Originally Posted by
kutchunie
Τον τελευταίο καιρό φιλοξενώ στο σπίτι, την 14χρονη ανηψια του άντρα μου. Οι γονεις της εχουν χωρίσει. Απο όταν ηταν 3ων οι γονεις της εμεναν σε ξεχωριστά σπίτια, η μητέρα της ήταν εξαιρετικά κακοποιητική, λεκτικα και σωματικά, ο πατέρας σχετικά αδύναμος να επιβληθει στην κατάσταση αυτή, θεωρω πως βίωνε εγκατάλειψη λόγω παθητική και φοβικής συμπεριφοράς του πατέρα. Με αποκορύφωμα εναμιση χρόνο πριν που η μητέρα της με οικονομικό κυρίως, αν οχι μοναδικό, κινητρο την απήγαγε ουσιαστικά με τον πατερα να ψάχνει και τελικά το παιδί να καταλήγει να το σκάει και να έρχετε στην Κρητη για να "ξεφυγει" απο την όλη κατάσταση.
Ενα χρόνο τώρα η μητέρα της, αν και ξέρει που βρίσκεται η μικρή, δεν εχει ερθει να την δει. Το θέμα δεν ειναι οικονομικό, και το ξερω καλά γιατί 2 φορες εγώ η ίδια της εκλεισα αεροπορικά και της εστειλα χρηματα για να ερθει να δει το παιδι και δεν εμφανίστηκε καν στο αεροδρόμιο.
Ο πατέρας της μικρης στο διαστημα αυτο εκανε σχέση με κάποια κοπέλα που πραγματικά προσέχει το παιδι πολυ, αφησε δουλεια και σπιτι κτλ και κατεβηκε κρητη μαζι με τον πατέρα της μικρης γιατί το παιδι δηλωνε πως ένοιωθε ασφάλεια εδω.
Τον τελευταίο καιρο, ενα διμηνο, η μητερα του παιδιου επικοινωνεί συχνα με τη μικρη και συνεχώς, βάζει λόγια στο παιδι, για τον πατέρα του, για την γυναίκα του πατέρα του με αποτέλεσμα χοντρους καυγαδες το παιδι σε αθλια κατάσταση κτλ. Με τη δικαιολογια ανακαίνησης του σπιτιου τους, την φιλοξενώ στο σπίτι μου το τελευταιο αυτό δίμηνο. Το ίδιο συμβαινει και με εμένα. Δηλαδή, αν και την προσέχω όσο τα παιδια μου, δεν την ξεχωρίζω, δεν μιλάω άσχημα για την μητέρα της, προσπθω να της δωσω κινητρο να δοκιμάζει πράγματα, μολις μιλήσει με τη μητερα της σταματα οποιαδήποτε ασχολία εκανε κλεινεται στο δωματιο κ ακουει μουσικη, δεν κάνει τπτ και μου κάνει απιστευτους καυγάδες. Ότι μας μισει όλους, ότι θέλει να γλυτωσει απο ολους μας και τέτοια. Η μανα της με παιρνει στο τηλέφωνο και με βρίζει κι εμένα, και οταν η μικρη θυμώνει μου λέει οσα μου λέει κ η μανα της στο τηλέφωνο. Οι μονες στιγμες που ειναι ολο χαρα ειναι οταν γενικοτερα καταναλώνουμε. Όταν της κάνω δώρα, όταν πηγαινουμε για μπανιο ή με το αμάξι βολτες. Μόνο τότε είναι καλά, αλλά δεν ασχολείται με τίποτα!
Δεν μου αρέσει αυτο που συμβαίνει και δεδομενου πως υπαρχουν και 2 3χρονα μεσα στο σπίτι, τα οποία μεχρι τώρα δεν έμαθαν να ζουν με εντασεις, δεν ξέρω πως να φερθώ. Το παιδί λέει οτι μονο σε μένα θελει να μείνει. Μου μιλάει παρα πολύ άσχημα για την καινουρια σχέση του πατέρα της, αλλά δεν εχει δίκιο σε τίποτα απο όσα μου λέει. Μου μιλάει επίσης ασχημα για τον πατέρα της αλλά και πάλι δεν εχει δίκιο.
Δεν ξερω πως να το διαχειριστώ ολο αυτο. Συμβουλές?