Περαστικά σου @Mrgilleas. Εύχομαι αυτές οι περιπέτειες που πέρασες και περνάς να σε κάνουν ακόμα πιο δυνατό στη ζωή. «Διήλθομεν δια πυρός και ύδατος και εξήγαγες ημάς εις αναψυχήν» Ψαλμ. 65,12
Printable View
Περαστικά σου @Mrgilleas. Εύχομαι αυτές οι περιπέτειες που πέρασες και περνάς να σε κάνουν ακόμα πιο δυνατό στη ζωή. «Διήλθομεν δια πυρός και ύδατος και εξήγαγες ημάς εις αναψυχήν» Ψαλμ. 65,12
σε ευχαριστω μακαρι να γινομαι ακομα πιο δυνατος και να μην περναω τοσες αλλες δυσκολες καταστασεις,κανεις να μην τα περναει οχι μονο εγω, να τα περνανε σε πολυ μεγαλες ηλικιες ή να φευγουν ορθιοι σε αρκετα μεγαλη ηλικια εχοντας ζησει καλα τη ζωη τους...Η υγεια ειναι το αλφα και το ωμέγα πρωτα η υγεια και μετα ολα τα αλλα,οπως οικογενεια για οσους επιθυμουν,καλη οικονομικη κατασταση κτλ.χωρις υγεια τιποτα δεν μπορεις να απολαυσεις....
Έχεις απόλυτο δίκιο. Η υγεία είναι πάρα πολύ σημαντικός παράγοντας στην ζωή του ανθρώπου. Και εγώ είχα 12 χρόνια 24/7 καθημερινή κεφαλαλγία, από φοιτητής μέχρι και σήμερα. Είχα πάει σε πάρα πολλούς γιατρούς και έκανα κάποιες θεραπείες αλλά δεν έγινα ποτέ καλά. Αντιθέτως, έπαθα και ψύχωση από επάνω. Είχα μπερδευτεί πάρα πολύ. Θεωρούσα ότι με τιμωρεί ο Θεός για τις αμαρτίες που είχα κάνει. Αλλά, μετά είδα ότι υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που κάνουν τα χίλια μύρια, δεν έχουν πάθει τίποτα και ζούνε κανονικά τη ζωή τους. Αργά ή γρήγορα συνειδητοποίησα ότι εμείς που έχουμε τις ασθένειες όσο παράλογο και εάν ακούγεται, έχουμε την ευλογία του Θεού. Μας «παιδεύει» (Εβρ. 12,6) σε αυτήν την ζωή και θα μας αναπαύσει στην μέλλουσα. Πιστεύω ακόμα ότι δεν είναι τυχαίο που έχουμε ασθένειες και από νεαρή ηλικία κιόλας. Θα μπορούσαμε να μην είχαμε απολύτως τίποτα και να ζούσαμε αμέριμνα τη ζωή μας αλλά τότε ίσως να είμασταν μακριά από το Θεό. Για αυτό καλή η υγεία αλλά όταν την χάνουμε έχουμε όφελος στην ψυχή.
Δεν είναι από την παραμέληση από τους γιατρούς, αλλά από την καταρράκωση της ψυχολογίας λόγω της περιθωριοποίησης και του στιγματισμού από τους ανθρώπους. Κάποτε αποκαλύπτουμε την φαρμακευτική αγωγή από φόβο αλληλεπίδρασης με τα φάρμακα που μας χορηγούνται στο νοσοκομείο (πχ όπως εσύ με την πνευμονία). Αλλιώς μάλλον δεν αντιλαμβάνονται το ψυχολογικό θέμα που μας βασανίζει.
εχω ρωτηση φιλο μου ψυχιατρο για το θεμα οτι παιθενουμε συνηθως στα 50 και μου ειπαι οτι το προβλημα ειναι οτι κανουμε κακη ζωη, καπνισμα το ενα τσιγαρο μετα το αλλο, παχυσαρκια, κακη διατροφη, καμια προσοχη σε θεματα υγειας, και σιγα σιγα κανουμε σαχαρο, κανουμε χοληστερινη, ουρικο οξυ, αδυνατηζη ο οργανισμος με αποτελεσμα σιγα να παιθενουμε νωρις.......
Περαστικα και σιδερενιος....
Όντως, και συνήθως όσοι δεν περνούν καμία δυσκολία (εκτός από αυτούς που φροντίζουν και βοηθάνε άλλους- γιατί κάποιοι πρέπει να το κάνουν και αυτό) συνήθως είναι καθίκια και η έλλειψη δυσκολιών είναι εγκατάλειψη από το Θεό. Ωστόσο, και οι δοκιμασίες καλό είναι να έχουν κάποιο όριο
εμενα 13-14 χρονια τωρα δε μου περναει
με παρακολουθουν και με δοκιμαζουν οι εξωγηινοι μαζι με τους ισχυρους , οι φωνες μου λενε ασχημα απλα με τα φαρμακα τα τελευταια ειμαι σαν μαστουρωμενη και ξεχνιεμαι απο αυτα λιγο
Δεν είναι όλα τα ψυχωτικά επεισόδια ίδια. Ξέρω άτομο που έπαθε ψυχωτικό επεισόδιο μετά από τρελό άγχος λόγω δύσκολων καταστάσεων, το οποίο πήρε την αγωγή , ξεπέρασε τις καταστάσεις αυτές και τώρα έχει κόψει τα πάντα εδώ και 4 χρόνια και είναι μια χαρά.