Printable View
Μαλλον ολοι τα ιδια λεμε :p
Συνηθως θρηνω χωρις να πραττω νιωθοντας πως ολα σχεδον τελειωσαν. Ποσες φορες ενιωσα πως θα με κλεισουν στο ψυχιατρειο...
Ευτυχως που εγιναν κι αυτα τα sites και ειδαμε πως δεν ειμαστε οι μονοι. Αν το δουμε σφαιρικα ολα ειναι τοσο ιδια κι αναρωτιεμαι τι άλλο πια θα μπορουσε να μας καθησυχασει ή να μας δωσει δυναμη.
Καλησπέρα,
να σε ρωτήσω κάτι? Όταν ένιωθες το πρόβλημα με την κατάποση, που εντόπιζες να κολλάει το φαγητό? Ψηλά στο φάρυγγα ή πιο κάτω στο στέρνο, στον οισοφάγο? Πόσο καιρό έκανε να σου περάσει? Εγώ κάνω θεραπεία με efexor και lamictal εδω και δυο μηνες (και xanax περιστασιακά) και δε λέει να περάσει. Φοβάμαι ότι θα μείνω έτσι για πάντα και τρελαίνομαι...
Quote:
Originally posted by anwnimi
Λίλα μου,
κι εγώ κάποτε είχα το συγκεκριμένο πρόβλημα με την κατάποση. Πέρασε με τον καιρό, όταν άρχισα να ηρεμώ κάπως γιατί τότε θυμ\'αμαι ήμουν σε πολύ αγχώδη φάση... Ακόμα βέβαια υποφέρω από κρίσεις πανικού και κάνω εδώ και 6 μήνες ψυχοθεραπεία...
Εγώ θα σου πρότεινα να σκεφτείς...τι είναι αυτό πραγματικά που σεπνίγει στη ζωή σου; Τι είναι αυτό που δεν μπορείς πλέον να \"καταπιείς\";
Κι αν αισθάνεσαι ότι θα ήθελες μια βοήθεια στην αναζήτηση της απάντησης αυτής μπορείς να ψάξεις για κάποιον άνθρωπο ειδικό να σε καθοδηγήσει...
λιλα σε διαβεβαιώ ότι είναι άγχος το έχω περάσει και σε καταλαβαίνω.Νόμιζα ότι είχα καρκίνο και έτρεχα στους ωρλ.Θα σου περάσει σιγά σιγά με την θεραπεία.Κάποτε νόμιζα πως είμαι η μοναδική και τώρα βλέπω ότι υπάρχουν και άλλοι σαν και μένα.
Ευχαριστώ για τη συμπαράσταση:)
Εσύ το ένιωθες στον οισοφάγο? Εμένα νιώθω να μου κολλάει στο στέρνο (έχω και το αποτέλεσμα της μανομετρίας που έδειξε αυξημενη πίεση οισοφάγου, δεν ξέρω αν είδες παραπάνω), αλλά αναρωτιέμαι 28 χρόνια ο οισοφάγος μου λειτουργούσε μια χαρά, τώρα του ήρθε να ανεβάσει πίεση? Και έτσι ησυχάζω λίγο και λέω θα είναι από το άγχος. Βασικά και η γιατρός μου το ίδιο μου λέει και επιμένει πως θα περάσει, αλλά άντε να το βγάλω από το μυαλό μου τώρα που το έχω και που προσέχω και σκέφτομαι κάθε μου μπουκιά και περιμένω να δω πότε θα κατέβει, σε ποιο σημείο βρίσκεται (μιλάμε για εμμονή!).
Μέχρι και να αυτοκτονήσω σκέφτομαι ώρες ώρες και μετά βλέπω τους άλλους να λένε:\"Μα γιατί αυτοκτόνησε, τί είχε?\" και η απάντηση: \"της στεκόταν το φαγητό στον οισοφάγο\" και μου ακούγεται γελοίο και μόνο που το σκέφτομαι. Γελοίο και τραγικό παράλληλα...Θα χαζέψω στο τέλος:o
Quote:
Originally posted by panagiota-papadopoulou
λιλα σε διαβεβαιώ ότι είναι άγχος το έχω περάσει και σε καταλαβαίνω.Νόμιζα ότι είχα καρκίνο και έτρεχα στους ωρλ.Θα σου περάσει σιγά σιγά με την θεραπεία.Κάποτε νόμιζα πως είμαι η μοναδική και τώρα βλέπω ότι υπάρχουν και άλλοι σαν και μένα.
