Κατάθλιψη και αγχώδεις διαταραχές

Και εγώ κοινωνική αλλά όσα με βασάνιζαν ήθελα να τα παλεύω μόνη. Ε ήρθα και έσκασα. Ξέρεις τι λένε ε; Πρέπει να είναι καλά η μάνα για να είναι καλά και το παιδί. Ίσως επειδή η μάνα το φροντιζει στο 90% ειδικά το πρώτο έτος της ζωής του. Υπάρχουν και μπαμπάδες που το κάνουν. Δεν κολλάω στο φυλο. Κάνω ότι μπορώ γιατί όλα είναι καινούργια άκρως απαιτητικά και θέλω δε Θελω πρέπει να μπορώ. Φοβάμαι μην πάθω κάνα burn out αλλά και τι να γίνει; Να τα χαιρόμαστε και να παλεύουμε. Εάν είσαι Αθήνα και μπορείς κλείσε ραντεβου για δωρεάν συνεδρίες συμβουλευτικής. Αν όχι τώρα κάποια στιγμή. Τα ραντεβου δεν είναι άμεσα. Σε σχέση με το παιδί έχω σκεφτεί πως σίγουρα μελλοντικά θα χρειαστώ συμβουλές για να ανταπεξελθω. Ελπίζω να μην σε χάσουμε από το φόρουμ. Σε 15μερες θα νιώσεις τη κορύφωση του ζολ.

Μια από τα ίδια. Εμενα μου πηρε ένα χρόνο με αγωγή για να πω ότι ειμαι καλα...

Ένας μπαμπάς τέτοιος ήμουν κ εγω(ακόμα προσπαθώ κ είμαι)χωρίς όμως να το επειδιώξω βγήκε φυσικά..Επαρχία ευτυχώς είμαι έψαξα δεν παίζει τέτοιο εδω..Συμβουλές για το παιδί αν θές εδω είμαι,ξέρω πια..Σίγουρα για αρκετό καιρό θα με τρώτε στη μάπα..Η τουλάχιστον για 15 μέρες μέχρι να με πιάσουν τα ζολ..

Ενα χρόνο;;σύντομο δεν είναι;;

Σύντομο το βλέπεις εσυ; Εντάξει δε κάνω κωλοτουμπες απο ευτυχια τουλάχιστον δε θέλω να κόψω φλεβα και νιώθω σχετικα καλα... Εμενα μου φανηκε βουνο ενας χρονος με χαπια και να ειμαι πατωμα... Ουτε όρεξη να φάω δεν ειχα μεχρι πρόσφατα... Εσυ τι αγωγή ακολουθείς αν μου επιτρεπεις;

Quote:

---

Originally Posted by Kof

Ενα χρόνο;;σύντομο δεν είναι;;

---

Σύντομο με βάση οτι εχω διαβάσει..Φυσικά κ είναι βελτίωση όμως..Εγω 2 εβδομάδες τώρα κ δεν εχω υπομονή.Zolotrin 50mg

Quote:

---

Originally Posted by Kof

Σύντομο με βάση οτι εχω διαβάσει..Φυσικά κ είναι βελτίωση όμως..Εγω 2 εβδομάδες τώρα κ δεν εχω υπομονή.Zolotrin 50mg

---

Υποτίθεται βλέπεις βελτίωση μετα τον μηνα... Ε ουτε καν.... Περασε ενας χρονος για να νιώσω διαφορα... Ελπίζω να τα καταφέρεις σε πιο συντομο διάστημα.

Προσπαθώ κ μόνος παω τρέξιμο,προσπαθώ να μην σκέφτομαι πολλά πολλά,εκεί που την παλέυω όμως έρχεται κ κρακ παίζει στο γόνατο κ γονατίζεις..Θέλει υπερπροσπάθεια κ να βρείς κ ανθρώπους υποστηρικτικούς..

Ειναι πολυ καλο να γυμνάζεσαι... Θα σε βοηθήσει σίγουρα ψυχολογικα...

Quote:

---

Originally Posted by Kof

Προσπαθώ κ μόνος παω τρέξιμο,προσπαθώ να μην σκέφτομαι πολλά πολλά,εκεί που την παλέυω όμως έρχεται κ κρακ παίζει στο γόνατο κ γονατίζεις..Θέλει υπερπροσπάθεια κ να βρείς κ ανθρώπους υποστηρικτικούς..

---

Kof Ο καθένας έχει το ιστορικό του, διαφορετικούς μηχανισμούς άμυνας, πολλές ή ελάχιστες διεξόδους. Ο χρόνος ειδικά στην κατάθλιψη μοιάζει με αιώνιο βάσανο. Προσπάθησε να μην επηρεαστείς ή να μην σε καταβάλλει το "πότε θα περάσει αυτό;;; είμαι βάρος για όλους, εγώ παλιά μπορούσα, πως κατάντησα έτσι κτλ". Όσο μπορεις. Το να μην σκεφτόμαστε δ Ε Ν γίνεται. Να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε παίζει ρόλο. Δες και βίντεο Ted περί ψυχικής υγείας. Εμένα με βοήθησαν.

Οσο αφορά τον χρόνο γιαπαράδειγμα σήμερα το πρωί δεν ήθελα να σηκωθώ.Ακόμα κ τώρα στη δουλεία δεν θέλω να κάνω τίποτα ενω τις προηγούμενες ημέρες ήμουν καλύτερα.Με κραταεί μια κακή διάθεση κ μια νωχελικότητα σε ολο μου το σώμα χωρίς να μαι σωματικά κουρασμένος.Είναι διαφορετικό στον καθένα.

Η γυμναστική ήρθε σαν μια επιβράβευση πχ ξεκίνησα τρέξιμο κ έκανα 1χλμ κ με την τρίτη φορά έκανα 3,5.Ωραία ολα αυτά νιώθεις καλά,γυρίζοντας σπίτι όμως έρχεται αυτό το πλάκωμα η μιζέρια η σκέψη «πωω αυρίο πάλι δουλεία,κίνηση νέυρα κ πάλι σπίτι»Για ποιό λόγο ολο αυτό σκέφτεσαι;;Χαιρί δεν κάνω..Αυτά τα λίγα μέχρι στιγμής..

Αυτά είναι και θα είναι για κάποιο διάστημα στην ζωή σου. Αυτό το μικρό διάλειμμα της ανάτασης όμως με το τρέξιμο μη το αφησεις!!!! Η κατάθλιψη κυρίως μας φερνει ανηδονια. Βάλε πείσμα εσύ να μην της κάνεις το χατήρι. Είναι σαν να ανεβαίνεις ένα βουνό. Κάποτε ήταν πανεύκολο. Άξαφνα έγινε Γολγοθάς. Σιγά σιγά κάθε ημέρα και με επιείκεια ξανά τονίζω θα "σκαρφαλώνεις" όσο αντέχεις

Πράγματα που μου κάνουν καλό εννοείται πως τα συνεχίζω..Το πρωινό ξύπνημα παραμένει εφιάλτης,με χιλιάδες σκέψεις κ πρησμένο στομάχι απο το άγχος..Θα τα καταφέρω λεω στον εαυτό μου κ προχωράω..Θα δείξει ο χρόνος...