Originally Posted by
Christine15
Καλησπέρα και ευχαριστώ για το σχόλιο σου.Θα τα ξεκαθαρίσω ένα-ένα.Πριν την πράξη αυτός επέμενε να μην χρησιμοποιήσουμε προφύλαξη,εγώ επέμενα για το αντιθέτο.Εν τέλει τον έπεισα και έβαλε...Κατα τη διάρκεια της πράξης,δεν ξέρω σε ποια στιγμή ακριβώς έβγαλε το προφυλακτικό χωρίς προφανώς να δω ή να καταλάβω κάτι,ήμασταν και μες τα σκοτάδια οπότε ήταν ακόμη πιο εύκολο να το αφαιρέσει.Όταν τελειώνει λοιπόν,εκεί συνειδητοποιώ ότι δεν είχε προφυλακτικό και το είχε βγάλει.Όταν τον ρώτησα τι έκανε χρησιμοποίησε το πολύ αστείο "ε μου βγήκε καταλάθος και το έχασα"...τώρα αν αυτό θεωρείται συναίνεση δεν γνωρίζω,πάντως γνωρίζω ότι η πράξη αυτού του ανθρώπου σε ορισμένες ευρωπαϊκες χώρες θεωρείται και βιασμός,καθώς παραβιάζει τα θέλω μου και παίρνει αποφάσεις για το σώμα μου χωρίς τη δική μου έγκριση.Από εκεί και πέρα γενικώς οι απόψεις μου περί θρησκειών είναι λίγο διαφορετικές αν και έχω μητέρα η οποία ασπάζεται σε μεγάλο βαθμό τη θρησκεία,απλά εγω το βλέπω λίγο διαφορετικά.Επίσης το θέμα εκτρώσεως παρά το γεγονός ότι ήταν μια δύσκολη απόφαση,ξέρω ότι το να το μεγαλώσω όπως μου είχε πει και ο πατέρας να το κρατήσουμε θα ήταν χειρότερο.Ο άνθρωπος αυτός με κοιτούσε με απέχθεια όσο συζητούσαμε το θέμα οπότε πέρα του ότι οι δικές μας ζωές θα πήγαιναν πίσω,το παιδί αυτό αν ζούσε θα μεγαλώνε σε ανθυγιεινές συνθήκες.Ο ίδιος ο πατέρας μου έλεγε να το μεγαλώσουν οι γονείς του...Συγγνωμη θεωρειτε πως θα επρεπε να εμπιστευτω ενα παιδι,αλομη και δικο μογ να μων ηταν,στα χερια τετοιων γονιων;Γιατι ειδαμε απο το γιο τους οτι δεν εκαναν και το πιο σωστο μεγαλωμα...και αυτοι να μην φταινε δηλαδη για να μην προστατευσαν το παιδι τους απο τις κακοτοπιες κατι εκαναν λαθος...Τελος παντων για να μην μακρυγορω δεν μετανιωνω την αποφαση μου.Τελος,δεν προκειται να επιστρεψω σε εναν τετοιο ανθρωπο και αυτο το γνωριζω...οπως ειπε και η κοπελα παραπανω,κατι μεσα μου παντα θα ειναι πληγωμενο,οπως ειπα τον εχω δει 2 φορες απο τοτε που εγινε αυτο απο μακρια παντα...και παγωνα μονο και μονο που τον εβλεπα και εφευγα κατευθειαν...αν τυχει να δω εστω και εναν φιλο του σε ενα κοινο μαγαζι που ειμαι εγω φευγω αμεσως για να μην υπαρχει πιθανοτητα να τον αντικρισω...Οποτε εκτος του οτι δυσκολευομαι να πιστεψω οτι σε εναν χρονο ενα τετοιο ατομο θα σοβαρευτει,ακομη και να το κανει δεν νοκιζω να γυρισει σε εμενα και ακομη και να γυρνουσε εγω δεν θα μπορουσα ποτε να ξεχασω τον τροπο που μου φερθηκε