Πόσο χρόνων είσαι;Εαν χρειαστείς γαστρεντερολόγο για να σου φύγει η ιδέα εχω εναν καταπληκτικό γιατρό και υπέροχο άνθρωπο.Κοίταξε μήπως χρειάζεαι τώρα περισσότερο αγχωλιτικό,Εγώ ειχα μεχρι πόνους στην πλάτη,ε.ιχα αρρυθμία ολα τα ψυχωματικά μαζεμένα.
Αγαπητη LILA δεν μπορεις να φανταστεις ποσο πολυ σε καταλαβαιννω.Αυτα ολα που περνας εγω τα βιωνα για 2,5 χρονια σε πολυ μεγαλο βαθμο.Ουτε μερα δεν ειχε περασει να ειμαι καλα.Φαρμακα δεν ηθελα να παρω γιατι ηθελα να κανω ενα παιδακι συντομα και δεν επρεπε να ειχα παρει τετοιου ειδους φαρμακα.Την δυσκολια στην καταποση την ειχα σχεδον συνεχεια.Ειχα γαστροοισοφαγικη παλλινδρομηση και χειροτερευε.Ηξερα ομως οτι εινια καθαρα ψυχολογικο γιατι μολις ηρεμουσα ελευθερωνοταν ο λαιμος μαυ.Αυτο που βιωνα συνεχεια ηταν η αποπρωσωπιοηση.Θεε μου τι μαρτυριο.Ενιωθεαοτι τρελλαθηκα και ημουν σαν χαμενη,δεν ηξερα αν πεθαινα αν ζουσα,χαλια?Ημουν τελειως απελπισμενη και ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΕΔΙΝΑ ΤΗΝ ΜΑΧΗ ΜΟΥ ΝΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΩ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΧΩΡΙΕΣ ΦΑΡΜΑΚΑ.τΕΛΙΚΑ ΤΑΚΑΤΑΦΕΡΑ...Νιωθω τοσο περηφανη για αυτο και ειναι η πρωτη φορα που μιλαω για αυτο αφοτου το εχω ξεπερασει.φΟβομουν μηπως μοθ ξαναρθει.εκανα ψυχοθεραπεια για 1 χρονο και με παρα πολυ δυναμη και θεληση τα καταφερα.Τωρα εχω ενα κοριτσακι 2 μηνων και νιωθω ΕΛΕΥΘΕΡΗ .Θα τα καταφερεις και εσυ αρκει να καταλαβεις οτι αργα η γρηγορα θα φυγουν ολα.Προσπαθησε να βρεις διεξοδουε και να πιστεψεις στον εαυτο σου.Θα δεις οτι θα σε ανταμειψει...
Είμαι 28 χρονών και έχω περάσει άλλες 2 φορές κατάθλιψη. Αυτη τη φορά δεν καταλαβαίνω αν είναι το σωματικό πρόβλημα που δημιουργεί την κατάθλιψη ή αν το άγχος και προκάλεσε το πρόβλημα και την κατάθλιψη...Ειλικρινά τα έχω χαμένα, δεν μπορώ να συγκεντρώσω το μυαλό μου και να σκεφτώ λογικά ούτε για μια στιγμή. Κάθε μέρα που περνάει λέω \"αυριο θα φας κανονικά, όπως παλιά και όλα θα περάσουν\" αλλά δε γίνεται και μετά πέφτω πάλι. Δεν έχω κανένα άλλο σύμπτωμα, μόνο αυτό και έχω κάνει στην Αθήνα την πιο εξειδικευμένη εξεταση, η οποία έδειξε μεν υψηλή πίεση οισοφάγου που εξηγεί τα συμπτώματα αλλά δεν μου δώσαν καμία αιτιολογία ούτε θεραπεία και μου είπαν οτι μπορει να οφείλεται στο άγχος.
