Originally Posted by
vickympou
Constantly curious Πραγματικά καταλαβαίνεις απόλυτα πως νιώθω! Μπήκα στο τρύπακι να λέω, ήταν πιο όμορφη; πιο αδύνατη πιο ψηλή πιο πιο πιο; είμαι ερωτευμένη και αυτό με πονά πιο πολύ. Είχα άλλη μια σχέση που μου είχε πει κάτι παρόμοιο, αλλά πραγματικά, ούτε που έδωσα σημασία. Δεν με ένοιαζε.
Τώρα, ξέρω καλά ότι νιώθει άσχημος και πραγματικά το πιστεύει. Γι αυτό κάπως δικαιολογώ αυτές τις πράξεις. Το λέει με πόνο και ας μην το δείχνει. Θεωρεί ότι καμία δεν μπορεί να νοιαστει γι αυτόν. Ας μην μιλήσουμε γι αγάπη. Δεν νομίζω πως με πιστεύει όταν του το λέω.
Όμως. Όμως εξαιτίας αυτής της αν ασφαλείας του νιώθω ώρες ώρες παραμελημμενη. Και ότι ίσως, κάποια στιγμή να ζητήσει να πάρει επιβεβαίωση από κάπου αλλού. Πως μπορείς να πείσεις έναν άνθρωπο που πλήρωνε για γυναικεία συντροφιά, γιατί θεωρεί ότι δεν το αξίζει, ότι πραγματικά νοιάζεσαι γι αυτόν;