παρεξήγησα γιατί ο τωρινος γιατρός μου και η Ψυχοθεραπευτρια που πήγαινα τους έχω για άτομα σπαθί. Δεν μπορώ να το αλλάξω όμως. Όπως το έγραψες ακριβώς έτσι το σκέφτομαι. Κοίτα πόσο εύκολα έχει ρολαρει ο διάλογος μας. Έξω πόσο εύκολο είναι να βρούμε άνθρωπο να ρολαρει έτσι; Σπάνια συνανταω ανθρώπους αυθεντικούς με το τι νιώθουν αλλά και εκείνοι σαν και εμάς έχουν και μια κούραση συναμα. Θα πουν λίγα και θα αποχωρήσουν. Κάθε πότε έχεις ραντεβού εσύ τώρα με την νέα αρχή; μιλάς τηλεφωνικά; εύχομαι καλή εβδομάδα σε όλους μας. Καλή αντοχή.
"Stay wild Moonchild"