Δεν ξέρω πώς το πήρα έτσι στραβά το όλο θεμα, αλλά από το Δεκέμβριο που συνέβη για πρώτη φορά δεν έχω ησυχάσει και δε νομίζω να ησυχάσω μέχρι να ελευθερωθώ από αυτό το πρόβλημα. Και όλο γυρνάω πίσω και λέω ότι αν δεν είχα φάει λαίμαργα εκείνη τη μέρα μπορεί να μην είχε γίνει τίποτα από όλα αυτα. Μακάρι να γυρνούσε ο χρόνος πίσω. Δεν μπορώ, τρελαίνομαι...
Quote:
Originally posted by panagiota-papadopoulou
Πόσο χρόνων είσαι;Εαν χρειαστείς γαστρεντερολόγο για να σου φύγει η ιδέα εχω εναν καταπληκτικό γιατρό και υπέροχο άνθρωπο.Κοίταξε μήπως χρειάζεαι τώρα περισσότερο αγχωλιτικό,Εγώ ειχα μεχρι πόνους στην πλάτη,ε.ιχα αρρυθμία ολα τα ψυχωματικά μαζεμένα.
Είσαι καταπληκτική, δεν ξέρω τί άλλο να πω. Κατάφερες να το ξεπεράσεις μόνη σου και να κάνεις και το παιδάκι σου. Εύχομαι να είσαι πάντα γερή και δυνατή και να μεγαλώσεις το παιδάκι σου με υγεία και χαρά.
Τη δυσκολία την ένιωθες στο λαιμό ή στον οισοφάγο, μετά δηλαδή την κατάποση και προς την προώθηση της τροφής προς το στομάχι? Όταν περάσανε όλα αυτά πέρασε και η παλινδρόμηση και η δυσκολία κατάποσης?
Μακάρι να πανε όλα καλά και για μένα, ήμουνα κι εγώ στη φάση που θα επισημοποιούσαμε τη σχέση μας με το σύντροφό μου και ήθελα να κάνω παιδί. Τώρα έχω απογοητευτεί τόσο που δε νομίζω ότι θα τα καταφέρω. Έχω δηλητηριάσει το σώμα μου τόσο πολύ με τα χάπια και το μυαλό μου με τις μαύρες σκέψεις και δεν ξέρω αν θα γίνω καλά, φοβάμαι τον εαυτό μου.
Άραγε θα χαμογελάσω ποτέ ξανά?
Quote:
Originally posted by mina31
Αγαπητη LILA δεν μπορεις να φανταστεις ποσο πολυ σε καταλαβαιννω.Αυτα ολα που περνας εγω τα βιωνα για 2,5 χρονια σε πολυ μεγαλο βαθμο.Ουτε μερα δεν ειχε περασει να ειμαι καλα.Φαρμακα δεν ηθελα να παρω γιατι ηθελα να κανω ενα παιδακι συντομα και δεν επρεπε να ειχα παρει τετοιου ειδους φαρμακα.Την δυσκολια στην καταποση την ειχα σχεδον συνεχεια.Ειχα γαστροοισοφαγικη παλλινδρομηση και χειροτερευε.Ηξερα ομως οτι εινια καθαρα ψυχολογικο γιατι μολις ηρεμουσα ελευθερωνοταν ο λαιμος μαυ.Αυτο που βιωνα συνεχεια ηταν η αποπρωσωπιοηση.Θεε μου τι μαρτυριο.Ενιωθεαοτι τρελλαθηκα και ημουν σαν χαμενη,δεν ηξερα αν πεθαινα αν ζουσα,χαλια?Ημουν τελειως απελπισμενη και ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΕΔΙΝΑ ΤΗΝ ΜΑΧΗ ΜΟΥ ΝΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΩ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΧΩΡΙΕΣ ΦΑΡΜΑΚΑ.τΕΛΙΚΑ ΤΑΚΑΤΑΦΕΡΑ...Νιωθω τοσο περηφανη για αυτο και ειναι η πρωτη φορα που μιλαω για αυτο αφοτου το εχω ξεπερασει.φΟβομουν μηπως μοθ ξαναρθει.εκανα ψυχοθεραπεια για 1 χρονο και με παρα πολυ δυναμη και θεληση τα καταφερα.Τωρα εχω ενα κοριτσακι 2 μηνων και νιωθω ΕΛΕΥΘΕΡΗ .Θα τα καταφερεις και εσυ αρκει να καταλαβεις οτι αργα η γρηγορα θα φυγουν ολα.Προσπαθησε να βρεις διεξοδουε και να πιστεψεις στον εαυτο σου.Θα δεις οτι θα σε ανταμειψει...
