Originally Posted by
Sonia
Εγώ στα θέματα μοναξιάς γράφω κάποια πράγματα, αλλά κάθε φορά τα αγνοείτε διότι δεν σας αρέσουν οι υπερβάσεις και οι αλλαγές. Και μετά από κάποιους μήνες βλέπω τα ίδια μέλη να γράφουν τα ίδια παράπονα και να τους φταίει η επαρχία, η αποξένωση της πόλης, οι άλλοι που είναι απότομοι και δεν τους καταλαβαίνουν, ο κακός τους ο καιρός και δε συμμαζεύεται. Φυσικά και υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες έξω από εμάς, αλλά από εμάς εξαρτάται το αν θα κάνουμε παρέες ή θα καθόμαστε σαν τα κούτσουρα μπροστά από έναν υπολογιστή να γκρινιολογάμε σαν τα γερόντια του muppet show.
stefamw νομίζω εσύ έχεις και κάποια θέματα κατάθλιψης αν θυμάμαι καλά, συγγνώμη αν κάνω λάθος. Ο Θανάσης και η chaotic δεν νομίζω να έχουν διαγνωστεί με κατάθλιψη, αλλά όπως και να έχει, είστε νεαρά παιδιά. Δεν είναι δικαιολογία το ότι δεν έχω παρέες για να κάθεστε και να μουχλιάζετε. Έγραψε κάποιος νομίζω στο άλλο σου θέμα chaotic love τι κρίμα που εδώ δεν είναι σαν την Αμερική που βγαίνει ο άλλος μόνος και είναι φυσιολογικό. Και ρωτάω εγώ, κι εδώ να βγεις και να σηκωθεί και κανένα φρύδι τι σε νοιάζει εσένα; Κι αν κάτι δεν σου αρέσει στη χώρα σαν νοοτροπία και το καταλαβαίνεις, γιατί το δέχεσαι και μοιρολατρείς εσύ που είσαι νέα γενιά και πρέπει εσύ να το αλλάξεις; Από εμάς τους ίδιους ξεκινάνε οι αλλαγές.
Εγώ από τα 17 μου και μετά βρισκόμουν συνεχώς άγνωστη μεταξύ αγνώστων κάθε λίγους μήνες για πάρα πολλά χρόνια. Έπρεπε να χάνω μήνες και χρόνια από τη ζωή μου να περιμένω τις παρέες να φανούν; Και πως θα τις κάνω τις παρέες αν είμαι αρνητική από πριν; Όχι αγαπητοί. Και για καφέ πήγαινα και για ποτό και σε κόσμο άγνωστο μιλούσα και σιγά σιγά πολλές γνωριμίες έκανα έτσι και παρέες και φιλίες. Έκανα πράγματα που με ευχαριστούσαν κι έτσι ερχόντουσαν και οι παρέες σταδιακά. Αυθόρμητα.