Και βεβαια θα χαμογελασεις ξανα,θα παρασουν ολα και θα τα θυμασαι σαν μια κακη αναμνηση.Εγω ενιωθα μονιμος ενα πνιξιμο στον λαιμο και δεν μπορουσα να παρω ανασα πολλες φορες.στον οισοφαγο ενιωθα ενα εμποδιο.Η παλινδρομησησ δεν μου εφυγε ομως εχει βελτιωθει πολυ.Αφου το ξεπερασα εγω μπορει να το ξεπερασει ο καθενας πιστευω .Εμενα με βοηθουσε πολυ να γραφω τις σκεψεις μου σε ενα τετραδιο την ωρα της κρισης ποια ωρα δηλαδη που σχεδον ολη μερα ημουν χαλια.φοβομουν να βγω απο το σπιτι ,φοβομουν να μεινω μονη μου και συνεχεια νομιζα οτι θα παθαινα καρδια ή εγκεφαλικο .Πολυ χαλια...Η ψυχοθεραπεια με βοηθησε πολυ και ο εαυτος μου βεβαια.Γιατι πρεπει να πιστεψεις οτι θα τα καταφερεις οσο δυσκολο και αν ακουγεται.Βαλε νεα πραγματα στη ζωη σου .πηγαινε βολτες στη θαλασα (εμενα με ηρεμουσε πολυ).Ολα θα περασουν.εισαι με τον συντροφο σου ακομα ετσι?
Γεια σας και απο εμενα..εδω και 3 εβδομαδες εχω το ιδιο προβλημα..βασικα εγω πνιγομαι στο σαλιο μου..
Ολα ξεκινησαν οταν ετρωγα σοκολατα και μου καθησε στον λαιμο ενα κομματακιμα πολυ σαλιο σοκολατας..ενιωθα οτι πεθαινω προσπαθουσα να ανασανω και τελικα σιγα σιγα επανηλθα..
Απο εκεινη την ημερα και μετα εχω συνεχεια σαλιο στον λαιμο..νιωθω οτι ειμαι μπουκωμενος αλλα δεν μπορει να κατεβει το σαλιο..οσο καταπινω τοσο ποιο πολυ μαζευετε...οταν τρωω νομιζω οτι θα πνιγω με το παραμικρο...εκει που απολαμβανω το φαγητο ξαφνικα σταματαω νομιζω οτι πνιγομαι και τα πεταω ολα..
Ειναι πολυ βασανιστικο...να μην το ζησει κανεις αυτο...
Νιωθω συνεχεια οτι κλεινει ο λαιμος μου απο σαλιο.. Πηγα σε γιατρο και μου ειπε οτι ειμαι καθαρος και οτι εχω απλα Βλεννα στην μυτη απο καποιο κρυωμα η κατι τετοιο..( αηδιαστικο ξερω )... Παρολο ομως που κανω ρινοπλυσεις τιποτα...δεν περναει με τιποτα..
Το χει κανεις αλλος αυτο ;;;
Έχω το ίδιο πρόβλημα εδώ και μερικές μέρες... Έχω μονίμως την εντύπωση ότι κάτι μου έχει κάτσει στο λαιμό και ότι θα μου φύγει στραβά και θα πνιγώ.... Βήχω συνέχεια με αποτέλεσμα να έχω πόνους στο διάφραγμα. Δεν κοιμάμαι ούτε τρώω κανονικά... Φοβάμαι ότι κάτι θα πάθω... :(
Quote:
Originally Posted by Μαριζάκι
Μαριζάκι μου γιατί δεν κάνεις κάτι γι' αυτά τα συμπτώματα που περιγράφεις? Τί εξετάσεις έχεις κάνει?
Δεν έχω κάνει... Τι εξετάσεις να κάνω γι' αυτό; Νομίζω ότι θα με περάσουν για τρελή...Quote:
Originally Posted by μαρκελα
Καλησπέρα είμαι 23 ετών και όλα αυτά που περιγράφετε όλοι σας είναι λες και τα έγραψα εγώ..
Το ζω και εγώ,εδώ και 1 μήνα και για πρώτη φορά τόσο έντονα..Ενώ πεινάω πολύ και ζηλεύω όσους τρώνε,με το που φάω 3-4 μικροσκοπικές μπουκιές σκάω και νοιώθω οτι στέκεται εκεί,πνίγομαι,δε κατεβαίνει και πίνω 2 κιλά νερό να το "σπρώξω" με αποτέλεσμα να το κάνω χειρότερο αφού φουσκώνω απότομα και ούτε ανάσα καταφέρνω να πάρω,ούτε να ρευτώ για να επανέλθω!..Τελικά,όταν προκαλώ αυτό το λυτρωτικό,αλλά και "γουρουνίσιο" ρέψιμο,αναπνέω ξανά και βρίσκω το φώς και τις αισθήσεις μου στην κυριολεξία!
Πλέον κατά καιρούς,κάθε 3-4 μήνες έχω στομαχικές διαταραχές,παλινδρόμηση και βαρυστομαχιές.
Το έργο είχε ως εξής..
Αρχίσαμε απο αστάθειες,ζαλάδες και πανικούς (τύπου πεθαίνω-σβήνω-χάνομαι,ταχυκαρδίες,δεν μπορώ να κοιμηθώ μου κόβεται η ανάσα,ζαλίζομαι θέλω εμετό κτλ κτλ..) που με οδήγησαν σε όλων των ειδών εξετάσεις και ειδικοτήτων γιατρούς..μέχρι και οφθαλμίατρο,τα πάντα απο εξετάσεις αίματος,καρδιά,εγκεφαλογρά φημα,θυροειδή τα πάντα!Πραγματικά ψυχοφθόρο και μόνο που το θυμάμαι..και που τελικά ανακαλύψαμε οτι είναι θέμα άγχους.Η αλήθεια είναι οτι ήταν δύσκολη η κατάσταση,ήταν λες και με είχε κλείσει κάποιος μέσα σε μία μπάλα νάιλον και δε μπορούσα να δω καθαρά τον κόσμο γύρω μου και να είμαι σαν κι εκείνους φυσιολογική..με αποτέλεσμα να είμαι στον κόσμο μου και να εμφανίζονται όλο και περισσότερα συμπτώματα.Έκανα θεραπεία με χάπια και το ξεπέρασα για ένα διάστημα..
Ξέρω πλέον οτι έχω πρόβλημα με το στομάχι,ναι το ξέρω και το αποδέχομαι....αλλά όταν αυτό μετατρέπεται σε ψυχοσωματικό..πραγματικά με στενοχωρεί..και το παλεύω,αλλά όταν σου συμβαίνει στην πιο άσχημη φάση και με 40 βαθμούς έξω λόγω καλοκαιριού..δε βοηθάει καθόλου..
Πιέζομαι να τρώω κάθε 2-3 ώρες απο 3-5 ή και παραπάνω μπουκιές εξαρτάται..προσπαθώ να πίνω φυσικό χυμό πορτοκάλι,που αν και δε κάνει καλό για εμένα που έχω και θέμα με το στομάχι,δε γίνεται..θα λιποθυμήσω απο ασιτία και αβιταμίνωση..
Σας καταλαβαίνω όλους,το ζει σχεδόν το 1/3 του πληθυσμού μας ειδικά στις μέρες μας..με τόσο άγχος,πίεση και όλα τα υπόλοιπα που όλοι σας τα γνωρίζετε..
Συμβουλή;;Υπομονή σε όλους μας να πω;Προσπαθώ καθημερινά να χαλαρώνω όσο πιο πολύ μπορώ,να μην αγχώνομαι και εύχομαι να μου περάσει σύντομα γιατί είμαι στα όριά μου..και επίσης πεινάω πολύ!
το ιδιο ακριβως παθαινω και εγω εδω και λιγες μερες..δεν μπορω να καταπιω καλα..και με ποιανει φοβερο αγχος και φοβος οτι εχω κατιι:/